Η καθαριότητα στην Τήνο και οι ευθύνες του Δήμου
Γράφει ο Στέλιος Παπαδόπουλος υποψήφιος με το Δημοτικό Συνδυασμό «ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ»
Οι άνθρωποι που ζούμε στα νησιά, τείνουμε αρκετές φορές να μην μετακινούμαστε συχνά απ τους τόπους μας. Ίσως λόγω του ρυθμού της ζωής, της ομορφιάς του τόπου ή και ακόμα λόγω της δυσκολίας του κόστους μετακίνησης με τα πλοία.
Ο συνηθέστερος και συχνότερος προορισμός μας είναι κυρίως η Αθήνα. Ίσως ο λιγότερο συχνός, είναι τα υπόλοιπα νησιά. Έτσι, μην έχοντας πολύ συχνή επαφή με παρόμοιους τόπους, πολλές φορές χάνουμε και τη δυνατότητα να αναπτύξουμε ένα συγκριτικό μέτρο για τον δικό μας τόπο.
Πρόσφατα λοιπόν έτυχε να βρεθώ για λίγες μέρες στην Ύδρα. Το νησί είναι γνωστό για την παραδοσιακή αρχιτεκτονική των κτισμάτων του και για τη γραφικότητά του. Επίσης είναι γνωστό για το αυστηρό πλαίσιο προστασίας της αρχιτεκτονικής των κτιρίων του αλλά και για τους κανόνες περί της διατήρησης του παραδοσιακού χαρακτήρα των οικισμών του, κάτι που τηρείται με σχεδόν θρησκευτική συνέπεια από τους περισσότερους φορείς, τους κατοίκους και την διοίκηση.
Παρ’ όλα αυτά, σε μια φωτογραφική μου βόλτα στο λιμάνι, την προσοχή μου τράβηξε κάτι πολύ λιγότερο αξιοθέατο από τα πέτρινα αρχοντικά. Ήταν οι κάδοι απορριμμάτων. Για μένα που προερχόμουν από την Τήνο, ήταν δυστυχώς αξιοπρόσεκτο. Στο κεντρικό λιμάνι, ακριβώς εκεί που αποβιβάζουν τα πλοία, εν μέσω τουριστικής σεζόν, με συνεχή ροή τουριστών και πέντε πλοία την ημέρα, οι κάδοι ήταν όλοι πλυμένοι, συμμαζεμένοι, χωροθετημένοι, με κλειστά τα καπάκια, ευδιάκριτα αυτοκόλλητα ομοιόμορφα κολλημένα, και χωρίς ίχνος σκουπιδιών, ζουμιών ή μπαζών τριγύρω. Παραδίπλα υπήρχε ειδική ξύλινη κατασκευή για την ανακύκλωση συσκευασιών αναψυκτικών, χυμών, νερών κλπ καθώς πολλοί επιβάτες που περιμένουν να επιβιβαστούν στο πλοίο κρατούν στο χέρι μια άδεια συσκευασία και θέλουν κάπου να την αποθέσουν.
Σήκωσα την κάμερα και κατέγραψα το αξιοθέατο.
Ο λόγος που το έκανα επιβεβαιώθηκε μια εβδομάδα αργότερα, καθώς επέστρεψα στην Τήνο. Είχα αφήσει το αυτοκίνητο μου στο κεντρικό παρκινγκ του λιμανιού και πήγα να το πάρω.
Παραθέτω την εικόνα που αντίκρισα, σε παραβολή με την εικόνα απ’ το κεντρικό λιμάνι της Ύδρας. Δεν θέλει ιδιαίτερο κόπο να βρει κανείς τις διαφορές.
Δεν μένω όμως σε μια ενδεχομένως τυχαία σύγκριση. Δυστυχώς η ίδια εικόνα βρίσκεται εν πολλοίς στα περισσότερα σημεία εναπόθεσης απορριμμάτων σε όλο το νησί.
