Σαν σήμερα, 28 Φεβρουαρίου…

Γιορτάζουν

• Κύρα

• Κυράννα

Επέτειοι και Λοιπές Εορτές

• Ημέρα της Καλεβάλα στη Φιλανδία, όπου γιορτάζεται η Ημέρα του Φιλανδικού Πολιτισμού.

• Ημέρα της Ανδαλουσίας (Día de Andalucia). Η περιοχή αυτή της Ισπανίας γιορτάζει το καθεστώς αυτονομίας, που απολαμβάνει εντός της Ισπανίας, με το δημοψήφισμα της 28ης Φεβρουαρίου 1980.

Χριστιανικό Εορτολόγιο

Ορθόδοξη Εκκλησία

• Οσίου Βασιλείου.

• Αγίου μάρτυρος Νέστορος.

• Αγίων εξ Μαρτύρων, των εξ Αιγύπτου.

• Αγίου μάρτυρος Αβιρκίου.

• Αγίων μαρτύρων Μακαρίου, Ρουφίνου, Ιούστου και Θεοφίλου.

• Αγίων μαρτύρων Καιραλίου, Πουπουλίου, Γαΐου και Σεραπίωνος.

• Αγίου ιερομάρτυρος Προτερίου, αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας.

• Αγίων γυναικών Κυρας και Μαράνας.

• Οσίου Βαρσου, επισκόπου Δαμασκού.

• Αγίων αποστόλων Νυμφά και Ευβούλου.

• Οσίου Γερμανού, του εκ Ρουμανίας.

• Οσίου πατρός ημών Θεοστηρίκτου.

• Αγίου Ιαροσλάβου του Σοφού.

• Σεισμού του 1092 στην Αντιόχεια.

• Αγίων τεσσαράκοντα χιλιάδων μαρτύρων.

• Αγίας νεομάρτυρος Κυράννας.

• Αγίου Νικολάου του Πσκωφ.

Καθολική Εκκλησία

• Αγίου Αβερκίου.

• Πάπα Ιλαρίου.

• Αγίου Αβά.

• Αγίου Οσβάλδου.

• Αγίου Ρωμανού, προστάτη των θυμάτων από πνιγμό.

• Αγίου Ρουφίνου.

Είπαν…

• “ Έχεις δουλειά να κάνεις… Μείνε προσηλωμένος στον στόχο !! ”

• “ Έχει γίνει καθημερινότητα ο αγοραίος και εμετικός λόγοςαπό όσους έχουν ορκιστεί να υπηρετούν τον πολιτικό πολιτισμό της χώρας ”

View fullsize

Σαν σήμερα, 28 Φεβρουαρίου…

Τι έγινε σαν σήμερα, 28 Φεβρουαρίου, στην Ελλάδα και τον Κόσμο

• 380 Ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Θεοδόσιος αναγνωρίζει ως επίσημη θρησκεία του κράτους το χριστιανισμό.

• 1770 Ο Θεόδωρος Ορλόφ καταπλέει στη Μάνη και παρακινεί τους κατοίκους της να εξεγερθούν κατά των Τούρκων. (Ορλοφικά) Τα Ορλοφικά ήταν μία από τις εξεγέρσεις των υποδουλωμένων Ελλήνων, στην Πελοπόννησο, πριν από τη μεγάλη Ελληνική Επανάσταση του 1821. Ονομάστηκε έτσι, επειδή το σχέδιο της ρωσικής επέμβασης στην Ελλάδα έγινε από τα αδέλφια Αλέξιο (1737 - 1783) και Θεόδωρο (1741 - 1790) Ορλόφ, κατά τη διάρκεια του ρωσοτουρκικού πολέμου του 1768 - 1774. Ο Αλέξιος Ορλόφ ανέλαβε τη διοίκηση του ρωσικού σώματος, ενώ στις 28 Φεβρουαρίου του 1770 ο αδελφός του Θεόδωρος έφτασε στη Μάνη, όπου ξεκίνησε την επανάσταση. Οι επαναστάτες κατέλαβαν το Μιστρά, όπου και όρισαν προσωρινή κυβέρνηση υπό τον Νικόλαο Ψαρό. Οι αρχικές επιτυχίες οδήγησαν σε επανάσταση κι άλλες περιοχές της Ελλάδας, όπως την Ήπειρο, την υπόλοιπη Πελοπόννησο και την Κρήτη. Τον Μάρτη του 1770, κι αφού ελευθερώθηκε η Λακωνία, ο ρώσος λοχαγός Μπάρκοφ πήρε διαταγή από τον Θεόδωρο Ορλόφ να καταλάβει την Τριπολιτσά (Τρίπολη), με μια λεγεώνα από 8000 έλληνες επαναστάτες και 50 Ρώσους. Κατά τη στιγμή της προσέγγισης στην Τριπολιτσά, περίπου χίλιοι εμπειροπόλεμοι Τουρκαλβανοί έσπασαν τον αποκλεισμό στον Ισθμό, έφτασαν στην Τριπολιτσά κι ενίσχυσαν τη φρουρά της πόλης. Η σύγκρουση, που αποτέλεσε και το τέλος της επανάστασης, έγινε – σύμφωνα με τους ιστορικούς – στα Τρίκορφα, στις 29 Μαρτίου. Έπειτα από ημίωρο αγώνα κι έναν επιτυχή ελιγμό των αντιπάλων τους, οι Έλληνες εκάμθησαν. Η ήττα υπήρξε εξοντωτική... Φεύγοντας οι Έλληνες και κατά πόδας διωκόμενοι εγκατέλειπαν τα όπλα τους και υποχωρούσαν με μεγάλες απώλειες. Τη νίκη των Τούρκων ακολούθησε μεγάλη σφαγή εντός της πόλεως, με θύματα περίπου 3.000 Έλληνες, μεταξύ αυτών ο αρχιεπίσκοπος Άνθιμος και αρκετοί άλλοι κληρικοί. Τρεις ημέρες αργότερα, οι εναπομείναντες Ρώσοι επιβιβάσθηκαν στα πλοία και εγκατέλειψαν την Πελοπόννησο.

