Σαν σήμερα, 3 Μαρτίου…
Σήμερα, 3 Μαρτίου…
Γιορτάζουν
Βασιλίσκος
Βασιλίσκη
Ευτρόπιος
Ευτροπία
Θεοδώρητος
Κλεόνικος
Κλεονίκη
Επέτειοι και Λοιπές Εορτές
Διεθνής Ημέρα Ιρλανδικού Ουίσκι
Παγκόσμια Εβδομάδα Ψηφιακού Βιβλίου
Παγκόσμια Ημέρα Άγριας Ζωής
Παγκόσμια Ημέρα Ακοής
Παγκόσμια Ημέρα Παιδικής Ραδιοτηλεόρασης
H Βουλγαρία γιορτάζει την επέτειο της ανεξαρτησίας της από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στις 3 Μαρτίου 1878, με τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου.
Γιορτή των Κοριτσιών στην Ιαπωνία και Φεστιβάλ Κούκλας («Χιναματσούρι» στα Γιαπωνέζικα). Όλη την προηγούμενη εβδομάδα τα νεαρά κορίτσια φτιάχνουν κούκλες, τις οποίες θα εκθέσουν σήμερα. Όσο πιο πολύ τις αφήσουν εκτεθειμένες, τόσο πιο αργά θα παντρευτούν. Παλιά πίστευαν ότι οι κούκλες έχουν τη δύναμη να διώξουν τα κακά πνεύματα.
Το Μαλάουι γιορτάζει την Ημέρα των Μαρτύρων και τιμά τους ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους για την αποτίναξη του βρετανικού ζυγού.
Ημέρα του Αθλητή στην Αίγυπτο.
Χριστιανικό Εορτολόγιο
Ορθόδοξη Εκκλησία
Κυριακή του Ασώτου. Τη δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου (τέταρτη για τους Καθολικούς) διαβάζεται στις Εκκλησίες η παραβολή του ασώτου υιού, την οποία αναφέρει στο Ευαγγέλιό του ο Λουκάς (ιε', 11-32), από την οποία η ημέρα αυτή έλαβε το όνομά της. Η παραβολή: Στην παραβολή του Ασώτου ο Ιησούς Χριστός διδάσκει την αξία της συγχώρησης και το μεγαλείο της μετάνοιας, δύο από τους ακρογωνιαίους λίθους στη διδασκαλία της Εκκλησίας. Ο Λουκάς γράφει ότι κάποτε υπήρχε ένας πατέρας που είχε δύο γιους. Ο νεώτερος, κάποια στιγμή, ζήτησε το μερίδιο της κληρονομιάς του κι έφυγε σε μακρινές χώρες, όπου σπατάλησε την περιουσία του «ζων ασώτως». Τα χρήματα κάποτε τελείωσαν και στην περιοχή έπεσε μέγας λιμός. Αναγκάστηκε να γίνει χοιροβοσκός και να προσπαθεί να χορτάσει από τα ξυλοκέρατα, που έτρωγαν τα γουρούνια. Μέσα στη παραζάλη του θυμήθηκε την αρχοντική ζωή στο πατρικό σπίτι. Θυμήθηκε πως ακόμα και οι δούλοι του πατέρα του ζούσαν ασύγκριτα καλύτερη ζωή από τη δική του. Τότε πήρε τη μεγάλη απόφαση να γυρίσει στο σπίτι του και να ζητήσει από τον πατέρα του να τον συγχωρήσει και να τον προσλάβει ως δούλο του. Όμως, ο στοργικός πατέρας του τον δέχτηκε ως γιο του και τον περιποιήθηκε δεόντως, παρά τις διαμαρτυρίες του μεγάλου γιου του, γιατί «νεκρός ην και ανέζησε, και απολωλώς ην και ευρέθη». Η «Εβδομάδα του Ασώτου»: Την εβδομάδα του Ασώτου (12-18 Φεβρουαρίου 2023) γίνεται «κατάλυση στα πάντα» όλες τις ημέρες, εκτός της Τετάρτης και Παρασκευής, οπότε ακολουθείται αυστηρή νηστεία, όπως τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Την τελευταία ημέρα της εβδομάδας (26 Φεβρουαρίου) τιμώνται οι ψυχές των τεθνεώτων, στο πρώτο από τα δύο Ψυχοσάββατα, που αναγνωρίζει η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία. Η παραβολή του ασώτου στην τέχνη: Η παραβολή του ασώτου υιού επηρέασε όχι μόνο τη διδασκαλία της Εκκλησίας, αλλά επίσης τη λογοτεχνία, τη μουσική και τη ζωγραφική. Πίνακες με θέματα από την παραβολή του ασώτου έχουν φιλοτεχνήσει μεταξύ άλλων οι Ρέμπραντ («Η επιστροφή του Ασώτου Υιού», 1669), Άλμπρεχτ Ντίρερ («Ο Άσωτος Υιός», χαρακτικό του 1496), Εστεμπάν Μουρίγιο («H επιστροφή του Ασώτου Υιού», 1670), Γκουερτσίνο («H επιστροφή του Ασώτου Υιού», 1651), Λεονέλο Σπάντα («H επιστροφή του Ασώτου Υιού», 1611), Χέραρντ φαν Χόντχορστ («Ο Άσωτος Υιός», 1623), Πομπέο Μπατόνι («H επιστροφή του Ασώτου Υιού», 1773), Ζακ Τισό («Η Επιστροφή του Ασώτου», 1862). Στη μουσική, σκηνικά έργα εμπνευσμένα από την παραβολή έχουν συνθέσει: ο Κλοντ Ντεμπισί την καντάτα «Ο Άσωτος Υιός» (1884), ο Σεργκέι Προκόφιεφ το μπαλέτο «Ο Άσωτος Υιός» (1929), o Χιούγκο Αλβέν το μπαλέτο «Ο Άσωτος Υιός» (1957) και ο Μπέντζαμιν Μπρίτεν την όπερα «Ο Άσωτος Υιός» (1968). Τραγούδια έχουν γράψει, μεταξύ άλλων, οι Rolling Stones («Prodigal Son»), Iron Maiden («Prodigal Son»), U2 («The First Time»), Bad Religion («The Prodigal Son»), Steel Pulse («Prodigal Son»), Νικ Κέιβ («The Good Son») και ο Νίκος Πορτοκάλογλου («Άσωτος Υιός»). Στη λογοτεχνία, ποιήματα εμπνευσμένα από την παραβολή του ασώτου έχουν γράψει ο Ράντγιαρντ Κίπλινγκ και Ράινερ Μαρία Ρίλκε, ενώ αναφορές υπάρχουν στην κωμωδία του Σέξπιρ «Όπως σας αρέσει».
Αγίου ιερομάρτυρος Θεοδωρήτου επισκόπου Αντιοχείας.
Αγίων μαρτύρων Βασιλίσκου Ευτροπίου και Κλεονίκου.
Οσίων Ζήνωνος και Ζωίλου.
Οσίας μητρός ημών Πιαμούντος της παρθένου.
Οσίας μητρός ημών Αλεξάνδρας.
Της συνάξεως της Υπεραγίας Θεοτόκου του Βοκολολάμσκ.
Εννέα αγίων μαρτύρων των εκ Γεωργίας.
Του εν αγίοις πατρός ημών Ιωάννου πατριάρχου Γεωργίας.
Καθολική Εκκλησία
Αγίας Κουνιγούνδης, προστάτιδας του Λουξεμβούργου
Αγίας Αικατερίνης Ντρέξελ, προστάτιδας των φιλανθρώπων και της φυλετικής δικαιοσύνης.
Είπαν…
“Εάν κάποιος πιστεύει ότι η αγάπη και η ειρήνη είναι κλισέ που τα αφήσαμε πίσω στη δεκαετία του ‘60, αυτό είναι πρόβλημά του. Αγάπη και Ειρήνη είναι αιώνιες αξίες.”
“Η ιδιοκτησία δεν είναι τα εννέα δέκατα της νομοθεσίας. Είναι τα εννέα δέκατα του προβλήματος.”
Τζον Λένον
Σαν σήμερα, 3 Μαρτίου…
Τί έγινε, σαν σήμερα 3 Μαρτίου, στην Ελλάδα και τον Κόσμο
1776 Αρχίζει στη μάχη του Νασσάου (Μπαχάμες) η πρώτη αμφίβια απόβαση Αμερικανών πεζοναυτών.
1784 Ο Γάλλος Ζαν Πιέρ Μπλανσάρ, γίνεται ο πρώτος άνθρωπος που καταφέρνει να πλοηγήσει ένα αερόστατο, όπου αυτός θέλει, χωρίς να είναι έρμαιο της φοράς των ανέμων. Το 1785 πέρασε πετώντας τη Μάγχη.
1802 Η «Σονάτα υπό το Σεληνόφως» του Μπετόβεν, η πιο φημισμένη σύνθεση για πιάνο, τυπώνεται σε παρτιτούρα.
1804 Γεννήθηκε ο Γκιστάβ ντ’ Εστάλ, γάλλος συγγραφέας και φιλέλληνας. Εργάστηκε στην Ελλάδα την περίοδο της Αντιβασιλείας του Όθωνα στον αγροτικό τομέα και πρότεινε την ίδρυση κρατικών αγροκτημάτων. Πρέσβευε τις ιδέες του Σαιν Σιμόν, ενός συμπατριώτη του ουτοπικού σοσιαλιστή. Όταν μαθεύτηκε ότι ήταν σενσιμονιστής παύθηκε από τη θέση του και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Ελλάδα.