Στον Άγιο Σώστη που ζούσα επί μια 10ετία, κάποια στιγμή πριν 8 χρόνια έπεσε ένα κομμάτι του τοιχίου που οριοθετούσε τους κάδους και τους συγκρατούσε ώστε να μην τους παίρνει ο αέρας. Ο πεσμένος τοίχος έμεινε εκεί, πεσμένος, επί 8 χρόνια, ενώ τριγύρω του σχηματιζόταν μια μικρή χωματερή. Έχω κι από εκεί πλούσιο φωτογραφικό αρχείο όπως και από πολλά άλλα σημεία, καθότι τηλεφωνούσα στον τότε αντιδήμαρχο κάθε 15 - 20 μέρες. Τώρα ήρθαν και μάζεψαν το σπασμένο κομμάτι, χωρίς ποτέ να ξαναχτίσουν τον πεσμένο τοίχο.
Κάδοι άπλυτοι, με σπασμένα καπάκια, μερικές φορές με τρύπες στους πάτους, χωρίς καμιά οριοθέτηση στο χώρο, χωρίς μελέτη χωροθέτησης στα σημεία που τοποθετούνται, έρμαια στον αέρα και την υπερχείλιση από απορρίμματα, σχηματίζουν καθ’ όλο το χρόνο μικρές χωματερές που μολύνουν καθημερινά το περιβάλλον και υποβιβάζουν την ποιότητα ζωής μας. Και θα μπορούσε κανείς να δεχτεί αυτό να συμβαίνει σε κάποιο μακρινό οικισμό, ή σε κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις πιο απόμερες. Κανείς δεν απαιτεί ιδανικές καταστάσεις. Όμως όχι, συμβαίνει σε όλη την έκταση του νησιού και συμβαίνει και στο κεντρικό λιμάνι της Χώρας, στο δρόμο που εισάγει κάθε επισκέπτη στην πόλη καθημερινά.
Ακόμα και αν θέσει κανείς ζήτημα παιδείας ορισμένων πολιτών σε ό,τι αφορά την εναπόθεση απορριμμάτων περιφερειακά των κάδων, ακόμα κι εκεί όμως μια διοίκηση έχει την ευθύνη να καθοδηγήσει. Να καθοδηγήσει με το παράδειγμα της, με το πλαίσιο διαχείρισης απορριμμάτων που θα είναι κοινοποιημένο, κατανοητό και προσβάσιμο για κάθε πολίτη, με αντίστοιχα πρόστιμα σε περίπτωση παραβάσεων κ.ο.κ.
Δεν ξέρω αν ο δήμαρχος Τήνου ή ο αρμόδιος αντιδήμαρχος ενοχλούνται από αυτή την εικόνα ή αν είναι συμβατή με το επίπεδο πολιτισμού που θεωρούν ότι αρμόζει στον τόπο. Γιατί αν δεν είναι, θα έπρεπε να την είχαν διορθώσει εδώ και χρόνια και όχι να κάνουν προεκλογικά μπαλώματα. Και τα όποια μπαλώματα γίνονται με αφορμή τον τουρισμό και τελειώνουν μόλις περάσει η τουριστική περίοδος, είναι ακόμα πιο δεικτικά της αδιαφορίας και της έλλειψης σεβασμού προς τους μόνιμους κατοίκους του νησιού. Γιατί για εμάς προφανώς δεν χρειάζεται ούτε προσχηματικά να γίνουν αισθητικές παρεμβάσεις. Μόλις φύγουν οι επισκέπτες, μπορούμε ως πολίτες β΄ κατηγορίας να ζούμε με τα απορρίμματα σε δημόσια φόρα όλο τον υπόλοιπο χρόνο.
Εγώ ως πολίτης και ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος, ντρέπομαι και θλίβομαι γι’ αυτή την εικόνα. Και θα διεκδικήσω να αλλάξει.
Λύσεις υπάρχουν. Το ερώτημα είναι αν θέλουμε να αλλάξουμε συλλογικά.
Να αλλάξουμε νοοτροπία, να αλλάξουμε κατεύθυνση, να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τον τόπο μας.
