Σαν σήμερα, 19 Φεβρουαρίου
Γιορτάζουν
Φιλοθέη
Φιλόθεος
Επέτειοι και Λοιπές Εορτές
Ημέρα του Τζορτζ Γουάσινγκτον στις ΗΠΑ.
Ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεων στο Μεξικό
Ημέρα του Κονσταντίν Μπρανκούζι στην Ρουμανία, προς τιμήν του σπουδαίου Γαλλο - Ρουμάνου γλύπτη.
Ημέρα του Βασίλι Λέφσκι στην Βουλγαρία, προς τιμήν του εθνικού ήρωα της χώρας, του επονομαζομένου και «Αποστόλου της Ελευθερίας» (1837-1873). Αγωνιζόμενος για την αποτίναξη του Οθωμανικού ζυγού εκτελέστηκε δια απαγχονισμού στην Σόφια σε ηλικία 36 ετών.
Εθνική Ημέρα της Σοκολάτας με Μέντα στις ΗΠΑ.
Ημέρα του Ορνιθολόγου στην Ρωσία.
Χριστιανικό Εορτολόγιο
Ορθόδοξη Εκκλησία
Αγίων αποστόλων Αρχίππου, Φιλήμονος και Απφίας.
Αγίου ιερομάρτυρος Γαβίνου.
Αγίων μαρτύρων Μαξίμου, Θεοδότου, Ησυχίου και Ασκληπιοδότης.
Οσίων Ευγενίου και Μακαρίου.
Οσίου Ραβουλά.
Οσίου Κόνωνος.
Οσίου Σωφρονίου.
Αγίου Ιαροσλάβου του Σοφού.
Αγίου ιερομάρτυρος Νικήτα.
Οσιομάρτυρος Φιλοθέης της Αθηναίας. Οσιομάρτυς της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας. Η μνήμη της εορτάζεται στις 19 Φεβρουαρίου και στις 12 Οκτωβρίου στη Σύναξη των Αθηναίων Αγίων. Η Ρεγγίνα ή Ρηγούλα Μπενιζέλου, όπως ήταν το κοσμικό της όνομα, γεννήθηκε το 1522 στην Αθήνα. Ήταν κόρη του Αθηναίου προύχοντα και λόγιου Άγγελου Μπενιζέλου και της Συρίγης Παλαιολογίνας. Στα 14 της παντρεύτηκε τον Ανδρέα Χειλά και στα 17 της έμεινε χήρα. Τότε αποφάσισε να ακολουθήσει τον δρόμο του Θεού και εκάρη μοναχή με το όνομα Φιλοθέη. Έχτισε ένα μοναστήρι εκεί που σήμερα βρίσκεται η Αρχιεπισκοπή Αθηνών (δίπλα στη Μητρόπολη) και επεδόθη σε φιλανθρωπικό έργο με την ίδρυση ξενώνα, νοσοκομείου και εκπαιδευτηρίου για άπορες Αθηναίες. Η μοναχή Φιλοθέη προκάλεσε την μήνιν των Οθωμανών, όταν ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την προστασία των νεαρών Ελληνίδων της Αττικής, που εκβιάζονταν από τους κατακτητές να ασπασθούν τον Μωαμεθανισμό και να παντρευτούν Μουσουλμάνους. Τη συνέλαβαν κατά τη διάρκεια της ολονυχτίας της εορτής του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου (2-3 Οκτωβρίου 1588) και την υπέβαλαν σε φριχτά βασανιστήρια. Πέθανε από τα τραύματά της στις 19 Φεβρουαρίου του 1589. Το όνομά της δόθηκε στο προάστιο της Φιλοθέης το 1936, όταν βρέθηκε κρύπτη της Αγίας στην περιοχή. Προηγουμένως, ονομαζόταν Νέα Αλεξάνδρεια.
Καθολική Εκκλησία
Αγίου Βαρβάτου.
Αγίου Κοράντου, προστάτη των πασχόντων από κήλη.
Είπαν…
“Ανάγκη, τι μυτερή βελόνα…” Γουίλιαμ Σέξπιρ
“ Στην έφοδο των βαρβάρων της προπαγάνδας, ένα είναι το αντίδοτο: Ανοίξτε ένα βιβλίο, και κλείστε την τηλεόραση…”
Σαν σήμερα, 19 Φεβρουαρίου
Τι έγινε σαν σήμερα, 19 Φεβρουαρίου, στην Ελλάδα και στον Κόσμο
1473 Γεννήθηκε ο Νικόλαος Κοπέρνικος, πολωνός αστρονόμος, πατέρας της μοντέρνας αστρονομίας
1674 Αγγλία και Ολλανδία, τερματίζοντας τον Τρίτο Αγγλο-Ολλανδικό Πόλεμο, υπογράφουν τη συνθήκη του Westminster, με την οποία η αποικία των Ολλανδών, το Νέο Άμστερνταμ περνά στα χέρια των Εγγλέζων, που την ονομάζουν Νέα Υόρκη.
1800 Ο Ναπολέων Βοναπάρτης χρήζει τον εαυτό του Πρώτο Ύπατο της Γαλλίας.