1821 Ο Σουλτάνος Μαχμούτ Β’, με φιρμάνι του απαιτεί από τον πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριο Ε’ τον αφορισμό του Αλέξανδρου Υψηλάντη και του Μιχαήλ Σούτσου για την Επανάσταση στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες.
1827 Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης αποκρούει στο Κερατσίνι επίθεση του Κιουταχή, αρχικώς 800 και την άλλη ημέρα 6.000 Τούρκων. Η μάχη αυτή υπήρξε μία από τις λαμπρότερες νίκες του.
1831 Γεννιέται ο Τζορτζ Πούλμαν, Αμερικανός εφευρέτης και βιομήχανος, δημιουργός ‑μεταξύ άλλων- και του πρώτου επιβατηγού βαγονιού τρένου.
1847 Γεννήθηκε στη Σκωτία ο εφευρέτης του τηλεφώνου, Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ. Στις 3 Μαρτίου 1847 γεννιέται ο Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ, ένας από τους εφευρέτες του τηλεφώνου. Αποφοίτησε από τα Πανεπιστήμια του Εδιμβούργου και του Λονδίνου. Το 1870 η οικογένειά του μετανάστευσε στον Καναδά. Το 1872 άνοιξε ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα στη Βοστόνη για δασκάλους κωφαλάλων. Από το 1873 καθηγητής φυσιολογίας των φωνητικών οργάνων στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης. Το 1876 εκδόθηκε στο όνομά του δίπλωμα ευρεσιτεχνίας των ΗΠΑ για το τηλέφωνο που εφεύρε και το 1877 ένα άλλο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για το διάφραγμα και τη συναρμολόγηση. Από το 1884 ως το 1886, μαζί με άλλους, εξέδωσε τις εργασίες του και πήρε διπλώματα ευρεσιτεχνίας στο πεδίο της καταγραφής και της αναπαραγωγής του ήχου. Από το 1898 ήταν ένας από τους διευθυντές του Σμιθσόνιου Ινστιτούτου. Πέθανε το 1922.
1869 Γεννήθηκε ο ποιητής Μιλτιάδης Μαλακάσης. Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι, καταγόμενος από γενιά αγωνιστών του 1821 από την Πίνδο, στις 3 Μάρτη 1869 Πέθανε στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» της Αθήνας από καρκίνο, στις 27 Γενάρη του 1943, σε ηλικία 73 ετών. Η οικογένειά του ήταν εύπορη, κάτι που του έδωσε τη δυνατότητα να αφοσιωθεί στη λογοτεχνία για ολόκληρη τη ζωή του. Γράφτηκε το 1888 στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου δεν αποφοίτησε ποτέ. Φοιτητής ακόμα δημοσίευσε ποιήματα αρχικά στην Εικονογραφημένη Εστία και αργότερα σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες (Διόνυσος, Τέχνη, Παναθήναια, Άστυ, Ακρόπολις κ.α.), ενώ έζησε κοσμική ζωή και ήταν μέλος της Αθηναϊκής Λέσχης. Το 1899 τύπωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Συντρίμματα, αφιερωμένη στον Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλο (Jean Moreas), τον οποίο γνώρισε το 1897 κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης του τελευταίου στην Αθήνα. Αγωνίστηκε για την καθιέρωση της δημοτικής στον γραπτό λόγο ως μέλος της εταιρίας Εθνική Γλώσσα, οργάνου του δημοτικιστικού κινήματος. Ολοκλήρωσε συνολικά δέκα ποιητικές συλλογές (από τις οποίες η Κυρά του Πύργου σε θεατρική μορφή). Μετά το θάνατό του εκδόθηκαν από χειρόγραφά του τα Μεσολογγίτικα, επιλογή παλαιότερων ποιημάτων του.. Παράλληλα ασχολήθηκε με την ποιητική μετάφραση με κατ’ εξοχήν δημιουργία του τη μετάφραση της συλλογής του Μορεάς Στροφές, και με την πεζογραφία. Ασκησε επίδραση στους μεταγενέστερούς του ποιητές. “Ο Μαλακάσης είνε ο πιο Ρωμιός απ’ όλους. Και παρά τον αριστοκρατισμό του, ο πιο μπασμένος στα πνεύμα του λαού. Ποιητής με όλη τη σημασία της λέξης. Κι όχι μονάχα ποιητής, παρά και άνθρωπος. Σεβότανε, και το υψηλό του λειτούργημα και τον εαυτό του. Τραγουδιστής ελεγειακός — αηδόνι και νεροπηγή. Σοφός στη φόρμα κι Ανθρώπινος στο περιεχόμενο. Ο στίχος έβγαινε από τα χέρια του διάφανος σαν κρουστάλλι κι ηχερός σαν ασήμι.(…) Και μολονότι είχε επίγνωση της αξίας του, δεν εθορύβησε ποτέ. Προτιμούσε να είναι παρά να φαίνεται. «Ου δοκείν δίκαιος, αλλ’ είναι θέλει».” Κώστας Βάρναλης
1875 Η «Κάρμεν» του Ζορζ Μπιζέ, ένα από τα δημοφιλέστερα μελοδράματα, κάνει πρεμιέρα στο Παρίσι.
1875 Διεξάγεται στο Μόντρεαλ ο πρώτος οργανωμένος αγώνας χόκεϊ επί πάγου σε κλειστό χώρο.
1882 Γεννήθηκε ο Ο Τσαρλς Πόνζι ή Πόντσι (Charles Ponzi) ήταν ιταλοαμερικανός απατεώνας, γνωστός εκείθεν του Ατλαντικού για το πλήθος των οικονομικών εγκλημάτων που διέπραξε στον Καναδά και στις ΗΠΑ στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα. Είναι παγκοσμίως γνωστός για το παράνομο επενδυτικό σχήμα που έστησε και περιλάμβανε την πληρωμή απόδοσης σε επενδυτές από τα χρήματα που λάμβανε από μεταγενέστερους επενδυτές, αντί των καθαρών κερδών από πραγματικές πωλήσεις. Είναι η γνωστή «πυραμίδα» επενδυτών, που πήρε το όνομά του («Σχέδιο Πόνζι»). Ο Κάρλο Πόντσι γεννήθηκε στις 3 Μαρτίου 1882 στο Λούγκο της Ιταλίας και αρχικά εργάστηκε ως ταχυδρομικός υπάλληλος. Έγινε δεκτός στο Πανεπιστήμιο «Λα Σαπιέντσα» της Ρώμης, αλλά ουδέποτε παρακολούθησε μαθήματα. Αντ’ αυτών προτιμούσε να διασκεδάζει ασυλλόγιστα, ξοδεύοντας και την τελευταία λιρέτα του. Με την προτροπή των γονιών του αποφάσισε να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ προς αναζήτηση καλύτερης τύχης.Το ξεκίνημα του ως… απατεώνας: Τον Νοέμβριο του 1903 αποβιβάστηκε στη Βοστώνη, έχοντας χάσει όλες του τις οικονομίες στον τζόγο κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. «Ήρθα σ’ αυτήν τη χώρα με 2,50 δολάρια μετρητά και 1 εκατομμύριο δολάρια σε ελπίδες, και αυτές οι ελπίδες δεν με άφησαν ποτέ» είχε πει σε μία συνέντευξή του στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης». Η πειθώ και η αυτοπεποίθηση του νεαρού μετανάστη θα τον βοηθούσαν να επινοήσει μία από τις μεγαλύτερες απάτες στην ιστορία του οικονομικού εγκλήματος στις ΗΠΑ.Στη νέα του πατρίδα ξεκίνησε να δουλεύει σε ταπεινές δουλειές, όπως λαντζέρης σε εστιατόριο. Το 1907 μετακόμισε στο Μόντρεαλ, όπου βρήκε δουλειά στο ταμείο της τράπεζας Zarossi, η οποία είχε ιδρυθεί για να εξυπηρετεί το πλήθος των ιταλών μεταναστών στον Καναδά και χρέωνε υψηλά επιτόκια. Όταν η τράπεζα χρεοκόπησε λόγω επισφαλών δανείων, ο Πόνζι έμεινε άφραγκος. Πρόλαβε όμως να πλαστογραφήσει μία επιταγή. Συνελήφθη και καταδικάστηκε σε φυλάκιση τριών ετών. Στους γονείς του, με τους οποίους αλληλογραφούσε τακτικά, έγραψε ότι εργαζόταν σε καναδική φυλακή.