Σήμερα, και Σαν Σήμερα, 25 Μαρτίου…

Σήμερα, 25 Μαρτίου 2024

Γιορτάζουν

• Εθνεγερσία

• Ευάγγελος

• Ευαγγελία

Επέτειοι και Λοιπές Εορτές

• Διεθνής Ημέρα Αλληλεγγύης για τους Κρατούμενους και Αγνοούμενους Υπαλλήλους του ΟΗΕ

• Διεθνής Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα της Δουλείας και του Διατλαντικού Δουλεμπορίου

• Διεθνής Ημέρα του Αγέννητου Παιδιού

• Ημέρα Ανάγνωσης Έργων του Τόλκιν

• H Ελλάδα γιορτάζει την 203η επέτειο από την Εθνεγερσία του 1821.

• Ημέρα της Βάφλας στην Σουηδία («Våffeldagen»)

  Χριστιανικό Εορτολόγιο

Ορθόδοξη Εκκλησία

• Ευαγγελισμός της Θεοτόκου. Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου είναι μια από τις θεομητορικές εορτές της Χριστιανοσύνης, σε ανάμνηση της χαρμόσυνης αναγγελίας από τον αρχάγγελο Γαβριήλ προς την Παρθένο Μαρία ότι πρόκειται να γεννήσει τον Υιό του Θεού. Τιμάται από την Εκκλησία στις 25 Μαρτίου, και στον ελληνικό χώρο συμπίπτει με τον εορτασμό της Εθνικής Παλιγγενεσίας. Την αυτή ημέρα γιορτάζουν όσοι και όσες φέρουν τα ονόματα Ευάγγελος και Ευαγγελία. Σύμφωνα με τον ευαγγελιστή Λουκά (α' 26-38), ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου συνέβη έξι μήνες μετά τη θαυμαστή σύλληψη του Ιωάννη του Προδρόμου από την Ελισάβετ, τη γυναίκα του Ζαχαρία, όταν ο αρχάγγελος Γαβριήλ στάλθηκε από τον Θεό προς την Παρθένο Μαριάμ (Μαρία) για να της ανακοινώσει ότι θα φέρει στον κόσμο τον Υιό του Θεού. Εκείνη την περίοδο, η Μαρία ζούσε στη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας και ήταν μνηστευμένη με τον ξυλουργό Ιωσήφ. Ο Γαβριήλ εμφανίσθηκε ξαφνικά μπροστά στη Μαρία και της απηύθυνε τον χαιρετισμό: «Χαίρε κεχαριτωμένη, ο κύριος μετά σου». Η νεαρή γυναίκα ήταν λογικό να πανικοβληθεί, αλλά ο αρχάγγελος την καθησύχασε: «Μη φοβού Μαριάμ, εύρες γαρ χάριν παρά τω Θεώ. Και ιδού συλλήψη εν γαστρί και τέξη υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν». Μόλις συνήλθε από την ταραχή, η Μαρία γεμάτη απορία ρώτησε τον αρχάγγελο πώς θα συλλάβει, αφού δεν γνωρίζει τον άνδρα. Ο Γαβριήλ της αποκρίθηκε ότι το Άγιο Πνεύμα θα την καλύψει σαν σύννεφο και θα ενεργήσει αφανώς και μυστηριωδώς τη σύλληψη του Υιού του Θεού. Και για να γίνει πιο πιστευτός επικαλέστηκε τη θαυμαστή σύλληψη του Ιωάννου του Προδρόμου από την Ελισάβετ. Η Μαρία πείστηκε από τα λόγια του Γαβριήλ («Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτο μοι κατά το ρήμα σου») και ο αρχάγγελος Γαβριήλ «απήλθε». Η εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου καθιερώθηκε γύρω στον 4ο αιώνα και μετά τον ορισμό της εορτής των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου. Ως είναι ευνόητο, μεταξύ των δύο αυτών εορτών υπάρχει στενή σχέση και έπρεπε ο εορτασμός του Ευαγγελισμού να τοποθετηθεί 9 μήνες πριν από τη Γέννηση του Χριστού, ήτοι στις 25 Μαρτίου. Το εκκλησιαστικό γεγονός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου αναφέρεται και στο Κοράνιο, το ιερό βιβλίο των Μουσουλμάνων (19:16-22), μία ακόμη απόδειξη της βαθιάς επιρροής του Μωάμεθ από τη χριστιανική διδασκαλία.

• Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Βάτου, εν τω όρει Σινά.

• Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Ευαγγελιστρίας.

• Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου των Κηπουραίων.

• Οσίου Σεννουφίου του Σημειοφόρου.

• Αγίων μαρτύρων Θεοδοσίας και Πελαγίας.

• Εκ δημίων αγίου μάρτυρος.

• Οσίου Τίμωνος του Ερημίτου.

• Οσίου Παρθενίου του Κιέβου.

• Αγίου Τύχωνος, πατριάρχου Μόσχας.

Καθολική Εκκλησία

• Μεγάλη Δευτέρα.

• Αγίου Δυσμά, του «καλού ληστή», που σταυρώθηκε μαζί με τον Χριστό και κέρδισε μια θέση στον Παράδεισο.

• Αγίου Ουμβέρτου.

• Αγίων Βαρόντιου και Δησιδέριου.

  Είπαν…

• “Οι συγγραφείς δεν μπορούν να γράφουν τόσο γρήγορα, όσο γρήγορα οι κυβερνήσεις κάνουν πόλεμο. Επειδή για να γράφεις, πρέπει να σκέφτεσαι.” Μπέρτολτ Μπρεχτ, Γερμανός δραματουργός. («Όπερα της Πεντάρας», «Ο κύκλος με την κιμωλία», «Μάνα Κουράγιο», «Η ζωή του Γαλιλαίου»)

View fullsize

Σαν Σήμερα, 25 Μαρτίου…

1634 Φτάνουν στο Μέριλαντ των ΗΠΑ οι πρώτοι άποικοι.

1655 Ο Κρίστιαν Χόιχενς ανακαλύπτει τον Τιτάνα, τον μεγαλύτερο δορυφόρο του Κρόνου. Ο Τιτάνας (Titan ή Saturn VI) είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος δορυφόρος στο ηλιακό μας σύστημα, μετά τον δορυφόρο Γανυμήδη του πλανήτη Δία και πήρε το όνομα Τιτάνας από τους τιτάνες που ήταν αδέλφια του Κρόνου. Στην ατμόσφαιρα του κυριαρχεί άζωτο και υδρογονάνθρακες (η βάση για τα αμινοξέα _ απαραίτητα για να δημιουργηθεί ζωή), που του δίνουν μια θολή πορτοκαλί απόχρωση. Η ατμόσφαιρα του πιστεύεται από τους επιστήμονες, ότι μοιάζει πολύ σε μορφή με αυτή της Γης στα πρώτα στάδια δημιουργίας της, πριν εμφανιστεί δηλ. ζωή στον πλανήτη. Ο Τιτάνας όμως είναι πολύ μακρύτερα από τον Ήλιο, κι έτσι οι χαμηλές θερμοκρασίες στην επιφάνειά του δεν επιτρέπουν (απ’ όσο ξέρουμε) την εμφάνιση κάποιας μορφής ζωής.