1808 Γεννήθηκε ο Παύλος Μαρία Βοναπάρτης , Γάλλος φοιτητής, ανιψιός του Μεγάλου Ναπολέοντα και θερμός φιλέλληνας. Το καλοκαίρι του 1827 κατήλθε στην Ελλάδα για να λάβει μέρος στον Αγώνα, αλλά ένα απρόοπτο δυστύχημα του έκοψε το νήμα της ζωής. Ο Παύλος Μαρία Βοναπάρτης (Paul Marie Bonaparte) γεννήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 1808 στο Κανίνο της Ιταλίας και ήταν το ένατο από τα δεκατέσσερα παιδιά του Λουκιανού Βοναπάρτη (Lucien Bonaparte), αδελφού του Μεγάλου Ναπολέοντα. Σε ηλικία 18 ετών ξεκίνησε σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Βολωνίας (Μπολόνια), αλλά τον Μάρτιο του 1827 έφυγε κρυφά από την πόλη και με ψεύτικο όνομα έφθασε πρώτα στα Ιόνια νησιά και στη συνέχεια στο Ναύπλιο, για να λάβει μέρος στην Ελληνική Επανάσταση (24 Αυγούστου / 5 Σεπτεμβρίου 1827). Στην πρωτεύουσα των επαναστατημένων Ελλήνων τον υποδέχθηκε ο άγγλος ναύαρχος Κόχραν, διοικητής του ελληνικού στόλου. Ο υψηλός επισκέπτης, που έμοιαζε πολύ με τον διάσημο θείο του, εντάχθηκε αμέσως στο πλήρωμα της φρεγάτας «Ελλάς», της ναυαρχίδας του ελληνικού στόλου. Όμως, στις 25 Αυγούστου / 6 Σεπτεμβρίου, καθώς καθάριζε το όπλο του, τραυματίσθηκε σοβαρά από αδέξιο χειρισμό και την επομένη άφησε την τελευταία του πνοή. Ήταν μόλις 19 ετών. Στο Ναύπλιο δεν άργησαν να κυκλοφορήσουν φήμες ότι ο θάνατος του νεαρού Βοναπάρτη δεν ήταν τυχαίος, εφόσον μάλιστα προήλθε στο πλοίο του Κόχραν, τον οποίον οι Έλληνες υποπτεύονταν ότι εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της Μεγάλης Βρετανίας. Πάντως, ο αμερικανός φιλέλληνας Σάμιουελ Χάου, που ήταν αυτόπτης των γεγονότων, διαβεβαιώνει ότι μόλις ο Κόχραν έμαθε ότι το τραύμα ήταν θανατηφόρο «ήρχισε να βηματίζη εις την καμπίνα του κλαίων ως παιδίον...». Καθώς λέγεται, η σορός του νεαρού Βοναπάρτη διατηρήθηκε επί τριετία σ’ ένα βαρέλι με ρούμι στη Μονή Αγίου Νικολάου Σπετσών, μέχρις ότου την παρέλαβε το Γαλλικό Ναυτικό. Μετά την απελευθέρωση, το 1832, το ταριχευμένο σώμα του Παύλου Μαρία Βοναπάρτη ενταφιάστηκε σε μαυσωλείο στο νησί της Σφακτηρίας, κοντά στους Γάλλους ναύτες που έπεσαν στη Ναυμαχία του Ναβαρίνου.
1844 Στον απόηχο της εξέγερσης της 3ης του Σεπτέμβρη 1843 με κύριο αίτημα τη θέσπιση Συντάγματος, επιδίδεται στον Βασιλιά το εγκριθέν από τη Γ’ Εθνοσυνέλευση (8/11/1843–18/3/1844) σχέδιο Συντάγματος, το οποίο και τελικά ψηφίζεται στο σύνολό του (4/3/1844) μεταβάλλοντας το πολίτευμα σε Συνταγματική Μοναρχία.
1878 Ο αμερικανός εφευρέτης Τόμας Έντισον λαμβάνει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για τον φωνόγραφο, τον οποίο ονομάζει «Ομιλούσα Μηχανή».
1880 Πέθανε ο Κωνσταντίνος Μπρουμίδης, έλληνας ζωγράφος, που φιλοτέχνησε το θόλο του αμερικάνικου Καπιτωλίου. (Γεν. 26/7/1805)
1908 Στην Ελλάδα, εισάγεται η δημοτική γλώσσα στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων, ενώ διαιρείται η Φιλοσοφική Σχολή. Παραιτούνται μέλη των επιτροπών κρίσης διδακτικών βιβλίων.