Όταν εξέτισε την ποινή του απελάθηκε στις ΗΠΑ και αμέσως βρέθηκε μπλεγμένος σ’ ένα κύκλωμα παράνομης μεταφοράς ιταλών μεταναστών. Συνελήφθη από τις αμερικανικές αρχές και πέρασε δύο χρόνια σε φυλακή στην Ατλάντα. Μετά την αποφυλάκισή του επέστρεψε στη Βοστώνη, όπου παντρεύτηκε τη στενογράφο Ρόουζ Νιέκο το 1918. Δούλεψε σε διάφορες δουλειές, όπως στο μανάβικο του πεθερού του, αλλά καμία από αυτές τις δουλειές δεν τον ικανοποιούσε. Μια μέρα έλαβε μία επιστολή από μία εταιρεία στην Ισπανία που περιείχε ένα Διεθνές Απαντητικό Κουπόνι (ένα κουπόνι που μπορούσε να ανταλλαχθεί με μια σειρά από γραμματόσημα από άλλη χώρα). Ο Πόνζι συνειδητοποίησε ότι θα μπορούσε να αποκομίσει κέρδος αγοράζοντας αυτά τα κουπόνια σε μία χώρα και ανταλλάσσοντάς τα με πιο ακριβά γραμματόσημα σε άλλη χώρα. Το σχέδιό του λειτουργούσε ως εξής: Ο Πόνζι έστελνε χρήματα σε συνεργάτες του σε άλλες χώρες, οι οποίοι αγόραζαν τα κουπόνια και του τα έστελναν στις ΗΠΑ. Στη συνέχεια, αυτός αντάλλασσε το κουπόνι με γραμματόσημα μεγαλύτερης αξίας απ’ ό,τι είχε πληρώσει γι’ αυτά και στη συνέχεια τα πουλούσε. Σε ορισμένες περιπτώσεις οι συναλλαγές του αυτές του απέφεραν κέρδη ως και 400%. Το στήσιμο της «πυραμίδας»: Ανικανοποίητος από τις αποδόσεις του κερδοφόρου σχεδίου του, άρχισε να αναζητά επενδυτές για να αποκομίσει υψηλότερα κέρδη. Έστησε μία «πυραμίδα» μέσω της εταιρείας του «Securities Exchange Company» και υποσχέθηκε στους επενδυτές υπερβολικές αποδόσεις 50% σε 45 ημέρες ή 100% σε 90 ημέρες. Ο Πόνζι πλήρωνε αυτούς τους επενδυτές χρησιμοποιώντας χρήματα από άλλους επενδυτές και όχι με πραγματικά κέρδη. Η δραστηριότητά του αυτή τον έκανε πολύ σύντομα πλούσιο. Αγόρασε ένα αρχοντικό στο Λέξινγκτον της Μασαχουσέτης, με κλιματισμό και θερμαινόμενη πισίνα. Το σχέδιο του Πόνζι άρχισε να αποκαλύπτεται στις αρχές Αυγούστου του 1920, ύστερα από δημοσίευμα της εφημερίδας «The Boston Post», η οποία τον επόμενο χρόνο τιμήθηκε με το βραβείο Πούλιτζερ για την αποκάλυψη του σκανδάλου. Οι δικαστικές αρχές κινήθηκαν ταχύτατα και στις 12 Αυγούστου, ο Πόνζι συνελήφθη με την κατηγορία της απάτης. Απειλήθηκε με ισόβια κάθειρξη, αλλά ομολόγησε την ενοχή του και πέρασε 14 χρόνια στη φυλακή. Μετά την αποφυλάκισή του το 1934 απελάθηκε στην Ιταλία και το 1937 χώρισε με τη σύζυγό του, η οποία είχε παραμείνει στις ΗΠΑ. Στην Ιταλία προσπάθησε να επαναλάβει τη δράση του, χωρίς επιτυχία. Μετανάστευσε στη Βραζιλία, όπου εργάστηκε ως μεταφραστής για να επιβιώσει. Ο Τσαρλς Πόνζι, με πολλούς μιμητές τα επόμενα χρόνια, πέθανε στις 18 Ιανουαρίου 1949 στο Ρίο ντε Ζανέιρο, σε ηλικία 66 ετών.
1890 Γεννήθηκε ο Δαμασκηνός: Ο Αρχιεπίσκοπος που διετέλεσε αντιβασιλέας και πρωθυπουργός της Ελλάδας. Εκκλησιαστική και πολιτική προσωπικότητα της δεκαετίας του 1940. Διετέλεσε αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, αντιβασιλέας και πρωθυπουργός. Ο Δημήτριος Παπανδρέου, όπως ήταν το κοσμικό του όνομα, γεννήθηκε στο χωριό Δορβιτσά της ορεινής Ναυπακτίας στις 3 Μαρτίου 1890, από φτωχή αγροτική οικογένεια. Μετά τα εγκύκλια γράμματα, σπούδασε θεολογία και νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Χειροτονήθηκε κληρικός και διορίστηκε ηγούμενος στη Μονή Πεντέλης το 1918, σε νεαρή ηλικία. Τέσσερα χρόνια αργότερα εξελέγη μητροπολίτης Κορίνθου και διακρίθηκε για την κοινωνική του δραστηριότητα, ιδιαίτερα κατά τους καταστρεπτικούς σεισμούς της 22ας Απριλίου 1928. Συνέβαλε καθοριστικά στην περίθαλψη των σεισμοπαθών και την ανοικοδόμηση της πόλης. Το 1930 μετέβη στις Ηνωμένες Πολιτείες για τη διενέργεια εράνων υπέρ των σεισμοπαθών της Κορίνθου, ενώ, παράλληλα, ανέλαβε πρωτοβουλίες για την διευθέτηση των εκκλησιαστικών προβλημάτων της ελληνικής ομογένειας με εντολή του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Μετά το θάνατο του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσόστομου (Παπαδόπουλου), έθεσε υποψηφιότητα κι εξελέγη με 31 ψήφους, έναντι 30 του μητροπολίτη Τραπεζούντας Χρύσανθου, που ήταν ο εκλεκτός του δικτάτορα Μεταξά. Κατόπιν προσφυγών μητροπολιτών, η εκλογή του ακυρώθηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας, με αποτέλεσμα να εκλεγεί στην επαναληπτική ψηφοφορία ο Χρύσανθος. Ο Δαμασκηνός εξορίστηκε στη Μονή Φανερωμένης στη Σαλαμίνα, όπου παρέμεινε μέχρι τη γερμανική κατοχή. Η άρνηση του Χρύσανθου να ορκίσει την κυβέρνηση Τσολάκογλου προκάλεσε την αποπομπή του και την ανάδειξη του Δαμασκηνού στο αρχιεπισκοπικό θρόνο, στις 2 Ιουνίου 1941. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής ανέπτυξε σπουδαία κοινωνική δράση, με τη δημιουργία του Εθνικού Οργανισμού Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΕΟΧΑ), που συνέβαλε στην ανακούφιση του λαού, όχι μόνο της Αθήνας, αλλά και της επαρχίας. Στις 31 Δεκεμβρίου 1944, με πρωτοβουλία του Τσόρτσιλ, διορίστηκε αντιβασιλέας από τον αυτοεξόριστο βασιλιά Γεώργιο Β’, επειδή ήταν η μόνη προσωπικότητα πανελληνίου κύρους που θα μπορούσε να αναλάβει πρωτοβουλίες για την εθνική συμφιλίωση μετά τα «Δεκεμβριανά». Κατά τη διάρκεια της θητείας του, στις 10 Σεπτεμβρίου 1945, συναντήθηκε στο Λονδίνο με τον υπουργό Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας, Έρνεστ Μπέβιν και του έθεσε το θέμα παραχώρησης της Κύπρου στην Ελλάδα. Ο Μπέβιν, απέρριψε το αίτημα του αρχιεπισκόπου, έπειτα από εισήγηση των αρχηγών των επιτελείων. Στις 17 Οκτωβρίου 1945 ανέλαβε και την πρωθυπουργία της χώρας για λίγες ημέρες, μετά την παραίτησή του ναυάρχου Πέτρου Βούλγαρη και την παρέδωσε την 1η Νοεμβρίου στον Παναγιώτη Κανελλόπουλο. Στις 27 Σεπτεμβρίου 1946 παραιτήθηκε από αντιβασιλέας, μετά το δημοψήφισμα της 1ης Σεπτεμβρίου, που επανέφερε τη βασιλεία στην Ελλάδα. Έκτοτε, περιορίστηκε στα εκκλησιαστικά του καθήκοντα, μέχρι τις 20 Μαΐου 1949, οπότε απεδήμησε εις Κύριον, σε ηλικία 59 ετών.
1905 Ο τσάρος Νικόλαος Β’ συμφωνεί στην εκλογή των μελών της Δούμας (ρωσική Βουλή), υπό την πίεση της λαϊκής εξέγερσης του Φεβρουαρίου.
