Σαν σήμερα, 13 Ιανουαρίου

Γιορτάζουν

• Ερμύλος, Ερμυλία, Στρατόνικος, Στρατονίκη.

• Άγιοι Ερμύλος και Στρατόνικος. Μάρτυρες της χριστιανικής εκκλησίας, η μνήμη των οποίων τιμάται στις 13 Ιανουαρίου. Ο Ερμύλος και ο Στρατόνικος έζησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Λικινίου (307-324) στην πόλη Σιγγιδόνα της Άνω Μοισίας (σημερινό Βελιγράδι Σερβίας). Όταν ο αυτοκράτορας για να ευχαριστήσει τους ειδωλολάτρες αντιπάλους του Μεγάλου Κωνσταντίνου διέταξε διωγμούς κατά των χριστιανών κι έλαβε σκληρά μέτρα εναντίον τους, ο διάκονος Ερμύλος τόλμησε να διαμαρτυρηθεί φανερά και να ομολογήσει την πίστη του. Ο αυτοκράτορας οργίσθηκε και διέταξε το βασανισμό του. Ωστόσο, ο Ερμύλος δεν αρνήθηκε την πίστη του και βασανίστηκε με τον φρικτότερο τρόπο μπροστά στον επιστήθιο φίλο του Στρατόνικο, ο οποίος δεν κρατήθηκε και αναλύθηκε σε δάκρυα, τα οποία για τους διώκτες του ήταν δηλωτικά της πίστης του. Ο Στρατόνικος συνελήφθη κι έτσι και οι δύο φίλοι υποβλήθηκαν σε βασανιστήρια. Στο τέλος τους έρριψαν στα νερά του ποταμού Δούναβη, όπου πνίγηκαν.

Επέτειοι και Λοιπές Εορτές

• Ημέρα Μνήμης του Εουχένιο Μαρία ντε Χόστος στο Πουέρτο Ρίκο. «Ο δικηγόρος, φιλόσοφος, κοινωνιολόγος και εκπαιδευτικός Εουχένιο Μαρία ντε Χόστος (1839-1903) υπήρξε υπέρμαχος της ανεξαρτησίας του Πουέρτο Ρίκο, τόσο από την Ισπανία όσο και από τις ΗΠΑ.»

• Ημέρα του Τύπου στην Ρωσία.

• Εθνική Ημέρα Ροδάκινου Μέλμπα στις ΗΠΑ. Το Ροδάκινο Μέλμπα (Pêche Melba) είναι ένα επιδόρπιο από παγωτό βανίλια, ροδάκινο και σιρόπι βατόμουρου, που πρωτοπαρουσίασε το 1892, ο γάλλος σεφ Ογκίστ Εσκοφιέ (1846-1935) προς τιμήν της αυστραλέζας σοπράνο Νέλι Μέλμπα (1861-1931).

Χριστιανικό Εορτολόγιο

Ορθόδοξη Εκκλησία

• Ερμύλου και Στρατονίκου μαρτύρων.

• Οσίου Ιακώβου, του από Νισίβεως.

• Αγίου μάρτυρος Αθανασίου.

• Aγίων μαρτύρων Παχωμίου και Παπυρίνου.

• Αγίου Ιλαρίου, επισκόπου Πικτώνων.

• Αγίου Ρεμιγίου, επισκόπου Ρημών.

• Αγίου Κεντιγκέρνου.

• Οσίου Μαξίμου του Καυσοκαλυβίτου.

• Οσίου Ειρηνάρχου του εγκλείστου.

• Οσίου πατρός ημών Ελεαζάρου.

Καθολική Εκκλησία

• Αγίας Βερενίκης.

• Αγίου Κεντιγκέρνου, επισκόπου Γλασκώβης.

• Αγίου Αιλιανού.

• Αγίου Κανούτου (Knut). «Ο Άγιος είχε διακηρύξει ότι οι εορτές των Χριστουγέννων θα πρέπει να διαρκούν 20 μέρες έως τις 13 Ιανουαρίου.Έτσι, σήμερα στη Σουηδία και τη Φιλανδία τα παιδιά ξεστολίζουν τα χριστουγεννιάτικα δέντρα και τρώνε τα ζαχαρωτά και τα μπισκότα που τα διακοσμούσαν.»

• Αγίου Ιλαρίου επισκόπου Πικτώνων (Πουατιέ), σφοδρού επικριτή της αίρεσης του Αρειανισμού.