1916 Πεθαίνει ο Ερνστ Μαχ, αυστριακός φυσικός και φιλόσοφος, με σημαντικό έργο στην οπτική και τη μηχανική
1924 Γεννήθηκε ο Λι Μάρβιν, Αμερικανός ηθοποιός
1928 Γεννήθηκε ο αγωνιστής δημοκράτης Νικηφόρος Μανδηλαράς. Μαχητικός δικηγόρος, δημοσιογράφος και πολιτικός του ευρύτερου αριστερού χώρου. Ο θάνατός του που επισυνέβη το Μάιο του 1967 εν πλω προς την Κύπρο, χρεώνεται στη χούντα, αν και μέχρι σήμερα παραμένει ανεξιχνίαστος.Ο Νικηφόρος Μανδηλαράς γεννήθηκε στην Κόρωνο της Νάξου στις 19 Φεβρουαρίου 1928. Σε ηλικία 18 ετών είχε ήδη φάκελο πολιτικών φρονημάτων στην Ασφάλεια Σύρου, στον οποίο αναφέρεται ότι «εμφορείται υπό κομμουνιστικών φρονημάτων και δη με πλήρη κομμουνιστικήν κατάρτισιν...». Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1948-1954) και από το 1956 άρχισε να δικηγορεί στην Αθήνα. Παράλληλα με τη δικηγορία υπήρξε αρθρογράφος σε αθηναϊκές εφημερίδες. Στις εκλογές του 1956, με δημόσιες δηλώσεις και ομιλίες του στη Νάξο υποστήριξε το κόμμα της Δημοκρατικής Ένωσης, που συσπείρωνε κόμματα και προσωπικότητες της Δεξιάς (Λαϊκό Κόμμα), του Κέντρου (Κόμμα Φιλελευθέρων κ.ά.) και της Αριστεράς (ΕΔΑ κ.ά.), με στόχο την ανάσχεση της ανόδου προς την εξουσία της νεοπαγούς ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Στις εκλογές του 1958 υποστήριξε την ΕΔΑ και συνόδευσε τον συντοπίτη του Μανώλη Γλέζο στην προεκλογική περιοδεία του στη Νάξο.Τον Ιούλιο του 1959 ήταν συνήγορος υπεράσπισης της Βασιλικής Δημητροκάλλη, αδελφής του Μανώλη Γλέζου και του σύζυγό της στο στρατοδικείο Αθηνών. Κατηγορούνταν, όπως και ο Μανώλης Γλέζος, για κατασκοπεία. Στα τέλη του ίδιου χρόνου νυμφεύτηκε την Άσπα Καλοδίκη, με την οποία απέκτησε μία κόρη, τη Μαρία – Αριέττα. Τον Ιανουάριο του 1960 άρχισε να εκδίδει την εφημερίδα «Ναξιακά Χρονικά», που συνεχίστηκε το 1966 με τον τίτλο «Κυκλαδικά Χρονικά», όπου δημοσίευσε άρθρα σχετικά με τα οικονομικά και γενικότερα τα κοινωνικά προβλήματα των νησιών. Τον Απρίλιο του 1960 παρέστη ως συνήγορος υπεράσπισης στη δίκη των 42 ηγετικών στελεχών του ΚΚΕ (ανάμεσά τους ο Χαρίλαος Φλωράκης) που δικάζονταν για κατασκοπεία. Στις εκλογές του 1961 ήταν για πρώτη και μοναδική φορά υποψήφιος βουλευτής στις Κυκλάδες, ως ανεξάρτητος - συνεργαζόμενος με το Πανδημοκρατικό Αγροτικό Μέτωπο (ΠΑΜΕ), που αποτελούσε συνασπισμό της ΕΔΑ με το Εθνικό Αγροτικό Κόμμα. Στις εκλογές του 1963 επιδίωξε να είναι υποψήφιος στις Κυκλάδες με την Ένωση Κέντρου, αλλά αποκλείστηκε από τους συνδυασμούς του κόμματος ως φιλοκομουνιστής. Ευρύτερα γνωστός έγινε κατά τη διάρκεια της δίκης του ΑΣΠΙΔΑ ως συνήγορος υπεράσπισης αξιωματικών που παραπέμφθηκαν σε δίκη με βούλευμα του Δικαστικού Συμβουλίου του Διαρκούς Στρατοδικείου Αθηνών, κατηγορούμενοι για απόπειρα εσχάτης προδοσίας. Στη δίκη, που διήρκεσε από τις 14 Νοεμβρίου 1966 έως τις 10 Μαρτίου 1967, ο Μανδηλαράς διακρίθηκε για τη νομική του συγκρότηση, τις τεκμηριωμένες αγορεύσεις του και τη μαχητικότητά του. Με την κήρυξη της δικτατορίας της 21ης Απριλίου ο Μανδηλαράς διέφυγε τη σύλληψη και προσπάθησε να μεταβεί στο εξωτερικό για να οργανώσει αντίσταση εναντίον του δικτατορικού καθεστώτος. Στις 17 Μαΐου 1967 επιβιβάστηκε στο πλοίο «Ρίτα Β.», που είχε προορισμό την Αμμόχωστο της Κύπρου και μία εβδομάδα αργότερα το πτώμα του εκβράστηκε σε ακτή της Ρόδου. Η κυβέρνηση ανακοίνωσε στις 23 Μαΐου ότι «εξεβράσθη πτώμα ανδρός, αγνώστων στοιχείων» και την επομένη ότι το πτώμα «ανεγνωρίσθη ως του δικηγόρου Μανδηλαρά». Στις 24 Μαΐου έγινε η κηδεία του στη Ρόδο, παρουσία τριών φίλων του δικηγόρων, ενός θείου του και πλήθους χωροφυλάκων. Η ιατροδικαστική έκθεση που υπέγραψαν οι ιατροδικαστές Δημήτριος Καψάσκης και Γεώργιος Αγιουτάντης διαπιστώνει ότι ο Μανδηλαράς πνίγηκε στην προσπάθειά του να βγει στις ακτές της Ρόδου, αφού τραυματίστηκε στο κεφάλι, κατά την κάθοδό του από το πλοίο στη θάλασσα. Ο πλοίαρχος του «Ρίτα Β.» Πέτρος Πόταγας προσήχθη σε δίκη με την κατηγορία της ανθρωποκτονίας εξ αμελείας και καταδικάστηκε πρωτοδίκως σε φυλάκιση 27 μηνών (31 Μαΐου) και τελεσιδίκως σε φυλάκιση 12 μηνών (12 Δεκεμβρίου). Ο Πόταγας θα εξαγοράσει την ποινή του, αλλά ένα μήνα αργότερα θα βρεθεί νεκρός στη Νότιο Αφρική. Από τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης επιδιώχθηκε η δικαστική διερεύνηση του θανάτου του Μανδηλαρά. Ήταν πνιγμός ή δολοφονία από όργανα της χούντας; Στις 24 Απριλίου 1986, το Συμβούλιο Εφετών με το βούλευμα 731 χαρακτήρισε ως ανθρωποκτονία εκ προθέσεως το θάνατο του Μανδηλαρά και κατονόμαζε ως ηθικούς αυτουργούς τα ηγετικά στελέχη χούντας Ιωάννη Λαδά και Κώστα Παπαδόπουλο (αδελφό του δικτάτορα), ενώ καταλόγιζε ευθύνες σε στελέχη του Λιμενικού Σώματος και τον τότε αρχηγό της ΚΥΠ. Στο βούλευμα αναφερόταν η ύπαρξη επαρκών στοιχείων για στοιχειοθέτηση του εγκλήματος. Η διερεύνηση, όμως, κι αυτή τη φορά δεν απέδωσε και η υπόθεση τέθηκε τελικά στο αρχείο.