• 1787 Γεννήθηκε ο Λουδοβίκος Ιωσήφ Άρμανσπεργκ. Βαυαρός πολιτικός, φιλελευθέρων φρονημάτων. Γεννημένος στις 28 Φεβρουαρίου του 1787, ο Λουδοβίκος Ιωσήφ Άρμανσπεργκ (Josef Ludwig von Armansperg) υπηρέτησε σε διάφορες διοικητικές θέσεις, ανέλαβε διπλωματικές αποστολές και εξελέγη βουλευτής και αντιπρόεδρος της Βουλής της Βαυαρίας. Επί βασιλείας Λουδοβίκου του Α’ (πατέρα του Όθωνα) διετέλεσε Υπουργός Εσωτερικών, Οικονομικών και Εξωτερικών. Το 1833, έπειτα από παράκληση του Λουδοβίκου, κατήλθε στην Ελλάδα, ως μέλος της Αντιβασιλείας, που κυβερνούσε τη χώρα μέχρι την ενηλικίωση του βασιλιά Όθωνα. Η άγνοια του Άρμανσπεργκ για την ελληνική πραγματικότητα συνετέλεσε στην αποτυχία πολλών από τα μέτρα που εφάρμοσαν οι Βαυαροί στην Ελλάδα. Σ’ αυτόν οφείλεται ο διωγμός των βετεράνων αγωνιστών του ’21, με αποκορύφωμα την περίφημη δίκη του Κολωκοτρώνη. Εξαιτίας της αυταρχικότητας και της αγγλοφιλίας του, ήλθε σε σύγκρουση με τα άλλα δύο μέλη της αντιβασιλείας, Μάουρερ και Χέυδεκ, και πέτυχε την απομάκρυνσή τους από την Ελλάδα. Επί της βασιλείας του Όθωνα υπηρέτησε επί διετία ως αρχικαγκελάριος (πρωθυπουργός). Αντικαταστάθηκε από τον συμπατριώτη του Ιγνάτιο Ρούντχαρντ, λόγω της φιλοαγγλικής του πολιτικής και της ρήξεώς του με τον Όθωνα. Μετά την απόλυσή του επανήλθε οικογενειακώς στη Βαυαρία τον Μάρτιο του 1837, όπου ιδιώτευσε μέχρι του θανάτου του, στις 3 Απριλίου του 1853.

• 1826 Οι Τουρκοαιγύπτιοι κυριεύουν τα νησάκια Ντολμά και Πόρο στη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου και διακόπτουν κάθε επικοινωνία της πόλης με τον έξω κόσμο.

• 1849 Αρχίζουν συστηματικά τα δρομολόγια ατμόπλοιων από τη δυτική στην ανατολική ακτή των ΗΠΑ. Το “Καλιφόρνια”, που μεταφέρει χρυσοθήρες είναι το πρώτο πλοίο που φτάνει στο Σαν Φρανσίσκο από τη Νέα Υόρκη, μετά από ταξίδι 4 μηνών και 21 ημερών.

• 1854 Ιδρύεται το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα των ΗΠΑ, με κύριο στόχο την κατάργηση της δουλείας.

• 1901 Γεννιέται ο Λίνους Πόλινγκ. Αμερικανός θεωρητικός της χημείας και της βιολογίας. Από το έργο του συγκαταλέγεται στους μεγάλους επιστήμονες του 20ού αιώνα. Η βασική συμβολή του Πόλινγκ στην επιστημονική εξέλιξη θεωρείται η εργασία του για την κατανόηση της μοριακής δομής και της χημικής ένωσης. Βραβεύτηκε δύο φορές με Νόμπελ. Το 1954 πήρε το βραβείο Νόμπελ Χημείας για την εργασία του πάνω στις δυνάμεις που ασκούνται μεταξύ των μορίων. Το 1962 του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης για τη θεωρητική του συμβολή, αλλά και για τη δράση του στο κίνημα για τον τερματισμό των δοκιμών των πυρηνικών όπλων. Στη διάρκεια της σταδιοδρομίας του, ο Πόλινγκ χαρακτηριζόταν για την επιστημονική του διαίσθηση και την έμπνευση στην πορεία των ερευνών του. Διακρινόταν επίσης για την καταπληκτική του μνήμη και την ικανότητα του να εφαρμόζει τις επιστημονικές αρχές από το ένα επιστημονικό πεδίο στο άλλο.