1771 Γεννήθηκε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, κατά κόσμον Γεώργιος Κόζης, ο μητροπολίτης που ο θρύλος θέλει να έχει υψώσει το λάβαρο της Ελληνικής Επανάστασης. Μητροπολίτης της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας, μέλος της Φιλικής Εταιρείας και αγωνιστής του ‘21. Είναι το πρόσωπο που συμβολίζει κατά παράδοση την επίσημη έναρξη της Επανάστασης του 1821. Ο κατά κόσμον Γεώργιος Κόζης ή Κόζιας ή Γκόζιας ή Κοντζιάς ή Γκοζάς ή Κοτζάς ή Γκοζιόπουλος (υπάρχει ασυμφωνία για την ακριβή αναγραφή του επιθέτου του) γεννήθηκε στη Δημητσάνα της Γορτυνίας στις 25 Μαρτίου 1771, την ημέρα της Μεγάλης Παρασκευής. Ο πατέρας του Ιωάννης (συχνά υπέγραφε ως Ιωάννης Δημητρίου) ήταν χρυσοχόος και η μητέρα του Κανέλλα Κουκουζή ή Κουκουζοπούλου ασχολείτο με τα του οίκου, αφού είχε να αναθρέψει και πέντε παιδιά (δύο αγόρια και τρία κορίτσια). Αρχικά φοίτησε στην ονομαστή σχολή της ιδιαίτερης πατρίδας του με δάσκαλο τον Αγάπιο Παπαντωνόπουλο και κατόπιν στο Άργος με δάσκαλο τον συμπατριώτη του Αγάπιο Λεονάρδο. Και οι δυο τους ήταν ονομαστοί δάσκαλοι εκείνης της εποχής. Ο μητροπολίτης Άργους και Ναυπλίου Ιάκωβος εκτίμησε τις ικανότητες του νεαρού Γεωργίου και αφού τον προσέλαβε πρώτα ως γραμματέα του, στη συνέχεια τον χειροτόνησε διάκονο με το όνομα Γερμανός. Στις αρχές του 1797 μετέβη στη Σμύρνη κι έγινε διάκονος του συμπατριώτη του μητροπολίτη Γρηγορίου, του μετέπειτα εθνομάρτυρα πατριάρχη Γρηγορίου Ε’. Όταν ο Γρηγόριος έγινε Πατριάρχης τον Μάιο του 1797, τον ακολούθησε στην Κωνσταντινούπολη και ανέλαβε αρχιδιάκονος του μητροπολίτη Κυζίκου Ιωακείμ. Τον Μάρτιο του 1806 χειροτονήθηκε μητροπολίτης Παλαιών Πατρών (ως Νέαι Πάτραι λογιζόταν το Πατρατζίκι, σημερινή Υπάτη) και τον Μάιο του ίδιου χρόνου γύρισε στην Πελοπόννησο, όπου πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του. Στα προεπαναστατικά χρόνια ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για την παιδεία της πατρίδας του και κυρίως για τη σχολή της Δημητσάνας. Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Αντώνιο Πελοπίδα (Αντώνιος Πρωτόπαππας το πραγματικό του όνομα), καταγόμενο από τη γειτονική Στεμνίτσα, και από τότε αφοσιώθηκε στην προετοιμασία της Επανάστασης. Με τη σειρά του, ο Γερμανός μύησε στη Φιλική Εταιρεία αρκετούς μητροπολίτες, κληρικούς και οπλαρχηγούς. Καθ’ όλη τη διάρκεια της μετέπειτα ζωής του διατηρούσε στενές σχέσεις με τους επίσης Φιλικούς Ιωάννη Βλασόπουλο και Ιωάννη Παπαρρηγόπουλο, που εκπροσωπούσαν τα ρωσικά συμφέροντα στην περιοχή, ο πρώτος ως πρόξενος στην Πάτρα και ο δεύτερος ως γραμματέας του. Στη μυστική συνέλευση της Βοστίτσας (26-30 Ιανουαρίου 1821) για την έναρξη της επανάστασης, ο Γερμανός διατύπωσε επιφυλάξεις για τη δυνατότητα άμεσης επαναστατικής δράσης και ήλθε σε ευθεία σύγκρουση με τον Παπαφλέσσα, που επιδίωκε την άμεση έναρξη του αγώνα. Μάλιστα, σε μία σπάνια έκρηξη οργής, τον αποκάλεσε «επιπόλαιον και εξωλέστατον». Από τα «Απομνημονεύματά» του προκύπτει ότι, μεταξύ των άλλων, είχε προτείνει «να αποσταλώσιν άνθρωποι εις την Ρωσσίαν και εις άλλα μέρη, δια να πληροφορηθώσιν αν τω όντι η Ρωσσία έχη απόφασιν τοιαύτην περί τής ελευθερίας των Ελλήνων, και ποία η διάθεσις των άλλων δυνάμεων της Ευρώπης και ούτως οδηγηθέντες (οι Έλληνες) να επιχειρισθώσι το πράγμα ασφαλέστερον και τακτικώτερον». Στα μέσα Μαρτίου βρισκόταν στα Νεζερά (ονομασία ορεινών χωριών, που βρίσκονται στις πλαγιές του Ερύμανθου και στους νότιους πρόποδες του Παναχαϊκού), όταν έλαβε γράμμα από τον Νικόλαο Λόντο και τον Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλο να σπεύσει στην Πάτρα, επειδή «κινδυνεύει όλη η πόλις», από τους Τούρκους. Στις 22 Μαρτίου 1821 βρέθηκε στην Πάτρα, όπου στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου ευλόγησε τα όπλα των αγωνιστών. Ενώ συνεχιζόταν η πολιορκία του φρουρίου των Πατρών, όπου είχαν κλειστεί οι Τούρκοι, ο Γερμανός απηύθυνε έγγραφο προς τους προξένους των Μεγάλων Δυνάμεων που βρίσκονταν στην πόλη, στο οποίο, αφού τόνιζε ότι «απεφασίσαμεν σταθερώς ή ν’ αποθάνωμεν όλοι ή να ελευθερωθώμεν», ζητούσε «την εύνοιαν και την προστασίαν» του κράτους τους. Λίγους μήνες αργότερα, το καλοκαίρι του 1821, βρέθηκε στη Ζαράκοβα (σημερινό Μαίναλο Αρκαδίας), όπου προσπάθησε να συμφιλιώσει τους προκρίτους με τον Δημήτριο Υψηλάντη, όταν δημιουργήθηκε κρίση στις σχέσεις τους εξαιτίας διαφωνιών για την πολιτική οργάνωση του Αγώνα. Έλαβε ενεργό μέρος στην Α’ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου (20 Δεκεμβρίου 1821 - 16 Ιανουαρίου 1822) και με εντολή της έφυγε για την Ιταλία στις 26 Οκτωβρίου 1822 με τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη, με σκοπό του να επιτύχουν την ηθική και υλική συνδρομή του Πάπα στην ελληνική υπόθεση. Στην Ιταλία έμεινε ως τον Ιούνιο του 1824, δεν μπόρεσε όμως να συναντήσει τον Πάπα, διότι από την Αγκώνα (Ανκόνα), όπου είχε φθάσει, δεν του επέτρεψαν να συνεχίσει το ταξίδι του στη Ρώμη, παρά τις προσπάθειες που κατέβαλε για να ολοκληρώσει την αποστολή του. Επισκέφθηκε, πάντως, σημαντικές πόλεις της Ιταλίας, όπως τη Βολωνία (Μπολόνια) και τη Φαέντσα, όπου συναντήθηκε με επιφανείς Έλληνες της διασποράς για τους σκοπούς της Επανάστασης, ενώ κατέβαλε προσπάθειες για τη σύναψη δανείου. Αποκαρδιωμένος από την αποτυχία των επαφών του στην Ιταλία, επέστρεψε στην Πελοπόννησο τον Ιούλιο του 1824, σε μία περίοδο που οι εμφύλιες συγκρούσεις βρίσκονταν στην οξύτερη φάση τους και διαγραφόταν η απειλή ένοπλης σύγκρουσης. Με γράμμα του προς τον πρόεδρο του Εκτελεστικού (πρωθυπουργό) Γεώργιο Κουντουριώτη προσπάθησε και πάλι να συμφιλιώσει τις αντίπαλες παρατάξεις, παρά την απογοήτευσή του για την κατάσταση που είχε διαμορφωθεί και την πικρία του για τις ταπεινώσεις που είχε υποστεί από τον Γιάννη Γκούρα. Tο 1826, όμως, εκλέχθηκε μέλος της Γ’ Εθνοσυνέλευσης στην Επίδαυρο και διηύθυνε ως πρόεδρος τις εργασίες της (6-16 Απριλίου), που διαλύθηκαν πρόωρα, λόγω της πτώσης του Μεσολογγίου. Ο Γερμανός, μητροπολίτης Παλαιών Πατρών, απεδήμησεν εις Κύριον στις 30 Μαΐου 1826, στο Ναύπλιο, ύστερα από ολιγοήμερη λοιμώδη ασθένεια. Τα «Απομνημονεύματα», που κατέλιπε, πολύτιμα για τα πρώτα χρόνια του Αγώνα, αναφέρονται στα γεγονότα ως το τέλος του 1822 και διακρίνονται για τη νηφαλιότητα του συντάκτη τους, που σε ελάχιστες μόνο περιπτώσεις τον εγκαταλείπει.