1929 Ιδρύεται η Διεύθυνση Ειδικής Ασφαλείας για την πιο συστηματική δίωξη των αγωνιστών του εργατικού κινήματος.
1936 Υπογράφεται Συμφωνητικό μεταξύ του Κόμματος των Φιλελευθέρων και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Παλλαϊκού Μετώπου (γνωστό και ως Σύμφωνο Σοφούλη — Σκλάβαινα). Το Συμφωνητικό μεταξύ άλλων προέβλεπε: Την κατάργηση του Ιδιωνύμου και των Επιτροπών Ασφαλείας, την παροχή γενικής αμνηστίας στους πολιτικούς κρατούμενους, μια σειρά ευεργετικά μέτρα για τους εργάτες και τους αγρότες, και βεβαίως την «καταπολέμηση των δικτατορικών φασιστικών τάσεων». Το Σύμφωνο υπογράφηκε 6 μόλις ημέρες μετά το διορισμό του Ι. Μεταξά στη θέση του Πρωθυπουργού από το βασιλιά Γεώργιο Β’. Τελικά, το Κόμμα των Φιλελευθέρων, δεν τήρησε τα συμφωνηθέντα, έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Μεταξά και επωμίστηκε έτσι βαριές ευθύνες για την εγκαθίδρυση της μεταξικής δικτατορίας. (902.gr)
1943 Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κλέβονται έργα τέχνης από την Ολλανδία με προορισμό την πινακοθήκη του Χίτλερ, στο Λιντς της Αυστρίας.
1945 Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: Μάχη της Ίβο Τζίμα. Περίπου 30.000 Αμερικανοί πεζοναύτες αποβιβάζονται στην Ίβο Τζίμα. Μία από τις φονικότερες μάχες και μία από τις μεγαλύτερες αμφίβιες επιχειρήσεις στην ιστορία της ανθρωπότητας. Διεξήχθη στο νησί Ιβοζίμα της Ιαπωνίας το Φεβρουάριο και Μάρτιο του 1945
1947 Αποφασίζεται από την κυβέρνηση Μαξίμου η ίδρυση του στρατοπέδου πολιτικών κρατουμένων στη Μακρόνησο, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου.
1954 Γεννήθηκε ο Σώκρατες, Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστήςκαι γιατρός. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους μεσοεπιθετικούς στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Το παρατσούκλια που τον συνόδευαν στην ποδοσφαιρική του καριέρα ήταν Ντουτόρ Σόκρατες (Δρ Σωκράτης), Καλκανιάρ ντε Ούρο (Χρυσή Φτέρνα) και Μαγκράο (Κοκκαλιάρης). Ο Σόκρατες Μπραζιλέϊρο Σαμπάϊο ντε Σόουζα Βιέϊρα ντε Ολιβέϊρα (Sócrates Brasileiro Sampaio de Souza Vieira de Oliveira), όπως είναι το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε στο Μπέλεμ του Πόρτο Αλέγκρε στις 19 Φεβρουαρίου 1954. Ο πατέρας του ήταν δημόσιος υπάλληλος, με αγάπη για τα κλασσικά γράμματα. Την περίοδο που γεννήθηκε ο Σόκρατες, διάβαζε την Πολιτεία του Πλάτωνα και αποφάσισε να δώσει το όνομα του σπουδαίου έλληνα φιλοσόφου στον μεγάλο γιο του. Δύο από τα αδέλφια του φέρουν, επίσης, αρχαιοελληνικά ονόματα: Σωσθένης και Σοφοκλής. Στα δώδεκα χρόνια του άρχιζε να παίζει ποδόσφαιρο, όταν ο πατέρας του μετατέθηκε στο Ριμπεϊράο Πρέτο (προάστιο του Σάο Πάολο). Στην αρχή στις μεγάλες αλάνες του σχολείου του και στη συνέχει στα τσικό της τοπικής Μποταφόγκο, από την οποία ξεκίνησε και την επαγγελματική του ενασχόληση με το ποδόσφαιρο το 1974. Τον προηγούμενο χρόνο είχε κάνει ένα παιδικό του όνειρο πραγματικότητα, με την εγγραφή του στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Σάο Πάολο. Το 1978 μετεγγράφεται στη γειτονική Κορίνθιανς, μία ομάδα που ταίριαζε στις αριστερές πολιτικές πεποιθήσεις του, καθώς εφάρμοζε τη λεγόμενη κορινθιακή δημοκρατία, με τους ποδοσφαιριστές να έχουν λόγο στα αγωνιστικά