Σήμερα, και Σαν Σήμερα 27 Μαρτίου…
Σήμερα, 27 Μαρτίου 2024
Γιορτάζουν
Ματρώνα
Ματρώνη
Επέτειοι και Λοιπές Εορτές
Διεθνής Ημέρα Ουίσκι
Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου. Η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου είναι η ετήσια γιορτή της διεθνούς θεατρικής κοινότητας, από το 1961, όταν πρωτοεμφανίσθηκε με πρωτοβουλία του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου. Εορτάζεται κάθε χρόνο στις 27 Μαρτίου, με θεατρικά δρώμενα και άλλες συναφείς με το θέατρο εκδηλώσεις, που διοργανώνονται από τα εθνικά τμήματα του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, μιας Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης που συνενώνει τους επαγγελματίες του θεάτρου και συνεργάζεται στενά με την UNESCO. Κάθε χρόνο ένας άνθρωπος του θεάτρου αναλαμβάνει να γράψει το μήνυμα του εορτασμού, το οποίο είθισται να διαβάζεται στα θέατρα πριν από την παράσταση της 27ης Μαρτίου. Το φετινό μήνυμα (2024) υπογράφει ο νορβηγός θεατρικός συγγραφέας Γιόν Φόσε (Νόμπελ Λογοτεχνίας 2023) και έχει ως εξής: Η Τέχνη είναι Ειρήνη. Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και ταυτόχρονα μοιάζει με όλους τους άλλους ανθρώπους. Η ορατή, εξωτερική μας εμφάνιση είναι διαφορετική από όλων των άλλων φυσικά, αλλά υπάρχει επίσης κάτι μέσα στον καθένα από εμάς, που ανήκει μόνο σε αυτό το άτομο - που είναι μόνο αυτό το άτομο. Θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε το πνεύμα του ή την ψυχή του. Ή αλλιώς, μπορούμε να αποφασίσουμε να μην το χαρακτηρίσουμε καθόλου με λέξεις, απλά να το αφήσουμε ήσυχο. Αλλά ενώ όλοι μας είμαστε διαφορετικοί μεταξύ μας, είμαστε και όμοιοι. Οι άνθρωποι από κάθε μέρος του κόσμου είναι θεμελιωδώς παρόμοιοι, ανεξάρτητα από τη γλώσσα που μιλάμε, το χρώμα του δέρματός μας, το χρώμα των μαλλιών μας. Αυτό μπορεί να είναι κάπως παράδοξο: ότι είμαστε εντελώς όμοιοι και ταυτόχρονα εντελώς ανόμοιοι. Ίσως ο άνθρωπος να είναι εγγενώς παράδοξος, με τη γεφύρωση του σώματος και της ψυχής μας περιλαμβάνουμε τόσο την πιο γήινη, απτή ύπαρξη όσο και κάτι που υπερβαίνει αυτά τα υλικά, επίγεια όρια. Η τέχνη, η καλή τέχνη, καταφέρνει με τον υπέροχο τρόπο της να συνδυάζει το εντελώς μοναδικό με το καθολικό. Μας επιτρέπει να κατανοήσουμε το διαφορετικό -το ξένο, θα μπορούσαμε να πούμε- ως καθολικό. Με αυτόν τον τρόπο, η τέχνη σπάει τα όρια μεταξύ γλωσσών, γεωγραφικών περιοχών, χωρών. Συγκεντρώνει όχι μόνο τις ατομικές ιδιότητες