Σαν σήμερα, 27 Φεβρουαρίου…
Γιορτάζουν
Ασκληπιός
Ασκληπία
Λέανδρος
Λεάνδρα
Επέτειοι και Λοιπές Εορτές
Διεθνής Ημέρα Πολικής Αρκούδας
Ημέρα Ευαισθητοποίησης για την Ανοσμία
Παγκόσμια Ημέρα ΜΚΟ
Η Δομινικανή Δημοκρατία γιορτάζει την επέτειο της ανεξαρτησίας από την Αϊτή, στις 27 Φεβρουαρίου 1844.
Ημέρα των Ειδικών Δυνάμεων στην Ρωσία.
Ημέρα της Ισλαμικής Εκπαίδευσης στο Ιράν.
Εθνική Ημέρα Φράουλας στις ΗΠΑ.
Χριστιανικό Εορτολόγιο
Ορθόδοξη Εκκλησία
Οσίου Προκοπίου του Δεκαπολίτου.
Αγίου μάρτυρος Νησίου.
Αγίων μαρτύρων Αβουνδαντίου, Αλεξάνδρου, Αντιγόνου, Καλανού, Ιανουαρίου, Μακαρίου, Σεβηριανού, Τιτιανού, Φορτουνίωνος, Αγίου μάρτυρος Γελασίου.
Οσίων Ασκληπιού και Ιακώβου.
Οσίου Θαλλελαίου.
Οσίου Στεφάνου.
Οσίου πατρός ημών Τιμοθέου, του εν Καισαρεία.
Αγίου Λεάνδρου, επισκόπου Σεβίλλης.
Οσίου Τίτου, του εκ Ρωσίας.
Αγίου νεομάρτυρος Ηλία, του εκ Τραπεζούντος.
Οσίου Φωτίου, του εκ Ρωσίας.
Αγίου Ραφαήλ, επισκόπου Μπρούκλιν.
Καθολική Εκκλησία
Αγίου Γαβριήλ, προστάτη των φοιτητών και της νεολαίας.
Αγίου Λεάνδρου.
Αγίας Ονορίνας, προστάτιδας των λεμβούχων.
Είπαν….
“Η δύναμη της κριτικής βρίσκεται στην αδυναμία αυτών που κριτικάρονται.”
Χένρι Γουόντσγουρθ Λονγκφέλοου, Αμερικανός ποιητής.
“Δύο πράγματα θέλει ο άντρας, κινδύνους και παιχνίδια. Γι' αυτό ζητάει τη γυναίκα, γιατί είναι το πιο επικίνδυνο παιχνίδι.”
Φρίντριχ Νίτσε
Σαν σήμερα, 27 Φεβρουαρίου…
274 Γεννήθηκε ο Μέγας Κωνσταντίνος, πρώτος αυτοκράτορας του Βυζαντίου. Ο Κωνσταντίνος δεν ήταν μεγάλος στρατηγός. Αν και νίκησε τους αντιπάλους του δεν έδειξε ιδιαίτερα στρατιωτικά προσόντα. Οι πιο πολλές νίκες του οφείλονται στο φανατισμό των στρατιωτών του, στην επιδεξιότητα των αρχηγών τους και στην καλύτερη τεχνική οργάνωσή τους ...Ούτε και άγιος. Οχι μόνο δεν έγινε ποτέ χριστιανός, αλλά ό,τι έκανε το έκανε για το θεαθήναι και για δημοκοπία. Ηταν ιδιαίτερα αιμοβόρος και σκληρός. Δεν το είχε σε τίποτα να σκοτώσει και να κρεμάσει τον κάθε αντίπαλό του ακόμη και για ασήμαντο λόγο. Σκότωσε με βάρβαρο τρόπο τη γυναίκα του Φαύστα και το γιο του Κρίσπο, από φόβο μην τυχόν τον καούν ποτέ αυτοκράτορα οι Ρωμαίοι…Ηταν καιροσκόπος και κολάκευε τους χριστιανούς για να αποφύγει τη διάλυση της αυτοκρατορίας. Το θεόπεμπτο όραμα δεν υπήρξε ποτέ. Το ΧΡ με τη λατινική του γραφή χρησιμοποιούνταν από τους Εθνικούς στις ευχές που λέγονταν στους αυτοκράτορες. Το σύμπλεγμα αυτό σήμαινε να ζήσει πολλά χρόνια ο αυτοκράτορας, ενώ οι χριστιανοί πίστευαν πως ήταν τα αρχικά γράμματα του Χριστού . Επί μονοκρατορίας του το εκκλησιαστικό ιερατείο, εξαγορασμένο από τη γενναιοδωρία του, νομιμοποιεί τη βία και γίνεται σύμμαχος και εταίρος στη νομή της εξουσίας. Εκμεταλλεύεται την επιρροή των χριστιανών στις μάζες. Με τη βοήθεια και τη φιλανθρωπία που ασκούσαν οι χριστιανοί, μπορούσαν να επηρεάσουν το λαό. Η διδασκαλία για τη μεταθανάτια ζωή, την ανάσταση και την εγκαθίδρυση της βασιλείας των χριστιανών ήταν ελκυστική και τραβούσε μάζες στην Εκκλησία. Επιπλέον, ζητούσε από τους πιστούς πλήρη υποταγή και αναγνώριση του δόγματος. Στους «αντιπροσώπους» του θεού πλέον κυριαρχεί ο χρυσός και το ιερατείο συναγωνίζεται σε μεγαλοπρέπεια και χλιδή το παλάτι. Ο Κωνσταντίνος είναι αυτός που αποφασίζει πλέον για κάθε δραστηριότητα των χριστιανών, ενώ ταυτόχρονα καταφεύγει στα μαντεία, μεταφέρει και οικοδομεί στη νέα πρωτεύουσα ναούς και μνημεία της αρχαίας λατρείας και παραμένει αρχιερέας της. Ετσι και οι δύο θρησκείες γίνονται τα στηρίγματα της απολυταρχικής εξουσίας του. Οταν πέθανε ο Κωνσταντίνος , οι Εθνικοί του έστησαν ανδριάντα με τη μορφή του Απόλλωνα — Ήλιου, η ρωμαϊκή Σύγκλητος τον θεοποίησε και η χριστιανική Εκκλησία τον ανακήρυξε άγιο και ισαπόστολο γιατί σταμάτησε τους διωγμούς και προστάτευσε το χριστιανισμό.
380 Ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Μέγας Θεοδόσιος, με έδικτό του (διάταγμα) αναγνωρίζει τον χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία του ρωμαϊκού κράτους
1548 Γεννιέται ο Τζορντάνο Μπρούνο, Ιταλός φιλόσοφος, αστρονόμος, μαθηματικός και ποιητής, εκπρόσωπος του πανθεϊσμού. Στις 27 Φεβρουαρίου 1548 γεννιέται ο Τζορντάνο Μπρούνο, Ιταλός φιλόσοφος, αστρονόμος, μαθηματικός και ποιητής, εκπρόσωπος του πανθεϊσμού. Ο Μπρούνο καταδιώχτηκε από την καθολική εκκλησία για τις απόψεις του. Για το λόγο αυτό εγκατέλειψε την Ιταλία και έζησε στη Γαλλία, την Αγγλία και τη Γερμανία. Οταν επέστρεψε στην πατρίδα του, το 1592, συνελήφθη και κατηγορήθηκε από την Ιερά Εξέταση ως αιρετικός και ελευθερόφρων. Φυλακίστηκε για 8 χρόνια και μετά θανατώθηκε στην πυρά. Οι φιλοσοφικές απόψεις του Μπρούνο ήταν ένα κράμα του νεοπλατωνισμού και των απόψεων των αρχαίων Ελλήνων υλιστών φιλοσόφων, καθώς και των πυθαγορείων. Ανέπτυξε την ηλιοκεντρική θεωρία του Κοπέρνικου από την οποία επηρεάστηκε πολύ και στη συνέχεια διατύπωσε τη θεωρία για την απειρότητα της φύσης. Η φιλοσοφία του Μπρούνο μελετήθηκε από τους νεότερους φιλοσόφους και ιδιαίτερα από το Χέγκελ. Μπορεί να θεωρηθεί ο μεταβατικός, συνδετικός κρίκος μεταξύ των μεσαιωνικών φιλοσοφικών συστημάτων και των φιλοσοφικών αντιλήψεων της νέας εποχής.