και διοικητικά ζητήματα της ομάδας, σε μία περίοδο που η Βραζιλία βρισκόταν κάτω από την μπότα των στρατιωτικών. Ο Σόκρατες ως νεαρός ποδοσφαιριστής δεν είχε ως πρότυπό του του κάποιον αστέρα της μπάλας. Τα δικά του ινδάλματα ήταν ο Τσε Γκεβάρα, ο Φιντέλ Κάστρο και ο Τζον Λένον. Την περίοδο 1984-1985 ο Σόκρατες έκανε ένα μικρό πέρασμα από την Ευρώπη, αγωνιζόμενος, χωρίς επιτυχία, στη Φιορεντίνα. Το καλοκαίρι του 1985 επιστρέφει στη Βραζιλία και αγωνίζεται σε δύο σημαντικούς συλλόγους της χώρας, τη Φλαμένγκο (1986-1987) και τη Σάντος (1988-1989). Το 1989 επιστρέφει στην πρώτη του ομάδα, την Μποταφόγκο, όπου θα κλείσει την επαγγελματική καριέρα του. Το 2004 θα επιστρέψει στα γήπεδα, αγωνιζόμενος σε μια μικρή ερασιτεχνική ομάδα, την αγγλική Γκάρφορθ Τάουν, ως παίκτης - προπονητής με συμβόλαιο ενός μήνα. Στην καριέρα του ο Σόκρατες κατέκτησε ένα πρωτάθλημα Βραζιλίας με τη Φλαμένγκο (1987), τρία πρωταθλήματα Παουλίστα (τοπικό πρωτάθλημα της περιοχής του Σάο Πάολο) τις χρονιές 1979, 1982 και 1984, καθώς κι ένα πρωτάθλημα Καριόκα (τοπικό πρωτάθλημα του Ρίο) το 1986. Την παγκόσμια εκτίμηση κέρδισε ο Σόκρατες με την Εθνική ομάδα της Βραζιλίας, τη φανέλα της οποίας φόρεσε 60 φορές. Πήρε μέρος σε δύο Παγκόσμια Κύπελλα (1982 και 1986), αλλά δεν κατάφερε ν’ αναδειχθεί παγκόσμιος πρωταθλητής, παρότι κατά γενική ομολογία η Σελεσάο έπαιξε σπουδαία μπάλα και ήταν το φαβορί. Το 1982, με παίκτες, όπως οι Ζίκο, Φαλκάο και Καρέκα, βρήκε μπροστά της την μετέπειτα πρωταθλήτρια Ιταλία του Πάολο Ρόσι, από την οποία ηττήθηκε με 3-2, μετά από ένα συγκλονιστικό αγώνα στη Βαρκελώνη. Ο Σόκρατες πέτυχε ένα υπέροχο και δύσκολο γκολ στην κλειστή γωνία του Ντίνο Τζοφ, αλλά δεν ήταν αρκετό. Το 1986 ήταν η σειρά της φιλόδοξης Γαλλίας του Μισέλ Πλατινί να στερήσει από τον Σώκρατες την ευκαιρία για διάκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο, αποκλείοντας τη Βραζιλία στον προημιτελικό γύρο. Στον αγώνα αυτό ο Σόκρατες αστόχησε στη διαδικασία των πέναλτι. Πιο τυχερός ήταν ο αδελφός του Ραΐ (Ραΐ Σόουζα Βιέιρα ντε Ολιβέιρα), που αναδείχθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής με τη Βραζιλία το 1994. Ο Σόκρατες υπήρξε μεγάλος ηγέτης μέσα στο γήπεδο, με άριστη τεχνική κατάρτιση, φαντασία και ηρεμία στην οργάνωση του παιγνιδιού, καθώς και ικανότητα στο σκοράρισμα. Πανύψηλος για την εποχή του (1,92 μ.), φόραγε πάντα μία μαύρη κορδέλα στα μαλλιά, δηλωτικό του επαναστατικού χαρακτήρα του. Μετά την αποχώρησή του από τα γήπεδα, ξανάπιασε το νήμα της Ιατρικής το 1987, λαμβάνοντας την ειδικότητα του ορθοπεδικού. Παρέμεινε έντονα πολιτικοποιημένος, με ιδιαίτερη ευαισθησία στα κοινωνικά προβλήματα. Τα ξημερώματα της 4ης Δεκεμβρίου 2011, ο Σόκρατες άφησε την τελευταία του πνοή στη μονάδα εντατικής θεραπείας του νοσοκομείου Άλμπερτ Αϊνστάιν του Σάο Πάολο, εξαιτίας μιας λοίμωξης του γαστρεντερικού συστήματος, που εξελίχθηκε σε σηψαιμικό σοκ. Οι γιατροί έκαναν λόγο για γαστρεντερική αιμορραγία, αποδίδοντάς την στη μεγάλη αδυναμία του το ποτό, που μαζί με το τσιγάρο τον συντρόφευαν από τα ποδοσφαιρικά του χρόνια. Τους τελευταίους μήνες ο Σόκρατες αντιμετώπιζε αρκετά προβλήματα με την υγεία του, καθώς είχε μεταφερθεί εκτάκτως σε νοσοκομείο δύο φορές μέσα στο 2011.