• 1903 Γεννήθηκε ο Δημήτρης Γκόγκος. Σπουδαίος ρεμπέτης, γνωστός και ως «Μπαγιαντέρας». Γεννήθηκε το 1903 στο Χατζηκυριάκειο, στον Πειραιά, και ήταν το τελευταίο από τα 22 παιδιά του Γιάννη Γκόγκου. Σπουδαίος ρεμπέτης, γνωστός και ως «Μπαγιαντέρας». Γεννήθηκε το 1903 στο Χατζηκυριάκειο, στον Πειραιά, και ήταν το τελευταίο από τα 22 παιδιά του Γιάννη Γκόγκου, υπαξιωματικού του Βασιλικού Ναυτικού από τον Πόρο, και της Αγγελικής από την Ύδρα. Από μικρός ακολούθησε το δρόμο των γραμμάτων και σπούδασε ηλεκτρολόγος. Δεν άσκησε, όμως, ποτέ το επάγγελμα, λόγω του ατίθασου χαρακτήρα του και της ενασχόλησής του με την ελευθέρα πάλη. Με τη μουσική καταπιάστηκε από μικρός. Έως το 1920 έπαιζε μαντολίνο και κιθάρα, μετά βιολί και από το 1924 άρχισε να μαθαίνει μπουζούκι και μπαγλαμά. Το μπουζούκι το γνώρισε στη φυλακή, όταν κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας στο ναυτικό καταδικάστηκε σε κάθειρξη 6 ετών, γιατί τροφοδοτούσε με εκρηκτικά φίλους του ψαράδες. Το 1925 διασκεύασε την ιταλική οπερέτα «Μπαγιαντέρα», του Έριχ Κάλμαν, για λαϊκή ορχήστρα με μπουζούκι και μαντολίνο. Από τότε απέκτησε το παρατσούκλι Μπαγιαντέρας. Λίγο πριν από τη δεκαετία του '30 άρχισε να τριγυρνάει στα Πειραιώτικα στέκια, όπου σύχναζε ο εργατόκοσμος του λιμανιού. Έτσι απέκτησε στενή σχέση με τους πρωτεργάτες του ρεμπέτικου, κυρίως τον Μάρκο Βαμβακάρη, τον Στράτο Παγιουμτζή και τον Γιώργο Μπάτη. Το 1937 ηχογράφησε τον πρώτο του δίσκο στην Columbia με τίτλο «οι Καπνεργάτριες», με το τραγούδι «η καπνουλού» αφιερωμένο στη σύντροφο της ζωής του, καπνεργάτρια και στιχουργό Δέσποινα Αραμπατζόγλου. Τον Απρίλιο του 1941 τυφλώθηκε από γλαύκωμα και μάλιστα πάνω στο πάλκο, την ώρα που τραγουδούσε. Φίλοι και συνεργάτες άρχισαν να τον περιφρονούν κι εκείνος έκανε το παν για να τους αποδείξει την αξία του. Έτσι, δημιούργησε ορισμένες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του. Όμως τα χρόνια της κατοχής που ακολούθησαν ήταν δύσκολα και φτωχικά. Το πρωί πήγαινε στα συσσίτια για να εξασφαλίσει το γάλα των παιδιών του και τα βράδια έπαιζε σε διάφορα ταβερνάκια. Μετά τον πόλεμο, άρχισε και πάλι να γράφει, να δισκογραφεί και να εμφανίζεται σε μεγάλα μαγαζιά της τότε Αθήνας. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του απομονώθηκε στο σπίτι του στον Άγιο Ιερόθεο, συντροφιά με τη σύζυγό του Δέσποινα. Από τον Οκτώβριο του 1985 άρχισε να αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας και στις 18 Νοεμβρίου του 1985 άφησε την τελευταία του πνοή. Πίσω του, άφησε παρακαταθήκη περίπου 100 τραγούδια: «Ζούσα μοναχός χωρίς αγάπη», «Χατζηκυριάκειο», «Μέσα στης ζωής τα μονοπάτια», «Αποβραδίς ξεκίνησα», «Σαν μαγεμένο το μυαλό μου», «Ξεκινάει μια ψαροπούλα», «Νυχτερίδα», «Ξαβεργιώτισσα», «Πειραιωτοπούλα», «Αλάνι με φωνάζουν», «Γυρνώ σαν νυχτερίδα», «Μ' έχεις μαγεμένο», «Έλα να μπερμπαντέψεις», «H μικρή από το Πασαλιμάνι», «Το τραγούδι της αγάπης», «Η άνοιξις», «Με ξέχασες», «Το πέρασμα», «Μια τράτα Κουλουριώτικη», «Κι αν χωρίσαμε δε φταίω» και άλλα. Επιπλέον, στο ενεργητικό του περιλαμβάνεται και μια μέθοδο για την εκμάθηση του μπουζουκιού άνευ διδασκάλου.

• 1904 Ιδρύεται στη Λισαβόνα η Μπενφίκα, η πιο διάσημη ποδοσφαιρική ομάδα της Πορτογαλίας.

• 1916 Πέθανε ο Χένρι Τζέιμς, αμερικανός μυθιστοριογράφος. («Το στρίψιμο της βίδας»)

• 1922 Η Βρετανία ανακηρύσσει την Αίγυπτο κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος.

• 1925 Πέθανε ο Φρίντριχ Έμπερτ, γερμανός σοσιαλδημοκράτης πολιτικός, πρώτος πρόεδρος της αποκληθείσας «Δημοκρατίας της Βαϊμάρης».

• 1933 Τη νύχτα προς την 27η Φλεβάρη οι ναζί έβαλαν φωτιά στο κτίριο του Ράιχσταγκ και κατηγόρησαν γι’ αυτό τους κομμουνιστές

• 1935 Ο δρ. Γουάλας Κράδερς, χημικός στην αμερικανική χημική βιομηχανία «Du Pont», εφευρίσκει το νάιλον.

• 1940 Η ταινία “Όσα Παίρνει ο Άνεμος” σαρώνει τα Όσκαρ. Κερδίζει δέκα βραβεία, ένα ρεκόρ που διατήρησε για είκοσι χρόνια.

• 1943 «Ηχήστε σάλπιγγες…» απαγγέλλει ο Άγγελος Σικελιανός στην κηδεία του σπουδαίου έλληνα ποιητή Κωστή Παλαμά στο Α’ Νεκροταφείο, η οποία εξελίσσεται στην κορυφαία ‑ίσως- αντιστασιακή εκδήλωση κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, με τη συμμετοχή χιλιάδων κόσμου. Το νέο του θανάτου του επιφανέστερου ποιητή της γενιάς του 1880 κυκλοφόρησε με αστραπιαία ταχύτητα στην κατοχική Αθήνα. «Χτες βράδυ μία είδηση ακατανόητη μας ήρθε. Μία είδηση ασύλληπτη. Ο Γέρο-Παλαμάς πέθανε. Είχαμε ξεχάσει πως ήταν θνητός» γράφει στο προσωπικό της ημερολόγιο η Ιωάννα Τσάτσου. Από νωρίς το πρωί της 28ης Φεβρουαρίου πλήθος λαού άρχισε να συγκεντρώνεται στο Α' Νεκροταφείο της Αθήνας για να αποτίσει το ύστατο χαίρε στον μεγάλο ποιητή, αλλά και για να εκφράσει τα αντικατοχικά του αισθήματα. Στις 11 το πρωί άρχισε η νεκρώσιμος ακολουθία, χοροσταντούντος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Δαμασκηνού. Ο πνευματικός κόσμος της χώρας έδωσε βροντερό «παρών»: Σπύρος Μελάς, Μαρίκα Κοτοπούλη, Κωνσταντίνος Τσάτσος, Γιώργος Θεοτοκάς, Άγγελος Σικελιανός, Ηλίας Βενέζης, Ιωάννα Τσάτσου, Γιώργος Κατσίμπαλης, κ.ά. Οι επίσημες αρχές, προσπαθώντας να περιορίσουν το νόημα της παλλαϊκής συγκέντρωσης, εκπροσωπήθηκαν στην κηδεία από τον ίδιο τον δοτό πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Λογοθετόπουλο και από εκπροσώπους των γερμανικών και ιταλικών κατοχικών δυνάμεων. Αυτό δεν απέτρεψε τη μετατροπή της κηδείας σε εκδήλωση πατριωτικής έξαρσης. «Σε αυτό το φέρετρο ακουμπάει η Ελλάδα» είπε εύστοχα ο ποιητής Άγγελος Σικελιανός (1884-1951), δίνοντας το πνεύμα ομόθυμης παρουσίας του λαού στην κηδεία. Όταν τελείωσε η νεκρώσιμη ακολουθία, ο Σπύρος Μελάς, ο Άγγελος Σικελιανός και νέα παιδιά σήκωσαν το φέρετρο και κατευθύνθηκαν προς τον χώρο της ταφής. Την ώρα που θα εναπόθεταν το φέρετρο μέσα στη γη, πλησίασε ο αντιπρόσωπος του κατακτητή να καταθέσει στεφάνι. Τότε, ο λογοτέχνης Γιώργος Κατσίμπαλης άρχισε να τραγουδά τον Εθνικό Ύμνο: «Σε γνωρίζω από την κόψη...». Ακολούθησε το συγκεντρωμένο πλήθος, «πρώτα δειλά –περιγράφει ο Κωνσταντίνος Τσάτσος– ύστερα η φωνή κατάκτησε όλον τον κόσμο, μυριόστομη. Ήταν η στιγμή η πιο συγκινητική. Ο κόσμος τραγουδούσε με πάθος. Κάποιος φώναξε Ζήτω η ελευθερία του πνεύματος. Αλλά ο κόσμος ήθελε ελευθερία σκέτη και φώναζε Ζήτω η Ελευθερία!».