1911 Γεννιέται η Τζιν Χάρλοου, Αμερικανίδα ηθοποιός. Η Τζιν Χάρλοου (Jean Harlow) ήταν αμερικανίδα σταρ του κινηματογράφου, σύμβολο του σεξ τη δεκαετία του 1930, που ενσάρκωνε τύπους αισθησιακών γυναικών. Η καριέρα της πρώτης «ξανθιάς σεξοβόμβας» στην ιστορία του Χόλιγουντ διακόπηκε άδοξα, όταν πέθανε σε ηλικία 26 ετών. Ήταν η πρώτη ηθοποιός που έγινε εξώφυλλο στο περιοδικό «Life» τον Μάιο του 1937. Η Χαρλίν Κάρπεντερ γεννήθηκε στις 3 Μαρτίου 1911 στο Κάνσας Σίτι της πολιτείας Μοντάνα των ΗΠΑ. Κόρη ευκατάστατου οδοντιάτρου, μεγάλωσε με τη μητέρα της Τζιν Χάρλοου μετά τον χωρισμό των γονιών της. Στα 16 της παντρεύτηκε για πρώτη φορά κι εγκατέλειψε το σχολείο. Χώρισε όμως το 1929, επειδή ο σύζυγός της Τσαρλς ΜακΓκριού δυσανασχετούσε με τις καλλιτεχνικές της φιλοδοξίες. Τη χρονιά του διαζυγίου της αποκάλυψε για πρώτη φορά τα θρυλικά πόδια της στη μεγάλη οθόνη, παίζοντας ένα μικρό ρόλο στην ταινία του Χονδρού και Λιγνού «Double Whoopee». Τα λαγωνικά του Χόλιγουντ δεν άργησαν να την ανακαλύψουν. Το 1930 έπαιξε στην ταινία του εκκεντρικού μεγαλοεπιχειρηματία, παραγωγού και σκηνοθέτη Χάουαρντ Χιουζ «Οι Άγγελοι της Κολάσεως» («Hell’s Angels»), η οποία είχε μεγάλη εμπορική επιτυχία και την καθιέρωσε ως σταρ, δημιουργώντας παράλληλα μία πανεθνική μανία για τα ξανθά πλατινένια μαλλιά. Με παρτενέρ μερικούς από τους πιο δημοφιλείς ζεν-πρεμιέ του Χόλιγουντ, όπως τον Κλαρκ Γκέιμπλ, τον Σπένσερ Τρέισι και τον Γουίλιαμ Πάουελ (με τον οποίο διατηρούσε δεσμό), η Τζιν Χάρλοου, από τις αρχές τής δεκαετίας του 1930, αναδείχθηκε σε μία από τις πιο εμπορικές σταρ του κινηματογράφου. Έδειξε το κωμικό ταλέντο της σε ταινίες όπως «Η ξανθιά με τα πλατινένια μαλλιά» («Platinum Blonde», 1931) του Φρανκ Κάπρα, «Η Κοκκινομάλλα» («Red-Headed Woman», 1932) του Τζακ Κόνγουεϊ, «Red Dust» (1932) και «Ξανθός Πειρασμός» («Bombshell», 1933) του Βίκτορ Φλέμινγκ, και «Hold Your Man» (1933) του Σαμ Γουντ. Άλλες γνωστές ταινίες της είναι το « Δείπνο στις 8» («Dinner at Eight», 1933) του Τζορτζ Κιούκορ, «Οι θάλασσες της Κίνας» («China Seas», 1935) του Τάι Γκάρνετ και «Γάμος με επιφυλάξεις («Libeled Lady», 1936) του Τζακ Κόνγουεϊ. Ο πρόωρος θάνατός της, από ουραιμία, συνέβη στις 7 Ιουνίου 1937 στο Λος Άντζελες, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας του Τζακ Κόνγουεϊ «Σαρατόγκα» («Saratoga»), η οποία ολοκληρώθηκε με σωσίες. Η Τζιν Χάρλοου είχε τελέσει ακόμη δύο γάμους: το 1932 με τον γερμανό σκηνοθέτη Πολ Μπερν, που τη βοήθησε καθοριστικά στην καριέρα της και πέθανε δύο μήνες μετά τον γάμο τους και τον κινηματογραφιστή Χάρολντ Ρόσον (1933-1934).
1913 Ελληνικό στρατιωτικό τμήμα απελευθερώνει τους Αγίους Σαράντα, κατά τη διάρκεια του Α’ Βαλκανικού Πολέμου.
1913 Περίπου 5.000 φεμινίστριες, οι επονομαζόμενες σουφραζέτες, διαδηλώνουν στην Ουάσιγκτον υπέρ της χορήγησης ψήφου στις γυναίκες. Στις συγκρούσεις που σημειώνονται, τραυματίζονται περίπου 40 άτομα.
1915 Γεννήθηκε ο τραγουδιστής Νίκος Γούναρης. O τραγουδιστής με τη βελούδινη φωνή, Νίκος Γούναρης, γεννήθηκε στη Ζαγορά του Πηλίου (κατ' άλλους στο Δημοτικό Βρεφοκομείο της Αθήνας) το 1915 και μεσουράνησε τη δεκαετία του 1950 στο ελληνικό πεντάγραμμο, είτε σόλο, είτε σε συνεργασία με το Τρίο Μπελκάντο. Υπηρέτησε με συνέπεια το λεγόμενο ελαφρό τραγούδι, αυτό που πολλοί Έλληνες αποκαλούν «Ευρωπαϊκό». Η δεκαετία του ’50 χαρακτηρίστηκε από τη μεγάλη κόντρα του λαϊκού και ελαφρού τραγουδιού, το οποίο ταίριαζε απόλυτα με την προσπάθεια της Ελλάδας να γίνει επιτέλους Ευρώπη, μετά τον αδελφοκτόνο εμφύλιο πόλεμο. Ο Γούναρης ήταν ο κύριος εκφραστής αυτού του είδους. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του Τσιτσάνη: «Όσο υπάρχει Γούναρης δεν μπορεί το λαϊκό να σηκώσει κεφάλι». Το λαϊκό τραγούδι θα πάρει, βεβαίως, τη ρεβάνς πολύ σύντομα, τη δεκαετία του ’60 και θα κυριαρχήσει ολοκληρωτικά τα επόμενα χρόνια. Ο Νίκος Γούναρης πρωτοεμφανίστηκε το 1936 και αναδείχθηκε στην Κατοχή, παράλληλα με τη συμμετοχή του στην Αντίσταση. Προσέφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες στον αγώνα της απελευθέρωσης και για τις πράξεις του τιμήθηκε με το Αριστείο της Εθνικής Αντίστασης. Μεγάλες επιτυχίες του υπήρξαν τα τραγούδια: «Αυτός ο άλλος», «Ένα βράδυ που ’βρεχε», «Σκαλί σκαλί θα κατεβώ» και «Άρχισαν τα όργανα». Πέθανε στις 5 Μαΐου του 1965, χτυπημένος από την επάρατη νόσο.
1918 Η Σοβιετική Ρωσία βγαίνει από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Η σοβιετική αντιπροσωπεία υπογράφει στο Μπρεστ — Λιτόφσκ τη «Συνθήκη Ειρήνης», αρνούμενη να συζητήσει τους όρους της και δηλώνοντας πως η συμφωνία δε στηρίζεται στην ελεύθερη συγκατάθεση των λαών, αλλά υπαγορεύεται στη Σοβιετική Ρωσία από τον πάνοπλο γερμανικό ιμπεριαλισμό, που εκμεταλλεύεται την προσωρινή αδυναμία της νεαρής Σοβιετικής Δημοκρατίας. Η Συνθήκη του Μπρεστ ήταν πλήγμα για τα σχέδια των ιθυνόντων κύκλων στις ΗΠΑ, στην Αγγλία και στη Γαλλία, που λογάριαζαν να χρησιμοποιήσουν τη Γερμανία για να εκμηδενίσουν τη σοβιετική εξουσία. Παράλληλα, η Συνθήκη του Μπρεστ ενίσχυσε την προσπάθεια των λαών στις εμπόλεμες χώρες για να τερματιστεί ο πόλεμος.
1923 Κυκλοφορεί για πρώτη φορά το αμερικανικό περιοδικό Τime
1924 Ο ηγέτης της Τουρκίας, Κεμάλ Ατατούρκ, καταργεί το Χαλιφάτο και ανακηρύσσει τη χώρα του κοσμική Δημοκρατία.