Σαν σήμερα, 13 Ιανουαρίου

Γεγονότα και πρόσωπα στην Ελλάδα και στον κόσμο που έμειναν στην ιστορία

• 1596 Γεννήθηκε ο Ολλανδός ζωγράφος, Γιαν βαν Γκόγιεν

• 1717 Πέθανε η Μαρία Ζίμπιλα Μέριαν: Η πρώτη που παρατήρησε τη μεταμόρφωση της κάμπιας σε πεταλούδα. Γερμανίδα φυσιοδίφης και εικονογράφος, το έργο της οποίας στη φυτολογία και την εντομολογία επανεκτιμήθηκε και αναγνωρίσθηκε στα μέσα του 20ου αιώνα.Η Μαρία Ζίμπιλα Μέριαν (Maria Sibylla Merian) ήταν γερμανίδα φυσιοδίφης και εικονογράφος, το έργο της οποίας στη φυτολογία και την εντομολογία επανεκτιμήθηκε και αναγνωρίσθηκε στα μέσα του 20ου αιώνα. Η Μαρία Ζίμπιλα Μέριαν (Maria Sibylla Merian) γεννήθηκε στις 2 Απριλίου 1647 στη Φραγκφούρτη της Γερμανίας. Ο πλούσιος ελβετός πατέρας της πέθανε όταν ήταν τριών ετών και η μητέρα της ξαναπαντρεύτηκε τον ζωγράφο Γιάκομπ Μάρελ, ο οποίος την ενθάρρυνε να ασχοληθεί με τη ζωγραφική. Από μικρή άρχισε να παρατηρεί τα έντομα, να συλλέγει κάμπιες και να μελετά τη ζωή τους. «Όταν ήμουν νέα, συνήθιζα να αφιερώνω τον χρόνο μου στην παρατήρηση των εντόμων. Αρχικά ξεκίνησα από τους μεταξοσκώληκες στη γενέτειρά μου, Φρανκφούρτη. Πολύ σύντομα παρατήρησα πως αυτές οι κάμπιες εξελίσσονταν σε πανέμορφες πεταλούδες. Αυτό με οδήγησε να συλλέγω όλες τις κάμπιες που μπορούσα να βρω, έτσι ώστε να μπορέσω να δω πώς γινόταν αυτή η αλλαγή», αναφέρει στο βιβλίο της «Η Μεταμόρφωση των Εντόμων του Σουρινάμ». Σε ηλικία 13 ετών άρχισε να δημιουργεί τις πρώτες ζωγραφιές εντόμων και φυτών. Σε ηλικία 18 ετών παντρεύτηκε τον βοηθό του πατριού της, Γιόχαν Αντρέας Γκραφ και εγκαταστάθηκε στη Νυρεμβέργη, γενέτειρα του συζύγου της. Για τα προς το ζην άρχισε να παραδίδει μαθήματα ζωγραφικής σε κόρες πλούσιων κατοίκων της πόλης. Οι μεγάλοι και εντυπωσιακοί κήποι των επαύλεών τους της κέντριζαν το ενδιαφέρον και συχνά χανόταν στην απεραντοσύνη τους, μελετώντας και εικονογραφώντας φυτά και έντομα. Ιδιαίτερα την απασχόλησε η μελέτη της ζωής της κάμπιας και της πεταλούδας. Οι παρατηρήσεις της συνεισέφεραν στην επιβεβαίωση των θεωριών του Ιταλού γιατρού και φυσιοδίφη Φραντσέσκο Ρέντι (1626-1697) για τη γέννηση των εντόμων από ωοτοκία και όχι με αυτόματη γέννηση, όπως ήταν η κυρίαρχη θέση της Εκκλησίας και της επιστήμης, υπό την επίδραση των θεωριών του Αριστοτέλη. Μετά τον θάνατο του πατριού της το 1681 επέστρεψε με την οικογένειά της στη Φρανκφούρτη για να διευθετήσει την περιουσία του και το 1685, αφού εγκατέλειψε τον σύζυγό της, μετακόμισε με τις δύο κόρες και τη μητέρα της στην Ολλανδία. Εγκαταστάθηκε στο σπίτι του Κορνέλις φαν Σομελσντάικ, κυβερνήτη της Ολλανδικής Γουιάνας (νυν Σουρινάμ), και άρχισε να μελετά τη χλωρίδα και την πανίδα της Λατινικής Αμερικής. Το 1692 η μεγάλη κόρη της παντρεύτηκε έναν έμπορο και μετακόμισε στο Σουρινάμ. Επτά χρόνια αργότερα, η Μέριαν με χορηγία του Δήμου του Άμστερνταμ μετέβη με τη μικρή της κόρη στο Σούριναμ για να μελετήσει τη χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής, ενώ δεν δίστασε να κατακρίνει τους Ολλανδούς αποίκους για την απάνθρωπη συμπεριφορά τους απέναντι στους ιθαγενείς κατοίκους. Το 1701 προσβλήθηκε από ελονοσία και αναγκάσθηκε να επιστρέψει στην Ολλανδία. Πούλησε τα δείγματα φυτών και εντόμων που είχε συλλέξει και δημοσίευσε ένα βιβλίο με γκραβούρες σχετικά με τη ζωή της στο Σουρινάμ. Το 1715 υπέστη μερική παραλυσία, εξαιτίας ενός εγκεφαλικού και σταδιακά άρχισε να περιορίζει τις δραστηριότητές της.

• 1822 Λήγει οριστικά η επανάσταση στη Χαλκιδική με την παράδοση του Αγίου Όρους, το οποίο δηλώνει υποταγή στο Σουλτάνο. Οι όροι που επιβάλλονται στους μοναχούς είναι βαρύτατοι. Μεταξύ αυτών προβλέπεται η αποστολή ομήρων στην Κωνσταντινούπολη, η εγκατάσταση τουρκικής φρουράς και η καταβολή διπλάσιων των καθυστερημένων φόρων.

• 1822 (ν.η.) Η Α’ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου καθιερώνει τη γαλανόλευκη ως επίσημο σύμβολο του επαναστατημένου γένους των Ελλήνων.

• 1842 Ο Βρετανός στρατιωτικός γιατρός, δρ. Γουίλιαμ Μπράιντον, είναι ο μοναδικός επιζών μιας αγγλοϊνδικής δύναμης 16.000 ανδρών, που σφαγιάζεται από αφγανικές δυνάμεις στην Καμπούλ και καταφέρνει να διαφύγει και να ανακοινώσει τα τραγικά νέα.

• 1847 Με τη συνθήκη της Καχιουέγκα λήγει ο αμερικανικομεξικανικός πόλεμος στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ.