• 1947 Το Πρωτοδικείο Αθηνών εκδίδει απόφαση για τη διάλυση της ΕΠΟΝ. Μεταξύ των κατηγοριών που επιστράτευσε το εμφυλιοπολεμικό κράτος εναντίον της ΕΠΟΝ ήταν ότι ήθελε να κλέψει το μυστικό της ατομικής βόμβα.

• 1953 Οι άγγλοι επιστήμονες Φράνσις Κρικ και Τζέιμς Γουάτσον ανακαλύπτουν τη δομή του DNA. Για την ανακάλυψή τους αυτή, που χαρακτηρίστηκε ως η μεγαλύτερη του 20ου αιώνα, τιμήθηκαν με το βραβείο Νόμπελ το 1962.

• 1953 Υπογράφεται στην Άγκυρα, Σύμφωνο Φιλίας και Συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας-Γιουγκοσλαβίας.

• 1955 Γεννήθηκε ο Τσάρλι Κόουλ. Αμερικανός φωτορεπόρτερ, ο δημιουργός μιας από τις πιο εμβληματικές φωτογραφίες του 20ου αιώνα που έμεινε στην ιστορία ως «Tank Man». Ο αμερικανός φωτορεπόρτερ Τσάρλι Κόουλ (Charlie Cole) είναι ο δημιουργός μιας από τις εμβληματικότερες και διασημότερες φωτογραφίες του 20ού αιώνα. Πρόκειται για τη φωτογραφία που απεικονίζει έναν άγνωστο διαδηλωτή να σταματάει μία φάλαγγα κινεζικών αρμάτων μάχης στη διάρκεια της καταστολής των διαδηλώσεων της πλατείας Τιενανμέν τον Ιούνιο του 1989. Ο Τσάρλι Κόουλ γεννήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 1955 στην πόλη Μπόναμ του Τέξας και δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά ως φωτορεπόρτερ στην Ανατολική Ασία. Δούλεψε για περιοδικά και εφημερίδες, όπως το Newsweek, το Time και οι The New York Times. Το 1989 τιμήθηκε με το περιώνυμο βραβείο World Press Photo of the Year για τη φωτογραφία του «Tank Man», όπως έγινε γνωστός ο ανώνυμος άνδρας που στις 5 Ιουνίου 1989 προσπάθησε να σταματήσει συμβολικά την πορεία μιας φάλαγγας τουλάχιστον 17 αρμάτων μάχης. Ο Κόουλ είχε τραβήξει αυτή τη φωτογραφία στο τέλος της καταστολής από τον κινεζικό στρατό των διαδηλώσεων υπέρ της δημοκρατίας που διεξάγονταν επί επτά εβδομάδες με κέντρο την πλατεία Τιενανμέν στο Πεκίνο. Η καταστολή αυτή είχε στοιχίσει τη ζωή σε εκατοντάδες, ακόμη και περισσότερους από χίλιους ανθρώπους. Η φωτογραφία του «Tank Man» παραμένει σχεδόν άγνωστη στην Κίνα, εξαιτίας της λογοκρισίας. Η σκηνή φωτογραφήθηκε και κινηματογραφήθηκε και από άλλους δημοσιογράφους. Μια άλλη εικόνα της σκηνής, που τράβηξε ο δημοσιογράφος του πρακτορείου Associated Press Τζεφ Γουάιντνερ από τον εξώστη ενός ξενοδοχείου, είχε προταθεί για βραβείο Πούλιτζερ. Ο Τσάρλι Κόουλ πέθανε στις 5 Σεπτεμβρίου 2019 στο Μπαλί της Ινδονησίας, όπου ζούσε τα τελευταία 15 χρόνια. Τον θάνατό του ανακοίνωσε στις 14 Σεπτεμβρίου 2019 το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών.

• 1957 Ο Γεώργιος Παπανδρέου και ο Σοφοκλής Βενιζέλος αποφασίζουν την ανασυγκρότηση του Κόμματος Φιλελευθέρων.

• 1959 H ελληνική Βουλή απορρίπτει με ψήφους 170 έναντι 117 την πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που υπέγραψε τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου για το Κυπριακό, δηλώνοντας ότι πρόκειται «για τας ευτυχεστέρας ημέρας της ζωής μου». Οι βουλευτές της ΕΡΕ χειροκροτούν, ενώ ο Σοφοκλής Βενιζέλος αποχωρεί κραυγάζοντας: «Ζήτω η Ένωσις».