1929 Γεννιέται ο μουσικοσυνθέτης Νίκος Μαμαγκάκης. Ο Νίκος Μαμαγκάκης υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες συνθέτες, με σπουδαίο έργο που καλύπτει πολλά και διαφορετικά μουσικά είδη. Έγραψε μουσική για το θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, όπερες, ηλεκτρονική μουσική, έργα για ορχήστρα, κύκλους τραγουδιών και έντεχνη λαϊκή μουσική. Γεννήθηκε στις 3 Μαρτίου 1929 στο Ρέθυμνο και καταγόταν από οικογένεια λαϊκών μουσικών, μεταξύ των οποίων και ο θρυλικός λυράρης Ανδρέας Ροδινός. Σε ηλικία 10 ετών άρχισε σπουδές μουσικής στη Φιλαρμονική Ρεθύμνου και στην συνέχεια παρακολούθησε μαθήματα στο Ελληνικό Ωδείο στην Αθήνα (1947-1953), με καθηγητές στα θεωρητικά τους Μιλτιάδη Κουτούγκο, Αντίοχο Ευαγγελάτο, Μάριο Βάρβογλη και Επαμεινώνδα Φασιανό. Παράλληλα με τις σπουδές του έπαιζε κιθάρα σε διάφορα λαϊκά μαγαζιά, με τον Καλδάρα, τον Καπλάνη και τον Μπέμπη (Δημήτρης Στεργίου). Επειδή ήξερε να διαβάζει και να γράφει μουσική έγινε περιζήτητος από τους αυτοδίδακτους λαϊκούς μουσικούς. Σύχναζε στο μουσικό καφενείο του Μάριου στην Ομόνοια και έγραφε σε νότες τα τραγούδια των ρεμπέτηδων, που δεν κατείχαν από πεντάγραμμο. Μετά το πέρας των σπουδών του επέστρεψε στο Ρέθυμνο, όπου διορίστηκε αρχιμουσικός στην Φιλαρμονική της πόλης. Μια υποτροφία του ΙΚΥ τον έφερε στην Γερμανία, το 1957, όπου, ύστερα από πολύ δύσκολες εξετάσεις, φοίτησε στην Ανώτατη Μουσική Σχολή του Μονάχου, με καθηγητές τους συνθέτες Καρλ Ορφ («Κάρμινα Μπουράνα») και Χάραλντ Γκέντσμερ. «Εκεί κατάλαβα πως δεν ήξερα τίποτα, πως όσα είχα διδαχθεί στην Ελλάδα, αρμονία αντίστιξη και διεύθυνση μπάντας, δεν μετρούσαν καθόλου έξω» είχε πει σε μια συνέντευξή του. Συνέχισε τις σπουδές του στην ηλεκτρονική μουσική (1961-1962) και στα στούντιο της Ζίμενς, με καθηγητή τον συνθέτη Γιόζεφ Ριντλ. Το 1965, ύστερα από παραμονή οκτώ ετών στην Γερμανία, επέστρεψε οριστικά στην Ελλάδα. Ο Νίκος Μαμαγκάκης ξεκίνησε τις συνθετικές αναζητήσεις του από την ανανέωση του ηχοχρώματος και από δομικές και ρυθμικές σχέσεις, βασισμένες σε αριθμητικές αναλογίες, συχνά στα πλαίσια δυτικών προτύπων (Σχολή Ντάρμστατ), αλλά και με αναφορές στη δημοτική μουσική, κυρίως της ιδιαίτερης πατρίδας του. Χρησιμοποίησε έτσι, αργότερα, διάφορα δημοτικά όργανα (π.χ. κρητική λύρα, σαντούρι κ.λπ.) σε έργα του, ενώ σε άλλες περιπτώσεις χωρίς τη χρήση αυτούσιων τέτοιων οργάνων, έδωσε ένα χρώμα επηρεασμένο από την ηχητικότητά τους. Συχνά πετύχαινε μια σύνθεση ελληνικής δημοτικής μουσικής, δυτικής αναγεννησιακής μουσικής και σύγχρονης πρωτοποριακής μουσικής, ιδίως στα έργα του με κρητικό θέμα. Από το 1957 (ίσως και νωρίτερα) άρχισε να γράφει τραγούδια σε στίχους Ελλήνων ποιητών, τα οποία πρωτοκυκλοφόρησαν το 1961. Σ' αυτά περιλαμβάνεται ο πασίγνωστος «Μιχαλιός» (του Κώστα Καρυωτάκη) και τραγούδια, όπως τα: «Ω, χαμηλώστε αυτό το φως» και «Ω, μη με βλέπετε που κλαίω» (της Μαρίας Πολυδούρη), «Αλαργινό καράβι» (του Κώστα Καρυωτάκη) και «Θα σε περιμένω» (του Κωνσταντίνου Χατζόπουλου). Στη συνέχεια έγραψε αρκετά δημοφιλή τραγούδια (συνήθως για τις ανάγκες κινηματογραφικών ταινιών), όπως τα: «Τα πέτρινα λουλούδια της θάλασσας», «Η Ανθή», «Εφτά ψαράδες», «Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ», «Όχι μαζί», «Σκληρό μου αγόρι» και «Ο Σαλονικιός». Συνέθεσε, επίσης κύκλους τραγουδιών, που αργότερα τους μετέτρεψε σε καντάτες και σε άλλες φωνητικές μορφές («Μπολιβάρ», «Ερωτόκριτος», «Ερωφίλη»). Τον Νοέμβριο του 1972 κυκλοφόρησε τον δίσκο «11 λαϊκά τραγούδια του Γιάννη Ρίτσου» με ερμηνευτές τον Γιάννη Πουλόπουλο και την Μαρία Δουράκη. Μερικά από τα τραγούδια αυτού του σημαντικού δίσκου για τον συνθέτη είναι: «Ο τρύγος», «Χωρισμός», «Νυχτοπεντοζάλης», «Χειμωνιάτικη βραδιά» και «Άιντε και ντε». Το 1982, κυκλοφόρησε τον δίσκο «Κέντρο Διερχομένων», σε στίχους Γιώργου Ιωάννου, που αποτελεί τον πρώτο δίσκο της Ελευθερίας Αρβανιτάκη (μετέχουν επίσης οι Δημήτρης Ψαριανός και Δημήτρης Κοντογιάννης). «Κλειστά παράθυρα», «Η Ομόνοια», «Το νιώθω τώρα», «Το γράμμα», «Λαϊκά ξενοδοχεία», «Δεν ξέρω πια», «Μείνε κοντά μου», «Τατουάζ» είναι μερικά από τα τραγούδια που ξεχώρισαν. Ο Νίκος Μαμαγκάκης συνέθεσε μουσική για τον ελληνικό κινηματογράφο, («Σιλουέτες» του Κωστή Ζώη, «Πρόσωπο με Πρόσωπο» του Ροβήρου Μανθούλη, «Η εκδρομή» του Τάκη Κανελλόπουλου «Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά», «Η νεράιδα και το παλικάρι» και «Η αρχόντισσα και ο αλήτης» του Ντίνου Δημόπουλου, «Λούφα και παραλλαγή», «Άρπα-Κόλλα» και «Βίος και Πολιτεία» του Νίκου Περάκη , «Η λεωφόρος του μίσους» (του Νίκου Φώσκολου), το «Μπορντέλο» του Νίκου Κούνδουρου κ.ά) και το θέατρο («Πλούτος», «Σφήκες», «Φτερά του Ικάρου», «Ιερό Σφάγιο» για το Εθνικό Θέατρο, «Γκρέκο» για το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο του Μάνου Κατράκη, «Θυσία του Αβραάμ» για το ΚΒΘΕ, «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» για την Ελληνική Σκηνή της Άννας Συνοδινού, «Αμεδαίος» του Ιονέσκο και «Οθέλλος» του Σέξπιρ για το Κρατικό Θέατρο του Μονάχου) κ.ά. Έγραψε, επίσης μουσική για γερμανικά τηλεοπτικά σήριαλ, όπως τα «Φέλιξ Κρουλ» του Μπέρναρντ Ζίνκελ και «Πατρίδα» («Heimat») του Έντγκαρ Ράιτς, διάρκειας 53 ωρών, όπως και για την σειρά του Κωστή Ζώη «Το μυθιστόρημα των τεσσάρων», που προβλήθηκε από την ΥΕΝΕΔ το 1981. Το 1962 απέσπασε το β’ βραβείο του μουσικού διαγωνισμού «Μάνος Χατζιδάκις» του Αθηναϊκού Τεχνολογικού Ινστιτούτου, με το έργο «Μονόλογος» για σόλο τσέλο, που ερμήνευσε ο Σωτήρης Ταχιάτης. Δύο χρόνια αργότερα τιμήθηκε με το βραβείο μουσικής του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για τη μουσική της ταινίας «Μονεμβασιά» του Γιώργου Σαρρή και το 1968 απέσπασε το βραβείο των κριτικών του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για τη μουσική του στην ταινία «Παρένθεση» του Τάκη Κανελλόπουλου. Ο Νίκος Μαμαγκάκης πέθανε στις 24 Ιουλίου 2013 στο νοσοκομείο «Ερρίκος Ντινάν» της Αθήνας, ύστερα από μάχη με την επάρατη νόσο.
1933 Στον απόηχο του εμπρησμού του Γερμανικού Κοινοβουλίου — Ράιχσταγκ (προβοκάτσια των Ναζί που αποδόθηκε στους κομμουνιστές) και δύο μέρες πριν τις βουλευτικές εκλογές συλλαμβάνεται ο ηγέτης του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος Ερνστ Τέλμαν. Ο Τέλμαν δολοφονήθηκε από τους Ναζί στις 18/8/1944 στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπούχενβαλντ.
1938 Γεννήθηκε ο Γιώργος Παπαζήσης. Ο Γιώργος Παπαζήσης ήταν έλληνας κωμικός ηθοποιός, με πολύχρονη θητεία στο μουσικό θέατρο. Στον κινηματογράφο τυποποιήθηκε στο ρόλο του «Μανωλιού», ενός καλοκάγαθου Κρητικού. Ο Γιώργος Παπαζήσης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 3 Μαρτίου 1938. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του «Ελληνικού Ωδείου» και στη Μουσική Σχολή του συνθέτη Μενέλαου Θεοφανίδη. Πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή το 1961 με το έργο των Τσιφόρου - Βασιλειάδη «Τα Κοκόρια των Δώδεκα» και γρήγορα καθιερώθηκε και διακρίθηκε στο μουσικό θέατρο. Η πρώτη εμφάνιση στον κινηματογράφο: Στον κινηματογράφο ξεκίνησε το 1962 με την κωμωδία «Τέρμα τα Δίφραγκα» και η καριέρα του συνεχίστηκε με συμμετοχές του σε 36 ταινίες, κυρίως κωμωδίες στον ρόλο του «Μανωλιού», του καλοκάγαθου Κρητικού («Έμπαινε Μαωλιό», «Ο Μανωλιός ξαναχτυπά», «Ο Μανωλιός στην Ευρώπη»). Όπως και πολλοί ομότεχνοί του έπαιξε σε βιντεοταινίες τη δεκαετία του ’80 («Έλα Μιμή στον τόπο σου», «Πράσινες Μασέλες», «Ο ιππότης της σφαλιάρας», «Χάρισέ μου το γουνάκι σου» κ.ά.). Ο Γιώργος Παπαζήσης πέθανε στις 25 Σεπτεμβρίου 2018, σε ηλικία 80 ετών, έπειτα από μάχη με τον καρκίνο. Από τον γάμο του με τη συνάδελφό του Τιτίκα Στασινοπούλου απέκτησε ένα γιο.