• 1853 Πέθανε ο Μεγάλος Δάσκαλος του Γένους, Θεόφιλος Καΐρης. Ο αιρετικός διαφωτιστής. Λόγιος, ιερωμένος, φιλόσοφος και θεολόγος, από τους κορυφαίους του νεοελληνικού Διαφωτισμού. Ανέπτυξε ένα δικό του θρησκειοφιλοσοφικό σύστημα και διώχθηκε από την επίσημη Εκκλησία. Ο Θεόφιλος Καΐρης ήταν λόγιος, ιερωμένος, φιλόσοφος, θεολόγος και μαθηματικός· από τους κορυφαίους του νεοελληνικού Διαφωτισμού. Ανέπτυξε ένα δικής του έμπνευσης θρησκειοφιλοσοφικό σύστημα, τον «Θεοσεβισμό» ή «Θεοσέβεια», που αντιστρατευόταν βασικά δόγματα του Χριστιανισμού (τριαδολογία, χριστολογία) και γι’ αυτό το λόγο καταδιώχτηκε από την επίσημη Ελλαδική Εκκλησία. Ο Θεόφιλος Καΐρης γεννήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 1784 στην Άνδρο και ήταν ένα από τα οκτώ παιδιά του προκρίτου του νησιού Νικολάκη Τωμάζου Καΐρη και της συζύγου του Ασημίνας, το γένος Καμπανάκη. Μία από τις αδελφές του ήταν η λόγια και πρώιμη φεμινίστρια Ευανθία Καΐρη. Αφού παρακολούθησε μαθήματα στις Κυδωνιές (Αϊβαλί), την Πάτμο και τη Χίο, χειροτονήθηκε διάκονος το 1802 και αμέσως αναχώρησε στο εξωτερικό για σπουδές φιλοσοφίας: Πρώτα στην Πίζα, όπου παρέμεινε επί τέσσερα χρόνια, και μετά στο Παρίσι, όπου έμεινε τρία έτη και συνδέθηκε στενά με τον Αδαμάντιο Κοραή.Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1811, διετέλεσε επί ένα χρόνο διευθυντής της Ευαγγελικής Σχολής Σμύρνης και στη συνέχεια δίδαξε στη σχολή των Κυδωνιών μαθηματικά και φιλοσοφία. Το 1819 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία κι έλαβε μέρος στην Επανάσταση του '21. Πολέμησε, τραυματίστηκε και συμμετείχε στις Εθνοσυνελεύσεις ως πληρεξούσιος της Άνδρου. Του απονεμήθηκε παράσημο ανδρείας από τον βασιλιά Όθωνα, το οποίο αρνήθηκε να παραλάβει, λέγοντας οτι η θυσία του ήταν πολύ μικρή μπροστά στο όραμα του Εθνικού Αγώνα. Το 1834 ίδρυσε ορφανοτροφείο στην Άνδρο για τα ορφανά του Αγώνα, το οποίο σύντομα εξελίχθηκε στο κέντρο μιας καινούριας θρησκείας, του Θεοσεβισμού. Ο Καΐρης πίστευε ότι η σχέση μεταξύ του Θεού και του ανθρώπου είναι προσωπική και μπορεί να επιτευχθεί χωρίς τη διαμεσολάβηση κανενός άλλου παράγοντα. Η θεοσέβεια του Καΐρη συνοψίζεται στη βασική αρχή «Θεόν σέβου» («Να σέβεσαι τον Θεό») και εντάσσεται στον ντεϊσμό της «φυσικής θρησκείας» – αποδοχή της ύπαρξης του Θεού ως λογικής αναγκαιότητας και των φυσικών καταβολών της θρησκείας στον άνθρωπο – των γάλλων διαφωτιστών και των βρετανών εμπειριστών φιλοσόφων του 17ου και 18ου αιώνα. Συνέθεσε προς τούτο άσματα και ύμνους στη δωρική διάλεκτο και αμφισβητώντας τη χριστιανική χρονολογία, πρότεινε ένα νέο ημερολόγιο και εισηγήθηκε δικά του ονόματα για τους μήνες, στο πρότυπο των Γάλλων Διαφωτιστών (Θεοσέβιος, Σοφάρετος, Δίκαιος, Άγιος, Αγάθιος, Σθένιος, Αγάπιος, Χαρίσιος, Μακρόθυμος, Αιώνιος, Ένθεος και Σώσιος), ενώ υποστήριξε την κατάργηση των εβδομάδων, προτείνοντας τη διαίρεση κάθε μήνα σε τρεις δεκάδες. Οι ανατρεπτικές δοξασίες του προκάλεσαν την αντίδραση της Ελλαδικής Εκκλησίας. Ο Καΐρης καθαιρέθηκε από κληρικός και φυλακίστηκε. Το 1842 αποφυλακίστηκε και απελάθηκε από την Ελλάδα. Περιπλανήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, στο Παρίσι και το Λονδίνο, όπου δίδαξε μαθήματα φιλοσοφίας σε ομογενείς. Μετά την ψήφιση του Συντάγματος του 1844, που προστάτευε την ελευθερία της συνείδησης, επανήλθε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην Άνδρο, απολαμβάνοντας την προστασία του Γαλλικού Κόμματος και προσωπικά του ηγέτη του Ιωάννη Κωλέττη. Οι καταγγελίες για τη διδασκαλία του δεν σταμάτησαν τα επόμενα χρόνια και τον Δεκέμβριο του 1852 καταδικάστηκε από το Πλημμελειοδικείο Σύρου σε φυλάκιση δύο ετών για προσηλυτισμό. Η φωτισμένη αγόρευση του διαπρεπούς νομικού Νικολάου Σαριπόλου, θεμελιωτή του δημοσίου δικαίου στην Ελλάδα, και η προφητική του προειδοποίηση, ότι όποια καταδίκη του Καΐρη θα σήμαινε βέβαιο θάνατο, δεν ίσχυσε για ν’ αποτρέψει τη μισαλλοδοξία των διωκτών του, αλλά και του δικαστηρίου. Ο Θεόφιλος Καΐρης οδηγήθηκε στα Λαζαρέτα της Σύρας, όπου στις 13 Ιανουαρίου 1853 άφησε την τελευταία του πνοή μέσα στο κελί του, σε ηλικία 69 ετών. Τάφηκε έξω από την Ερμούπολη χωρίς θρησκευτική τελετή και χωρίς να επιτρέψουν στον αδελφό του Δημήτριο να είναι παρών στη νεκρώσιμη ακολουθία. Η ειρωνεία της τύχης είναι ότι εννέα ημέρες μετά το θάνατό του εκδικάσθηκε στον Άρειο Πάγο αναίρεση της καταδικαστικής απόφασης του δικαστηρίου της Σύρου. Τελικά, ο Άρειος Πάγος ακύρωσε την απόφαση, κηρύσσοντάς τον αθώο. Στο συγγραφικό έργο του Καΐρη περιλαμβάνονται οι πραγματείες «Φιλοσοφικά και φιλολογικά», «Γνωστική ή των του ανθρώπου γνώσεων σύντομος έκθεσις», «Στοιχεία φιλοσοφίας των περί τα όντα γενικώτερον θεωρουμένων τα στοιχειωδέστερα», «Επιτομή της θεοσεβικής διδασκαλίας και ηθικής», «Θεοσεβών προσευχαί και ιερά άσματα», «Θεοσοφία». Εκτός απ’ αυτά, υπάρχουν σε χειρόγραφη μορφή έργα του γύρω από τις φυσικές επιστήμες και τα μαθηματικά, που δίδαξε στη διάρκεια της σχολικής του σταδιοδρομίας.

• 1859 Γεννήθηκε ο ποιητής, Κωστής Παλαμάς. Από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές. Έβαλε την ακατάλυτη σφραγίδα του ως μεγάλος τεχνίτης και ως προοδευτικός διανοητής. Δούλεψε όσο κανείς άλλος ίσως για τη στήριξη και την καθιέρωση της δημοτικής και σε περιστάσεις γλωσσικών διωγμών έγινε σύμβολο της ιδέας του δημοτικισμού. Ο Κωστής Παλαμάς ήταν έλληνας ποιητής, δοκιμιογράφος, κριτικός λογοτεχνίας, διηγηματογράφος και θεατρικός συγγραφέας, από τις σπουδαιότερες πνευματικές φυσιογνωμίες του νέου Ελληνισμού. Αποτέλεσε κεντρική μορφή της λογοτεχνικής «γενιάς του 1880» και της αποκαλούμενης «Νέας Αθηναϊκής Σχολής», η οποία συσπείρωνε νέους ποιητές που αντιδρούσαν στις υπερβολές του αθηναϊκού ρομαντισμού κι ενδιαφέρονταν για την καθιέρωση της δημοτικής στον ποιητικό λόγο. Στο ποιητικό του έργο, που ξεπερνά τις είκοσι συλλογές, κυριαρχεί η Ελλάδα ως ιδανικό και αντικείμενο αγάπης, η πορεία του ελληνικού έθνους μέσα στους αιώνες, η προσπάθεια δημιουργικής αφομοίωσης του αρχαιοελληνικού πνεύματος και της λαϊκής παράδοσης και το πνεύμα της οικουμενικότητας του ελληνικού πολιτισμού. Η συνεισφορά του Κωστή Παλαμά στα ελληνικά γράμματα υπήρξε τεράστια. Ανανέωσε σημαντικά την ποιητική μορφή, αξιοποιώντας στο έπακρο τις δυνατότητες της λογοτεχνικής μας παράδοσης, από τον Όμηρο και τον Ρωμανό τον Μελωδό, ως τον Κάλβο, τον οποίο καθιέρωσε, και το δημοτικό μας τραγούδι. Παράλληλα, έκανε ένα τεράστιο λογοτεχνικό άνοιγμα προς τις λογοτεχνίες της Ευρώπης, μπολιάζοντας την ποίησή του με τα σύγχρονα ρεύματα του Παρνασσισμού, του Συμβολισμού και του Ρεαλισμού. Με αγνό πανανθρώπινο ιδεαλισμό και πηγαία λυρική πνοή, ο Παλαμάς δημιούργησε μια ολόκληρη εποχή κι έγινε δάσκαλος στις νεώτερες γενιές. Δίκαια, λοιπόν, θεωρείται, ύστερα από τον Διονύσιο Σολωμό, ο δεύτερος εθνικός μας ποιητής.