• 1974 Πέθανε ο Τζορτζ Άνταμσον: Ο έλληνας ιδρυτής του πρώτου πανεπιστημίου των Φιλιππίνων. Χημικός, δημοσιογράφος, επιχειρηματίας, διπλωμάτης και εκπαιδευτικός, ο έλληνας της διασποράς που ίδρυσε το πρώτο πανεπιστήμιο των Φιλιππίνων. Ο Γιώργος Αδαμόπουλος, όπως ήταν το ελληνικό του όνομα, γεννήθηκε στο Πολύδροσο, ένα ορεινό χωριό του Παρνασσού, στις 28 Απριλίου του 1899. Ο πατέρας του, Λουκάς Αδαμόπουλος, ήταν ευκατάστατος αγρότης και ασχολείτο με την καλλιέργεια βαμβακιού και σιταριού. Αφού τελείωσε το Γυμνάσιο στην Άμφισσα, η δίψα για γνώση οδήγησε τον νεαρό Αδαμόπουλο στην Αθήνα. Σπουδάζει για δύο χρόνια στη σχολή τηλεπικοινωνιών των Τ.Τ.Τ. και το 1918 είναι από τους πρώτους φοιτητές της νεοσύστατης Σχολής Χημείας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1920 διακόπτει τις σπουδές του για τρία χρόνια, για να υπηρετήσει στα πολεμικά μέτωπα της Μικράς Ασίας, της Θράκης και της Μακεδονίας. Θα αποφοιτήσει τελικά το 1924. Η φτωχή και καθημαγμένη Ελλάδα από τη Μικρασιατική Καταστροφή δεν τον χωρά. Πνεύμα ανήσυχο, θα μεταναστεύσει στην Αυστραλία το 1927, μετά τη γνωριμία με τον ομογενή δικηγόρο του Σίδνεϊ, ονόματι Οικονόμου. Πρώτη δουλειά του ήταν αρχισυντάκτης της ομογενειακής εφημερίδας Εθνικό Βήμα, την οποία εξέδιδε ο Νικόλαος Μαρινάκης. Ο Τζορτζ Άνταμσον, όπως ήταν το νέο του αγγλοποιημένο όνομα, υπηρέτησε την εφημερίδα για τρία περίπου χρόνια. Η ενασχόλησή του με τη δημοσιογραφία δεν τον εμπόδισε να γίνει επιχειρηματίας. Το 1928 ίδρυσε μία εταιρεία παραγωγής μεταλλικών νερών και μεταλλικών αλάτων, τη Rayospa, με έδρα το Σίδνεϊ. Τον επόμενο χρόνο εργάστηκε παράλληλα ως τεχνικός σύμβουλος στην εταιρεία Australian Absorbent Cotton Wool Products. Η αγάπη του για κάθε τι καινούριο τον οδηγεί στην απόφαση να πάει διακοπές στην Ιαπωνία. Δεν ήταν, όμως, γραφτό. Τον Οκτώβριο του 1930, το πλοίο που τον μεταφέρει στην Ιαπωνία σταματά στη Μανίλα. Εκεί γνωρίζεται με τον ομογενή οινοπαραγωγό Κυριάκο Τσουνάκο, ιδιοκτήτη της εταιρείας Mayon Distillery. «Τα κρασιά μου ξυνίζουν» του εκμυστηρεύεται, «χρειάζομαι τη βοήθειά σου». Ο χημικός ξυπνάει μέσα του. Αποφασίζει να παραμείνει στις Φιλιππίνες και να βοηθήσει τον συμπατριώτη του. Η Ιαπωνία μπορεί να περιμένει. Το πρόβλημα με το ξυνισμένο κρασί λύνεται γρήγορα από τον Αδαμόπουλο και πολύ σύντομα γίνεται συνέταιρος του Τσουνάκου στην εταιρεία παραγωγής χυμών Chunaco-Adamson Chemical Company. Το 1932 τελειώνει τη συνεργασία του με τον Τσουνάκο και ξεκινά τη δημιουργία ενός δικού του χημείου, το οποίο εξελίσσεται σ' ένα από τα κορυφαία της χώρας. Το πάθος του να μεταδώσει τις δικές του γνώσεις στους νέους της χώρας παραμένει άσβεστο. Βλέποντας το κενό που υπάρχει στην τεχνική εκπαίδευση στις Φιλιππίνες ιδρύει στις 20 Ιουνίου 1932 την πρώτη σχολή του είδους, την Adamson School of Industrial Chemistry, με έμβλημα τη θεά της Σοφίας, Αθηνά. Μέσα σ' ένα δωμάτιο, ο Γιώργος Αδαμόπουλος προσπαθεί να μεταδώσει τα μυστικά της χημείας στους 40 μαθητές του, που αποτελούν τον πρώτο πυρήνα της σχολής. Σε ένα χρόνο οι 40 μαθητές γίνονται 300 και σε δύο χρόνια 400. Το 1934 το Adamson School μεγαλώνει, με τη δημιουργία Τεχνικής Σχολής. Η εποχή που επέλεξε ο Γιώργος Αδαμόπουλος να δημιουργήσει αυτό το πρωτότυπο σχολείο για τα δεδομένα των Φιλιππίνων ήταν η καταλληλότερη, αφού το χρονικό διάστημα 1935 -1941 θεωρείται ως η περίοδος της βιομηχανοποίησης της χώρας. Στις 5 Φεβρουαρίου του 1941, μόλις μετά από εννέα χρόνια λειτουργίας του Κολεγίου, το Υπουργείο Παιδείας των Φιλιππίνων αποφασίζει την προαγωγή του σε πανεπιστήμιο. Ο Γιώργος Αδαμόπουλος γίνεται πρόεδρος του πανεπιστημίου και ο εξάδελφος Αλέξανδρος, αντιπρόεδρος και ταμίας. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος και η ιαπωνική κατοχή στις Φιλιππίνες (1942-1945), προκαλούν ανεπανόρθωτες ζημιές στο πανεπιστήμιο. Οι Ιάπωνες δεν άφησαν τίποτε στο πέρασμά τους. Έως και η βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου στάλθηκε με πλοίο στην Ιαπωνία. Η επιμονή και το πάθος του Γιώργου Αδαμόπουλου δεν άφησαν το πανεπιστήμιο να χαθεί. Με τη βοήθεια μιας ομάδας καθολικών μοναχών, όχι μόνο έκτισε πάλι το πανεπιστήμιο, αλλά κατάφερε η φήμη του να φτάσει στα μεγάλα ακαδημαϊκά κέντρα των ΗΠΑ και να γίνει αποδεκτό ως ένα αξιόλογο πανεπιστημιακό ίδρυμα. Η συνέχεια ήταν λαμπρή για το Adamson University και οι φοιτητές του έρχονταν από όλες τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας. Σήμερα στο Adamson University φοιτούν περίπου 22.000 φοιτητές και θεωρείται το όγδοο μεγαλύτερο πανεπιστημιακό ίδρυμα των Φιλιππίνων. Ο Γιώργος Αδαμόπουλος παρέμενε Έλληνας και ποτέ του δεν αποποιήθηκε την ελληνική του υπηκοότητα για να πάρει αυτή των Φιλιππίνων. Έτσι αναγκάστηκε το 1964 να παραχωρήσει το πανεπιστήμιο στην καθολική εκκλησία, μιας και ως αλλοδαπός δεν μπορούσε να είναι ιδιοκτήτης ιδιωτικού πανεπιστημίου στη χώρα. Παρέμεινε, όμως, πρόεδρος του πανεπιστημίου για 37 συναπτά έτη και παραιτήθηκε της θέσης του στις 26 Ιανουαρίου του 1967. Ο Γιώργος Αδαμόπουλος διετέλεσε και διπλωμάτης. Ως πρόξενος της Ελλάδας στις Φιλιππίνες (1946-1973) συνεισέφερε σημαντικά στις καλές σχέσεις των δύο χωρών και στην υπογραφή μιας σειράς συνθηκών μεταξύ τους. Οι τιμές που του αποδόθηκαν ήταν πολλές, τόσο από την ελληνική πολιτεία, όσο και από τις Φιλιππίνες. Το 1973 ο Γιώργος Αδαμόπουλος επέστρεψε στην Ελλάδα κι ένα χρόνο αργότερα, στις 28 Φεβρουαρίου 1974, άφησε την τελευταία του πνοή στην Αθήνα, σε ηλικία 74 ετών. Στον χώρο του Adamson University, το μικρό παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου ακόμα και σήμερα θυμίζει στον επισκέπτη την καταγωγή του ακαδημαϊκού ιδρύματος. Αυτό το μικρό παρεκκλήσι χτίστηκε από τον μοναχογιό του Γιώργου Αδαμόπουλου, Δρα Λουκά Αδαμόπουλο, στη μνήμη του πατέρα του και συνδυάζει τη βυζαντινή αρχιτεκτονική με πολλά στοιχεία παραδοσιακής τέχνης των Φιλιππίνων. Ακόμα και σήμερα, οι έλληνες ναυτικοί που πιάνουν λιμάνι στη Μανίλα το επισκέπτονται για να προσευχηθούν.