1956 Εκλογές διεξάγονται στην Ελλάδα: Η Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις (Ε.Ρ.Ε.) του Κωνσταντίνου Καραμανλή, αν και λαμβάνει 26.000 ψήφους λιγότερες από το συνασπισμό κομμάτων Δημοκρατική Ένωση, σχηματίζει αυτοδύναμη κυβέρνηση, λόγω του εκλογικού συστήματος (τριφασικό). Αυτές είναι οι πρώτες βουλευτικές εκλογές στις οποίες ψηφίζουν και οι Ελληνίδες.
1959 Υπογράφεται στο Λονδίνο μεταξύ Βρετανίας, Ελλάδας και Τουρκίας συμφωνία για το καθεστώς στην Κύπρο, με την οποία επικυρώθηκε η συμφωνία της 11/2/1959 από τους Καραμανλή — Μεντερές στη Ζυρίχη.
1962 Πέθανε ο διεθνούς φήμης Έλληνας γιατρός, βιολόγος και ερευνητής Γεώργιος Παπανικολάου. Η Μέθοδος Παπανικολάου (το γνωστό «τεστ-παπ) χρησιμοποιείται σήμερα παγκοσμίως για την διάγνωση του καρκίνου της μήτρας, επί της προκαρκινικής δυσπλασίας και άλλων κυτταρολογικών ασθενειών του γυναικείου αναπαραγωγικού συστήματος. Στη μακρόχρονη επιστημονική του σταδιοδρομία ανήλθε όλες τις βαθμίδες της ιεραρχίας στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ, με αποκορύφωμα τον τίτλο του καθηγητή της Κλινικής Ανατομικής (1947-1957). Το 1961 εγκαταστάθηκε στο Μαϊάμι, όπου ανέλαβε την οργάνωση του Καρκινολογικού Ινστιτούτου, το οποίο μετά τον θάνατό του στις 19 Φεβρουαρίου του 1962, μετονομάσθηκε σε Καρκινολογικό Ινστιτούτο «Γεώργιος Παπανικολάου». Παρότι δεν τιμήθηκε με βραβείο Νόμπελ, για το οποίο είχε προταθεί δύο φορές, του απονεμήθηκαν πολλά αμερικάνικα ιατρικά βραβεία και μεταθανατίως το Βραβείο του ΟΗΕ. Το 1932 έγινε το πρώτο επίτιμο μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το 1949 η Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών τον ονόμασε επίτιμο διδάκτορα. Το 1954 εξέδωσε τον «Ατλαντα της Αποφολιδωτικής Κυτταρολογίας», που αποτελεί την ολοκλήρωση και την επισφράγιση του έργου του. Σήμερα το «Τεστ Παπ» χρησιμοποιείται παγκοσμίως για τη διάγνωση του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας, επί της προκαρκινικής δυσπλασίας και άλλων κυτταρολογικών ασθενειών του γυναικείου αναπαραγωγικού συστήματος.
1967 Γεννήθηκε ο Μπενίσιο ντελ Τόρο. Πορτορικάνος ηθοποιός, που αναδύθηκε τη δεκαετία του ‘90 και αναδείχθηκε σ’ έναν από τους κορυφαίους ηθοποιούς χαρακτήρων του Χόλιγουντ.
1970 Πέθανε ο Χριστόφορος Νέζερ. Από τους κορυφαίους ηθοποιούς του ελληνικού θεάτρου. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1887. Ο πατέρας ήταν επίσης ηθοποιός κι έτσι ο Χριστόφορος κόλλησε από μικρός τα μικρόβιο του θεατρίνου. Σε ηλικία 20 ετών ανέβηκε στη σκηνή, όντας εντελώς αυτοδίδακτος. Συνεργάστηκε με όλους τους σημαντικούς ηθοποιούς και θιάσους της εποχής του, σε μια καριέρα που ξεπέρασε τα 50 χρόνια. Από το 1910 ως το 1918 συνεργάστηκε με τον θίασο της Κυβέλης, ενώ το 1921 ίδρυσε με τον Αιμίλιο Βεάκη την Καλλιτεχνική Θεατρική Εταιρεία. Με το σχήμα αυτό έπαιξε πολλούς σημαντικούς ρόλους, όπως τον Αρπαγκόν από τον «Φιλάργυρο» του Μολιέρου, ρόλος που χαρακτήρισε τη θεατρική σταδιοδρομία του. Ο Χριστόφορος Νέζερ υπήρξε από τους πρώτους ηθοποιούς που εντάχθηκαν το 1931 στο νεοσύστατο τότε Εθνικό Θέατρο. Στην πρώτη περίοδο της συνεργασίας του με την πρώτη σκηνή της χώρας διακρίθηκε στο ρόλο του Ανατολίτη στη «Βαβυλωνία» του Βυζάντιου. Το 1935 μεταπηδά στο θίασο Αλίκης - Μουσούρη και δημιουργεί δύο ακόμη μεγάλους ρόλους: τον μασαλιώτη «Σεζάρ» του Μαρσέλ Πανιόλ και τον έλληνα μπαμπά στο έργο του Σπύρου Μελά «Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται». Το 1938 επανέρχεται στο Εθνικό Θέατρο, που θα το υπηρετήσει πιστά για τα επόμενα 32 χρόνια, ερμηνεύοντας σπουδαίους ρόλους του παγκόσμιου δραματολογίου. Από το 1957 ενσαρκώνει τους πρωταγωνιστικούς ρόλους και από τις 11 σωζόμενες κωμωδίες του Αριστοφάνη, συμμετέχοντας στην προσπάθεια του Αλέξη Σολωμού για την αναβίωση της Αττικής κωμωδίας. Αποθεώθηκε στους ρόλους αυτούς, τόσο στην Επίδαυρο, όσο και στο Φεστιβάλ Αθηνών. Μία από τις κορυφαίες στιγμές της καριέρας του υπήρξε η συμμετοχή του στην Κομεντί Φρανσαίζ στο Παρίσι το 1951, όπου ερμήνευσε τον Αρπαγκόν από τον «Φιλάργυρο» του Μολιέρου. Ο Χριστόφορος Νέζερ υπήρξε ευρηματικός και ακριβής ηθοποιός χωρίς παραχωρήσεις στην ευκολία και τα εκάστοτε γούστα του κοινού.