• 1866 Γεννιέται ο Ελληνοαρμένιος φιλόσοφος Γκεόργκι Ιβάνοβιτς Γκουρτζίεφ. Ελληνοαρμένιος μύστης και πνευματικός δάσκαλος, εισηγητής του 4ου Δρόμου προς την αυτογνωσία. Το ελληνικό του όνομα ήταν Γεώργιος Γεωργιάδης. Ο Γκεόργκι Γκουρτζίεφ (George Gurdjieff) γεννήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 1866 στην Αλεξανδρούπολη της Αρμενίας (νυν Γκιούμρι) από πατέρα ελληνικής καταγωγής και μητέρα αρμένισα. Μέχρι το 1912 είναι άγνωστη η ζωή του και από τα λίγα που γνωρίζουμε είναι ότι πραγματοποίησε πολλά ταξίδια σε περιοχές της Ανατολής και μελέτησε τους διάφορους πολιτισμούς της. Την Πρωτοχρονιά του 1912 φθάνει στη Μόσχα, φέρνοντας μαζί του ένα ολοκληρωμένο σύστημα εσωτερικής γνώσης και πρακτικής. Δημιουργεί τον πρώτο κύκλο μαθητών του, κυρίως από το χώρο της διανόησης, και αρχίζει να παρουσιάζει και να κάνει γνωστές κάποιες όψεις της διδασκαλίας του. Την ίδια χρονιά παντρεύεται στην Αγία Πετρούπολη τη Γιούλια Οστρόφσκα. Τα επόμενα χρόνια στον κύκλο του εντάσσονται ο φιλόσοφος Πέτερ Ουσπένσκι, που θα γίνει ο πιο γνωστός μαθητής του, ο συνθέτης Χάρτμαν και η γυναίκα του Όλγα. Το 1916 οι μαθητές του φθάνουν τους 30. Η βασική του θέση και διδασκαλία είναι ότι ο άνθρωπος, κατά τη διάρκεια του βίου του, ζει σχεδόν καθ' ολοκληρία μηχανικά, χωρίς να έχει πραγματική γνώση ούτε της εξωτερικής, αλλά κυρίως της εσωτερικής του πραγματικότητας. Από αυτή την κατάσταση, που του αφαιρεί το δικαίωμα να εξυψωθεί σε ανώτερη πνευματική κατάσταση, ο άνθρωπος μπορεί να δραπετεύσει μέσω της συνειδητής προσπάθειας. Το σύστημά του το ονόμασε «Τέταρτο Δρόμο», σε αντιδιαστολή με τους τρεις ήδη υπάρχοντες γνωστούς παραδοσιακούς δρόμους προς την πνευματική ολοκλήρωση, του φακίρη, του μοναχού και του γιόγκι. Ο δρόμος αυτός προς την αυτογνωσία δεν απαιτεί να αποσυρθεί ο άνθρωπος από τη συνηθισμένη του ζωή. Δεν έχει καθορισμένη μορφή και πρώτα απ' όλα θα πρέπει να τον ανακαλύψει κανείς. Συνδυάζει την εργασία ταυτόχρονα και στο σώμα και στο συναίσθημα και στο νου. Η μέθοδός τους στηρίζεται στη μουσική, τον χορό, τις διαλέξεις και την ομαδική δουλειά. Μετά την επιβολή της Οκτωβριανής Επανάστασης, ο Γκουρτζίεφ εγκαταλείπει την Αγία Πετρούπολη και επιστρέφει στην Αρμενία και τη γενέτειρά του Αλεξανδρούπολη. Συνεχίζει τη διδασκαλία του και ιδρύει κύκλους σε πολλές πόλεις της ευρύτερης περιοχής της Μαύρης Θάλασσας και του Καυκάσου. Μετά την επικράτηση των μπολσεβίκων και στα μέρη του, ο Γκουρτζίεφ εγκαθίστανται στην Κωνσταντινούπολη και μελετά τις τεχνικές και την τελετουργία των Περιστρεφόμενων Δερβίσηδων. Το 1921 είχε έλθει το πλήρωμα του χρόνου για να γνωρίσει η Δύση τη διδασκαλία του και τον Τέταρτο Δρόμο. Με έδρα τη Γαλλία δίνει διαλέξεις σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, προσελκύοντας πλήθος πιστών οπαδών. Τον Οκτώβριο του 1922 ο Γκουρτζίεφ αποκτά στο Φοντενεμπλ, ένα μέγαρο σε κτήμα 200 στρεμμάτων, που αποτελεί το κέντρο των δραστηριοτήτων του. Το 1924 τραυματίζεται σοβαρά σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα και σώζεται ως εκ θαύματος. Το 1926 χάνει τη σύζυγό του Όλγα από καρκίνο, παρά στην ανορθόδοξη θεραπεία στην οποία την υπέβαλε. Το 1929 μεταβαίνει στη Βόρειο Αμερική και αποκτά νέους οπαδούς. Συνεχίζει να διδάσκει και να γράφει έως τον θάνατό του, στις 29 Οκτωβρίου 1949. Ο Γκουρτζίεφ απέκτησε πολλούς οπαδούς στους κύκλους των διανοουμένων και των καλλιτεχνών: Πίτερ Μπρουκ, Γιέρζι Γκροτόφσκι, Πέτερ Ουσπένσκι, Άλφρεντ Οράζ, Τόμας ντε Χάρτμαν, Κάθριν Μάνσφηλντ, Ρόμπερτ Φριπ, Κιθ Τζάρετ, Τίμοθι Λίρι, Ζακ Λακαριέρ, Φρανκ Λόιντ Ράιτ κ.ά. Κάποιοι χαρακτήρισαν τη διδασκαλία του σκέτο τσαρλατανισμό και τον ίδιο εγωπαθή.

• 1888 Ιδρύεται στην Ουάσινγκτον η National Geographic Society.

• 1893 Ιδρύεται στο Μπράντφορντ της Μεγάλης Βρετανίας το Ανεξάρτητο Εργατικό Κόμμα.