• 1975 42 άτομα σκοτώνονται στο χειρότερο σιδηροδρομικό δυστύχημα της Βρετανίας, όταν εκτροχιάζεται τραίνο στο μετρό του Λονδίνου.

• 1986 Δολοφονήθηκε ο Σουηδός πρωθυπουργός, Ούλοφ Πάλμε, ενώ περπατούσε με τη σύζυγό του σε δρόμο της Στοκχόλμης. Μυστηριώδης οργάνωση που αναλαμβάνει την ευθύνη αναφέρει ότι «η εξήγηση πρέπει να αναζητηθεί στα βιβλία της Ιστορίας». Ο Ούλοφ Πάλμε υπήρξε ένα από τα πιο προβεβλημένα πρόσωπα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και ο γνωστότερος διεθνώς σουηδός πολιτικός. Διετέλεσε πρωθυπουργός της Σουηδίας από το 1969 έως το 1976 και από το 1982 έως την δολοφονία του, το 1986. Ο Σβεν Ούλοφ Γιόαχιμ Πάλμε γεννήθηκε στην Στοκχόλμη στις 30 Ιανουαρίου 1927 και καταγόταν από πλούσια οικογένεια με ολλανδικές ρίζες. Σπούδασε στο Κολέγιο Κένιον, στο Οχάιο των ΗΠΑ (1948), και στην συνέχεια στην Νομική Σχολή τού Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης. Δραστήριο μέλος τού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος από τα νιάτα του έγινε προσωπικός γραμματέας τού πρωθυπουργού Τάγκε Ερλάντερ το 1953 και μέλος τού σουηδικού Κοινοβουλίου το 1958. Συμμετείχε στην σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση το 1963 ως υπουργός άνευ χαρτοφυλα­κίου. Το 1965 ανέλαβε το υπουργείο Συγκοινωνιών και το 1967 το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευτικών Υποθέσεων. Το 1969 διαδέχθηκε τον Ερλάντερ ως γραμματέας τού κόμματος και ως πρωθυπουργός. Τάχθηκε κατά της αμερικανικής πολιτικής στον πόλεμο στο Βιετνάμ και δέχθηκε τους λιποτά­κτες τού αμερικανικού στρατού που αναζητούσαν άσυλο στην Σουηδία. Στις εκλογές του 1976, οι Σοσιαλδημοκράτες ηττήθηκαν ύστερα από 44 χρόνια στην εξουσία και ο Πάλμε ηγήθηκε της αντιπολίτευσης στην κεντροδεξιά κυβέρνηση του Τόμπγιερν Φελντίν. Από τότε μέχρι την επανεκλογή τού κόμματός του και την επάνοδό του στην εξουσία το 1982 συνέχισε να υπερασπίζεται τις έντονα φιλει­ρηνικές του θέσεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Χρημάτισε πρόε­δρος τού Σκανδιναβικού Συμβουλίου (1979-1980), προήδρευσε στην Ανεξάρτητη Επιτροπή για τον Αφοπλισμό και την Ασφάλεια στην Γενεύη και ως ειδικός απε­σταλμένος τού ΟΗΕ μεσολάβησε για τον τερματισμό του πολέμου Ιράν - Ιράκ (1980-1988). Μετά την επάνοδό του στην πρωθυπουργία το 1982 ο Πάλμε επιχείρησε να επαναφέρει την σοσιαλιστική οικονομική πολιτική στην Σουηδία και εξακολούθησε να υπερασπίζεται με καθαρότητα ζητήματα ευρωπαϊκής ασφάλειας. Μετά το πυρηνικό δυστύχημα στο Θρι Μάιλς Άιλαντ των ΗΠΑ το 1979 και τον παγκόσμιο αντίκτυπο που προκάλεσε, ο Πάλμε κέρδισε το δημοψήφισμα του 1980 και έκλεισε όλους τους πυρηνικούς σταθμούς στην Σουηδία. Το 1984, είχε ενεργό συμμετοχή στην «Πρωτοβουλία των 6» για την ειρήνη και τον αφοπλισμό, που θεωρήθηκε ως αντιστάθμισμα στην διαμάχη ΗΠΑ-Σοβιετικής Ένωσης, μαζί με τους ομολόγους του της Ελλάδας Ανδρέα Παπανδρέου και της Ινδίας Ίντιρα Γκάντι, καθώς και τους Προέδρους του Μεξικού Μιγκέλ ντε λα Μαδρίδ, της Αργεντινής Ραούλ Αλφονσίν και της Τανζανίας Τζούλιους Νιερέρε. Τον προηγούμενο χρόνο είχε επισκεφθεί επισήμως την Ελλάδα προσκεκλημένος του Ανδρέα Παπανδρέου. Αργά το βράδι της 28ης Φεβρουαρίου 1986, ο Ούλοφ Πάλμε δολοφονήθηκε πισώπλατα από ένα οπλοφόρο σε δρόμο της Στοκχόλμης. Ο Πάλμε, που δεν συνήθιζε να συνοδεύεται από σωματοφύλακες στις ιδιωτικές του στιγμές επέστρεφε στο σπίτι από κινηματογράφο μαζί με την σύζυγό του Λίζμπετ. Ήταν η δεύτερη σημαντική πολιτική δολοφονία στην Σουηδία,ύστερα από αυτή του βασιλιά Γουσταύου Γ’ το 1792 και προκάλεσε σοκ σε ολόκληρο τον κόσμο. Η αστυνομία συνέλαβε καθ’ υπόδειξη της συζύγου του Πάλμε ως δράστη της δολοφονίας τον 39χρονο μικροκακοποιό Κρίστερ Πέτερσον (1947-2004), ο οποίος καταδικάσθηκε σε ισόβια δεσμά στις 27 Ιουλίου 1989. Στο Εφετείο όμως, που έγινε στις 2 Νοεμβρίου του ίδιου χρόνου, ο Πέτερσον αθωώθηκε επειδή το δικαστήριο έκρινε ότι μόνη η αναγνώριση του κατηγορουμένου από την Λίζμπετ Πάλμε δεν ήταν επαρκές στοιχείο για την καταδίκη του. Έκτοτε η υπόθεση για την δολοφονία του Ούλοφ Πάλμε παραμένει ανοιχτή και κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί ουκ ολίγες θεωρίες. Δημοσιεύματα του Τύπου έχουν αναφέρει ως πιθανούς δολοφόνους μια ομάδα Κροατών που διεκδικούσαν την απόσχιση της Κροατίας από την Γιουγκοσλαβία, τις μυστικές υπηρεσίες της Γιουγκοσλαβίας για τον αντίθετο λόγο, την CIA, την τότε ρατσιστική κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής, το κουρδικό PKK, μια ομάδα ακροδεξιών αστυνομικών και τον ακροδεξιό Βίκτωρ Γκούναρσον που διέφυγε στις ΗΠΑ, όπου δολοφονήθηκε το 1993 από ένα απατημένο πρώην αστυνομικό.