του καθενός, αλλά και με μια άλλη έννοια, τα ατομικά χαρακτηριστικά κάθε ομάδας ανθρώπων, για παράδειγμα κάθε έθνους. Η τέχνη το κάνει αυτό όχι ισοπεδώνοντας τις διαφορές και κάνοντας τα πάντα ίδια, αλλά αντίθετα, δείχνοντάς μας τι είναι διαφορετικό από εμάς, άλλο ή ξένο. Κάθε σπουδαία τέχνη περιέχει ακριβώς αυτό: κάτι ξένο, κάτι που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε πλήρως κι όμως ταυτόχρονα το κατανοούμε κατά κάποιον τρόπο. Περιέχει ένα μυστήριο, ας πούμε. Κάτι που μας γοητεύει και έτσι μας ωθεί πέρα από τα όριά μας και με αυτόν τον τρόπο δημιουργεί την υπέρβαση που κάθε τέχνη πρέπει και να περιέχει μέσα της και να μας οδηγεί σ’ αυτήν. Δεν γνωρίζω καλύτερο τρόπο για να φέρει κανείς κοντά τα αντίθετα. Αυτή είναι η ακριβώς αντίστροφη προσέγγιση από εκείνη των βίαιων συγκρούσεων που βλέπουμε τόσο πολύ συχνά στον κόσμο, οι οποίες υποκύπτουν στον καταστροφικό πειρασμό να εξοντώσουν οτιδήποτε ξένο, οτιδήποτε μοναδικό και διαφορετικό, συχνά χρησιμοποιώντας τις πιο απάνθρωπες εφευρέσεις που έχει θέσει στη διάθεσή μας η τεχνολογία. Υπάρχει τρομοκρατία στον κόσμο. Υπάρχει πόλεμος. Διότι οι άνθρωποι έχουν και μια ζωώδη πλευρά που καθοδηγείται από το ένστικτο να βιώνουν το άλλο, το ξένο, ως απειλή για τη δική τους ύπαρξη και όχι ως ένα συναρπαστικό μυστήριο. Έτσι εξαφανίζεται η μοναδικότητα -οι διαφορές που όλοι μπορούμε να δούμε, αφήνοντας πίσω μια συλλογική ομοιομορφία, όπου οτιδήποτε διαφορετικό αποτελεί απειλή που πρέπει να εξαλειφθεί. Αυτό που φαίνεται από έξω ως διαφορά, για παράδειγμα στη θρησκεία ή στην πολιτική ιδεολογία, γίνεται κάτι που πρέπει να κατατροπωθεί και να καταστραφεί. Ο πόλεμος είναι η μάχη ενάντια σε αυτό που βρίσκεται βαθιά μέσα σε όλους μας: το κάτι μοναδικό. Και είναι επίσης μια μάχη ενάντια στην τέχνη, ενάντια σε αυτό που βρίσκεται βαθιά μέσα σε κάθε τέχνη. Μίλησα εδώ για την τέχνη γενικά, όχι για το θέατρο ή τη θεατρική γραφή ειδικότερα, αλλά αυτό συμβαίνει επειδή, όπως είπα, όλη η καλή τέχνη, κατά βάθος, περιστρέφεται γύρω από το ίδιο πράγμα: παίρνει το εντελώς μοναδικό, το εντελώς συγκεκριμένο, και το καθιστά καθολικό. Ενώνει το ιδιαίτερο με το καθολικό μέσω της καλλιτεχνικής του έκφρασης: δεν εξαλείφει την ιδιαιτερότητά του, αλλά την τονίζει, αφήνοντας το ξένο και το άγνωστο να λάμψει ξεκάθαρα. Ο πόλεμος και η τέχνη είναι αντίθετα, όπως ακριβώς ο πόλεμος και η ειρήνη είναι αντίθετα - είναι τόσο απλό. Η τέχνη είναι ειρήνη.