• 1895 Συνεδριάζει για πρώτη φορά η οργανωτική επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896, με πρόεδρο το διάδοχο Κωνσταντίνο και αντιπρόεδρο τον Ιωάννη Φωκιανό. Βασικό θέμα της συνεδρίασης είναι η ανεύρεση πόρων για τη διεξαγωγή των αγώνων. Η μεγαλύτερη δωρεά θα γίνει από το Γεώργιο Αβέρωφ, ο οποίος προσφέρει 920.000 χρυσές δραχμές για την αποπεράτωση και αναμαρμάρωση του Παναθηναϊκού σταδίου.

• 1898 Ο Εμίλ Ζολά δημοσιεύει στην εφημερίδα «Ορόρ» (L’ Aurore) μία ανοιχτή επιστολή προς τον πρόεδρο της Γαλλίας, το περίφημο «Κατηγορώ», για την Υπόθεση Ντρέιφους.

• 1904 Υπογράφεται εμπορική συμφωνία μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, σύμφωνα με την οποία η Κίνα θα ανοίξει τα λιμάνια Μαντσού και Μούκδεν για το διεθνές εμπόριο.

• 1906 Πέθανε ο ρώσος φυσικός και ηλεκτροτεχνικός, Αλέξανδρος Ποπόφ

• 1908 Καταστροφική πυρκαγιά με 171 νεκρούς στο κτίριο της όπερας Ρόουντς στο Μπογιερτάουν της Πενσιλβάνια των ΗΠΑ.

• 1908 Πραγματοποιείται συλλαλητήριο Κρητών της Αθήνας και του Πειραιά στους Στύλους του Ολυμπίου Διός. Οι συγκεντρωθέντες, με ψήφισμά τους, διαμαρτύρονται για την έκφραση εισαγγελέα, ο οποίος χαρακτήρισε τους Κρητικούς «άγριους, εθισμένους εις τα κακουργήματα, όργανα των διαφόρων κομμάτων κι έχοντες συνηθίσει εις στυγερά εγκλήματα».

• 1909 Γεννήθηκε ο Ολλανδός αναρχοκομμουνιστής Μαρίνους Βαν Ντε Λούμπε, που είχε κατηγορηθεί για τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ (Βουλή). Στην πραγματικότητα ο Βαν ντερ Λούμπε ήταν ένας πουλημένος στους φασίστες αγύρτης αντικομμουνιστής, που χρησιμοποιήθηκε για τον εμπρησμό του Ράιχτσαγκ ως προβοκάτσια για να κλιμακωθεί ο άγριος διωγμός κατά των αγωνιστών που αντιστάθηκαν στη φασιστική βία.

• 1910 Γεννήθηκε ο ζωγράφος, Γιάννης Τσαρούχης.

  “Δεν είναι αλήθεια ότι ήθελα να κάνω ελληνική ζωγραφική. Απλούστατα ήθελα να παίρνω σοβαρά τα αισθήματα μου και τις επιθυμίες μου, όποιες κι αν ήταν αυτές.”

• 1910 Ο Λι ντε Φόρεστ πραγματοποιεί την πρώτη δημόσια ραδιοφωνική εκπομπή, σε απευθείας μετάδοση από τη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης. Στην παράσταση ο διάσημος τενόρος Ενρίκο Καρούζο ερμηνεύει άριες από τα έργα «Παλιάτσοι» του Λεονκαβάλο και «Καβαλερία Ρουστικάνα» του Μασκάνι.

• 1915 Ισχυρός σεισμός 7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ στο Αβετσάνο της Ιταλίας προκαλεί το θάνατο τουλάχιστον 30.000 ατόμων. 17 χωριά καταστρέφονται ολοσχερώς.

• 1920 42 νεκροί και 105 τραυματίες είναι ο απολογισμός συγκέντρωσης του Κομμουνιστικού Κόμματος και του Ανεξάρτητου Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας, μπροστά στη γερμανική Βουλή. Όταν οι εργάτες επιχειρούν να παραβιάσουν τις εισόδους, οι φρουροί ανοίγουν πυρ. Η διαδήλωση πραγματοποιείται εναντίον της ψήφισης του νόμου για τα επιχειρησιακά συμβούλια.

• 1929 Πέθανε ο διάσημος σερίφης της Άγριας Δύσης, Γουάιτ Ερπ

• 1930 Ο Μίκυ Μάους κάνει την παρθενική του εμφάνιση σε κόμικ στριπ. Η ιστορία του πιο διάσημου ποντικού. Γεννήθηκε από το πενάκι του Γουόλτ Ντίσνεϊ, ο οποίος του δάνεισε αρχικά και τη φωνή του, κι έκανε την πρώτη του εμφάνιση στις 18η Νοεμβρίου 1928.

• 1932 Πέθανε η βασίλισσα των Ελλήνων, Σοφία της Πρωσίας, σύζυγος του Κωνσταντίνου Α’

• 1934 Πέθανε δια καρατομήσεως ο Μαρίνους Βαν Ντερ Λούμπε: Ο αναρχοκομμουνιστής που εκτελέστηκε για τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ. Ολλανδός αναρχοκομμουνιστής. Στις 27 Φεβρουαρίου 1933, λίγες μέρες μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, μια μεγάλη πυρκαϊά ξέσπασε στο κτίριο του γερμανικού κοινοβουλίου στο Βερολίνο και κατέστρεψε μεγάλο μέρος του εσωτερικού του. Μέσα στο φλεγόμενο κτίριο η αστυνομία συνέλαβε τον Λούμπε σε άθλια κατάσταση. Ώρες αργότερα και μετά από φρικτά βασανιστήρια ομολόγησε ότι αυτός έβαλε τη φωτιά στο κτίριο, προκειμένου να διαμαρτυρηθεί για την άνοδο των Ναζί στην εξουσία και να προκαλέσει κοινωνική εξέγερση για την ανατροπή τους. Το ίδιο βράδυ το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας τέθηκε εκτός νόμου και 1.500 κομμουνιστές συνελήφθησαν. Τον Δεκέμβριο του 1933 ο αναρχοκομμουνιστής Λούμπε οδηγήθηκε σε δίκη με τις κατηγορίες της συνωμοσίας και του εμπρησμού. Συγκατηγορούμενοί του ήταν τέσσερις «ορθόδοξοι» κομμουνιστές: Ο γερμανός Ερνστ Τόγκλερ και οι Βούλγαροι Μπλαγκόι Ποπώφ, Βασίλι Τάνεφ και ο πιο γνωστός όλων Γκιόργκι Ντιμιτρόφ, μετέπειτα γραμματέας της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Οι τέσσερις αθωώθηκαν και ο Λούμπε καταδικάσθηκε σε θάνατο. Η ποινή του εκτελέστηκε δια καρατομήσεως στις 10 Ιανουαρίου 1934 στις φυλακές της Λειψίας. Οι κομμουνιστές δεν τον συγχώρησαν ποτέ. Τον χαρακτήρισαν ψευτοκομμουνιστή και όργανο του Χίτλερ. Μετά την πτώση του Χίτλερ έγιναν πολλές προσπάθειες στα γερμανικά δικαστήρια για την αναψηλάφηση της δίκης του από τον αδελφό του Γιαν βαν Ντερ Λούμπε και γερμανούς νομικούς. Οι προσπάθειες τους ευοδώθηκαν στις 10 Ιανουαρίου 2008, όταν το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της Καρλσρούης ανέτρεψε τη δικαστική απόφαση του 1934, με βάση νόμο του 1998, για την αποκατάσταση ανθρώπων που καταδικάσθηκαν από το ναζιστικό καθεστώς. Οι ιστορικοί διερωτώνται ακόμα και σήμερα αν ήταν ο Λούμπε που έβαλε τη φωτιά στο Ράιχσταγκ ή οι ίδιοι οι Ναζί για να δώσουν το πρόσχημα στον Χίτλερ να μιλήσει για κομμουνιστική συνωμοσία και να αναστείλει τις ατομικές ελευθερίες των Γερμανών.