1807 Ο Γεώργιος Κάνινγκ, από τους ένθερμους υποστηρικτές της ελληνικής ανεξαρτησίας, γίνεται υπουργός Εξωτερικών στην Αγγλία. Προς τιμήν του υπάρχει η πλατεία Κάνιγγος.

1807 Καταργείται το δουλεμπόριο στη Βρετανική Αυτοκρατορία.

1811 Ο Percy (Bysshe) Shelley (Πέρσι Σέλλεϋ) αποβάλλεται από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης λόγω της έκδοσης του φυλλαδίου «Η αναγκαιότητα του Αθεϊσμού».

1821 Επέτειος της Επανάστασης του 1821. Η ημερομηνία αυτή καθιερώθηκε αργότερα και δεν ανταποκρίνεται στην ιστορική πραγματικότητα ως ημερομηνία έναρξης της Επανάστασης, αφού ο μεν Α. Υψηλάντης (αρχηγός της Φιλικής Εταιρίας) κήρυξε Επανάσταση στη Μολδοβλαχία από τις 22 Φεβρουαρίου, στη δε Πελοπόννησο ο Φιλικός Π. Καρατζάς ύψωσε τη σημαία της Επανάστασης στην Πάτρα στις 21 Μαρτίου (ακολούθησε η Καλαμάτα στις 22/3, κ.α.).

1838 Γιορτάζεται για πρώτη φορά επισήμως, με διάταγμα του βασιλιά Όθωνα, η επέτειος της 25ης Μαρτίου 1821.

1881 Γεννιέται ο Ούγγρος συνθέτης και πιανίστας Béla (Viktor János) Bartók (Μπέλα Μπάρτοκ , πέθανε 26-Σεπ-1945) .Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες του 20ού αιώνα και, μαζί με τον Φραντς Λιστ, ο μεγαλύτερος Ούγγρος συνθέτης. Η συλλογή και αναλυτική μελέτη της λαϊκής μουσικής τον κατατάσσουν στους ιδρυτές της εθνομουσικολογίας.

1884 Εγκαινιάζεται στην Αθήνα το μεγαλύτερο θεραπευτήριο των Βαλκανίων, ο «Ευαγγελισμός της Θεοτόκου» (γνωστού σήμερα ως «Ευαγγελισμός»). Η πρώτη εισαγωγή ασθενούς θα γίνει στις 13 Απριλίου

1894 Ξεκινάει η πρώτη σημαντική πορεία διαμαρτυρίας ανέργων στις ΗΠΑ και καταλήγει την 1η Μαΐου στη Ουάσινγκτον.

1896 Ανήμερα της 75ης επετείου από την έναρξη της Επανάστασης του ’21, αρχίζουν στην Αθήνα οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες, σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο (6η Απριλίου σύμφωνα με το Γρηγοριανό). Την ιδέα αναβίωσης των Ολυμπιακών Αγώνων είχε πρώτος ο Γάλλος βαρώνος, Πιέρ ντε Κουμπερτέν.

1907 Γεννήθηκε ο συλλέκτης έργων τέχνης Αλέξανδρος Ιόλας

1908 Γεννήθηκε ο Σερ Ντέιβιντ Λην (David LeanΝτέιβιντ Λην, πέθανε 16-Απρ-1991) Άγγλος σκηνοθέτης, σεναριογράφος, μοντέρ και παραγωγός. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του βραβεύτηκε με δύο Όσκαρ και ήταν υποψήφιος άλλες εννέα φορές. Επίσης βραβεύτηκε με τρεις Χρυσές Σφαίρες και Χρυσή Άρκτο από το Φεστιβάλ του Βερολίνου. Το 1990 έλαβε τιμητικό βραβείο από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου για τη συνολική προσφορά του. Έχοντας γνωρίσει παγκόσμια αναγνώριση και επηρεάσει το έργο πολλών μεταγενέστερων συναδέλφων του, τον θυμόμαστε για τη δημιουργία επικών ταινιών μεγάλης κλίμακας, όπως Η γέφυρα του Ποταμού Κβάι (1957), Ο Λόρενς της Αραβίας (1962), Δόκτωρ Ζιβάγκο (1965) και Το πέρασμα στην Ινδία (1984).

1911 Η φωτιά που ξέσπασε στο εργοστάσιο παραγωγής ενδυμάτων Triangle Shirtwaist στην Νέα Υόρκη είχε ως αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 146 άνθρωποι, κυρίως Εβραίες και Ιταλίδες εργάτριες, ηλικίας από 14 έως 23 ετών. Άλλες απανθρακώθηκαν ή πέθαναν από ασφυξία, άλλες πήδησαν από τα παράθυρα και σκοτώθηκαν στο πεζοδρόμιο καθώς μια πόρτα που οδηγούσε στις σκάλες ήταν κλειδωμένη από τους ιδιοκτήτες και δεν υπήρχαν έξοδοι κινδύνου, ενώ οι σκάλες της πυροσβεστικής έφταναν μέχρι τον έκτο όροφο. Οι ιδιοκτήτες της εταιρείας που δικάστηκαν το 1914 για αυτήν την πολύνεκρη τραγωδία αθωώθηκαν. Η ευθύνη τους περιορίστηκε στην καταβολή μιας ελάχιστης χρηματικής αποζημίωσης. Μετά την καταστροφή και την διεθνή κατακραυγή, η κυβέρνηση των ΗΠΑ, αναγκάστηκε να λάβει μέτρα, για την βελτίωση των συνθηκών εργασίας.