• 1991 Τερματίζεται ο Πόλεμος του Κόλπου, καθώς Ιρακινοί στρατιώτες και Σύμμαχοι διατάσσονται να σταματήσουν τις επιθέσεις.Οι απώλειες για τους Συμμάχους ήταν μικρές (358 νεκροί, 776 τραυματίες και 41 αιχμάλωτοι) και πολύ μεγάλες για τους Ιρακινούς (25.000 νεκροί στρατιωτικοί, 100.000 άμαχοι, 75.000 τραυματίες και 63.000 αιχμάλωτοι). Ο Α' Πόλεμος του Κόλπου είχε τις εξής συνέπειες:

  *Απελευθέρωση του Κουβέιτ.

  *Μεγάλες απώλειες και καταστροφές σε Ιράκ και Κουβέιτ.

  *Κούρδοι και Σιίτες γνώρισαν στη συνέχεια μεγάλη καταπίεση από το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν.

  *400.000 άνθρωποι εκδιώχθηκαν από το Κουβέιτ ως συνεργάτες των ιρακινών εισβολέων (ανάμεσά τους και μεγάλος αριθμός Παλαιστινίων).

  *Κυρώσεις κατά του Ιράκ από τον ΟΗΕ.

  *Το αμερικανικό γόητρο ανυψώθηκε για πρώτη φορά μετά το Βιετνάμ.

  *Η αμερικανική στρατιωτική παρουσία έγινε μόνιμη στην περιοχή.

  *Κόστισε 61,1 δισεκατομμύρια δολάρια .Οι Αμερικανοί κατέβαλαν τα 9 δισεκατομμύρια και οι Σύμμαχοι τα υπόλοιπα.

• 1997 Στο Ιράν, 1.000 νεκροί, 2.000 τραυματίες και 40 κατεστραμμένα χωριά είναι ο τραγικός απολογισμός του σεισμού των 5,5 Ρίχτερ, που πλήττει την περιοχή Αρντεμπίλ.