• 1939 Γεννήθηκε ο Πολωνός ποδοσφαιριστής και προπονητής, Γιάτσεκ Γκμοχ

• 1939 «Μαύρη Παρασκευή» στην Αυστραλία. Μεγάλες φωτιές κατακαίουν δάση σε έκταση 20.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων και προκαλούν το θάνατο 71 ατόμων.

• 1939 Ημικρατικοποιείται το θέατρο Κοτοπούλη, ως επιβράβευση της μεγάλης προσφοράς της ηθοποιού στη θεατρική τέχνη.

• 1941 Πέθανε ο Ιρλανδός συγγραφέας Τζέιμς Τζόις («Οδυσσέας»)

• 1941 Ο Έλληνας πρωτοπυγμάχος Αντώνης Χριστοφορίδης νικά τον Ιταλοαμερικανό Μέλιο Μπετίνα στο Κλίβελαντ του Οχάιο και ανακηρύσσεται παγκόσμιος πρωταθλητής στην κατηγορία των ημιβαρέων βαρών.

• 1942 Ο Χένρι Φορντ πατεντάρει το πρώτο πλαστικό αυτοκίνητο, το οποίο είναι κατά 30% ελαφρύτερο από ένα κανονικό.

• 1943 Για πρώτη φορά παγκοσμίως χρησιμοποιείται στη Γερμανία το εκτινασσόμενο κάθισμα πιλότου σε πολεμικό αεροπλάνο (Heinkel He 280).

• 1949 Έπειτα από πολυήμερη σκληρή μάχη, τμήματα της 10ης Μεραρχίας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, με Διοικητή τον Υποστράτηγο Νίκο Θεοχαρόπουλο (Σκοτίδα) και Πολιτικό Επίτροπο τον Νίκο Μπελογιάννη, καταλαμβάνουν τη Νάουσα.

• 1953 Ο Ι. Μπ. Τίτο εκλέγεται από το Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο της Γιουγκοσλαβίας Πρόεδρος της χώρας.

• 1960 Γκουλάγκ: Μία μαύρη σελίδα της ΕΣΣΔ. Κρατική υπηρεσία της Σοβιετικής Ένωσης, η οποία επόπτευε τα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας για τα «ανεπιθύμητα» πρόσωπα του κομμουνιστικού καθεστώτος. Γκουλάγκ ονομαζόταν η κρατική υπηρεσία της Σοβιετικής Ένωσης που επόπτευε τα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας στη χώρα και στα οποία εγκλείονταν τα «ανεπιθύμητα» πρόσωπα του κομμουνιστικού καθεστώτος. Πρόκειται για τη Γενική Διεύθυνση Αναμορφωτικών Στρατοπέδων Εργασίας (ГУЛАГ τα αρχικά της στα ρωσικά). Η λέξη ήταν άγνωστη στη Δύση έως το 1973, οπότε δημοσιεύτηκε το έργο του Αλεξάντρ Σολζενίτσιν «Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ», που με τον τίτλο αυτό παρομοίασε τα διασκορπισμένα σε ολόκληρη τη Σοβιετική Ένωση στρατόπεδα εργασίας με αλυσίδα νησιών. Τα στρατόπεδα αναγκαστικής εργασίας ιδρύθηκαν με σοβιετικό διάταγμα στις 15 Απριλίου 1919, συνεχίζοντας την τσαρική παράδοση. Υπέστησαν αλλεπάλληλες διοικητικές και οργανωτικές μεταβολές στη δεκαετία του 1920 από τον Στάλιν μέχρι την ίδρυση της Γκουλάγκ στις 25 Απριλίου 1930. Δημιουργήθηκαν βάσει του άρθρου 58 του Ποινικού Κώδικα και αποτέλεσαν το βασικό εργαλείο για την πολιτική καταπίεση των διαφωνούντων του καθεστώτος. Τα στρατόπεδα αυτά βρίσκονταν υπό τον έλεγχο της μυστικής αστυνομίας της Σοβιετικής Ένωσης (κατά χρονολογική σειρά GPU, OGPU, NKVD, MVD). Οι πρώτοι «ένοικοι» των στρατοπέδων αυτών ήταν οι χωρικοί που είχαν συλληφθεί κατά την εποχή της κολεκτιβοποίησης. Ακολούθησαν οι διαφωνούντες διανοούμενοι, μέλη εθνοτικών ομάδων, ύποπτα για έλλειψη νομιμοφροσύνης στελέχη του ΚΚΣΕ, πολίτες κατηγορούμενοι για συνωμοσία με ξένες κυβερνήσεις όσο βρίσκονταν στο εξωτερικό, ύποπτοι για σαμποτάζ, κοινοί εγκληματίες και πολλοί άλλοι. Οι κρατούμενοι γέμισαν το Γκουλάγκ σε τρία κύρια κύματα: τα πρώτα χρόνια του πρώτου Πενταετούς Προγράμματος (1929-1932), στην έξαρση των σταλινικών εκκαθαρίσεων (1936-1938) και τα πρώτα χρόνια αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τον Μάρτιο του 1940 υπήρχαν τουλάχιστον 456 στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας στη σοβιετική επικράτεια. Ο Σολτζενίτσιν υποστηρίζει ότι μεταξύ 1928 και 1953 «περίπου σαράντα με πενήντα εκατομμύρια άνθρωποι κλείστηκαν στο Αρχιπέλαγος με βαριές ποινές». Σύμφωνα με πιο εμπεριστατωμένες εκτιμήσεις, ο αριθμός αυτός υπολογίζεται σε 6.000.000 με 15.000.000 για την περίοδο 1934-1953. Την ίδια περίοδο 1.053.829 πέθαναν στα στρατόπεδα του Γκουλάγκ, σύμφωνα με τα σοβιετικά αρχεία, που μελετήθηκαν από ερευνητές τη δεκαετία του ‘90. Κατά τη μετασταλινική περίοδο της «φιλελευθεροποίησης», το Γκουλάγκ διαλύθηκε επίσημα στις 13 Ιανουαρίου 1960. Οι αρμοδιότητές του απορροφήθηκαν από διάφορες οικονομικές υπηρεσίες και όσα στρατόπεδα απέμειναν συγκεντρώθηκαν σ’ ένα καινούργιο οργανισμό, το GUITK (Γενική Διεύθυνση Αναμορφωτικών Κέντρων Εργασίας). Πολλοί σοβιετικοί διανοούμενοι υπήρξαν «τρόφιμοι» στρατοπέδων συγκέντρωσης και αποτύπωσαν σε έργα τους τη φρίκη του Γκουλάγκ. Ξεχωρίζουν δύο βιβλία που κυκλοφορούν και στα ελληνικά: το «Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ» του Αλεξάντερ Σολζενίτσιν (1918-2008) και η συλλογή διηγημάτων «Ιστορίες από την Κολιμά» του Βαρλάμ Σαλάμοφ (1907-1982).