1914 Γεννήθηκε ο χαράκτης Τάσσος : Ο Τάσσος (Αναστάσιος Αλεβίζος) υπήρξε από τους κορυφαίους έλληνες χαράκτες, τόσο στο πεδίο της καλλιτεχνικής, όσο και της εφαρμοσμένης χαρακτικής. Στο έργο του συνδυάζει τη λαϊκή παράδοση με τις σύγχρονες αντιλήψεις της τέχνης του. Ενταγμένος από τα εφηβικά του χρόνια στο ΚΚΕ, χαρακτήριζε τη χαρακτική ως την τέχνη του λαού. Υπηρέτησε μία ιδιότυπη στρατευμένη τέχνη «που ξέρει να συνενώνει τον νεκρό Χριστό με τον Τσε Γκεβάρα και τους θρηνούντες αγγέλους με τους αντάρτες μιας διαρκούς Αντίστασης», όπως έχει γραφτεί. Ο Αναστάσιος Αλεβίζος γεννήθηκε στις 25 Μαρτίου 1914 στο χωριό Χάστεμη (σημερινή Λευκοχώρα) της Μεσσηνίας. Το 1919 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και δέκα χρόνια αργότερα, αφού είχε εργαστεί σε διάφορα τυπογραφεία, άρχισε τη μαθητεία του στη ζωγραφική κοντά στον Γιώργο Κωτσάκη. Το 1930 έγινε δεκτός στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ), όπου μετά τα τρία προκαταρκτικά χρόνια σπούδασε γλυπτική κοντά στον Θωμά Θωμόπουλο (1932-1933) και ζωγραφική με τους Ουμβέρτο Αργυρό (1933-1934) και τον Κωνσταντίνο Παρθένη (1934-1937). Παράλληλα, υπήρξε από τους πρώτους σπουδαστές στο νεοσύστατο εργαστήριο χαρακτικής του Γιάννη Κεφαλληνού. Το 1936 πραγματοποίησε την πρώτη ατομική του έκθεση με χαρακτικά και σχέδια στην αίθουσα του βιβλιοπωλείου Ελευθερουδάκη και δύο χρόνια αργότερα έγινε μέλος της Ομάδας Ελλήνων Ζωγράφων και Χαρακτών, η οποία την ίδια χρονιά διοργάνωσε την 1η Πανελλήνια Έκθεσή της. Το 1938 άρχισε τη συνεργασία του με το περιοδικό «Νέα Εστία» και το 1940 με τα «Πειραϊκά Γράμματα», όπου επί σειρά ετών εικονογραφούσε διηγήματα, ιστορίες κ.ά. Σε όλη τη διάρκεια της καλλιτεχνικής του δημιουργίας ασχολήθηκε με την εικονογράφηση εντύπων, βιβλίων, περιοδικών, λευκωμάτων και ημερολογίων. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, πήρε μέρος ως στέλεχος της ΕΠΟΝ και του ΕΑΜ στην Εθνική Αντίσταση. Διετέλεσε γραμματέας του ΕΑΜ Καλλιτεχνών και με άλλους καλλιτέχνες προσέφερε μέσα απ' την τέχνη του στους αγώνες για την απελευθέρωση. Ξεχωριστή και πολύτιμη ήταν η προσφορά του Τάσσου στον παράνομο αντιστασιακό Τύπο. Το σημαντικότερο έντυπο του οργανωμένου αγώνα του ελληνικού λαού για τη λευτεριά του ήταν το «Λεύκωμα του ΕΛΑΣ - ΕΑΜ», που κυκλοφόρησε στις 25 Μαρτίου 1943, με ξυλογραφίες του ιδίου, της Βάσως Κατράκη, της συντρόφου Λουκίας Μαγγιώρου και του Γιώργου Βελισσαρίδη. Σημαντική ήταν η συμμετοχή του στα λευκώματα που κυκλοφόρησαν το 1945 («Για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά» και το «Θυσιαστήριο της λευτεριάς»). Από το 1948 και ως το τέλος της ζωής του υπήρξε καλλιτεχνικός σύμβουλος της ιστορικής εταιρείας γραφικών τεχνών Ασπιώτης-ΕΛΚΑ, ενώ συνεργάστηκε και με τον Οργανισμό Εκδόσεων Σχολικών Βιβλίων στην εικονογράφηση βιβλίων του δημοτικού και του γυμνασίου. Από το 1957 έως το 1967 σχεδίαζε τα γραμματόσημα των ΕΛΤΑ και από το 1961 έως το 1985 τα γραμματόσημα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το 1959 ανέλαβε τη διεύθυνση του τμήματος Γραφικών Τεχνών του Αθηναϊκού Τεχνολογικού Ινστιτούτου (Α.Τ.Ι.), θέση που κατείχε έως το 1967. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας έζησε αυτοεξόριστος στο εξωτερικό. Το 1977, μετά την κατάρρευση της χούντας, ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της Πανελλήνιας Πολιτιστικής Κίνησης (ΠΑΠΟΚ), καλλιτεχνικού φορέα του ΚΚΕ, ενώ διετέλεσε μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Εθνικής Πινακοθήκης.Υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της καλλιτεχνικής ομάδας «Στάθμη», ενώ παράλληλα συμμετείχε στις εκθέσεις της. Το έργο του Τάσσου έχει παρουσιαστεί σε σειρά ατομικών και ομαδικών εκθέσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Μπιενάλε Βενετίας, Λουγκάνο, Φλωρεντίας, Τόκιο, Σάο Πάολο, Τριενάλε Ξυλογραφίας Κάπρι και αλλαχού). Ο Τάσσος πέθανε στις 13 Οκτωβρίου 1985 στην Αθήνα, σε ηλικία 71 ετών. Τον επόμενο χρόνο η χήρα του Λουκία Μαγγιώρου με φίλους και συνεργάτες του, ίδρυσαν την Εταιρεία Εικαστικών Τεχνών «Α. Τάσσος», αφιερωμένη στην προβολή του έργου του. Το 1987 η Εθνική Πινακοθήκη τίμησε τη μνήμη του με μία μεγάλη αναδρομική έκθεση του έργου του.

1914 Ιδρύεται ο αθλητικός σύλλογος Άρης Θεσσαλονίκης

1914 Γεννιέται ο Αμερικανός καθηγητής γεωπονίας Νόρμαν Μπόρλογκ, βραβευμένος με Νόμπελ το 1975 για τη συνεισφορά του στην ανάπτυξη ποικιλιών υψηλής απόδοσης και άλλες καινοτομίες που εισήχθησαν στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Η «πράσινη επανάσταση» εκτιμάται ότι έσωσε περίπου 1 δισεκατομμύριο ανθρώπους από τη λιμοκτονία

1917 Πέθανε Σπύρος Σαμάρης ή Σαμαράς ή Σαμάρας, κερκυραίος μουσουργός, που μελοποίησε τον «Ολυμπιακό Ύμνο» σε ποίηση Κωστή Παλαμά. (Γεν. 17/11/1861)

1918 Πέθανε ο Claude-Achille Debussy (Κλωντ Ντεμπυσί, γενν. 22 Αυγ-1862) Γάλλος συνθέτης