1939 Στην Ινδία, ο Μαχάτμα Γκάντι αρχίζει απεργία πείνας, αντιδρώντας στην απολυταρχική διακυβέρνηση των Βρετανών.
1944 Λειψυδρία απειλεί την Αθήνα, καθώς η ΟΥΛΕΝ ανακοινώνει ότι το νερό της λίμνης του Μαραθώνα επαρκεί μόνο για εννιά μήνες ακόμη.
1945 Γεννήθηκε η Αρλέτα. Η Αρλέτα γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 3 Μαρτίου 1945, ως Αριάδνη-Νικολέτα Τσάπρα, που ήταν το πραγματικό της όνομα. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, όμως την κέρδισε το τραγούδι, χωρίς ωστόσο να σταματά να ζωγραφίζει. Παράλληλα με το τραγούδι έχει σχεδιάσει εξώφυλλα δίσκων και έχει εικονογραφήσει βιβλία, ενώ σκίτσα και πίνακές της συμμετείχαν σε δύο ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής στην Τζιά και την Αθήνα. Ξεκίνησε τη δισκογραφική της καριέρα τη δεκαετία του 1960, όταν ήταν σε άνθιση το «νέο κύμα» της ελληνικής μουσικής. Στα πρώτα της δισκογραφικά βήματα συνεργάστηκε με πολύ γνωστούς συνθέτες, όπως ο Γιάννης Σπανός, ο Μάνος Χατζιδάκις και ο Μίκης Θεοδωράκης. Ο πρώτος δίσκος της το 1966 «Αρλέτα» περιελάμβανε τραγούδια των Γιάννη Σπανού, Νότη Μαυρουδή, Νίκου Χουλιάρα και Γιώργου Κοντογιώργου, από τα οποία ξεχώρισαν το «Μια φορά θυμάμαι», «Τις άδειες νύχτες», «Το πέτρινο χαμόγελο» και άλλα. Την ίδια περίοδο εμφανίζεται σε γνωστές μπουάτ της Πλάκας, ενώ λίγο αργότερα κυκλοφορούν οι δίσκοι της «Αρλέτα 2», «Στο ρυθμό του αγέρα» (1968), «12+1 τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι» (1969) και «Έξι μέρες» (1970). Λίγο μετά τη χούντα τραγούδησε, μετά από πρόσκληση του Ζωρζ Μουστακί, στο θέατρο «Bobino» στο Παρίσι. Ακολούθησαν δίσκοι όπως το «Romancero gitano» (1978) του Μίκη Θεοδωράκη (σε ποίηση Λόρκα και απόδοση Ελύτη), ενώ το 1981 ηχογραφεί το «Ένα καπέλο γεμάτο τραγούδια» (1981), τον πρώτο δίσκο με δικό της υλικό. Το 1984 και το 1985 γνώρισε μεγάλη επιτυχία με τραγούδια που της έγραψαν ο συνθέτης Λάκης Παπαδόπουλος και η στιχουργός Μαριανίνα Κριεζή στους δίσκους «Περίπου» και «Τσάι Γιασεμιού». Σε αυτούς ξεχώρισαν τα τραγούδια, όπως «Σερενάτα», «Τσάι γιασεμιού», «Τα ήσυχα βράδυα» και «Βatida de coco». Το 1997 κυκλοφόρησε το βιβλίο της «Από που πάνε για την άνοιξη» (Εκδόσεις Καστανιώτη) με στίχους, πεζά και ζωγραφιές. Οι δυο τελευταίοι δίσκοι της ήταν ο διπλός «Και πάλι χαίρετε» (2009) και ο αγγλόφωνος «Demo» (2010) με δέκα τραγούδια που βρέθηκαν 35 χρόνια μετά την ηχογράφησή τους στο αρχείο της «Lyra» και τα οποία δεν είχαν κυκλοφορήσει ως τότε. Η τραγουδίστρια με την ιδιαίτερη, μελωδική φωνή, έκανε πολλές επιτυχίες, όπως το «Μια Φορά Θυμάμαι», «Τα Μικρά Παιδιά», «Ο Λύκος», η «Σερενάτα», το «Μπαρ το Ναυάγιο» και πολλά ακόμα.
1946 Σε κοινή τους διακήρυξη τα κόμματα Ένωση Δημοκρατικών Αριστερών, το Σοσιαλιστικό Κόμμα-Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας, οι Αριστεροί Φιλελεύθεροι, οι Δημοκρατικοί Σύλλογοι της Αθήνας και του Πειραιά και ο Πολιτικός Συνασπισμός των Κομμάτων του ΕΑΜ τονίζουν πως «εκλογές κάτω από τις επικρατούσες συνθήκες δεν είναι μόνο τραγική κωμωδία, αλλά και σωστό πολιτικό πραξικόπημα, που αποβλέπει στη μοναρχοφασιστική επικράτηση». Ακολούθως, θα απέχουν από τις εκλογές της 31/3/1946.
1957 Σκοτώθηκε ο κύπριος υπαρχηγός της ΕΟΚΑ, Γρηγόρης Αυξεντίου, ήρωας του ελληνοκυπριακού αγώνα κατά των άγγλων.O Γρηγόρης Αυξεντίου είναι ήρωας του ελληνοκυπριακού αγώνα κατά των άγγλων δυναστών στη μεγαλόνησο. Ήταν δεύτερος στην ιεραρχία της ΕΟΚΑ και σκοτώθηκε από τους Άγγλους σε μάχη που δόθηκε κοντά στην Ιερά Μονή Μαχαιρά. Γεννήθηκε στο χωριό Λύση Αμμοχώστου στις 22 Φεβρουαρίου 1928. Με την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο μετέβη στην Ελλάδα για να σπουδάσει στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Μπήκε τελικά στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών και παράλληλα μελετούσε για να εγγραφεί στη Φιλοσοφική. Υπηρέτησε στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα ως Ανθυπολοχαγός πεζικού και μετά επέστρεψε στην Κύπρο, όπου εργάστηκε ως οδηγός ταξί. Η ένταξη στην ΕΟΚΑ και η αντιστασιακή του δράση: Στις 20 Ιανουαρίου 1955 έγινε η πρώτη συνάντηση του Αυξεντίου με τον Γεώργιο Διγενή - Γρίβα, που ήταν αρχηγός της Ε.Ο.Κ.Α. (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών) και μπήκε στον αγώνα κατά των Άγγλων. Την άνοιξη του ιδίου χρόνου συμμετείχε στις επιθέσεις κατά της Ηλεκτρικής Εταιρείας και του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Λευκωσίας. Πολύ γρήγορα διακρίθηκε για τις ηγετικές του ικανότητες και του δόθηκε η θέση του υπαρχηγού της Ε.Ο.Κ.Α, της μεγαλύτερης απελευθερωτικής οργάνωσης στο νησί, με κύριο στόχο την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια της σύντομης αντιστασιακής του δράσης έλαβε τα ψευδώνυμα «Ζήδρος», «Ρήγας», «Αίαντας», «Άρης», «Μάστρος» και «Ζώτος». Οι Άγγλοι κατακτητές έκαναν πολλές προσπάθειες για να τον συλλάβουν και τον επικήρυξαν με 5.000 λίρες. Ο Αυξεντίου πάντα τους ξέφευγε και ποτέ δεν έχασε το κουράγιο του. Μια φορά μεταμφιέστηκε σε καλόγερο και κέρασε τους άγγλους διώκτες του χωρίς να τον αναγνωρίσουν. Στις 10 Ιουνίου του 1955 βρήκε την ευκαιρία να παντρευτεί την αγαπημένη του Βασιλική στο μοναστήρι του Αχειροποιήτου. Στις 12 Δεκεμβρίου 1955 ο Αυξεντίου και όλη η ιεραρχία της ΕΟΚΑ παγιδεύτηκαν από τους Βρετανούς στο όρος Τρόοδος, κοντά στο χωριό Σπίλια. Ο Αυξεντίου, όχι μόνο οδήγησε τους συντρόφους του σε ασφαλές μέρος, αλλά άφησε τους Άγγλους να αλληλοπυροβολούνται και να έχουν πολλά θύματα. Το ηρωικό τέλος του Αυξεντίου: Στα τέλη Φεβρουαρίου 1957 οι αγγλικές δυνάμεις ασφαλείας έλαβαν την πληροφορία από ένα βοσκό ότι ο Αυξεντίου και η ομάδα του κρύβονται σε μια σπηλιά πλησίον της Μονής Μαχαιρά στο όρος Τρόοδος. Η σπηλιά όπου δόθηκε η ύστατη μάχη: Αμέσως, απόσπασμα από 60 στρατιώτες έφθασε εκεί το απόγευμα της 2ας Μαρτίου, περικύκλωσε τη σπηλιά και κάλεσε τον Αυξεντίου να παραδοθεί. Ο επικεφαλής του βρετανικού αποσπάσματος, ανθυπολοχαγός Μίντλετον, πλησίασε την είσοδο και φώναξε: «Ρίξε τα όπλα σου και παραδώσου, αλλιώς θα επιτεθούμε». Κάποιος απάντησε: «Καλά παραδινόμαστε». Τέσσερις άνδρες βγήκαν έξω, όχι και ο Αυξεντίου. Ο Μίντλετον τον κάλεσε και πάλι να παραδοθεί, αλλά έλαβε την υπερήφανη απάντηση «Μολών λαβέ». Τότε, τέσσερις στρατιώτες όρμησαν μέσα στην σπηλιά. Ο Αυξεντίου τους υποδέχτηκε με καταιγιστικά πυρά. Οι τρεις Βρετανοί οπισθοχώρησαν έντρομοι, ο τέταρτος, ένας δεκανέας, έπεσε νεκρός. Ο Μίντλετον ζήτησε ενισχύσεις, οι οποίες κατέφθασαν αμέσως με ελικόπτερα. Η μάχη συνεχίσθηκε για 10 ώρες, χωρίς αποτέλεσμα για τους επιτιθέμενους. Μπροστά στο αλύγιστο θάρρος του Αυξεντίου και αφού χρησιμοποίησαν όλων των ειδών τα όπλα, οι Βρετανοί έρριψαν στη σπηλιά βόμβες πετρελαίου. Τεράστιες φλόγες κάλυψαν το σπήλαιο, για να τυλίξουν σε λίγο το κορμί του Αυξεντίου. Η μάχη τελείωσε στις 2 το βράδυ της 3ης Μαρτίου 1957. Το πτώμα του ηρωικού πατριώτη βρέθηκε απανθρακωμένο και τάφηκε την επομένη στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας, στο χώρο που είναι γνωστός σήμερα ως «Τα Φυλακισμένα Μνήματα». Ο Γρηγόρης Αυξεντίου ήταν μόλις 29 ετών.