• 1961 Ιδρύεται το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ)στη Θεσσαλονίκη, με πρώτο καλλιτεχνικό διευθυντή το Σωκράτη Καραντινό.

• 1963 Το Μικρό Χωριό Ευρυτανίας καταστρέφεται από κατολίσθηση. Οι ποταμοί λάσπης αφήνουν πίσω τους 13 νεκρούς.

• 1968 Στην περιοχή του Ναυαρίνου βυθίζεται αύτανδρο το ελληνικό φορτηγό «Εύελπις» με 16μελές πλήρωμα.

• 1974 Ο μητροπολίτης Ιωαννίνων, Σεραφείμ, εκλέγεται Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος.

• 1979 Περιπολικό καταστρέφεται από βόμβα του ΕΛΑ έξω από το 16ο Αστυνομικό Τμήμα Αθηνών.

• 1981 Γεννήθηκε ο τραγουδιστής Γιάννης Χαρούλης

• 1982 Αεροσκάφος της εταιρίας Air Florida συντρίβεται πάνω σε γεμάτη κόσμο γέφυρα του ποταμού Πότομακ και βυθίζεται κοντά στο Λευκό Οίκο, σκοτώνοντας 78 άτομα.

• 1989 Ο ηλεκτρονικός ιός «Παρασκευή και 13» χτυπά εκατοντάδες υπολογιστές της IBM στη Μ. Βρετανία.

• 1990 Παραιτείται από βουλευτής της Α’ Αθηνών και αποχωρεί από τη Νέα Δημοκρατία ο γνωστός μουσικοσυνθέτης, Σταύρος Ξαρχάκος.

• 1992 Η Ιαπωνία ζητά συγγνώμη που εξανάγκασε τις γυναίκες της Κορέας σε σεξουαλική δουλεία κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

• 1992 Έρευνα στη Γερμανία δείχνει ότι το 70% των εργαζόμενων γυναικών παρενοχλούνται σεξουαλικά στον τόπο εργασίας τους.

• 1993 Πέθανε ο ζωγράφος και συγγραφέας, Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης.

• 1994 Στο Μεξικό, ο πρόεδρος της χώρας ανακοινώνει γενική κατάπαυση του πυρός στην πολιτεία Τσιάπας, σε μια προσπάθεια τερματισμού των συγκρούσεων με τους «Ζαπατίστας».

• 1995 Στην Τσετσενία, σφοδρή επίθεση εξαπολύει το ρωσικό πυροβολικό στο κέντρο του Γκρόζνι.

• 1997 Το Υπουργείο Πολιτισμού ανακοινώνει την ανακάλυψη από την αρχαιολόγο Εφη Λυγκούρη στο κέντρο της Αθήνας, στην οδό Ρηγίλλης, του αρχαίου Λύκειου, όπου δίδαξε ο Αριστοτέλης.

• 1999 Ο αστέρας του ΝΒΑ Μάικλ Τζόρνταν, ανακοινώνει την αποχώρηση του από το άθλημα για δεύτερη φορά.

• 2001 Στο Σαλβαδόρ, σεισμός 7,6 Ρίχτερ πλήττει τη χώρα, αφήνοντας τουλάχιστον 900 νεκρούς, χιλιάδες τραυματίες και μεγάλες καταστροφές.

• 2009 Πέθανε ο διεθνής ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν στον Πανιώνιο Θανάσης Σαραβάκος

• 2012 Πέθανε ο Λευτέρης Αντωνιάδης: Ο έλληνας «καθηγητής» του τουρκικού ποδοσφαίρου. Ο Λευτέρης Αντωνιάδης (Lefter Küçükandonyadis στα τουρκικά) υπήρξε ένας θρύλος του τουρκικού ποδοσφαίρου και σύμβολο της Φενέρμπαχτσε. Γεννήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 1925 στη νήσο Πρίγκηπο της Προποντίδας (Μπουγιουκαντά στα τουρκικά). Ο πατέρας του ήταν ψαράς ελληνικής καταγωγής και η μητέρα του τουρκάλα. Η οικογένεια Αντωνιάδη είχε δέκα παιδιά. Ο Λευτέρης έδειξε από μικρός τις ποδοσφαιρικές ικανότητές του και σε ηλικία 16 ετών ξεκίνησε την καριέρα του στη συνοικιακή ομάδα της Κωνσταντινούπολης Ταξίμ, που αγωνιζόταν στο τοπικό πρωτάθλημα. Μετά τη στρατιωτική του θητεία (1943-1947) πήρε μετεγγραφή για τη Φενέρμπαχτσέ, με την οποία γνώρισε δόξες και τιμές. Με τα «κίτρινα καναρίνια» της Κωνσταντινούπολης αγωνίστηκε συνολικά δεκαπέντε χρόνια (1947-1951 και 1953-1964). Έπαιξε σε 615 αγώνες και σημείωσε 423 τέρματα, όντας ο δεύτερος σκόρερ της ομάδας, πίσω από τον Ζεκί Ριζά Σπορέλ (470). Ο Λεφτέρ, όπως τον αποκαλούσαν οι Τούρκοι, είχε το παρατσούκλι «καθηγητής» (ordinaryus στα τουρκικά), διότι πάντα είχε τον τρόπο να ξεκλειδώνει τις αντίπαλες άμυνες και να σκοράρει. Ήταν μόλις 1,67 μ. και αγωνιζόταν στη θέση του αριστερού μέσου. Οι συμπαίκτες του τον φώναζαν «κιουτσούκ» (μικρός στα τουρκικά), παρατσούκλι που αποτέλεσε συνθετικό του επίθετου του (Küçükandonyadis ). Το όνομά του είναι θρύλος μεταξύ των οπαδών της Φενέρμπαχτσέ, οι οποίοι ακόμα τραγουδούν το σύνθημα: «Ver Leftere Yazsin Deftere», που σημαίνει «Δώσε στον Λευτέρη, να γράψει στο τεφτέρι». Η φήμη του ξεπέρασε τα τουρκικά σύνορα και το 1951 πήρε μετεγγραφή για την ιταλική Φιορεντίνα, στην οποία αγωνίστηκε τη σεζόν 1951-1952. Έτσι έγινε ο πρώτος τούρκος ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε στο εξωτερικό. Την επόμενη χρονιά αγωνίστηκε στη γαλλική Νις (1952-1953), προτού επιστρέψει στην Τουρκία και τη Φενέρμπαχτσέ. Το 1964, σε ηλικία 39 ετών, μετεγγράφηκε στην ΑΕΚ, στην οποία αγωνίστηκε μόνο σε πέντε παιγνίδια. Σ’ ένα αγώνα με τον Ηρακλή τραυματίστηκε σοβαρά και η ποδοσφαιρική του καριέρα έλαβε τέλος. Στην Εθνική Τουρκίας αγωνίστηκε 46 φορές (1948-1963), επιτυγχάνοντας 21 γκολ. Είναι ο τρίτος σκόρερ της ομάδας πίσω από τον Χακάν Σουκούρ (51) και τον Τουντσάι Σανλή (22). Στις 23 Απριλίου 1948 τέθηκε αντιμέτωπος της Εθνικής Ελλάδας σε φιλικό παιγνίδι που διεξήχθη στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και στο οποίο η εθνική Τουρκίας αναδείχθηκε νικήτρια με 3-1, με τον Λεφτέρ να σημειώνει το δεύτερο γκολ της ομάδας του. Συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 1948 και στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου του 1954. Το 1956 αγωνίστηκε με την Εθνική Τουρκίας στο νικηφόρο 3-1 επί της θρυλικής ουγγρικής ομάδας του Φέρεντς Πούσκας. Μάλιστα, είχε σκοράρει δύο γκολ. Μετά το ματς οι Ούγγροι παραδέχτηκαν την ανωτερότητα των αντιπάλων τους, λέγοντας πως αν η Τουρκία είχε παίξει έτσι και το 1954 στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, θα είχε σίγουρα τερματίσει στην τετράδα. Όταν σταμάτησε το ποδόσφαιρο, εργάστηκε ως προπονητής. Η καριέρα του στους πάγκους ήταν σύντομη και διήρκεσε επτά χρόνια. Ξεκίνησε από την Αθήνα και την ομάδα του Αιγάλεω και τερματίστηκε το 1972 στη Σαμψούντα με τη Σαμσούνσπορ. Ενδιάμεσα δούλεψε στη Σουπερσπόρτ Γιουνάιτεντ του Γιοχάνεσμπουργκ και τις τουρκικές Ορντουσπόρ, Μπολουσπόρ και Μερσίνιντμανιουρντού.