1921 Γεννήθηκε η Σιμόν Σινιορέ, Γαλλίδα ηθοποιός

1922 Το Αναγκαστικό Δάνειο του 1922. Στις αρχές του 1922 οι οικονομικοί πόροι της Ελλάδας είχαν εξαντληθεί από το πόλεμο. Η χρηματοδότηση της Μικρασιατικής Εκστρατείας βρισκόταν σε κίνδυνο. Ήταν η περίοδος που οι Τούρκοι υπό τον Κεμάλ Ατατούρκ άρχισαν να έχουν το πάνω χέρι στις στρατιωτικές επιχειρήσεις. Η περιοδεία του πρωθυπουργού Δημητρίου Γούναρη (1867-1922) και του Υπουργού Εξωτερικών Γεωργίου Μπαλτατζή (1868-1922) στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για τη σύναψη δανείου δεν καρποφόρησε. Σε μία ύστατη προσπάθεια, στις 11 Φεβρουαρίου 1922 ο Γούναρης συμφώνησε με ομάδα άγγλων κεφαλαιούχων για δάνειο ύψους 15.000.000 δραχμών, που όμως δεν εκταμιεύτηκε ποτέ. Μετά την επιστροφή του στην Αθήνα, στις 21 Φεβρουαρίου, ο Γούναρης έσπευσε να ενημερώσει τους στενούς συνεργάτες του σχετικά με την αποτυχία του ταξιδιού του στην Ευρώπη. Τους τόνισε ότι η χώρα χρειαζόταν επειγόντως πόρους, που δεν μπορούσαν να προέλθουν από τη χρονοβόρο διαδικασία της αύξησης της φορολογίας ή των δασμών. Μόλις ολοκληρώθηκε η ενημέρωση, έμεινε μόνος στο πρωθυπουργικό γραφείο με τον Υπουργό Οικονομικών και Επισιτισμού Πέτρο Πρωτοπαπαδάκη (1860-1922). Σύμφωνα με τον βιογράφο του, Αλέξανδρο Οικονόμου, ο Πρωτοπαπαδάκης σηκώθηκε από τη θέση του και απευθυνόμενος στον Γούναρη του είπε: «Δημητράκη, τα ηύρα τα λεπτά». Ο Γούναρης έμεινεν εμβρόντητος και τον εκοίταζε με ολάνοιχτα μάτια, χωρίς να αρθρώνη λέξιν. Ο Πρωτοπαπαδάκης, αντί άλλης εξηγήσεως, έβγαλε από το πορτοφόλι του εν εκατοντάδραχμον χαρτονόμισμα, το έκοψε εις δύο και επέδειξε τα τεμάχια κρατών αυτά προ των εκστατικών οφθαλμών του φίλου του. Ο Γούναρης δεν εκαταλάβαινε τι συμβαίνει. – Ενόμισα πως τρελλάθηκε, έλεγε κατόπιν. Αφού, λοιπόν, ο Πρωτοπαπαδάκης απήλαυσε το θέαμα, το οποίο παρείχε ο φίλος του, αποφάσισε να του εξηγήση το σχέδιόν του. Πλήρης θαυμασμού ο Γούναρης δια την ευφυά και απλουστάτην επινόησιν προσεπάθησεν εν τούτοις να εύρη κάθε πιθανήν αντίρρησιν διά την ορθότητα της εφαρμογής της. Και ηύρε, ως έλεγε, πολλάς, αλλ’ ουδεμία ηδύνατο να σταθή προ των επιχειρημάτων του Πρωτοπαπαδάκη. Απεδέχθη λοιπόν πλήρως το σχέδιόν του. Αμφότεροι ετήρησαν απόλυτον εχεμύθεια…». Επρόκειτο για ένα είδος εσωτερικού αναγκαστικού δανεισμού, με το πρωτότυπο μέτρο της διχοτόμησης του νομίσματος, της δραχμής εν προκειμένω. Ένα μήνα αργότερα, στις 21 Μαρτίου 1922, ο Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης, μιλώντας από το βήμα της Βουλής για τον προϋπολογισμό του 1921-1922, αποκάλυψε το σχέδιό του για τη σύναψη αναγκαστικού εσωτερικού δανείου, επαναλαμβάνοντας την παράσταση που είχε δώσει ένα μήνα νωρίτερα ενώπιον του πρωθυπουργού Δημητρίου Γούναρη. Έβγαλε από την τσέπη του ένα χαρτονόμισμα και το επέδειξε στη Βουλή λέγοντας: «Ιδού κύριοι, έν εκατοντάδραχμον. Προς τα δεξιά είναι η εικών του Γεωργίου Σταύρου, προς τα αριστερά το Βασιλικόν Στέμμα. Ευθύς ως το νομοσχέδιον ψηφισθή θα διχοτομήσω το εκατοντάδραχμον (ο κύριος υπουργός βγάζει από το χαρτοφυλάκιόν του μίαν ψαλλίδα γραφείου και προ της εκθάμβου Βουλής κόπτει εις δύο το εις χείρας του χαρτονόμισμα). Και το τεμάχιον το φέρον την εικόνα του Γ. Σταύρου θα εξακολουθήση κυκλοφορούν ως νόμισμα 50 δραχμών, το δε έτερο ήμισυ-αφού το στέμμα-θα αποτελή ομολογίαν 50 δραχμών». Η έκπληκτη Βουλή δέχθηκε την αγόρευση Πρωτοπαπαδάκη με «διαμαρτυρίας, γέλωτας και ραγδαία χειροκροτήματα», όπως αναφέρονται στα Πρακτικά της σώματος. Το μέτρο της διχοτόμησης του χαρτονομίσματος προκάλεσε ζωηρή συζήτηση, τόσο εντός, όσο και εκτός του κοινοβουλίου. Υποστηρίχθηκε ότι εκλόνιζε την εμπιστοσύνη στο νόμισμα, ενώ σύμφωνα με τον Ριζοσπάστη έπληττε τα λαϊκά στρώματα του πληθυσμού. Ο πρωθυπουργός Δημήτριος Γούναρης παραδέχθηκε ότι το μέτρο παρουσίαζε πολλές αδυναμίες, αλλά ήταν το πιο ενδεδειγμένο για τις κρίσιμες στιγμές που περνούσε η χώρα, αφού εξωτερικό δάνειο δεν είχε εξασφαλισθεί και εσωτερικό δάνειο δεν μπορούσε να επιδιωχθεί με κλονισμένη την αξία του νομίσματος. Η φιλελεύθερη αντιπολίτευση ετάχθη κατά του νομοσχεδίου, αν και ο έμπειρος περί τα οικονομικά Εμμανουήλ Τσουδερός παραδέχθηκε τη «σοβαρότητα και το πολύπλοκο του θέματος». Οι εφημερίδες, κυρίως της συμπολίτευσης, τήρησαν αμήχανη στάση και η κυβέρνηση αναγκάστηκε να τις δωροδοκήσει για να υποστηρίξουν το αναγκαστικό δάνειο, όπως αναφέρει στο Ημερολόγιό του ο Ιωάννης Μεταξάς (Πέμπτη 24 Μαρτίου): «Αι εφημερίδες επληρώθησαν αδρότατα εκατό χιλιάδες εκάστη, αι βενιζελικαί, αφού εφάνησαν δεχόμεναι κατ’ αρχάς, ηρνήθησαν έπειτα. Το μέτρο της διχοτόμησης του νομίσματος χαρακτηρίστηκε «ηρωική δημοσιονομία» από τον διάσημο οικονομολόγο και κοινωνιολόγο Βιλφρέντο Παρέτο, ενώ επαινέθηκε από τον βρετανό πρωθυπουργό Ντέιβιντ Λόιντ Τζορτζ. Το νομοσχέδιο ψηφίσθηκε στις 25 Μαρτίου 1922 με ψήφους 151 έναντι 148 και η διχοτόμηση του νομίσματος έγινε νόμος του κράτους με αριθμό 2749. Από το αναγκαστικό δάνειο εξαιρέθηκαν οι ξένοι υπήκοοι και οι ξένες εταιρείες. Σύμφωνα με το νόμο, το μέτρο της διχοτόμησης του νομίσματος θα λειτουργούσε ως εξής: Οι κάτοχοι των χαρτονομισμάτων θα κρατούσαν το αριστερό κομμάτι (που ονομαζόταν στην καθομιλουμένη «Σταύρος», επειδή είχε χαραγμένο πάνω του το κεφάλι του Γεωργίου Σταύρου), το οποίο θα είχε την αξία των 50 δραχμών, και το δεξιό κομμάτι (που ονομαζόταν αντιστοίχως «στέμμα») θα επιστρεφόταν στην Εθνική Τράπεζα, η οποία θα έδινε μιαν απόδειξη (αργότερα θα τυπώνονταν κανονικοί τίτλοι που θα αντικαθιστούσαν την απόδειξη) για τη συμμετοχή τους στο αναγκαστικό δάνειο. Το επιτόκιο των ομολογιών ήταν αρκετά υψηλό, στο 7% (έναντι 4% των καταθέσεων ταμιευτηρίου), και αργότερα κατέβηκε στο 6,5%, ώστε τα χρήματα που θα εξοικονομούνταν, να μοιραστούν μέσω κληρώσεως, εν είδει λαχείου. Την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν τυχερά παιχνίδια κι έτσι η κλήρωση αυτή είχε θετική απήχηση στα λαϊκά στρώματα του πληθυσμού. Το αναγκαστικό δάνειο του Πρωτοπαπαδάκη απέφερε στο Δημόσιο το σημαντικό ποσό των 1.550.000.000 δραχμών. Βοήθησε να αντιμετωπισθούν οι άμεσες ανάγκες έως το φθινόπωρο του 1922, αλλά δεν έλυσε το οικονομικό πρόβλημα της χώρας. Μετά τη μικρασιατική καταστροφή και την άφιξη των προσφύγων, ο εξωτερικός δανεισμός της χώρας έγινε επιτακτικός.

1924 Η Βουλή κηρύσσει έκπτωτη τη δυναστεία των Γλύξμπουργκ και ανακηρύσσει την Ελλάδα προεδρευομένη κοινοβουλευτική δημοκρατία. Με ανακοινωθέν του (28/3) το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδας (Κομμουνιστικό) καλεί τους εργαζόμενους να πάρουν δραστήριο μέρος στο σχετικό δημοψήφισμα, που πραγματοποιήθηκε στις 13/4 και έβγαλε 70% υπέρ της αβασίλευτης δημοκρατίας.