1974 Η Χούντα πιάνει 35 στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Ανάμεσά τους και πολλά καθοδηγητικά στελέχη, όπως οι Ν. Καλούδης, Α. Αμπατιέλος, Μ. Γιάννου, Ν. Κουτρούμπας, Κ. Κουκουβίτης, Δ. Γόντικας, Κ. Κάππος.
1978 Μακελειό στο αεροδρόμιο της Λάρνακας. Αιγύπτιοι κομάντος επεμβαίνουν χωρίς την άδεια των κυπριακών αρχών για να σώσουν 12 αιγύπτιους ομήρους, που κρατούν 2 άραβες τρομοκράτες σε ένα αεροπλάνο των Κυπριακών Αερογραμμών. Η Εθνική Φρουρά και η Αστυνομία σκοτώνουν 15 από τους κομάντος και καταστρέφουν το C-130 που τους μεταφέρει.
1986 Η αμερικανική Γερουσία μετά από 37 χρόνια αναμονής ψηφίζει τη συνθήκη, που απαγορεύει τις γενοκτονίες.
1986 Η ΕΣΣΔ εκτοξεύει τον διαστημικό σταθμό MIR, τον πρώτο διαστημικό σταθμό στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ο MIR παρέμεινε σε τροχιά για 15 χρόνια, παρά την κακοδιαχείρηση και εγκατάλειψη που υπέστη μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ.
1991 Χιόνι πέφτει στην έρημο Σαχάρα, για πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια
1997 Πέθανε ο Ντεγκ Σιάο Πινγκ. Κινέζος κομμουνιστής ηγέτης, ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από το οικονομικό θαύμα της Κίνας, αλλά και τη σφαγή στην Πλατεία Τιεν Αν Μεν του Πεκίνου. Ο Ντενγκ Σιάο Πινγκ (Deng Xiaoping) ήταν κινέζος κομμουνιστής ηγέτης, η ισχυρότερη πολιτική προσωπικότητα στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και τη δεκαετία του ‘80. Κατά τη διάρκεια της παντοδυναμίας του εγκατέλειψε πολλά από τα ορθόδοξα κομμουνιστικά δόγματα και προσπάθησε να ενσωματώσει στοιχεία της ελεύθερης αγοράς στην κινεζική οικονομία, προκρίνοντας ένα είδος σοσιαλισμού της αγοράς. Πραγματιστής πολιτικός συμπύκνωσε τη δράση του με τη διάσημη πλέον φράση του: «άσπρη γάτα, μαύρη γάτα, αρκεί να πιάνει τα ποντίκια». Παρότι κατηγορήθηκε επανειλημμένα για τους σκληρούς μηχανισμούς καταστολής που δημιούργησε, θεωρείται ως ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από το οικονομικό θαύμα της Κίνας.Μετά το θάνατο του Μάο, τον Σεπτέμβριο του 1976, και την επακόλουθη πτώση από την εξουσία της «Συμμορίας των Τεσσάρων», ο Ντενγκ αποκαταστάθηκε, αυτή τη φορά με την έγκριση του διαδόχου του Μάο, Χούα Κούο Φενγκ. Οι πολιτικές ικανότητες του Τενγκ και το ευρύ λαϊκό του έρεισμα σύντομα οδήγησαν τον Χούα να παραδώσει την πρωθυπουργία και την προεδρία σε προστατευόμενους του Ντενγκ. Ο Ζάο Ζι Γιανγκ έγινε πρωθυπουργός και ο Χου Γιάο Μπανγκ γενικός γραμματέας του ΚΚΚ. Στο εξής, ο Ντενγκ άρχισε να εφαρμόζει τη δική του πολιτική για την οικονομική ανάπτυξη της Κίνας. Θέσπισε την αποκεντρωμένη οικονομική διοίκηση και τον ορθολογιστικό και ευέλικτο μακροπρόθεσμο προγραμματισμό, για να επιτευχθεί η αποδοτική και ελεγχόμενη από το κράτος οικονομική ανάπτυξη. Οι αγρότες ανέλαβαν προσωπικά πλέον τον έλεγχο και την ευθύνη της παραγωγής και των κερδών τους, μία πολιτική που οδήγησε σε μεγάλη αύξηση της γεωργικής παραγωγής μέσα σε λίγα χρόνια από την έναρξή της, το 1981. Ο Ντενγκ θεωρούσε σημαντικά την ατομική ευθύνη στη λήψη των οικονομικών αποφάσεων, τα υλικά κίνητρα ως ανταμοιβή για τη βιομηχανία και τις οικονομικές πρωτοβουλίες, και τη δημιουργία ικανών, εκπαιδευμένων τεχνικών και διευθυντικών στελεχών, για να ηγηθούν της ανάπτυξης της Κίνας. Απελευθέρωσε πολλές βιομηχανίες από τον έλεγχο και την επίβλεψη της κεντρικής κυβέρνησης κι έδωσε στους διευθυντές των εργοστασίων την εξουσία να αποφασίζουν τα επίπεδα παραγωγής και να αυξάνουν τα κέρδη των επιχειρήσεών τους. Στην εξωτερική πολιτική, ο Ντενγκ σταθεροποίησε τους εμπορικούς και πολιτιστικούς δεσμούς της Κίνας με τη Δύση (και ιδιαίτερα με τις ΗΠΑ) και άνοιξε τις κινεζικές επιχειρήσεις στις ξένες επενδύσεις. Διαπραγματεύτηκε με τη Μεγάλη Βρετανία και την Πορτογαλία την επανένταξη του Χονγκ Κονγκ και του Μακάο αντίστοιχα στον εθνικό κορμό υπό το δόγμα «ένα κράτος, δύο συστήματα».