Εθνική Ημέρα της Ισπανικής Παέγια στις ΗΠΑ. Η παέγια (paella) είναι ένα δημοφιλές πιάτο της ισπανικής κουζίνας, με ρύζι αρωματισμένο με σαφράν και μαγειρεμένο με κρέας, θαλασσινά και λαχανικά. Η ονομασία του προέρχεται από το ειδικό σκεύος στο οποίο μαγειρεύεται, την παεγιέρα (paellera), ένα πλατύ στρογγυλό τηγάνι με δύο χερούλια. Παραδοσιακά η παέγια μεγειρεύεται στο ύπαιθρο σε φωτιά από ξύλα και τρώγεται από το τηγάνι. Το έδεσμα έλκει την καταγωγή του από την περιοχή της Βαλένθια, στην ανατολική ακτή της Ισπανίας. Το ρύζι, που αποτελεί την βάση της παέγια, άρχισαν να καλλιεργούν στην περιοχή περί τον 10ο αιώνα, οι Μαυριτανοί, οι μουσουλμάνοι της Βόρειας Αφρικής που είχαν υπό την κατοχή τους το μεγαλύτερο μέρος της Ιβηρικής Χερσονήσου. Οι αγρεργάτες της Βαλένθια ήταν οι πρώτοι διδάξαντες της παέγια. Στο μεσημεριανό διάλειμμα,άναβαν φωτιά στο ύπαιθρο και σ' ένα αυτοσχέδιο τηγάνι μαγείρευαν ρύζι με λαχανικά και σαλιγκάρια. Το έδεσμα αυτό έλαβε και την ευλογία της Καθολικής Εκκλησίας, καθώς ήταν ταιριαστό με την νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Αργότερα οι παράκτιοι κάτοικοι της Βαλένθια αντικατέστησαν το σαλιγκάρι με το χέλι και τα διάφορα λαχανικά με φασόλια γίγαντες. Τα πιο σοφιστικέ πιάτα με κοτόπουλο και θαλασσινά άρχισαν να εμφανίζονται στα τέλη του 18ου αιώνα, με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου των Ισπανών. Πολύς κόσμος εκτός Ισπανίας πιστεύει ότι η παέγια είναι το εθνικό πιάτο της χώρας, όμως οι ίδιοι οι Ισπανοί τό θεωρούν ως μια τοπική σπεσιαλιτέ της Βαλένθια
Χριστιανικό Εορτολόγιο
Ορθόδοξη Εκκλησία
Οσίας Ματρώνης, της εν Θεσσαλονίκη. Μάρτυρας της χριστιανικής εκκλησίας, η μνήμη της οποίας τιμάται στις 27 Μαρτίου. Η Ματρώνα έζησε τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους στη Θεσσαλονίκη και ήταν υπηρέτρια της συζύγου ενός Ιουδαίου αξιωματούχου, που ονομαζόταν Παντίλλα. Χωρίς να το γνωρίζουν οι κύριοί της, η Ματρώνα έγινε χριστιανή και κάθε Κυριακή αφού συνόδευε την εβραία κυρία της μέχρι την είσοδο της συναγωγής, στη συνέχεια μετέβαινε να εκτελέσει τα χριστιανικά της καθήκοντα, στη χριστιανική εκκλησία. Οι άλλες υπηρέτριες, οι οποίες τη φθονούσαν, διότι είχε την εύνοια της κυρίας, την κατασκόπευσαν και την πρόδωσαν. Η Παντίλλα κάλεσε τη Ματρώνα για να της πει εάν οι κατηγορίες αληθεύουν. Η Ματρώνα τότε με περισσό θάρρος ομολόγησε την πίστη της. Έξαλλη η Παντίλλα διέταξε να τη δείρουν ανελέητα και να τη ρίξουν στη φυλακή, όπου μετά από κακουχίες παρέδωσε το πνεύμα. Όμως και η σκληρή Παντίλλα τιμωρήθηκε, καθώς έπεσε κατά λάθος από το τείχος και σκοτώθηκε.
Αγίου προφήτου Ανανί.
Αγίων μαρτύρων Φιλητού του συγκλητικού και Λυδίας, Θεοπρεπίου και Μακεδόνος, Αμφιλοχίου του δουκός και Κρονίδου του κομενταρησίου.
Αγίων μαρτύρων Βαρουχίου και Ιωάννου.
Οσίου Ευτυχίου.
Οσίου Κηρύκου του εν Απρω,
Αγίου Παύλου, επισκόπου Κορίνθου.