1861 Με αίμα βάφονται στη Βαρσοβία της Πολωνίας διαδηλώσεις υπέρ της ανεξαρτησίας της χώρας από τη Ρωσία. Ο ρωσικός στρατός ανοίγει πυρ εναντίον των συγκεντρωμένων και σκοτώνει πέντε διαδηλωτές
1862 Γεννήθηκε ο Αναστάσιος Μεταξάς. Διακεκριμένος Έλληνας αρχιτέκτονας και αθλητής της σκοποβολής, με διεθνείς επιτυχίες.Διακεκριμένος Έλληνας αρχιτέκτονας και αθλητής της σκοποβολής, με διεθνείς επιτυχίες. Ο Αναστάσιος Μεταξάς γεννήθηκε στην Αθήνα στις 27 Φεβρουαρίου 1862. Με καταγωγή από την περιώνυμη οικογένεια της Κεφαλληνίας, ήταν γιος του υποστράτηγου Γεράσιμου Μεταξά (1816-1894), αρχηγού του στρατιωτικού οίκου του βασιλιά Γεωργίου Α'. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Πανεπιστήμιο της Δρέσδης και αποφοίτησε με άριστα. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα ξεχώρισε γρήγορα ανάμεσα στους ομοτέχνους του κι έγινε ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του νεοκλασικισμού στη χώρα μας. Προσελήφθη από τον βασιλιά κι έγινε ο επίσημος αρχιτέκτων του παλατιού. Με αυτή του την ιδιότητα ενεπλάκη στη σχεδίαση και κατασκευή των έργων για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 1896. Επέβλεψε την αναμαρμάρωση του Παναθηναϊκού Σταδίου με έξοδα του εθνικού ευεργέτη Γεωργίου Αβέρωφ, ενώ σχεδίασε και κατασκεύασε το σκοπευτήριο της Καλλιθέας, στο οποίο έγιναν τα αγωνίσματα της σκοποβολής στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 και της Μεσολυμπιάδας του 1906. Με δικά του αρχιτεκτονικά σχέδια κατασκευάστηκαν, επεκτάθηκαν ή αναμορφώθηκαν πολλά ιστορικά κτίρια στην Αθήνα, όπως:
Το Μέγαρο Χαροκόπου στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας (σημερινό Μουσείο Μπενάκη).
Η Οικία Ορφανίδη στη λεωφόρο Αμαλίας (Ίδρυμα Ωνάση).
Το ανάκτορο του πρίγκιπα Νικολάου στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας (σημερινή Ιταλική Πρεσβεία).
Το Παλάτι στην οδό Ηρώδου του Αττικού (νυν Προεδρικό Μέγαρο).
Τα νοσοκομεία Συγγρού και Αιγινήτειο.
Το κτίριο της Ιονικής Τράπεζας (νυν Alpha Bank) στην οδό Πεσμαζόγλου.
Τo Μέγαρο Μέρλιν-Ντουέ στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας (σημερινή Γαλλική Πρεσβεία).
Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου Πευκακίων επί της οδού Ασκληπιού.
Με δικά του σχέδια κατασκευάστηκε και ο ναός του Αγίου Γερασίμου στην Κεφαλληνία.
Ο Μεταξάς ήταν λάτρης της σκοποβολής και ως αθλητής του Πειραϊκού Συνδέσμου συμμετείχε σε τρεις Ολυμπιακούς Αγώνες και τη Μεσολυμπιάδα. Το 1896 στην Αθήνα ήταν 4ος στο ελεύθερο τυφέκιο και στο ελεύθερο τυφέκιο τριών θέσεων. Το 1906 στη Μεσολυμπιάδα της Αθήνας κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στο τραπ δύο βολών, ενώ συμμετείχε σε άλλα οκτώ αγωνίσματα της σκοποβολής χωρίς επιτυχία. Το 1908 στο Λονδίνο πέτυχε τη μεγαλύτερη διάκριση της αθλητικής του καριέρας, όταν στις 11 Αυγούστου κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο τυφέκιο κατά πήλινων δίσκων (ολυμπιακό τραπ). Το 1912 στη Στοκχόλμη συμμετείχε για τελευταία φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Αγωνίστηκε στο ολυμπιακό τραπ και κατέλαβε την έκτη θέση.Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Μεταξάς αναμίχθηκε στην πολιτική υπό τη σημαία του Λαϊκού Κόμματος. Στις 4 Αυγούστου 1929 εξελέγη γερουσιαστής Αττικοβοιωτίας και στις εκλογές της 9ης Ιουνίου 1935 βουλευτής Αθηνών. Ο Αναστάσιος Μεταξάς πέθανε στην Αθήνα στις 28 Ιανουαρίου 1937. Την Κυριακή 4 Ιουνίου 1939 έγιναν τα αποκαλυπτήρια της εντοιχισμένης πλάκας, που απεικόνιζε τη μορφή του, στον εξωτερικό τοίχο του Παναθηναϊκού Σταδίου.
1869 Εγκαινιάζεται ο ατμοκίνητος αστικός σιδηρόδρομος Αθήνας — Πειραιά, υπό την επωνυμία ΣΑΠ Α.Ε., μετέπειτα ΗΣΑΠ. Επιβάτες στο πρώτο δρομολόγιο είναι η βασίλισσα Όλγα, ο πρωθυπουργός Αλέξανδρος Ζαΐμης, υπουργοί, στρατιωτικοί, διπλωμάτες και άλλοι επίσημοι. Ο Αστικός Σιδηρόδρομος Πειραιά - Κηφισιάς, γνωστός ως «Ηλεκτρικός», μετράει σχεδόν ενάμισι αιώνα ζωής. Ατμοκίνητος αρχικά και ηλεκτροκίνητος αργότερα, ο σιδηρόδρομος συνέδεσε το 1869 την Αθήνα με τον Πειραιά, που μέχρι τότε οι άμαξες και τα παμφορεία ήταν το μόνο μέσο συγκοινωνίας μεταξύ τους. Η πρώτη ιδέα για τη δημιουργία του τέθηκε από τον Φρειδερίκο Φεράλδη το 1835, ένα χρόνο αφότου η Αθήνα έγινε πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους, αλλά απορρίφθηκε από την τότε κυβέρνηση. Οκτώ χρόνια αργότερα, το 1843, ο Αλέξανδρος Ραγκαβής επαναλαμβάνει δημόσια την πρόταση, αλλά και πάλι δεν υπήρξε ανταπόκριση. Το 1855 ο πρωθυπουργός και υπουργός Εξωτερικών, Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, καταθέτει το πρώτο νομοσχέδιο για την ίδρυση σιδηροδρόμου Αθήνας - Πειραιά. Είναι ο Νόμος ΤΖ «περί συστάσεως σιδηροδρόμου Απ' Αθηνών εις Πειραιά», ο οποίος δίνει το δικαίωμα εκμετάλλευσης στην εταιρία που θ' αναλάμβανε το έργο για 55 χρόνια. Το 1857 το δικαίωμα αυτό αυξάνεται σε 75 χρόνια. Έπειτα από ανεπιτυχείς προσπάθειες ανάθεσης του έργου, το 1867 κατακυρώνεται στον άγγλο επιχειρηματία Εδουάρδο Πίκερινγκ, ο οποίος το Νοέμβριο του ίδιου έτους αρχίζει να κατασκευάζει το έργο. Ένα χρόνο μετά, το 1868, ο Πίκερινγκ μεταβιβάζει τις υποχρεώσεις του στην ιδρυθείσα από όμιλο Ανώνυμη Εταιρία του «Απ' Αθηνών εις Πειραιά Σιδηροδρόμου» - Σ.Α.Π. Α.Ε. Στις 17 Φεβρουαρίου του 1869 η εταιρία έχει τελειώσει το έργο και γίνεται η πρώτη δοκιμή της διαδρομής. Τα επίσημα εγκαίνια γίνονται μέσα σε ατμόσφαιρα γενικής χαράς, στις 27 Φεβρουαρίου 1869, με επιβάτες στο πρώτο δρομολόγιο τη Βασίλισσα Όλγα, τον Πρωθυπουργό Ζαΐμη, υπουργούς, στρατιωτικούς, διπλωμάτες και άλλους επισήμους. Επιτέλους, το όνειρο γίνεται πραγματικότητα. Η ατμομηχανή με 6 βαγόνια καλύπτει τη διαδρομή των 8 χιλιομέτρων από το Θησείο στον Πειραιά περίπου σε 19 λεπτά. Οι δύο πόλεις, Αθήνα και Πειραιάς, έχουν πλέον συνδεθεί με σιδερένιες γραμμές. Τα σχόλια του τύπου της εποχής πολλά και καλά. Στις 3 Μαρτίου του 1869 ο «Αιών» γράφει: «Ο σιδηρόδρομος ήρξατο τακτικώς εργαζόμενος από της τελευταίας Παρασκευής. Η συρροή των επιβατών είναι μεγίστη. Οι πάντες δ' ομολογούσι τας μεγίστας ωφελείας, ας η κάταρξις του έργου τούτου υπισχνείται. Ευχόμεθα και αύθις, ίνα η μικρά αύτη γραμμή υπάρξει η αρχή του καθ' όλην την επικράτειαν συμπλέγματος σιδηροδρόμων». Από το πρώτο επίσημο δρομολόγιο, το 1869, έως τις 16 Σεπτεμβρίου του 1904 οπότε πραγματοποιήθηκε η ηλεκτροδότηση του σιδηροδρόμου, μεσολάβησαν η στρώση διπλής γραμμής και η έναρξη κατασκευής σήραγγας το 1889 από το Θησείο μέχρι την Ομόνοια (Λυκούργου και Αθηνάς), όπου δημιουργήθηκε και ο παλιός σταθμός της Ομόνοιας, ο οποίος εγκαινιάστηκε στις 17 Μαΐου του 1895. Το 1926 οι ΣΑΠ (Σιδηρόδρομοι Αττικής) που εκμεταλλεύονται το «Θηρίο» της Κηφισιάς, δηλαδή τη Γραμμή από Πλατεία Αττικής μέχρι Κηφισιά, με διακλάδωση από Ν. Ηράκλειο μέχρι Λαύριο, και οι «Τροχιόδρομοι Αθηνών - Πειραιώς» που εκμεταλλεύονται τα Τραμ, συνεργάζονται με τον αγγλικό όμιλο «Πάουερ». Από τη συνεργασία αυτή προκύπτουν δύο Εταιρίες: Η «Ηλεκτρική Εταιρία Μεταφορών» (ΗΕΜ) που αναλαμβάνει την εκμετάλλευση των Τραμ και της Γραμμής της Κηφισιάς και οι «Ελληνικοί Ηλεκτρικοί Σιδηρόδρομοι» (ΕΗΣ). Οι ΕΗΣ αναλαμβάνουν τις υποχρεώσεις της πρώην ΣΑΠ και ταυτόχρονα τη δέσμευση να βελτιώσουν την υπάρχουσα γραμμή και να επεκτείνουν την υπόγεια σήραγγα ως το σταθμό «Αττική» με διπλή γραμμή για να ενωθεί ο Ηλεκτρικός με την Κηφισιά, με υπόγειο σταθμό κάτω από την «Ομόνοια». Τα έργα ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 1928 και στις 21 Ιουλίου του 1930 εγκαινιάζεται από τον Ελευθέριο Βενιζέλο ο υπόγειος σταθμός «Ομόνοια». Αργότερα, το 1948 και το 1949 εγκαινιάζονται αντίστοιχα οι σταθμοί «Βικτώρια» και «Αττική». Το 1937 η ΗΕΜ αναλαμβάνει την Ηλεκτροκίνηση του σιδηροδρόμου Κηφισιάς και το 1938 καταργεί το Θηρίο για την πραγματοποίηση του έργου. Τα έργα, όμως, λόγω της κρίσιμης περιόδου, δεν ολοκληρώνονται και φτάνουμε έτσι στο 1950, οπότε παραχωρείται από την ΗΕΜ στην ΕΗΣ η ολοκλήρωση του έργου Ηλεκτροκίνησης και η εκμετάλλευση του σιδηροδρόμου Αθηνών - Κηφισιάς. Οι ΕΗΣ συνεχίζουν τα έργα που καταλήγουν σταδιακά το 1957 με τη λειτουργία του σταθμού της Κηφισιάς. Έτσι, η συγκοινωνία από Πειραιά μέχρι Κηφισιά με τον Ηλεκτρικό Σιδηρόδρομο είναι πλέον πραγματικότητα. Την 1 Ιανουαρίου του 1976 οι ΕΗΣ περιέρχονται στο Ελληνικό Δημόσιο και μετονομάζονται σε ΗΣΑΠ. Α.Ε. (Ηλεκτρικοί Σιδηρόδρομοι Αθηνών - Πειραιώς). Σε όλη αυτή τη διαδρομή του, από το 1869 έως σήμερα, ο σιδηρόδρομος έζησε στιγμές μεγαλείου και συμφορές. Μετέφερε βασιλείς, υψηλούς επισκέπτες, έδωσε το παρών στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896, μετέφερε στρατιώτες του πολέμου 1912 - 1913. Βομβαρδίστηκε και επέζησε, πραγματοποιώντας εκατομμύρια δρομολόγια, που εξυπηρέτησαν δισεκατομμύρια επιβάτες.
1892 Πέθανε ο Λουί Βιτόν, γάλλος επιχειρηματίας, ιδρυτής της ομώνυμης εταιρείας ειδών ταξιδιού και γυναικείων αξεσουάρ (Louis Vuitton).
1900 Στη Γερμανία, 18 νεαροί ιδρύουν στο εστιατόριο «Γκιζέλα» του Μονάχου την ποδοσφαιρική ομάδα Μπάγερν.
1900 Στη Μεγάλη Βρετανία, ιδρύεται το Εργατικό Κόμμα, από τα εργατικά συνδικάτα και αριστερούς πολιτικούς φορείς.
1902 Γεννιέται ο αμερικανός συγγραφέας Τζον Στάινμπεκ. Έργα του: τα «Σταφύλια της Οργής», «Άνθρωποι και Ποντίκια», κ.α. Ο Αμερικανός πεζογράφος, σεναριογράφος και δραματουργός, Τζον Στάινμπεκ γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου του 1902, στο Σαλίνας της Καλιφόρνια. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο του Στάνφορντ κατά διαδοχικά διαστήματα από το 1920 ως το 1926, αλλά δεν πήρε πτυχίο. Λόγω οικονομικών δυσχερειών της οικογένειάς του υποχρεώθηκε να εξασκήσει διάφορα επαγγέλματα. Έτσι, δούλεψε ως εργάτης, ξυλουργός, ελαιοχρωματιστής, δημοσιογράφος. Ο Στάινμπεκ έγινε γνωστός με το μυθιστόρημα “Τορτίλα Φλατ” το 1935, αλλά η μεγάλη επιτυχία ήλθε το 1937 με το “Άνθρωποι και ποντίκια”. Δύο χρόνια αργότερα με τα “Σταφύλια της οργής” καθιερώθηκε μαζί με τον Φώκνερ και τον Χέμινγουεϊ ως ένας από τους τρεις μεγάλους σύγχρονους Αμερικανούς συγγραφείς. Το 1940 το μυθιστόρημά του τιμήθηκε με το Βραβείο Πούλιτζερ. Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ο Στάινμπεκ εργάστηκε ως πολεμικός ανταποκριτής για λογαριασμό της εφημερίδας “New York Herald Tribune”, ενώ κατά τη διάρκεια της καριέρας του συνεργάστηκε με διάφορα περιοδικά και εφημερίδες. Το 1948, σε μια εποχή όπου οι ΗΠΑ είχαν καταληφθεί από αντικομμουνιστική υστερία, ταξίδεψε στη Σοβιετική Ένωση. Υπήρξε προσωπικός φίλος δύο αμερικανών προέδρων: του Τζων Κένεντι και του Λίντον Τζόνσον. Τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας το 1962. Ο Τζον Στάινμπεκ υπήρξε μια μεγάλη — ανάλογη και ομόλογη του Τζακ Λόντον — ελπίδα της προοδευτικής αμερικανικής λογοτεχνικής παράδοσης στα τέλη της δεκαετίας του 1920 και σ’ όλη τη δεκαετία του 1930, καθώς με το έργο αυτής της περιόδου (λ.χ. «Το ποτήρι του αφέντη», «Η κοιλάδα της Τορτίγια», «Η αμφίβολη μάχη», «Ανθρωποι και ποντίκια» και προπαντός το αριστουργηματικό, επικό μυθιστόρημα «Τα σταφύλια της οργής») κατήγγειλε, με δραματικό, αλλά και σαρκαστικό τρόπο την απάνθρωπη καταπίεση των λαϊκών μαζών από τους παλιούς μεγαλογαιοκτήμονες και τα νέα τζάκια του καπιταλιστικού κεφαλαίου — ανθρωποφαγικών κατακτητών του αμερικανικού νότου, αποκαλύπτοντας πολύ έγκαιρα το κάλπικο «αμερικανικό όνειρο» περί δημοκρατίας, ισονομίας, ίσων ευκαιριών και ευζωίας όλων των κατοίκων στις ΗΠΑ. Το σύνολο του πεζογραφικού και σεναριακού έργου του, αλλά προπάντων «Τα σταφύλια της οργής» και η νουβέλα «Ανθρωποι και ποντίκια» θα στέκουν υπεράνω του συμβιβασμού του, την περίοδο του μακαρθισμού, αλλά και του Νόμπελ που έλαβε το 1962. Ο Τζον Στάινμπεκ πέθανε στη Νέα Υόρκη το 1968.
1904 Γεννήθηκε ο Γιούλι Χαρίτον: Ο πατέρας της σοβιετικής ατομικής βόμβας. Ρώσος φυσικός, ένας από τους σημαντικότερους επιστήμονες στο πρόγραμμα κατασκευής ατομικής βόμβας από τη Σοβιετική Ένωση.Ο Σοβιετικός (Ρώσος) φυσικός Γιούλι Χαρίτον υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους επιστήμονες στο πρόγραμμα κατασκευής ατομικής βόμβας από τη Σοβιετική Ένωση. Από πολλούς αποκαλείται «ο πατέρας της σοβιετικής ατομικής βόμβας». Ο Γιούλι Μπορίσοβιτς Χαρίτον γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1904 στην Αγία Πετρούπολη από επιφανή εβραϊκή οικογένεια της τότε πρωτεύουσας της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Ο πατέρας του, Μπόρις Οσίποβιτς Χαρίτον, ήταν δημοσιογράφος και εκδότης της εφημερίδας «Ρετς» («Λόγος»), δημοσιογραφικού οργάνου του Συνταγματικού Δημοκρατικού Κόμματος της Ρωσίας, ενός κεντρώου φιλελεύθερου κόμματος, που ζητούσε μεταρρυθμίσεις από τον τσάρο. Τα μέλη του ήταν γνωστοί ως Καντέτοι κι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην έκρηξη της Φεβρουαριανής Επανάστασης του 1917. Η μητέρα του Μίρα Μπουρόφσκαγια ήταν ηθοποιός και το 1910 εγκατέλειψε την οικογένειά της κι εγκαταστάθηκε στην Ευρώπη. Μετά την έκρηξη της Οκτωβριανής Επανάστασης, ο πατέρας του ήρθε σε σύγκρουση με τους Μπολσεβίκους του Λένιν κι εξορίστηκε στη Λετονία. Μετά την προσάρτηση της Λετονίας από τη Σοβιετική Ένωση το 1940, ο Μπόρις Χαρίτον συνελήφθη, καταδικάστηκε σε κάθειρξη επτά ετών και κλείστηκε σε γκουλάγκ, όπου άφησε την τελευταία του πνοή. Ο γιος του Γιούλι Χαρίτον μεγάλωσε με την εσθονή γκουβερντάντα του και στα μαθητικά του χρόνια διακρίθηκε για τις επιδόσεις του στη μηχανική. Μετά την ολοκλήρωση των εγκύκλιων σπουδών του έγινε δεκτός στο Πολυτεχνείο του Λένινγκραντ (όπως είχε μετονομαστεί η Αγία Πετρούπολη από το νέο κομμουνιστικό καθεστώς). Ξεκίνησε να σπουδάζει ηλεκτρολόγος-μηχανολόγος, αλλά σύντομα στράφηκε στη φυσική και αποφοίτησε το 1925. Συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, όπου απέκτησε διδακτορικό στη φυσική το 1928, με επιβλέποντα καθηγητή τον Έρνεστ Ράδερφορντ, τον «πατέρα της πυρηνικής φυσικής».Όταν επέστρεψε στη Σοβιετική Ένωση, εστίασε την έρευνά του στα εκρηκτικά. Το 1931 ίδρυσε και διηύθυνε το Εργαστήριο Εκρηκτικών του Ινστιτούτου Χημικής Φυσικής. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, εργάστηκε για ένα άλλο διδακτορικό στις φυσικές και μαθηματικές επιστήμες, το οποίο έλαβε το 1935. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ανέπτυξε πυρομαχικά για τον Κόκκινο Στρατό και συνέβαλε στις προκαταρκτικές προσπάθειες για την κατασκευή ατομικής βόμβας από τη Σοβιετική Ένωση. Μετά τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, ο Στάλιν επιτάχυνε το έργο για την κατασκευή ατομικής βόμβας, ζητώντας άμεσα ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα έρευνας και ανάπτυξης. Το 1946 ο Γιούλι Χαρίτον ανέλαβε επικεφαλής επιστήμονας του προγράμματος. Στα καθήκοντά του ήταν η έρευνα, ο σχεδιασμός, η ανάπτυξη και η κατασκευή της ατομικής βόμβας. Ο ίδιος επέλεξε την τοποθεσία, όπου έστησε το στρατηγείο του. Ήταν ένα εγκαταλελειμμένο μοναστήρι στην περιοχή Αρζάμας, 400 χιλιόμετρα ανατολικά της Μόσχας. Οι εκκλησίες και τα κελιά του μοναστηριού χρησιμοποιήθηκαν αρχικά ως εργαστήρια και χώροι διαμονής των επιστημόνων, μέχρις ότου οι κρατούμενοι ενός γειτονικού γκουλάγκ κτίσουν νέες εγκαταστάσεις και κατοικίες. Η περιοχή, γνωστή ως Αρζάμας-16, παρέμεινε μυστική μέχρι την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991. Εκεί, ο Χαρίτον και οι συνάδελφοί του σχεδίασαν την πρώτη σοβιετική ατομική βόμβα, που πυροδοτήθηκε στις 29 Αυγούστου 1949. Ήταν βασισμένη εν μέρει στα σχέδια της αμερικανικής ατομικής βόμβας, τα οποία είχε υποκλέψει ο γερμανός φυσικός Κλάους Φουξ, που εργάστηκε για την κατασκευή της και ήταν κατάσκοπος της Σοβιετικής Ένωσης. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, το Αρζάμας-16 μετονομάστηκε σε Πανρωσικό Ινστιτούτο Επιστημονικής Έρευνας Πειραματικής Φυσικής και η πόλη έλαβε την ονομασία Σάροφ. Ο Χαρίτον συνέχισε να επιβλέπει την επιστημονική έρευνα και ανάπτυξη στο Ινστιτούτο, έως το 1992, οπότε συνταξιοδοτήθηκε σε ηλικία 88 ετών. Ο Χαρίτον έγινε μέλος της Σοβιετικής Ακαδημίας Επιστημών το 1953, κέρδισε τρεις φορές τον τίτλο του «Ήρωα της Σοσιαλιστικής Εργασίας», τιμήθηκε με το βραβείο Λένιν το 1956 και ήταν μέλος του Τάγματος του Λένιν. Μεγάλο μέρος της ζωής του εξακολουθεί να καλύπτεται από μυστήριο, αν και ο ίδιος φρόντισε ν’ αποκαλύψει πολλές από τις πτυχές της σε άρθρο του στο περιοδικό «Bulletin of the Atomic Scientists» το 1993. Ο Γιούλι Χαρίτον πέθανε στις 19 Δεκεμβρίου 1996 στο Σάροφ, σε ηλικία 92 ετών. Ήταν ο τελευταίος εν ζωή από τους επιστήμονες που εργάστηκαν για τη σοβιετική ατομική βόμβα κι ένας από τους τελευταίους μαθητές του Έρνεστ Ράδερφορντ.
1905 Ο ιαπωνικός στρατός απωθεί τα ρωσικά στρατεύματα στη Μαντζουρία και περνάει τον ποταμό Σα (Ρωσοϊαπωνικός Πόλεμος, 1904–1905).
1922 Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ επικυρώνει ομόφωνα την παραχώρηση του δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες
1932 Γεννήθηκε η Αμερικανίδα ηθοποιός, Ελίζαμπεθ Τέιλορ. Η Ελίζαμπεθ Τέιλορ (Elizabeth Taylor) υπήρξε από τις ηθοποιούς που έγραψαν την ιστορία του μεταπολεμικού Χόλιγουντ. Η «Κλεοπάτρα» της μεγάλης οθόνης θαυμάστηκε για την ομορφιά της, ενώ απασχόλησε τα πρωτοσέλιδα του παγκόσμιου Τύπου για την έντονη ερωτική ζωή της με τους οκτώ γάμους της (τους δύο με τον Ρίτσαρντ Μπάρτον) και τις αμέτρητες κατακτήσεις της. Στη μεγάλη οθόνη ερμήνευσε ρόλους δυναμικών γυναικών και κέρδισε δύο Όσκαρ. Η Ελίζαμπεθ Ρόουζμοντ Τέιλορ γεννήθηκε στο Λονδίνο στις 27 Φεβρουαρίου 1932, από αμερικανούς γονείς που ζούσαν στην Αγγλία. Από πολύ μικρή ηλικία ακολούθησε μαθήματα χορού κι εμφανίστηκε με την τάξη της μπροστά στη βρετανική βασιλική οικογένεια. Με την έναρξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου οι γονείς της επέστρεψαν στις ΗΠΑ και εγκαταστάθηκαν στο Λος Άντζελες. Η ομορφιά της τράβηξε το ενδιαφέρον ενός κυνηγού ταλέντων και το 1942, σε ηλικία 10 ετών, πρωτοεμφανίστηκε ως παιδί-θαύμα στον κινηματογράφο στην κωμωδία «Κάθε λεπτό γεννιέται κι ένας» («There’s One Born Every Minute»), και ακολούθησαν οι ταινίες «Η επιστροφή της Λάσι» («Lassie Come Home», 1943) και «Ο αλήτης και η αμαζόνα («National Velvet», 1944). Αντίθετα με πολλά παιδιά ηθοποιούς, η ωρίμασή της οδήγησε σε καλύτερους ρόλους και μεγαλύτερες υποκριτικές ικανότητες τη δεκαετία του ’50. Η Ελίζαμπεθ Τέιλορ ήταν υποψήφια για το Όσκαρ καλύτερης ερμηνείας στις ταινίες «Όσα δεν σβήνει ο χρόνος» («Raintree Country», 1957) του Έντουαρντ Ντμίτρικ, «Λυσσασμένη Γάτα» («Cat on a Hot Tin Roof», 1958) του Ρίτσαρντ Μπρουκς και «Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι» («Suddenly Last Summer», 1959) του Τζόζεφ Μάνκιεβιτς. Οι δυο τελευταίες ταινίες βασίζονται στα ομότιτλα θεατρικά έργα του Τενεσί Ουίλιαμς. Το 1960 πρωταγωνίστησε στην ταινία του Ντάνιελ Μαν «Ζήσαμε στην αμαρτία» («BUtterfield 8» και κέρδισε το πρώτο της Όσκαρ. Ακολούθησε ένα δεύτερο για την ερμηνεία της στην ταινία του Μάικ Νίκολς «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ» («Who’s Afraid of Virginia Woolf?», 1996), βασισμένο στο ομότιτλο έργο του. Με το ιστορικό δράμα του Τζόζεφ Μάνκιεβιτς «Κλεοπάτρα» («Cleopatra», 1963) έγινε παγκοσμίως γνωστή. Το ρόλο του εραστή της Μάρκου Αντώνιου υποδύθηκε ο σπουδαίος βρετανός ηθοποιός Ρίτσαρντ Μπάρτον, με τον οποίο μοιράστηκε μία θυελλώδη ερωτική σχέση και τον οποίο παντρεύτηκε δύο φορές. Από τις κατοπινές ταινίες αξίζει να αναφερθούν και οι: «Ανταύγειες σε χρυσά μάτια» («Reflection in a Golden Eye», 1967) του Τζον Χιούστον, «Το μεγάλο μυστικό της» («Secret Ceremony», 1968) το Τζόζεφ Λόουζι, «Ανεμοδαρμένος λόφος» («Boom!» 1968) του Τζόζεφ Λόουζι, «Το γαλάζιο πουλί» («The Blue Bird», 1976) του Τζορτζ Κιούκορ και «Μικρή νυχτερινή μουσική» («A Little Night Music», 1977) του Χάρολντ Πρινς. Στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκε κάπως καθυστερημένα, το 1981, με το έργο της Λίλιαν Χέλμαν «Μικρές Αλεπούδες» («Little Foxes»), που ανέβηκε στο Μπρόντγουεϊ. Από τη δεκαετία του ‘80 είχε επικεντρωθεί στον αγώνα για την καταπολέμηση του AIDS και βοήθησε να συγκεντρωθούν εκατομμύρια δολάρια. Για το έργο της αυτό τιμήθηκε με ειδικό βραβείο Όσκαρ το 1993. Η ιδιωτική της ζωή απασχολούσε πάντα το κοινό. Μικροσκοπική, με κάποια περιττά κιλά από τα νεανικά της ακόμα χρόνια, η Ελίζαμπεθ Τέιλορ λατρεύτηκε από τους άντρες της ζωή της. Όλοι τους προσπαθούσαν να ικανοποιήσουν κάθε της επιθυμία. Ξόδευαν τεράστια ποσά για να της αγοράσουν ογκώδη διαμάντια και σπάνια σμαράγδια, τα οποία ταίριαζαν με τα μάτια της. Ο πρώτος της σύζυγός (1951-1952) ήταν ο Κόνραντ Χίλτον, ιδιοκτήτης της γνωστής αλυσίδας ξενοδοχείων. Ακολούθησαν οι γάμοι με τον άγγλο ηθοποιό Μάικλ Γουάιλντινγκ (1952-1957), τον θεατρικό και κινηματογραφικό παραγωγό Μάικ Τοντ (1957-1958), τον τραγουδιστή Έντι Φίσερ (1959-1964), τον ηθοποιό Ρίτσαρντ Μπάρτον (1964-1976), τον ρεπουμπλικάνο γερουσιαστή Τζον Γουόρνερ (1976-1982) και τον πιο ταπεινό απ’ όλους, τον οικοδόμο Λάρι Φορτένσκι (1991-1996), είκοσι χρόνια μικρότερό της. Από τους οκτώ γάμους της απέκτησε τέσσερα παιδιά. Η Ελίζαμπεθ Τέιλορ πέθανε στο Λος Άντζελες στις 23 Μαρτίου 2011, σε ηλικία 79 ετών. Τις τελευταίες εβδομάδες της ζωής της νοσηλευόταν σε νοσοκομείο της περιοχής με συμπτώματα καρδιακής ανεπάρκειας.
1933 Εμπρησμός στο Ράιχσταγκ. Η φωτιά στη γερμανική Βουλή, λίγες μέρες πριν από τις γερμανικές εκλογές, “φορτώθηκε” από τους Ναζί στους κομμουνιστές, και ο Χίτλερ βρήκε την ευκαιρία να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης, να αναστείλει τα πολιτικά δικαιώματα, να κλείσει τον αντιπολιτευτικό Τύπο και να θέσει εκτός νόμου τα πολιτικά κόμματα.
1936 Πέθανε ο ρώσος φυσιολόγος Ιβάν Πέτροβιτς Παβλόφ (Ivan Petrovich Pavlov) γεννήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 1849 κι έμεινε στην ιστορία της επιστήμης για την περιγραφή του φαινομένου των εξαρτημένων αντανακλαστικών με τα πειράματα που έκανε σε σκύλους. Σχημάτισε δύο ομάδες από σκύλους, που λάμβαναν το γεύμα τους καθημερινά την ίδια ώρα. Λίγα λεπτά πριν από τη χορήγηση της τροφής, η μία ομάδα άκουγε τον χτύπο ενός κουδουνιού. Μετά από ένα χρονικό διάστημα, ο Παβλόφ άρχισε να χτυπά το κουδούνι σε άσχετες ώρες χωρίς να προσφέρει τροφή και είδε ότι οι σκύλοι ανταποκρίθηκαν: άρχισαν να τους τρέχουν τα σάλια, όπως ακριβώς όταν του παρέθετε τροφή. Αντιθέτως, στην άλλη ομάδα δεν υπήρχε καμία αντίδραση. Συνεπώς, αφού δεν ήταν έμφυτη, η αντίδραση αυτή αποτελούσε ένα αντανακλαστικό που δημιουργήθηκε τεχνητά, συσχετίζοντας ένα τεχνητό ερέθισμα (το κουδούνισμα) με μία συγκεκριμένη αντίδραση (την τροφή). Αυτό που ανακάλυψε ο Παβλόφ είναι ένας γενικός νόμος, που ισχύει σε όλο το ζωικό βασίλειο, από το ποντίκι μέχρι τον άνθρωπο. Για την εργασία του αυτή, το 1904 του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής. Σε αντίθεση με άλλους επιστήμονες, ο Παβλόφ παρέμεινε στη χώρα του μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης το 1917, παρότι δεν ήταν κομουνιστής, και συνέχισε τις έρευνές του μέχρι τα βαθιά γεράματα. Το κομουνιστικό καθεστώς, εκτιμώντας το έργο του, του παρείχε κάθε διευκόλυνση στα πειράματά του και τον χρηματοδότησε αφειδώς. Μετά το θάνατό του, στις 27 Φεβρουαρίου 1936, το εργαστήριό του στη Μόσχα διατηρήθηκε με μεγάλη προσοχή κι έγινε αξιοθέατο.
1938 Γεννήθηκε ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης. Μάρτυρας του αγώνα των ελληνοκυπρίων για την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού και την Ένωση της Μεγαλονήσου με την Ελλάδα.
1939 Οι κυβερνήσεις της Γαλλίας και της Βρετανίας αναγνωρίζουν τη φασιστική κυβέρνηση του Φράνκο.
1939 Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ θέτει εκτός νόμου τις καθιστικές διαμαρτυρίες των εργαζομένων στις απεργίες με το αιτιολογικό ότι παραβιάζουν τα δικαιώματα των ιδιοκτητών των επιχειρήσεων.
1939 Πεθαίνει στη Μόσχα, η Ναντέντζα (Νάντια) Κρούπσκαγια, βασικό στέλεχος του Μπολσεβίκικου κόμματος και σύζυγος του Βλαντιμίρ Λένιν
1943 Πέθανε ο ποιητής, Κωστής Παλαμάς. Στις 27 Φεβρουαρίου 1943 πεθαίνει ο μεγάλος Έλληνας ποιητής Κωστής Παλαμάς. Από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές. Έβαλε την ακατάλυτη σφραγίδα του ως μεγάλος τεχνίτης και ως προοδευτικός διανοητής. Δούλεψε όσο κανείς άλλος ίσως για τη στήριξη και την καθιέρωση της δημοτικής και σε περιστάσεις γλωσσικών διωγμών έγινε σύμβολο της ιδέας του δημοτικισμού. Η κηδεία του, που έλαβε χώρα την επόμενη μέρα, μετατρέπεται σε διαδήλωση κατά της Γερμανικής Κατοχής. Χιλιάδες άνθρωποι ξεχύνονται στους δρόμους της Αθήνας. Μία ομάδα διασπά τον αστυνομικό κλοιό και καταστρέφει το γραφείο του κατοχικού πρωθυπουργού στη Βουλή. Μια άλλη, αφού υπερφαλαγγίζει τους Ιταλούς καραμπινιέρους, πυρπολεί το υπουργείο Εργασίας, όπου είχε γίνει ο προπαρασκευαστικός σχεδιασμός για την επιστράτευση. Κατά τις συγκρούσεις, τρεις διαδηλωτές σκοτώνονται και τριάντα τραυματίζονται σοβαρά. Ποιος ήταν ο Παλαμάς; Την απάντηση δίνει ο Κώστας Βάρναλης: «Κίνησε τον τροχό της ιστορίας προς τα μπρος, την εποχή που όλες οι αντιδραστικές δυνάμεις τραβούσανε την ιστορία προς τα πίσω». Δέκα χρόνια πριν από την έκρηξη της Οχτωβριανής Επανάστασης ο Κωστής Παλαμάς στο «Δωδεκάλογο του Γύφτου» διακήρυξε τη φθορά των αστικών αξιών και την ανάγκη για νέους πνευματικούς και κοινωνικούς προσανατολισμούς – για την κοινωνία του λαού. Αργότερα όμως, «ο Παλαμάς παρασύρθηκε από τις φανταστικές ουτοπίες, που τόσο θαυμάσια είχε ξετινάξει και ξεσκεπάσει. Ο Ανταίος άφησε ν’ αποσπασθεί από τη μάνα Γη, από το έδαφος της πραγματικότητας και τότε ο Ηρακλής του σοβινισμού μπόρεσε να τονε πνίξει» (Ν. Ζαχαριάδης). Ήταν στιγμές που διέκρινε το δίκιο και τ’ άδικο, αλλά φοβήθηκε να κάνει το μεγάλο άλμα. Έμεινε θεατής σε έναν αγώνα που έμοιαζε στα μάτια του δίκαιος. Στα 1929, όταν η κοινωνική κρίση βρισκόταν στο κορύφωμά της, ο Παλαμάς φώναζε στον «Κύκλο των Τετραστίχων»: “Εργάτη, είδα το δίκιο σου κ’ έλεα να ξεκινήσω να σταθώ πλάι σου… Μια φωνή μου έκραζε πάντα: Πίσω! Να είταν το αίμα μέσα μου που ρέει του νοικοκύρη; Να είταν η Μούσα ρηγικό που μου ’δωκε ψαλτήρι;” Αυτός ήταν ο Παλαμάς, με τις αντιφάσεις του. Ένας πνευματικός καθρέφτης της εποχής του. Υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της δημοτικής και κορυφαία μορφή του δημοτικιστικού κινήματος με το κύρος του, αλλά και με τις κυρώσεις που υπέστη για τον γλωσσικό του αγώνα (προσωρινή απομάκρυνσή του από το πανεπιστήμιο). Αξιοσημείωτη ήταν η στάση του στα Ευαγγελικά και τα Ορεστειακά. Η συνεισφορά του Κωστή Παλαμά στα ελληνικά γράμματα υπήρξε τεράστια. Ανανέωσε σημαντικά την ποιητική μορφή, αξιοποιώντας στο έπακρο τις δυνατότητες της λογοτεχνικής μας παράδοσης, από τον Όμηρο και τον Ρωμανό τον Μελωδό, ως τον Κάλβο, τον οποίο καθιέρωσε, και το δημοτικό μας τραγούδι. Παράλληλα, έκανε ένα τεράστιο λογοτεχνικό άνοιγμα προς τις λογοτεχνίες της Ευρώπης, μπολιάζοντας την ποίησή του με τα σύγχρονα ρεύματα του Παρνασσισμού, του Συμβολισμού και του Ρεαλισμού. Με αγνό πανανθρώπινο ιδεαλισμό και πηγαία λυρική πνοή, ο Παλαμάς δημιούργησε μια ολόκληρη εποχή κι έγινε δάσκαλος στις νεώτερες γενιές. Δίκαια, λοιπόν, θεωρείται, ύστερα από τον Διονύσιο Σολωμό, ο δεύτερος εθνικός μας ποιητής.
1948 Ομαδικές δολοφονικές επιθέσεις στη Μακρόνησο, κατά τις οποίες σκοτώνονται 17 και τραυματίζονται 61 φαντάροι. Άλλοι 250 παραπέμπονται στο στρατοδικείο
1951 Γεννήθηκε ο Στάθης Ψάλτης. Έλληνας ηθοποιός, από τους σημαντικούς κωμικούς της γενιάς του, με σπουδαίο ταλέντο που το σπατάλησε στην επιθεώρηση και σε ανάλαφρες κινηματογραφικές κωμωδίες.
1952 Πεθαίνει ο τέως δικτάτορας και στρατιωτικός Θεόδωρος Πάγκαλος. Επί της διακυβέρνησής του δημιουργήθηκε η Αεροπορική Άμυνα, ένα ταμείο για τη συγκρότηση της Πολεμικής Αεροπορίας, η Σιβιτανίδειος Σχολή, το Ελληνικό Μελόδραμα (πρόδρομος της Λυρικής Σκηνής). Θεμελιώθηκε το Μέγαρο του Μετοχικού Ταμείου Στρατού επί της οδού Πανεπιστημίου (εμπορικό κέντρο σήμερα), ενώ ιδρύθηκε και λειτούργησε η Ακαδημία Αθηνών, με πρωτοβουλία του επί της Παιδείας Υπουργού του, Δημητρίου Αιγινήτη.
1953 Το «κούρεμα» του γερμανικού χρέους. Στις 27 Φεβρουαρίου 1953 οι πιστωτές της Γερμανίας με πρωτοβουλία των ΗΠΑ συγκεντρώθηκαν στο Λονδίνο για να διευθετήσουν το χρέος της Γερμανίας..Το γερμανικό χρέος (προπολεμικό και μεταπολεμικό) ανερχόταν σε 32 δισεκατομμύρια μάρκα, χωρίς να υπολογίζονται οι πολεμικές επανορθώσεις και αποζημιώσεις. Στους πιστωτές περιλαμβάνονταν χώρες, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, ο Καναδάς, η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία, το Ιράν, η Ιταλία, η Ισπανία, η Ελβετία, η Γιουγκοσλαβία, η Νότιος Αφρική και η Ελλάδα. Η Ρωσία και οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης δεν συμμετείχαν στις διαπραγματεύσεις. Οι διαπραγματεύσεις κράτησαν περίπου έξι μήνες και στις 8 Αυγούστου 1953 υπεγράφη η Συμφωνία του Λονδίνου για τα Γερμανικά Εξωτερικά Χρέη (London Agreement on German External Debts), που προέβλεπε «κούρεμα» κατά 60% και αποπληρωμή τους με μάρκα σε 30 χρόνια. Ένας σημαντικός όρος της συμφωνίας ήταν ότι αποπληρωμή θα γινόταν εφόσον η Δυτική Γερμανία είχε εμπορικό πλεόνασμα και η εξυπηρέτηση του χρέους δεν θα ξεπερνούσε το 3% των εσόδων της από το εξαγωγικό εμπόριο. Από ελληνικής πλευράς, τη συμφωνία υπέγραψε ο πρεσβευτής μας στο Λονδίνο, Λέων Β. Μελάς, και κυρώθηκε από τη Βουλή με το νόμο 3480/56 (ΦΕΚ 6/7.1.1956). Το «κούρεμα» του γερμανικού χρέους, μαζί με το σχέδιο Μάρσαλ, βοήθησαν καθοριστικά στην οικονομική «απογείωση» της καθημαγμένης από τον πόλεμο Δυτικής Γερμανίας και τη βοήθησε να ενταχθεί ομαλά στους διεθνείς θεσμούς. Λόγω της οικονομικής της ανάπτυξης, η αποπληρωμή του χρέους ήταν εύκολη υπόθεση για τη Δυτική Γερμανία. Η τελευταία δόση του πληρώθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2010, όταν η Ελλάδα βρισκόταν στον αστερισμό του πρώτου μνημονίου. Το «κούρεμα» του γερμανικού χρέους το 1953 χρησιμοποιήθηκε ως παράδειγμα από μη κυβερνητικές οργανώσεις (ATTAC κ.ά.) για τη διεκδίκηση διαγραφής του χρέους των υπερχρεωμένων χωρών του Τρίτου Κόσμου. Το επικαλέστηκε για το ελληνικό χρέος και ο τότε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στο Ευρωκοινοβούλιο στις 27 Σεπτεμβρίου 2012.
1959 Θεμελιώνεται στην Αθήνα από τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή το ξενοδοχείο «Χίλτον»
1966 Από το τριώροφο κτίριο της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού στο Πεδίον του Άρεως εκπέμπει για πρώτη φορά η Τηλεόραση Ενόπλων Δυνάμεων (ΤΕΔ), μετέπειτα ΥΕΝΕΔ, με ένα πρόγραμμα που ξεκινά στις 19:00 και λήγει στις 21:10.
1968 Ο Ανδρέας Παπανδρέου ανακοινώνει στη Στοκχόλμη τη δημιουργία της οργάνωσης ΠΑΚ (Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα) με στόχο την ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος στην Ελλάδα. Την επομένη τα σουηδικά κόμματα καλούν με ομόφωνη απόφασή τους τον Έλληνα πολιτικό να μιλήσει στη σουηδική Βουλή (κάτι που θα συνέβαινε για πρώτη φορά στην Ιστορία της χώρας). Παράλληλα ο πρωθυπουργός της Σουηδίας και πρόεδρος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Τάκε Ερλάντερ ανακοινώνει την πρόθεση του κόμματός του να προσφέρει βοήθεια στο ΠΑΚ.
1991 Η Αλέκα Παπαρήγα εκλέγεται Γενική Γραμματέας του ΚΚΕ. Για πρώτη φορά από την ίδρυσή του, το ΚΚΕ τοποθετεί μία γυναίκα στην ηγεσία. Η νέα Γ.Γ. υποστηρίχθηκε από τη λεγόμενη «συντηρητική» πτέρυγα της Κεντρικής Επιτροπής με 57 ψήφους, έναντι 53 που συγκέντρωσε ο Γιάννης Δραγασάκης, τον οποίο υποστήριξε η «ανανεωτική» πτέρυγα.
2010 Φονικός σεισμός μεγέθους 8,8 Ρίχτερ “χτυπάει” τη νότια Χιλή, με επίκεντρο την Κονσεπσιόν. Δημιουργείται γιγαντιαίο τσουνάμι. Περίπου 800 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, ενώ οι ζημιές που προκάλεσε ανήλθαν σε 30 δισεκατομμύρια δολάρια (22 δισεκατομμύρια ευρώ).
2015 Πέθανε ο Λέοναρτ Νιμόι, αμερικανός ηθοποιός, που έγινε διάσημος από το ρόλο του «Σποκ» στην τηλεοπτική και κινηματογραφική σειρά επιστημονικής φαντασίας «Ταξίδι στ’ Αστέρια» («Star Trek»)
2016 Στην ανάγκη να δημιουργηθεί ένας ισχυρός πόλος μεταξύ της Δεξιάς και της «παράλογης χωρίς έρμα Αριστεράς» αναφέρεται ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, στην παρέμβαση που κάνει στο συνέδριο του «Ποταμιού».
2020 Πέθανε η Άλκη Ζέη: Η αγαπημένη συγγραφέας των παιδιών. Πολυβραβευμένη ελληνίδα συγγραφέας βιβλίων παιδικής κι εφηβικής λογοτεχνίας. Το σύνολο του έργου της κυκλοφορεί μεταφρασμένο σε πολλές χώρες. Η Άλκη Ζέη ήταν πολυμεταφρασμένη και πολυβραβευμένη συγγραφέας βιβλίων παιδικής και εφηβικής λογοτεχνίας. Άφησε παρακαταθήκη στην παγκόσμια παιδική λογοτεχνία «Το καπλάνι της βιτρίνας» (1963) και «Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου» (1971) και στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία το μυθιστόρημα «Αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα» (1987). Η Άλκη (Αγγελική) Ζέη γεννήθηκε στην Αθήνα στις 15 Δεκεμβρίου 1923. Ήταν κόρη του τραπεζοϋπαλλήλου Ζήνωνα Ζέη με καταγωγή από την Κρήτη και της Έλλης Σωτηρίου από τη Σάμο. Θεία της ήταν η Διδώ Σωτηρίου, η συγγραφέας του εμβληματικού μυθιστορήματος «Ματωμένα Χώματα», η οποία τη μύησε στη λογοτεχνία. Πέρασε τα πρώτα παιδικά της χρόνια στη Σάμο και όταν άρχισε το σχολείο, η οικογένειά της εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές της σε ιδιωτικά σχολεία και στη συνέχεια φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Η σχέση της με το γράψιμο ξεκίνησε από τα γυμνασιακά της χρόνια, γράφοντας έργα για το κουκλοθέατρο, διηγήματα και νουβέλες, που δημοσιεύονταν σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά. Ένας από τους ήρωες που δημιούργησε για το κουκλοθέατρο, ο Κλούβιος, έγινε αργότερα ο ήρωας του κουκλοθέατρου «Μπάρμπα Μητούσης» που εμπνεύστριά του ήταν η Ελένη Περάκη-Θεοχάρη, καθηγήτρια της Ζέη στη Αηδονοπούλου. Παράλληλα με το γράψιμο, αγωνίστηκε ενεργά για την ελευθερία, την κοινωνική δικαιοσύνη και τη δημοκρατία, συμμετέχοντας στο αριστερό κίνημα από τα χρόνια της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα. Η συμμετοχή της σ' αυτό τον αγώνα καθόρισε την προσωπική ζωή της. Από το 1952 μέχρι το 1964 έζησαν μαζί με τον άντρα της, τον θεατρικό συγγραφέα και σκηνοθέτη Γιώργο Σεβαστίκογλου, ως πολιτικοί πρόσφυγες στη Σοβιετική Ένωση, αρχικά στην Τασκένδη και ύστερα στη Μόσχα, όπου γεννήθηκαν και τα δυο παιδιά τους, η Ειρήνη και ο Πέτρος. Κατά την παραμονή της στη Μόσχα σπούδασε σεναριολογία στο εκεί κινηματογραφικό ινστιτούτο. Επέστρεψε με την οικογένειά της στην Ελλάδα το 1964 για να ξαναφύγει οικογενειακώς το 1967, αυτή τη φορά στο Παρίσι, όπου παρέμεινε μέχρι την πτώση της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Εκτός από το μυθιστόρημά της «Η Αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα» (1987), τα βιβλία της απευθύνονται κυρίως στα παιδιά και τους εφήβους, πάντα όμως διαβάζονται με μεγάλη ευχαρίστηση και από τους ενήλικες. Εμπνέονται από προσωπικές της εμπειρίες, υφαίνοντας την υπόθεσή τους παράλληλα με ιστορικά γεγονότα. Τα θέματα που πραγματεύονται είναι καθημερινά και πανανθρώπινα. Ο καθαρός τρόπος γραφής της, η γλωσσική αρτιότητα, η κριτική στάση απέναντι σε πρόσωπα και καταστάσεις, το χιούμορ και η διεισδυτική ματιά στα γεγονότα, είναι τα χαρακτηριστικά των έργων της Άλκης Ζέη που το έχουν κάνει να αγαπηθεί από το ελληνικό και το ξένο αναγνωστικό κοινό. Το «Καπλάνι της βιτρίνας», το πρώτο της μυθιστόρημα, εμπνευσμένο από τα παιδικά της χρόνια στη Σάμο και σχεδόν αυτοβιογραφικό, υπήρξε έργο - σταθμός για την ελληνική παιδική λογοτεχνία και θεωρείται πλέον ένα κλασικό έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας για παιδιά, με συνεχείς επανεκδόσεις από το 1963 που πρωτοκυκλοφόρησε στην Ελλάδα και πολλές μεταφράσεις και διακρίσεις στο εξωτερικό. Το 1990 μεταφέρθηκε στη μικρή οθόνη σε σενάριο και σκηνοθεσία του Πέτρου Λύκα και προβλήθηκε από την ΕΤ1 σ’ έναν κύκλο 10 επεισοδίων. Κατά τη διάρκεια της εξορίας της στη Γαλλία έγραψε το άλλο γνωστό και ευπώλητο μυθιστόρημά της για παιδιά και εφήβους «Ο Μεγάλος περίπατος του Πέτρου» (1971) με ήρωα ένα αγόρι, που ζει τον πόλεμο του ’40 και μεγαλώνει στην Κατοχή. Το βιβλίο μεταφέρθηκε στο θέατρο του 2011 από τον σκηνοθέτη Τάκη Τζαμαργιά. Τα βιβλία της «Σπανιόλικα παπούτσια και άλλες ιστορίες» (1994) και «Με Μολύβι Νο2» (2013) αποτελούν ιδιότυπες αυτοβιογραφίες της συγγραφέως με πολιτικά και υπαρξιακά στοιχεία που διατρέχουν όλη της τη ζωή. Άμεση επιτυχία γνώρισε και το πρώτο της μυθιστόρημα για ενήλικες «Η Αρραβωνιστικιά του Αχιλλέα» (1987), «ένα μεγαλόπνευστο βιβλίο, που αποτελεί τομή στη νεότερη πεζογραφία μας», σύμφωνα με την κριτική. Η Άλκη Ζέη έγινε πρέσβειρα της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας στο εξωτερικό, καθώς το σύνολο του έργου της είναι μεταφρασμένο και κυκλοφορεί σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο. Η ίδια έχει επίσης μεταφράσει από τα γαλλικά, τα ιταλικά και τα ρωσικά αρκετά βιβλία, ανάμεσα στα οποία έργα των Τζιάννι Ροντάρι και Βέρα Πανόβα. Η Άλκη Ζέη έχει τιμηθεί με πολυάριθμα βραβεία, από τα οποία ξεχωρίζουν το αμερικανικό Βραβείο Μίλντρεντ Μπάτσελντερ (1970, 1974, 1980) για το καλύτερο ξένο παιδικό βιβλίο, το Κρατικό Βραβείο παιδικού βιβλίου (1992), το ιταλικό βραβείο Ατσέρμπι για το μυθιστόρημά της «Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα» (2002) και Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου της (2010). Έχει αναγορευθεί επίτιμη διδάκτωρ των Πανεπιστημίων Κύπρου (2012), Θεσσαλονίκης (2014) και Πατρών (2015). Το 2015 τιμήθηκε με τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας και το 2019 με τον Ταξιάρχη του Τάγματος Τεχνών και Γραμμάτων της Γαλλικής Δημοκρατίας. Η τελευταία δημόσια παρουσία της ήταν τον Δεκέμβριο του 2019 στην κατάμεστη, από ενήλικες και μαθητές σχολείων, αίθουσα του Μεγάρου Μουσικής στην Αθήνα, σε μία τιμητική βραδιά που διοργανώθηκε με αφορμή την κυκλοφορία του τελευταίου της βιβλίου «Ένα παιδί από το πουθενά».