1932 Γίνονται από την κυβέρνηση του Ανδρέα Μιχαλακοπούλου τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη, στην πλατεία μπροστά στα παλιά Ανάκτορα της σημερινής Βουλής. Το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη είναι ένα ταφικό μνημείο για τους αφανείς πεσόντες των πολεμικών αγώνων του έθνους. Βρίσκεται κάτω από την κεντρική είσοδο του κτιρίου της Βουλής των Ελλήνων (Παλαιά Ανάκτορα) και φυλάσσεται τιμητικά επί εικοσιτετραώρου βάσεως από τους άνδρες της Προεδρικής Φρουράς. Η ιδέα ενός μνημείου για τους νεκρούς των πολέμων, που δεν ήταν δυνατόν να αναγνωρισθούν, ανάγεται στην αρχαία Ελλάδα. Σχετικές αναφορές υπάρχουν σε κείμενα του Θουκυδίδη, του Σοφοκλή, του Ευριπίδη και του Χαρίτωνα. Στα νεώτερα χρόνια μνημείο για τους άταφους πεσόντες της Επανάστασης του ‘21 αποφάσισε να ιδρύσει πρώτη φορά στην Ελλάδα ο δήμος Ερμούπολης Σύρου στις 16 Ιανουαρίου 1858. Η εκτέλεση του έργου έγινε το 1880 σε σχέδια του γλύπτη Γεωργίου Βιτάλη. Το Μνημείο του Άταφου Αγωνιστή βρίσκεται στον περίβολο της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου. Η σκέψη για την ίδρυση μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη οφείλεται στους Γάλλους και πραγματοποιήθηκε μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που άφησε πίσω του εκατομμύρια νεκρούς. Στα χρόνια που ακολούθησαν, το παράδειγμα της Γαλλίας μιμήθηκαν κι άλλες χώρες. Ακολουθώντας το παράδειγμα των υπόλοιπων Ευρωπαίων, η Ελλάδα αποφάσισε στις αρχές του 1926 την ανέγερση εθνικού μνημείου του «Αγνώστου Στρατιώτου» στην Αθήνα και συγκεκριμένα «εις την έμπροσθεν των Παλαιών Ανακτόρων Πλατείαν, καταλλήλως προς τούτο διαρρυθμιζομένην». Η πρωτοβουλία ανήκε στον υπουργό Στρατιωτικών Θεόδωρο Πάγκαλο και η προκήρυξη του διαγωνισμού δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της 28ης Φεβρουαρίου 1926 κι έφερε την υπογραφή του υφυπουργού Στρατιωτικών. Κωνσταντίνου Νίδερ. Τον διαγωνισμό κέρδισε στις 9 Οκτωβρίου ο αρχιτέκτονας Εμμανουήλ Λαζαρίδης, ο οποίος υπέβαλε τη μελέτη του με το ψευδώνυμο ΣΚΡΑ. Τα αποκαλυπτήρια του μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη, που φιλοτέχνησε ο γλύπτης Φωκίων Ρωκ με την επίβλεψη του Λαζαρίδη, έγιναν στις 25 Μαρτίου 1932, επέτειο της Εθνικής εορτής, μέσα σε πανηγυρική ατμόσφαιρα και με μεγάλη επισημότητα. Την κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου εκπροσώπησε ο αντιπρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου και υπουργός Εξωτερικών Ανδρέας Μιχαλακόπουλος, ενώ παρέστησαν εκπρόσωποι πολλών ξένων κρατών (Ρουμανία, Πολωνία, Τουρκία, Γαλλία, Ιταλία, Γιουγκοσλαβία, Αίγυπτος και ΗΠΑ), οι οποίοι κατέθεσαν στεφάνια και απέδωσαν τιμές στο νεοαναγερθέν μνημείο. Στο τέλος της τελετής, στην οποία συνέρρευσε πλήθος κόσμου, πραγματοποιήθηκε παρέλαση της φρουράς, των προσκόπων και των σχολείων. Το βράδυ τελέστηκε στρατιωτική λαμπαδηφορία, με συμμετοχή 3.000 ανδρών της φρουράς Αθηνών. Την τιμητική φρούρηση του μνημείου ανέλαβε ο ευζωνικός λόχος της «Φρουράς του Προέδρου της Δημοκρατίας», ο οποίος μετονομάστηκε σε «Φρουρά του μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτου», όνομα το οποίο διατήρησε έως τη μεταπολίτευση του 1935. Μετά την επάνοδο του Βασιλιά Γεωργίου Β’, ο λόχος μετονομάστηκε σε «Βασιλική Φρουρά». Η ονομασία αυτή παρέμεινε σχεδόν μέχρι το τέλος της επτάχρονης δικτατορίας του 1967. Μετά την πολιτική αλλαγή («Μεταπολίτευση») του 1974 επικράτησε επίσημα το όνομα «Προεδρική Φρουρά». Το ταφικό μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη βρίσκεται ανάμεσα σε δύο μνημειακές κλίμακες, που συνδέουν το χώρο του μνημείου με την πρόσοψη των Παλαιών Ανακτόρων (σημερινής Βουλής), ενώ στον τοίχο που έχει δημιουργηθεί πίσω από τον τάφο υπάρχει ανάγλυφη παράσταση γυμνού οπλίτη με κράνος και ασπίδα, σε ύπτια στάση. Αριστερά και δεξιά τής παράστασης έχουν χαραχθεί αντίστοιχα οι φράσεις από τον Επιτάφιο του Περικλέους «μία κλίνη κενή φέρεται εστρωμένη των αφανών» και «ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος». Στον τοίχο που περιβάλλει και από τις τρεις πλευρές το μνημείο είναι στερεωμένες κατά διαστήματα ορειχάλκινες ασπίδες, ενώ στους πελεκημένους πωρόλιθους του τοίχου είναι χαραγμένα κατά ενότητες τα ονόματα των τόπων, στους οποίους έχουν διεξαχθεί οι ενδοξότερες και φονικότερες μάχες των αμυντικών και απελευθερωτικών πολέμων του Ελληνισμού. Προ του μνημείου καίει ακοίμητο καντήλι, το φως του οποίου μεταφέρθηκε από την Αγία Λαύρα κατά την ημέρα των αποκαλυπτηρίων του.

1935 Ο Αδόλφος Χίτλερ δηλώνει ότι η ΕΣΣΔ αποτελεί άμεση απειλή για την ειρήνη στην Ευρώπη.

1938 Εκπέμπει στις 22:00 ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών (μετέπειτα ΕΙΡ) σε μήκος κύματος 499,2 μέτρα (661 χιλιόκυκλοι) και με αφορμή την Εθνική Επέτειο μεταδίδεται διάγγελμα του βασιλιά Γεωργίου Β’. Ο ίδιος θα εγκαινιάσει τον σταθμό επίσημα δύο μήνες μετά, στις 21 Μαΐου. Πρόκειται για τον πρώτο ελληνικό ραδιοφωνικό σταθμό στα μεσαία κύματα. Το στούντιο βρίσκεται στο Ζάππειο και ο πομπός είναι ισχύος 15 κιλοβάτ. Η κεραία τοποθετείται από τη γερμανική εταιρεία Τελεφούνκεν στα Νέα Λιόσια.

1938 Η πιο βαριά ήττα της Εθνικής Ελλάδας από την Ουγγαρία με 11–1 στη Βουδαπέστη για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

1942 Επ’ ευκαιρία της εθνικής επετείου του 1821 πραγματοποιείται μαχητική εκδήλωση του Αθηναϊκού λαού κατά της Κατοχής.

1942 Γεννήθηκε η Aretha (Louise) Franklin (Αρίθα Φράνκλιν, πέθανε 16 Αυγ 2018), Αμερικανίδα τραγουδίστρια συνθέτρια και πιανίστρια, γνωστή ως «Βασίλισσα της Σόουλ». Ήταν φημισμένη για τις σόουλ ηχογραφήσεις της, αλλά είχε τραγουδήσει επίσης τζαζ, ροκ, blues, ποπ, γκόσπελ, μέχρι και όπερα. Ήταν ευρέως αναγνωρισμένη για το γεμάτο πάθος ερμηνευτικό της στυλ και τις φωνητικές της δυνατότητες. Η Φράνκλιν ήταν η δεύτερη πιο πολυβραβευμένη γυναίκα στην ιστορία των βραβείων Γκράμι. Είχε κερδίσει 20 βραβεία

1943 Πάνω από 300.000 λαού ξεχύνονται στους δρόμους της Αθήνας γιορτάζοντας την εθνική επέτειο του 1821. Ακολουθούν σφοδρές συγκρούσεις με τις δυνάμεις Κατοχής, με αποτέλεσμα πάνω από 100 νεκρούς και τραυματίες. Ανάλογες εκδηλώσεις — διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν σε όλη τη χώρα.

1945 Γεννήθηκε ο τραγουδιστής Γιώργος Μαργαρίτης

1946 Εγκαινιάζεται ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Θεσσαλονίκης, με φορητό πομπό πάνω σε αυτοκίνητο. Λίγο καιρό αργότερα θα διακόψει τη λειτουργία του, για να εγκατασταθεί μόνιμα το Μάρτιο του 1947

1947 Γεννήθηκε ο Έλτον Τζον. Ο Έλτον Τζον (Elton John) είναι άγγλος τραγουδοποιός, από τους δημοφιλέστερους και εμπορικότερους στην ιστορία της ποπ μουσικής. Με πωλήσεις που ξεπερνούν τα 300 εκατομμύρια δίσκους, βρίσκεται στην τρίτη θέση του σχετικού καταλόγου, πίσω από τους Beatles και τη Μαντόνα. Στα τραγούδια του, ο Έλτον Τζον συμπυκνώνει με το μοναδικό του στιλ ένα ευρύ φάσμα επιρροών από το ριθμ εντ μπλουζ και το ροκ έως την κάντρι και τη σόουλ. Κυκλοφόρησε το πρώτο του σινγκλ τον Μάρτιο του 1968 και, μέσα από μια μακρόχρονη συνεργασία με τον στιχουργό Μπέρνι Τόπιν, ανέδειξε το πλούσιο ταλέντο του, όντας υπεύθυνος για στιγμές περήφανης μελαγχολίας, πηγαίου ξεφαντώματος, εκρηκτικής δράσης, χαριτωμένης παρωδίας, έρωτα και υπερβολής. Υπήρξε ένας από τους πρώτους καλλιτέχνες που παραδέχτηκε ανοιχτά την ομοφυλοφιλία του και η παραδοχή του αυτή δεν του στοίχισε σε δημοφιλία. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 είναι ταγμένος στον αγώνα για την καταπολέμηση του AIDS. Ο Ρέτζιναλντ Κένεθ Ντουάιτ, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στο Πάινερ του Μείζονος Λονδίνου στις 25 Μαρτίου 1947. Το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο «Έλτον Τζον», που αργότερα με την προσθήκη του Χέρκουλις (Ηρακλής) υιοθέτησε ως επίσημο ονοματεπώνυμό του, οφείλεται στα μικρά ονόματα δύο σπουδαίων άγγλων σαξοφωνιστών, του Έλτον Ντιν των Soft Machine και του Λονγκ Τζον Μπάλντρι, ενός από τους πιονιέρους του αγγλικού μπλουζ-ροκ. Γιος αξιωματικού της βρετανικής πολεμικής αεροπορίας (RAF) με μουσικές ανησυχίες, ασχολήθηκε από μικρός με το πιάνο και ως παιδί-θαύμα έλαβε υποτροφία για τη Βασιλική Ακαδημία της Μουσικής σε ηλικία μόλις 11 ετών. Στα μέσα της δεκαετίας του ’60, αφού είχε εγκαταλείψει το σχολείο, προσανατολίστηκε προς την ποπ μουσική, όταν ανακάλυψε το ριθμ εντ μπλουζ και εντάχθηκε στο συγκρότημα Bluesology. Την ίδια περίοδο συνάντησε τον στιχουργό Μπέρνι Τόπιν (τρία χρόνια μικρότερό του) και η μετέπειτα επιτυχημένη συνεργασία τους ξεκίνησε με το τραγούδι «I've Been Loving You»», που κυκλοφόρησε την 1η Μαρτίου 1968 και ήταν προπομπός του πρώτου άλμπουμ «Empty Sky», που κυκλοφόρησε στις 6 Ιουνίου 1969. Το 1970 κυκλοφόρησε ο δεύτερος δίσκος του με τίτλο «Elton John», που τον καθιέρωσε ως ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια της ποπ μουσικής, ιδιαίτερα με την ερωτική μπαλάντα «Your Song». Καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του, ο Ελτον Τζον αφομοίωσε ποικίλα στιλ της ποπ και της ροκ μουσικής και οι ηχογραφήσεις του ήταν από τις πρώτες που ομογενοποίησαν την ηλεκτρική κιθάρα και το ακουστικό πιάνο με το συνθεσάιζερ. Τα φωνητικά του είχαν αμερικανική σφραγίδα και το πιανιστικό του στιλ ήταν έντονα επηρεασμένο από το παίξιμο του Λιτλ Ρίτσαρντ και του Τζέρι Λι Λιούις. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 πολλά από τα τραγούδια του ήταν επηρεασμένα από το κάντρι-ροκ και στο φολκ-ροκ μουσικών σχημάτων, όπως οι Band και οι Crosby, Stills and Nash. Οι τυπικές του συνθέσεις εκείνης της περιόδου, σε στίχους του Μπέρνι Τόπιν, ήταν τρυφερές παρωδίες και απομιμήσεις των Rolling Stones («The Bitch is Back», 1974), του Φρανκ Σινάτρα («Blue Eyes», 1982), του ροκ εντ ρολ της δεκαετίας του ‘50 («Crocodile Rock», 1972) και της σόουλ της Φιλαδέλφειας («Philadelphia Freedom», 1975). Επέδειξε μεγαλύτερες μουσικές φιλοδοξίες σε κομμάτια όπως το «Burn Down the Mission», από τον τρίτο δίσκο του «Tumbleweed Connection» (1970) και το «Funeral for a Friend/Love Lies Bleeding», από τον δίσκο «Goodbye Yellow Brick Road» (1973). Άλλα αξιοσημείωτα τραγούδια από αυτή την περίοδο ήταν το «Rocket Man» από το «Honky Château» (1972) και το «Don’t Let the Sun Go Down on Me» από τον δίσκο «Caribou» (1974). Ξεκινώντας το 1976 με το άλμπουμ «Blue Moves», οι επιρροές του από το ροκ έγιναν λιγότερο έντονες και οι μπαλάντες του πιο «αγγλικές», όπως στο «Sorry Sorry To Be The Hardest Word». Στα τέλη της δεκαετίας του ‘70, καθώς και στη δεκαετία του '80, η μουσική του έχασε αρκετά από τη φρεσκάδα της και ο ίδιος αρκετούς οπαδούς του. Παρέμεινε, πάντως, ένας πολύ δημοφιλής καλλιτέχνης, με τα παλιομοδίτικα φανταχτερά κοστούμια του, φέρνοντας στο νου πολλών τον πιανίστα Λιμπεράτσε, τον θρύλο των καζίνο του Λας Βέγκας. Τη δεκαετία του '90, με στιχουργό τον Τιμ Ράις, έγραψε τραγούδια για την ταινία «Ο βασιλιάς των λιονταριών» (The Lion King, 1994) κι ένα από αυτά, το «Can You Feel the Love Tonight», κέρδισε το βραβείο Όσκαρ. Το 1997, μία νέα εκδοχή του τραγουδιού του «Candle in the Wind» (από τον δίσκο «Goodbye Yellow Brick Road» του 1973), που κυκλοφόρησε ως φόρος τιμής στη μνήμη της πριγκίπισσας της Ουαλίας, Νταϊάνας, έγινε το πιο επιτυχημένο σινγκλ στην ιστορία της μουσικής, με πωλήσεις άνω των 30 εκατομμύρια αντιτύπων. Το 1998, σε λιμπρέτο του Τιμ Ράις, έγραψε το μιούζικαλ «Elaborate Lives: The Legend of Aida», γνωστό αργότερα ως «Aida», βασισμένο στην ομώνυμη όπερα του Βέρντι. Το 2005, σε λιμπρέτο του Μπέρνι Τόπιν, συνέθεσε το μιούζικαλ «Lestat» και τον ίδιο χρόνο έγραψε τη μουσική για το θεατρικό ανέβασμα της δημοφιλούς ταινίας «Billy Elliot», κερδίζοντας βραβείο Τόνι. Από το 2003 έως το 2009 και από το 2011 έως το 2018 εμφανιζόταν τακτικά στο «Caesars Palace» του Λας Βέγκας, σε μία παράσταση με τις καλύτερες στιγμές της καριέρας του. Παρέμεινε ενεργός στη δισκογραφία, με τα άλμπουμ «Peachtree Road» (2004), «The Union» (2010) σε συνεργασία με τον Λίον Ράσελ και «Wonderful Crazy Night» (2016). Συνέβαλε επίσης με μουσικές του στις ταινίες κινουμένων σχεδίων «The Road to El Dorado» (2000) και «Gnomeo & Juliet» (2011). Το 2018 ξεκίνησε την τελευταία περιοδεία του «Farewell Yellow Brick Road», που θα διαρκέσει τρία χρόνια. Το 2019 βγήκε στις αίθουσες η ταινία του Ντέξτερ Φλέτσερ «Rocketman», ένα μιούζικαλ βασισμένο στη ζωή του. Για τις ανάγκες της ταινίες, ο Έλτον Τζον έγραψε το κομμάτι «(I'm Gonna) Love Me Again» (σε στίχους του Μπέρνι Τόπιν), που του απέφερε ένα ακόμα Όσκαρ το 2020 Το 1994 εντάχθηκε στο «Rock & Roll Hall of Fame» και το 1998 χρίστηκε ιππότης από τη Βασίλισσα Ελισάβετ Β’. Το 2019 παρασημοφορήθηκε από τον Γάλλο Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος τον χαρακτήρισε «μελωδική ιδιοφυία». Τον ίδιο χρόνο κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία του με τίτλο «Me». Ένθερμος οπαδός της Γουότφορντ, της ποδοσφαιρικής ομάδας της γειτονιάς του, ασχολήθηκε με τα διοικητικά της. Από το 1976 έως το 1987 και από το 1997 έως το 2002 διετέλεσε ιδιοκτήτης της Γουότφορντ και ταυτίστηκε με σημαντικές στιγμές της ιστορίας της. Παραμένει από τους μετόχους της ομάδας του Λονδίνου και παρακολουθεί τακτικά τους αγώνες της. Το 1984 εξέπληξε πολλούς, όταν παντρεύτηκε τη γερμανίδα ηχολήπτρια Ρενάτε Μπλάουελ, κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας του στην Αυστραλία. Τότε δήλωνε αμφιφυλόφιλος και μόλις μετά το χωρισμό τους το 1988 αναφέρθηκε στην ομοφυλοφιλία του. Από το 2014 είναι παντρεμένος με τον καναδό σκηνοθέτη και διαφημιστή Ντέιβιντ Φέρνις, με τον οποίο έχει αποκτήσει δύο παιδιά μέσω παρένθετης μητέρας.