1957 Γεννιέται η ηθοποιός Θέμις Μπαζάκα
1961 Πέθανε ο Αυστριακός μουσικός Πάουλ Βιτγκενστάιν που υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς και ξεχωριστούς πιανίστες του 20ού αιώνα. Έχασε το δεξί του χέρι κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, έκανε σπουδαία καριέρα παίζοντας πιάνο με το αριστερό χέρι. Έργα ειδικά γι’ αυτόν και την ιδιομορφία του έγραψαν σπουδαίοι συνθέτες του περασμένου αιώνα, όπως ο Ρίχαρντ Στράους, ο Πάουλ Χίντεμιτ, ο Σεργκέι Προκόφιεφ, ο Μορίς Ραβέλ και ο Μπέντζαμιν Μπρίτεν. Γεννήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 1887 στη Βιέννη, στους κόλπους μιας πάμπλουτης οικογένειας. O πατέρας του ήταν ο σιδηροβιομήχανος Καρλ Βιτγκενστάιν, εβραϊκής καταγωγής που είχε μεταστραφεί στον χριστιανισμό, όπως και άλλα μέλη της ευρύτερης οικογένειας του. Ο Καρλ Βιτγκενστάιν είχε αποκτήσει 9 παιδιά από τη σύζυγό του Λεοπολντίνε Κάλμους. Μεταξύ αυτών ο Πάουλ και ο Λούντβιχ Βιτγκενστάιν, ο μετέπειτα διάσημος και επιδραστικός φιλόσοφος. Από μικρός ασχολήθηκε με τη μουσική, έχοντας πολύ καλές επιδόσεις στο πιάνο, αν αναλογιστούμε ότι έπαιζε ντουέτα με τον φίλο της οικογένειας Ρίχαρντ Στράους, διάσημο μαέστρο και συνθέτη. Από τα ευρύχωρα σαλόνια της πατρικής οικίας περνούσαν ταχτικά σημαντικές προσωπικότητες της μουσικής, όπως οι Γιοχάνες Μπραμς και ο Γκούσταβ Μάλερ, η ενθάρρυνση των οποίων συνέβαλε καθοριστικά στην απόφασή του να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μουσική. Το 1913 ο Πάουλ Βιτγκενστάιν έδωσε το πρώτο του κοντσέρτο στη Βιέννη, αποσπώντας κολακευτικές κριτικές. Όμως η πολλά υποσχόμενη καριέρα του διακόπηκε με την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν κλήθηκε να υπηρετήσει την πατρίδα του. Η Αυστροουγγαρία, που άναψε τη θρυαλλίδα του «Μεγάλου Πολέμου», κατείχε ηγετική θέση μαζί με τη Γερμανία στις λεγόμενες «Κεντρικές Δυνάμεις», που μάχονταν τις δυνάμεις της «Αντάντ». Ο στρατιώτης Βιτγκενστάιν είχε την ατυχία να χτυπηθεί από σφαίρα στον ώμο πολεμώντας στο ανατολικό μέτωπο και να συλληφθεί αιχμάλωτος από τους Ρώσους. Κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας του στη Σιβηρία, το τραυματισμένο δεξί χέρι του έπαθε σηψαιμία και οι γιατροί αναγκάστηκαν να του το κόψουν. Δεν το έβαλε κάτω και πήρε την απόφαση να συνεχίσει την ενασχόλησή του με το πιάνο. Μέσω του Δανού πρεσβευτή στη Μόσχα επικοινώνησε με τον παλιό του δάσκαλο Γιόζεφ Λάμπορ και του ζήτησε να του γράψει ένα έργο για το αριστερό χέρι. Αυτός καίτοι τυφλός ανταποκρίθηκε αμέσως. Με τη λήξη του πολέμου και την επιστροφή του στη Βιέννη, έπεσε με τα μούτρα στη δουλειά, διασκευάζοντας γνωστά πιανιστικά κοντσέρτα για να μπορεί να τα παίζει με το ένα χέρι. Οι θερμές κριτικές που έλαβε για το κοντσέρτο του Λάμπορ, τον ώθησε να ζητήσει από γνωστούς συνθέτες της εποχής του να γράψουν κοντσέρτα ειδικά γι’ αυτόν . Ο Ρίχαρντ Στράους, ο Πάουλ Χίντεμιτ, ο Σεργκέι Προκόφιεφ, ο Έριχ Κόρνγκολντ και ο Μπέντζαμιν Μπρίτεν ήταν μεταξύ αυτών που ανταποκρίθηκαν. Πιο γνωστό απ’ όλα αυτά τα έργα είναι το «Κοντσέρτο για αριστερό χέρι» που συνέθεσε ο Μορίς Ραβέλ. Ο Πάουλ Βιτγκενστάιν ήταν πλέον ένας καταξιωμένος πιανίστας και περιζήτητος στις αίθουσες συναυλιών της Ευρώπης. Όμως η μοίρα τού έπαιξε ένα ακόμη παιγνίδι. Με την ενσωμάτωση της Αυστρίας στη Γερμανία από τον Χίτλερ το 1938 («Άνσλους»), η οικογένεια Βιτγκενστάιν καταχωρήθηκε ως εβραϊκή, παρότι τα περισσότερα μέλη της είχαν μεταστραφεί στον χριστιανισμό και η κολοσσιαία περιουσία της δημεύτηκε. Ο Πάουλ με τη σύζυγό του Χίλντε (29 χρόνια μικρότερή του) και τα δύο παιδιά τους αναγκάστηκαν να εκπατριστούν στις ΗΠΑ, όπου ο διάσημος πιανίστας πέρασε το υπόλοιπο διάστημα της ζωής του δίνοντας συναυλίες και παραδίδοντας μαθήματα πιάνου. Ο Πάουλ Βιτγκενστάιν δεν επέστρεψε ποτέ στην πατρίδα του και άφησε την τελευταία του πνοή στη Νέα Υόρκη, στις 3 Μαρτίου 1961, σε ηλικία 73 ετών.
1966 Απέλαση από την Τουρκία και του τελευταίου Έλληνα υπηκόου κατοίκουτης Κωνσταντινούπολης.
1978 Άγνωστοι κλέβουν το φέρετρο του Τσάρλι Τσάπλιν από το κοιμητήριο της ελβετικής πόλης Βεβέ και ζητούν λύτρα 600.000 δολαρίων για την επιστροφή του. Η χήρα του Τσάπλιν αρνείται και τα λείψανα βρίσκονται 11 εβδομάδες αργότερα κοντά στη λίμνη Τζενίβα.