• 2003 Πέθανε ο σκηνοθέτης Ντίνος Δημόπουλος. Σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου, σεναριογράφος, θεατρικός συγγραφέας και πεζογράφος. Ο Ντίνος Δημόπουλος υπέγραψε πολλές από τις επιτυχίες της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου, συνδυάζοντας στο έργο του την εμπορικότητα με την προσωπική αισθητική. Ασχολήθηκε με όλα τα κινηματογραφικά είδη: κωμωδίες, κομεντί, μελοδράματα, ταινίες κοινωνικής καταγγελίας, ακόμα και «φουστανέλες». Εργάστηκε για πολλά χρόνια στην Φίνος Φιλμ και συνεργάστηκε με τα μεγαλύτερα αστέρια της εποχής: την Αλίκη Βουγιουκλάκη, τη Τζένη Καρέζη, τον Αλέκο Αλεξανδράκη, τον Μίμη Φωτόπουλο, τον Θανάση Βέγγο και πολλούς άλλους σημαντικούς έλληνες ηθοποιούς. Ασχολήθηκε με ιδιαίτερη επιτυχία και με το θέατρο σκηνοθετώντας πολλές παραστάσεις, ενώ ως συγγραφέας εξέδωσε 15 βιβλία. Ο Ντίνος Δημόπουλος γεννήθηκε στις 22 Αυγούστου 1921 στο χωριό Ζαβέρδα (Πάλαιρος από το 1929) της Αιτωλοακαρνανίας. Την περίοδο της Κατοχής δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα στο λογοτεχνικό περιοδικό «Eλεύθερα Γράμματα». Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και υποκριτική στη δραματική σχολή του Γιαννούλη Σαραντίδη. Ξεκίνησε ως ηθοποιός το 1948 στην ταινία του Αλέκου Σακελλάριου «Οι Γερμανοί Ξανάρχονται» και το 1953 έγραψε το σενάριο της ταινίας του Γρηγόρη Γρηγορίου «Μεγάλοι Δρόμοι». Την ίδια χρονιά με την προτροπή του Φιλοποίμενος Φίνου πέρασε πίσω από την κάμερα και γύρισε την πρώτη του ταινία «Οι Ουρανοί είναι δικοί μας» με πρωταγωνιστές τους Αλέκο Αλεξανδράκη, Αντιγόνη Βαλάκου, Λάμπρο Κωνσταντάρα και Αλέκα Κατσέλη. Στην πορεία σκηνοθέτησε γνωστές ταινίες, που σημείωσαν εμπορική επιτυχία και συνεχίζονται να παίζονται από την τηλεόραση: «Το Αμαξάκι» (1957), «Αστέρω» (1959), «Μανταλένα» (1960), που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και απέσπασε κολακευτικά σχόλια στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, «Λόλα» (1964), «Οι Κυρίες της Αυλής» (1966), «Κοινωνία ώρα μηδέν» (1966), «Κοντσέρτο για πολυβόλα» (1967), «Πυρετός στην Άσφαλτο» (1967), βραβευμένη στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, «Μια Ιταλίδα στην Κυψέλη» (1968), «Η Δασκάλα με τα Χρυσά Μαλλιά» (1969) κ.α. Μετά την λήξη της συνεργασίας του με Φίνος Φιλμ το 1975 γύρισε τρεις μόνο ταινίες. Το 1978, το κοινωνικό δράμα «Ο ήλιος του Θανάτου» βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Παντελή Πρεβελάκη, με πρωταγωνιστές την Νέλλη Αγγελίδου και τον Νικήτα Τσακίρογλου. Η ταινία βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Το 1983 σκηνοθέτησε τον Θανάση Βέγγο στην κωμωδία «Τρελλός και πάσης Ελλάδος» και το 1993 την τρυφερή κοινωνική ταινία «Τα δελφινάκια του Αμβρακικού», που βασίστηκε στο ομώνυμο βιβλίο του, που γνώρισε επιτυχία και εκτός Ελλάδας. Τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο του Πανευρωπαϊκού Φεστιβάλ του Tορίνου για το ντοκιμαντέρ του «H Eλλάδα κι η θάλασσα». Για την δημόσια τηλεόραση έγραψε και σκηνοθέτησε τις σειρές «Ρωμαίος και Ιουλιέτα ’75» (ΥΕΝΕΔ, 1975) με πρωταγωνιστές την Ζωή Λάσκαρη και τον Χρήστο Πολίτη και «Μίνι Μάρκετ Ονείρων» (ΕΤ2, 1991), με πρωταγωνιστή τον Κώστα Ρηγόπουλο. Ο Ντίνος Δημόπουλος σκηνοθέτησε περί τις πενήντα θεατρικές παραστάσεις σημαντικών θιάσων (Kοτοπούλη, Kατερίνας, Λαμπέτη, Mουσούρη, Διαμαντόπουλου κ.ά.), εκ των οποίων επτά στο Εθνικό Θέατρο. Έγραψε επτά θεατρικά έργα κερδίζοντας το 1974 το Κρατικό Βραβείο Θεάτρου για το έργο του «Ο επόμενος» και το 1981 το πρώτο βραβείο του Kαλοκαιρίνειου Θεατρικού Διαγωνισμού για το έργο του «Bασίλειος Πρώτος, ο δούλος». Ήταν επίσης τακτικός καθηγητής της δραματικής σχολής του Ωδείου Αθηνών και της αντίστοιχης του Εθνικού Θεάτρου. Πέρα από τα πολλά δικά του σενάρια, διακρίθηκε και στη λογοτεχνία για το σημαντικό συγγραφικό του έργο στην ποίηση και την πεζογραφία, που συνοψίζεται σε πετυχημένες εκδόσεις, πολλές εκ των οποίων είναι για παιδιά. Για το βιβλίο του «Αν όλα τα πιτσιρίκια του κόσμου» (1987) κέρδισε το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών. Το 1989 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα «Η Μεσαία Όχθη» και τρία χρόνια αργότερα την αυτοβιογραφία του με τίτλο «Ένας Σκηνοθέτης Θυμάται». Το 1993 η ταινία του «Αστέρω» επιλέχθηκε και προβλήθηκε ως μια από τις πενήντα αντιπροσωπευτικότερες ελληνικές ταινίες της ρετροσπεκτίβας του MoMA της Νέας Υόρκης, «Σινεμυθολογία». Πάλι η «Αστέρω» μαζί με «Το αμαξάκι» επιλέχθηκαν και προβλήθηκαν ως δύο από τις εκατό αντιπροσωπευτικότερες ελληνικές ταινίες στο αφιέρωμα «Le Cinema Grec» του Κέντρου Πομπιντού στο Παρίσι, το 1995. Ο Ντίνος Δημόπουλος άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο «Ευγενίδειο» της Αθήνας στις 28 Φεβρουαρίου 2003. Έκανε δύο γάμους με τις ηθοποιούς Βεατρίκη Δεληγιάννη και Φλωρέτα Ζάννα. Γιος του είναι ο παρουσιαστής Χρήστος Δημόπουλος.

• 2023 57 νεκροί και πολλοί τραυματίες από την μετωπική σύγκρουση μιας εμπορικής αμαξοστοιχίας και μιας επιβατικής που κινούνταν στην ίδια γραμμή στην περιοχή των Τεμπών. Πρόκειται για το πιο πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στην Ελλάδα. Η επιβατική αμαξοστοιχία IC62 με 350 επιβάτες και 10 μέλη του πληρώματος εκτελούσε το δρομολόγιο Αθήνα-Θεσσαλονίκη και η αντιθέτως ερχόμενη εμπορική με διμελές πλήρωμα το δρομολόγιο Θεσσαλονίκη-Λάρισα. Η κίνηση των δύο συρμών στην ίδια γραμμή (παρότι υπάρχει διπλή γραμμή στον τόπο του δυστυχήματος) οφείλεται σε λάθος του σταθμάρχη της Λάρισας, σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες…