Φούρνοι στα χωριά μας την προβιομηχανική περίοδο
Φούρνοι στα χωριά μας την προβιομηχανική περίοδο
Στα προπολεμικά και πρώτα μεταπολεμικά χρόνια σε κάθε χωριό υπήρχαν 2 – 3 φούρνοι, οι οποίοι έψηναν τα ψωμιά που ζύμωναν οι νοικοκυρές στο σπίτι και προς το τέλος ζύμωναν και έψηναν οι ίδιοι ψωμιά τα οποία και πωλούσαν στους κατοίκους. Τι γινόταν, όμως, παλαιότερα? Είναι βέβαιο ότι επαγγελματικοί φούρνοι δεν υπήρχαν. Δεν υπήρχαν, όμως, και οικιακοί φούρνοι… Τι γινόταν λοιπόν? Αίφνης στο ερειπωμένο χωριό Ισμαήλ απαντώνται δύο μόνον μικροί φούρνοι και εκείνοι κτισμένοι τελευταία. Στις αγροικίες (καθ’κιές) δεν υπάρχουν φούρνοι. Υπάρχουν μόνον τζάκια – εστίες για μαγείρευμα. Πώς γινόταν, λοιπόν, η παρασκευή του ψωμιού στις παραδοσιακές κοινωνίες? Σύμφωνα με μια άποψη υπήρχαν 2 – 3 «κοινοί» φούρνοι σε κάθε χωριό όπου οι οι γυναίκες έψηναν τα ψωμιά τους, κουβαλώντας παράλληλα και τα αναγκαία φρύγανα. Τα καρβέλια ήταν μεγάλα και διαρκούσαν. Από κάποιο σημείο και μετά (πότε άραγε?) έγινε αυτόνομη επαγγελματική δραστηριότητα… Στη φωτογραφία φούρνος –μεταγενέστερη προσθήκη- σε καθ’κιά στην περιοχή Κόκκινα Πετράδια (μεταξύ Τούρλας και Κορκοκύλας). Δεν έχω υπόψη μου άλλη περίπτωση.
Στα σπίτια των χωριών και στις αγροικίες υπήρχαν πολλοί χειρόμυλοι… Άλεθαν αλεύρι ή «χονδρό» για πλιγούρι? Θα πρέπει επίσης να λάβουμε υπόψη μας ότι οι ανεμόμυλοι, τουλάχιστον στην Εξωμεριά, σχεδόν διπλασιάστηκαν μετά το 1845… (το ξέρουμε από τον εκλογικό κατάλογο των βουλευτικών εκλογών του 1844).
Ένα άλλο πρόβλημα για την ανέγερση φούρνων ήταν η έλλειψη κατάλληλου υλικού. Ο φούρνος χτιζόταν με συμπαγή τούβλα, κάτι που σπάνιζε στην Τήνο, Οι φούρνοι που έχω δει είναι όλοι χτισμένοι με μικρά κομμάτια σχιστόλιθου.
του Κώστα Δανούση, Ιστορικού και Ερευνητή