1982 Πέθανε ο Ζωρζ Περέκ. Γάλλος λογοτέχνης, που κατά τη διάρκεια του σύντομου βίου του παρέμεινε στα όρια της εκκεντρικότητας, ενώ σήμερα είναι καθιερωμένος και πολυμεταφρασμένος. Θεωρείται ως μείζων εκπρόσωπος της σύγχρονης γαλλικής αυτοβιογραφικής σχολής. Το πιο γνωστό και πολυμεταφρασμένο έργο του είναι το μυθιστόρημα «Ζωή, Οδηγίες Χρήσεως», που θεωρείται από πολλούς κριτικούς, ως χαρακτηριστικό δείγμα της μεταμοντέρνας λογοτεχνίας. Ο Ζορζ Περέκ (Georges Perec) γεννήθηκε στο Παρίσι στις 7 Μαρτίου 1936 από εβραίους γονείς, πολωνικής καταγωγής, τους οποίους έχασε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η επαγγελματική του επαφή με τα γράμματα ξεκίνησε από τα φοιτητικά του χρόνια στη Σορβόνη, όταν έγραφε κριτικές στα λογοτεχνικά περιοδικά «La Nouvelle Revue Française» και «Les Lettres Nouvelles». Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στην ιστορία και την κοινωνιολογία, υπηρέτησε για ένα χρόνο στον γαλλικό στρατό ως αλεξιπτωτιστής. Μετά την αφυπηρέτισή του το 1959, παντρεύτηκε την Πολέτ Πετράς και την ακολούθησε στην πόλη Σφαξ της Τυνησίας, όπου εργαζόταν ως δασκάλα. Τις εμπειρίες του από τη ζωή του στην Τυνησία μετέφερε στο πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο «Τα Πράγματα», που κυκλοφόρησε το 1965 και τιμήθηκε με το βραβείο «Ρενοντό». Το 1961 άρχισε να εργάζεται ως αρχειοθέτης στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού, σε μία υποαμειβόμενη θέση, που όμως έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του λογοτεχνικού του ύφους, όπως και η συμμετοχή του στις δραστηριότητες της λογοτεχνικής ομάδας Oulipo («Ouvroir de littérature potentielle», «Εργαστήρι Δυνητικής Λογοτεχνίας» στα ελληνικά), στην οποία εξέχοντα ρόλο είχε ο συγγραφέας Ρεμόν Κενό, στον οποίο αφιέρωσε το αριστούργημά του «Ζωή, Οδηγίες Χρήσεως», που κυκλοφόρησε το 1978 και τιμήθηκε με το βραβείο «Μεντισίς» την ίδια χρονιά. Το έργο αυτό, γραμμένο με την αυστηρή παράδοση των τεχνοπαιγνίων του Oulipo, είναι μία τοιχογραφία από συνυφασμένες ιστορίες και ιδέες, καθώς και από λογοτεχνικές και ιστορικές αναφορές, βασισμένες στις ζωές των κατοίκων μιας παριαζιάνικης πολυκατοικίας. Η επιτυχία του βιβλίου τον βοήθησε να ανασάνει οικονομικά και να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στο γράψιμο. Όμως, δεν πρόλαβε να πραγματοποιήσει τα όποια σχέδιά του. Όντας δεινός καπνιστής, προσβλήθηκε από καρκίνο των πνευμόνων και στις 3 Μαρτίου 1982 άφησε την τελευταία του πνοή στο Παρίσι, σε ηλικία 45 ετών. Η επινόηση του νέου και η ανάμνηση του παλαιού είναι οι δύο πόλοι μεταξύ των οποίων κινείται και τους οποίους συνεχώς συνδυάζει ο Περέκ στα κείμενά του. Επιχειρώντας απεγνωσμένα να ολοκληρώσει το παζλ της προσωπικής του ζωής, από το οποίο λείπουν βασικά κομμάτια (πατέρας, μητέρα, οικείοι, παιδικές μνήμες), διατάσσει και αναδιατάσσει αδιαλείπτως, ταξινομώντας επίμονα και ευρηματικά γνώσεις, εμπειρίες, ενθυμήσεις, αναγνώσματα, προγράμματα, ευφρόσυνες και τραυματικές στιγμές, συνθέτοντας ένα είδος εύτακτης αταξίας.
1983 Πεθαίνει ο Hergé, Βέλγος σκιτσογράφος και δημιουργός κόμικ _γενν. ως Georges Prosper Remi (1907). Σημαντικότερο έργο του, με μεγάλη απήχηση σε διεθνές επίπεδο, θεωρούνται οι Τεντέν που έγραφε και εικονογραφούσε από το 1929 μέχρι το θάνατό του. Καθιέρωσε με το σχέδιό του το ύφος της λεγόμενης «καθαρής γραμμής», το οποίο επηρέασε πολλούς δημιουργούς και γνώρισε μεγαλύτερη αναγνώριση κατά τη δεκαετία του 1950.
1990 Πεθαίνει ο δημοσιογράφος Ρούσος Κούνδουρος.
1991 Καταγράφεται σε ερασιτεχνικό βίντεο ο άγριος ξυλοδαρμός του αφροαμερικανού Ρόντνεϊ Κινγκ από αστυνομικούς, στο Λος Άντζελες. Θα προκληθούν σοβαρές ταραχές από τη μαύρη κοινότητα της πόλης.
1993 Πέθανε ο Άλμπερτ Σέιμπιν, αμερικανός ιατρικός ερευνητής. Ανακάλυψε ένα εμβόλιο κατά της πολιομυελίτιδας (βατσίνα), φθηνότερο κι εξίσου αποτελεσματικό με αυτό του πρωτοπόρου Τζόνας Σαλκ.
1996 Στην Ισπανία, το Λαϊκό Συντηρητικό κόμμα κερδίζει τις γενικές εκλογές, τερματίζοντας τη 13χρονη κυριαρχία του σοσιαλιστή πρωθυπουργού, Φελίπε Γκονζάλες.
2002 Σταματάει η χρήση της δραχμής στην Ελλάδα μετά από μια περίοδο 2 μηνών από την ημέρα που ξεκίνησε η χρήση του ευρώ.
2003 Ξεκινά σε ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού η δίκη της τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη».
2005 Πεθαίνει σε ηλικία 77 ετών ο Ρίνους Μίχελς, σπουδαίος Ολλανδός προπονητής ποδοσφαίρου.
2017 Πέθανε ο Ρεμόν Κοπά. Κορυφαίος γάλλος ποδοσφαιριστής, πολωνικής καταγωγής, από της θρυλικές μορφές του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Αγωνιζόταν στη θέση του επιθετικού μέσου και οι Ισπανοί τού είχαν κολλήσει το παρατσούκλι «Μικρός Ναπολέων», επειδή ήταν μικρόσωμος (1,69 μ.) και με ταχύτατη αντίληψη του παιγνιδιού. Ο Ρέιμοντ Κοπασέφσκι, όπως ήταν πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 1931 στην κωμόπολη Νοέ λε Μιν της Βόρειας Γαλλίας, από γονείς πολωνικής καταγωγής, που είχαν μεταναστεύσει στη Γαλλία από τη Γερμανία, μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στα 14 του άρχισε να δουλεύει στα ανθρακωρυχεία της περιοχής, όπως ο πατέρας του και ο παππούς του. Σ’ ένα δυστύχημα έχασε ένα από τα δάχτυλα των χεριών του, αλλά αυτό δεν τον εμπόδιζε να ξεδιπλώνει το ποδοσφαιρικό του ταλέντο στην τοπική ομάδα. Στα δεκαοκτώ του χρόνια έγινε επαγγελματίας ποδοσφαιριστής στην Ανζέρ και στα είκοσί του πρωτόπαιζε στη Ρενς (γνωστή στην Ελλάδα ως Ρεμς), όπου ξεχώρισε για την ακαταμάχητη ντρίμπλα του και την ταχύτατη αντίληψη του παιχνιδιού. Κέρδισε δύο φορές το πρωτάθλημα Γαλλίας με τη Ρενς (1953, 1955) και αγωνίστηκε με την ομάδα του στον πρώτο τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης (νυν Τσάμπιονς Λιγκ), το 1956, κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης (4-3 υπέρ των Μαδριλένων). Αμέσως μετά μετεγγράφηκε στη Ρεάλ, με την οποία κατέκτησε τρία συνεχόμενα κύπελλα πρωταθλητριών (1957, 1958, 1959). Το 1959 επανήλθε στη Ρενς, στην οποία αγωνίστηκε έως το 1967, οπότε κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια. Με τη Ρενς κατέκτησε δύο ακόμη πρωταθλήματα Γαλλίας, το 1960 και το 1962. Συνολικά, έπαιξε σε 541 παιγνίδια και σημείωσε 121 γκολ. Στην Εθνική Γαλλίας αγωνίστηκε 45 φορές και σημείωσε 18 γκολ. Το 1958 οδήγησε τους «τρικολόρ» στην κατάκτηση της τρίτης θέσης στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Σουηδίας. Μετά το τέλος της ποδοσφαιρική του καριέρας, ίδρυσε τη δική του επιχείρηση αθλητικών ειδών και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Κορσική μαζί με τη σύζυγό του Κριστίν, αδελφή συμπαίκτη του στην Ανζέρ. Ο Ρεμόν Κοπά, πέθανε στις 3 Μαρτίου 2017, στην πόλη Ανζέρ, σε ηλικία 85 ετών
2017 Στην 26η θέση μεταξύ των 28 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατατάσσεται η Ελλάδα, όσον αφορά τις επιδόσεις της στον τομέα της ψηφιακής οικονομίας και κοινωνίας, σύμφωνα με έρευνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Κομισιόν).
2021 Ισχυρός σεισμός 6,3 Ρίχτερ πλήττει την Θεσσαλία το επίκεντρο εντοπίζεται 19 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Ελασσόνας ο σεισμός γίνεται αισθητός σε ολόκληρη την κεντρική και βόρεια Ελλάδα.