• 2018 Πέθανε ο Τζίμης Πανούσης: Ένας σύγχρονος Αριστοφάνης. Έλληνας τραγουδοποιός, ηθοποιός, ραδιοφωνικός παραγωγός και συγγραφέας, γνωστός για την εκτός ορίων σάτιρα και το καυστικό του χιούμορ. Ο Τζίμης Πανούσης – «Τζιμάκος» για τους θαυμαστές του – υπήρξε πολύπλευρο καλλιτεχνικό ταλέντο, με βασικό του όπλο την εκτός ορίων σάτιρα. Ηθοποιός από τους πρωτοπόρους του stand-up comedy στην Ελλάδα, ροκ μουσικός («Μουσικές Ταξιαρχίες»), ραδιοφωνικός παραγωγός και συγγραφέας («Πούστευε και μη ερεύνα»). Ο Δημήτριος Πανούσης γεννήθηκε στους Αμπελόκηπους της Αθήνας στις 12 Φεβρουαρίου 1954 από μικρασιάτες πρόσφυγες γονείς και μεγάλωσε στο Χολαργό. Ο πατέρας του ήταν πλανόδιος έμπορος και η μητέρα του ασχολούνταν με τα του οίκου. Πέρασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές γιατί τον απορρόφησαν οι καλλιτεχνικές του ανησυχίες. Προσλήφθηκε στην Εθνική Τράπεζα, αλλά γρήγορα εγκατέλειψε την ιδέα να κάνει καριέρα τραπεζοϋπαλλήλου, επειδή δεν τον σήκωνε το κλίμα. Ξεκίνησε την καλλιτεχνική του διαδρομή σε νεανικές θεατρικές ομάδες του Χολαργού, συνέχισε σε ευκαιριακούς θιάσους («Μουσικό Θίασο Κρήτης») και συνεργάστηκε με τη «Θεατρική Συντεχνία» του Γιάννη Χουβαρδά. Στα μέσα της δεκαετίας του ‘70 σχημάτισε τις «Μουσικές Ταξιαρχίες», ένα ροκ συγκρότημα με το οποίο έγινε ευρύτερα γνωστός. Στα μέσα της δεκαετίας του ‘80 o Τζίμης Πανούσης ακολούθησε σόλο καριέρα, με εμφανίσεις σε μουσικές σκηνές, στο ραδιόφωνο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Από τις λιγοστές εμφανίσεις του στη μεγάλη οθόνη ξεχωρίζει η καλτ-ταινία του Νίκου Ζερβού «Ο Δράκουλας των Εξαρχείων» (1983). Η καυστική του σάτιρα τον είχε οδηγήσει πολλές φορές στις αίθουσες των δικαστηρίων, ήδη από την εποχή των «Μουσικών Ταξιαρχιών». Ιστορία έγραψε η δικαστική διαμάχη του με τον Γιώργο Νταλάρα, που κράτησε επτά χρόνια (1997 - 2004). Στις 21 και 22 Ιουλίου 2017 εμφανίστηκε στην Επίδαυρο, στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου «Ειρήνη» του Αριστοφάνη, ερμηνεύοντας τον ρόλο του Τρυγαίου. Στις 2 Δεκεμβρίου, ο Τζίμης Πανούσης υπέστη καρδιακή προσβολή, ενώ τραγουδούσε στο κλαμπ «Κύτταρο» και νοσηλεύτηκε για αρκετές ημέρες στο νοσοκομείο «Ελπίς». Τελικά έχασε τη μάχη για τη ζωή στις 13 Ιανουαρίου 2018, σε ηλικία 63 ετών. Ήταν παντρεμένος για πολλά χρόνια με τη Λιλή Αχλαδιώτη, με την οποία απέκτησε ένα γιο, ενώ με τη σύντροφό του σκηνοθέτιδα Αθηνά Αϊδίνη είχε αποκτήσει μία κόρη.

• 2019 0 Πάνος Καμμένος υποβάλει την παραίτησή του από την συγκυβέρνηση με το ΣΥΡΙΖΑ λόγω της συμφωνίας των Πρεσπών.

• 2022 Πέθανε ο Ζαν-Ζακ Μπενέξ: Ο σκηνοθέτης της «Μπέττυ Μπλου». Γάλλος σκηνοθέτης του κινηματογράφου, με εμπορική επιτυχία τη δεκαετία του ‘80. Γνωστότερη δημιουργία του η καλτ ταινία «Μπέτι Μπλου».