2016 Πέθανε ο Ουμπέρτο Έκο, ιταλός συγγραφέας και πανεπιστημιακός. Διάσημος ιταλός μυθιστοριογράφος, δοκιμιογράφος, κριτικός λογοτεχνίας και σημειολόγος. Έγινε παγκόσμια γνωστός το 1980 με το πρώτο του μυθιστόρημα «Το όνομα του Ρόδου», που μεταφράστηκε σε 43 γλώσσες (και στα ελληνικά) και πούλησε περισσότερα από 10 εκατομμύρια αντίτυπα. Το επιστημονικό του έργο ήταν αφιερωμένο στη θεωρία της λογοτεχνίας, στην εξέλιξη των συγχρόνων κοινωνιών και στις σχέσεις ανάμεσα στην πρωτοποριακή τέχνη και το φαινόμενο της μαζικής επικοινωνίας. Ο Έκο ζούσε στο Μιλάνο, σ’ ένα διαμέρισμα - λαβύρινθο με μία βιβλιοθήκη 30.000 βιβλίων, ενώ περνούσε μεγάλο μέρος του ελεύθερου χρόνου του στο εξοχικό του στο Ρίμινι. Γνώριζε άπταιστα πέντε γλώσσες, μεταξύ των οποίων αρχαία ελληνικά και λατινικά και τιμήθηκε με πλήθος βραβείων και διακρίσεων κατά τη διάρκεια της ζωής του. Είχε επισκεφθεί πολλές φορές την Ελλάδα, τόσο για αναψυχή, όσο και για επιστημονική έρευνα. Στις 14 Μαρτίου 1995 αναγορεύτηκε σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Αθηνών. “Μου φτάνει που ξέρω να διαβάζω, γιατί έτσι μαθαίνω αυτά που δεν ξέρω, ενώ όταν γράφεις, γράφεις μόνο αυτά που ξέρεις ήδη.”, “Ο πολιτισμός δεν ακυρώνει τη βαρβαρότητα, αλλά, πολλές φορές, την επικυρώνει. Όσο πιο πολιτισμένος είναι ένας λαός, τόσο πιο βάρβαρος και καταστροφικός μπορεί να γίνει”, “Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έδωσαν το δικαίωμα να μιλάνε σε λεγεώνες ηλιθίων που άλλοτε δεν μίλαγαν παρά μόνο σε μπαρ, αφού είχαν πιει κανένα ποτήρι κρασί, χωρίς να βλάπτουν την κοινότητα. Τους αναγκάζαμε αμέσως να σωπάσουν, αλλά σήμερα έχουν το ίδιο δικαίωμα λόγου με ένα βραβείο Νόμπελ. Είναι η εισβολή των ηλιθίων.”, “Σήμερα μόνο οι ηλίθιοι κάνουν δικτατορίες με τανκς, από τη στιγμή που υπάρχει η τηλεόραση.”… είναι μερικά μόνο από τα πιο γνωστά αποφθεύματά του…
2019 Πέθανε ο Καρλ Λάγκερφελντ. Ένα από τα δημιουργικά πνεύματα της σύγχρονης μόδας. Αναγνωρίσιμη φιγούρα, με τα λευκά μαλλιά του, τα μαύρα γυαλιά ηλίου, τα γάντια χωρίς δάχτυλα και τα αποσπώμενα περιλαίμιά του.Ο Καρλ Λάγκερφελντ άφησε την τελευταία του πνοή στο Αμερικανικό Νοσοκομείο του Παρισιού, στις 19 Φεβρουαρίου 2019, από επιπλοκές του καρκίνου του παγκρέατος από τον οποίο έπασχε. Τρεις ημέρες αργότερα η σορός αποτεφρώθηκε γιατί, όπως έλεγε με χιούμορ, προτιμούσε «να πεθάνει παρά να τον θάψουν».