1954 Η Σοβιετική Ένωση παραχωρεί κυριαρχία στο ανατολικό τμήμα της Γερμανίας. Σύμφωνα με τις αποφάσεις της Διάσκεψης του Πότσδαμ (1945) προβλέπονταν η διαίρεση της ηττημένης Γερμανίας σε περιοχές ευθύνης υπό τις ΗΠΑ — Αγγλία — Γαλλία — ΕΣΣΔ με σκοπό τη δημιουργία ενός ενιαίου γερμανικού κράτους, αποστρατιωτικοποιημένου και αποναζιστικοποιημένου. Ακολούθως, ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία έλεγχαν στρατιωτικά το δυτικό τμήμα της Γερμανίας, ενώ η ΕΣΣΔ το ανατολικό τμήμα. Ανάλογος καταμερισμός έγινε και για το Βερολίνο. Ωστόσο, ΗΠΑ, Αγγλία και Γαλλία δεν είχαν καμιά πρόθεση για την επανένωση της Γερμανίας, ενώ παράλληλα ενέτειναν τις υπονομευτικές ενέργειες και δράσεις στο ανατολικό τμήμα. Ενέργειες που εντέλει οδήγησαν στη διχοτόμηση της χώρας.

1954 Κατασκευάζεται η πρώτη έγχρωμη τηλεόραση από την RCA (12 ιντσών)

1955 Γερμανός αρχαιολόγος ανακαλύπτει στην Ολυμπία το καλούπι, που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή του τεράστιου αγάλματος του Ολυμπίου Διός.

1957 Υπογράφεται στη Ρώμη η Συνθήκη για την ίδρυση της ΕΟΚ από τη Δυτική Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Βέλγιο, Ολλανδία και Λουξεμβούργο.

1971 Γεννήθηκε η Εβελίνα Παπούλια, ελληνίδα ηθοποιός.

1983 Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρίγκαν διατάσσει την εισβολή στη Γρενάδα.

1990 Από πυρκαγιά σε παράνομο κοινωνικό όμιλο, με την ονομασία «Ευτυχισμένη Γη», στη Νέα Υόρκη, χάνουν τη ζωή τους 87 άτομα.

1992 Βρετανοί επιστήμονες βρίσκουν το μεγαλύτερο τέλειο αριθμό (2 756839 ‑1 * 2 756839). Στη θεωρία των αριθμών, «τέλειος» _ perfect – parfait – perfecto – perfetto είναι ένας θετικός ακέραιος που ισούται με το άθροισμα των θετικών διαιρετών του, εξαιρουμένου του ίδιου του αριθμού. Για παράδειγμα, το 6 έχει διαιρέτες 1, 2 και 3 (εξαιρουμένου του εαυτού του), και 1 + 2 + 3 = 6, άρα το 6 είναι τέλειος αριθμός. Ο επόμενος τέλειος αριθμός είναι το 28, αφού 1 + 2 + 4 + 7 + 14 = 28. Το άθροισμα των διαιρετών ενός αριθμού, εξαιρουμένου του ίδιου του αριθμού, ονομάζεται άθροισμά του, επομένως τέλειος αριθμός είναι αυτός που ισούται με το άθροισμά του. Ισοδύναμα, τέλειος αριθμός είναι ένας αριθμός που είναι το ήμισυ του αθροίσματος όλων των θετικών διαιρετών του συμπεριλαμβανομένου του εαυτού του. Αυτός ο ορισμός είναι αρχαίος, εμφανίζεται ήδη από τα Στοιχεία του Ευκλείδη (μαθηματική πραγματεία που αποτελείται από 13 βιβλία — 300 π.Χ) συλλογή από ορισμούς, όπου εμφανίζεται πρώτη φορά ο όρος «τέλειος» = ιδανικός ή πλήρης αριθμός.

1999 Ανακάλυψη (από Αυστραλούς) των παλαιοτέρων ιχνών ζωής σε βράχο στη Δυτική Αυστραλία (βακτήρια-ηλικίας 3,5 δισ. ετών).

2002 Σεισμική δόνηση μεγέθους 6,2 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ (5,9 σύμφωνα με το Κέντρο Γεωλογικών Ερευνών στο Κολοράντο των ΗΠΑ) πλήττει το βορειοανατολικό Αφγανιστάν, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν τουλάχιστον 2.000 άτομα, άλλα 4.000 να τραυματιστούν και περίπου 20.000 σπίτια να καταστραφούν.

2004 Αρχίζουν συνομιλίες για το Κυπριακό, στην Λουκέρνη της Ελβετίας.

2004 «Η Φλόγα μας ενώνει τον κόσμο». Με το σύνθημα αυτό πραγματοποιείται στην Αρχαία Ολυμπία η Αφή της Ολυμπιακής Φλόγας. Λίγο μετά τις 12 το μεσημέρι η πρωθιέρεια, Θάλεια Προκοπίου, ανάβει την Φλόγα στο Ναό της Ήρας, σε μία άκρως μυσταγωγική τελετή. Παραδίδει τη Φλόγα στον πρώτο λαμπαδηδοδρόμο, τον πρωταθλητή του ακοντισμού, Κώστα Γκατσιούδη, η οποία ξεκινά έτσι το μεγάλο της ταξίδι στα πέρατα της γης για να επιστρέψει στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας στις 13 Αυγούστου.

2012 Πέθανε ο Αντόνιο Ταμπούκι, ιταλός συγγραφέας.