Αγίου Εφραίμ, αρχιεπισκόπου Ροστώβ της Ρωσίας.
Αγίου Αμβροσίου, πατριάρχου Γεωργίας.
Καθολική Εκκλησία
Αγίου Ροβέρτου, φράγκου μοναχού που εκχριστιάνισε τους Βαυαρούς και άλλους παραδουνάβιους λαούς τον έβδομο αιώνα και ίδρυσε την πόλη του Ζάλτζμπουργκ.
Αγίου Αμαδόρ (Αγαπητού) του Πορτογάλου.
Αγίου Ιωάννη του Αιγυπτίου.
Αγίας Αυγούστας.
Είπαν…
“Το φως της αλήθειας έκαμε πολλούς ανθρώπους να επιζητούν να κρυφτούν πίσω από την παχιά σκιά της.” Μολιέρος, Ζαν Μπατίστ Ποκλέν το πραγματικό του όνομα, γάλλος συγγραφέας. («Δον Ζουάν», «Ο κατά φαντασία ασθενής», «Ταρτούφος», «Αρχοντοχωριάτης»)
Σαν Σήμερα, 27 Μαρτίου…
Τι έγινε Σαν Σήμερα, 27 Μαρτίου, στην Ελλάδα και τον Κόσμο…
1309 Ο Πάπας Κλήμης Ε΄ αφορίζει τη Βενετία και όλους τους κατοίκους της.
1821 Ελληνική Επανάσταση: Οι επαναστάτες του Αλέξανδρου Υψηλάντη εισέρχονται στο Βουκουρέστι. Την ίδια μέρα ο Αθανάσιος Διάκος, μετά από δοξολογία στη Μονή του Οσίου Λουκά, κηρύσσει την Επανάσταση στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα, ενώ ελληνικές δυνάμεις, με επικεφαλής τον αρματολό Πανουργιά, ελευθερώνουν την πρωτεύουσα της Φωκίδας, Σάλωνα (Άμφισσα).
1845 Γεννήθηκε ο Γερμανός φυσικός Βίλχελμ Κόνραντ Ρέντγκεν, που ανακάλυψε την ύπαρξη των ακτίνων Χ και την ακτινογραφία
1871 Πραγματοποιείται ο πρώτος διεθνής αγώνας ράγκμπι, όταν η Σκωτία νικά την Αγγλία στο Εδιμβούργο.
1884 Κόσμος στο Σινσινάτι του Οχάιο επιτίθεται στους ενόρκους των οποίων η ετυμηγορία ήταν ανθρωποκτονία από αμέλεια σε μία σαφή περίπτωση δολοφονίας. Στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια των επόμενων ημερών, θα δημιουργηθούν ταραχές και θα καταστραφει το Δικαστικό Μέγαρο.
1886 Ο Τζερόνιμο, πολεμιστής των Απάτσι, παραδίνεται στον αμερικανικό στρατό. Ο διάσημος Ινδιάνος πολεμιστής πολέμησε εναντίον του Μεξικού και των ΗΠΑ για την επέκταση των εδαφών των ινδιάνων κατά την διάρκεια των πολυετών πολέμων. «Jeronimo» ήταν το όνομα που δόθηκε σ ‘αυτόν κατά τη διάρκεια μιας μάχης με στρατιώτες του Μεξικού. Το πραγματικό ινδιάνικο όνομά του ήταν Gokhlä yeh.
1886 Γεννήθηκε ο Λούντβιχ Μις φαν ντερ Ρόε, Γερμανός αρχιτέκτονας. Ο Λούντβιχ Μις βαν ντερ Ρόε (Ludwig Mies van der Rohe) θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους αρχιτέκτονες του 20ου αιώνα, δίπλα στον Λε Κορμπιζιέ, τον Βάλτερ Γκρόπιους και τον Φρανκ Λόιντ Ράιτ. Η καριέρα του χαρακτηρίστηκε από την αλλαγή της χώρας στην οποία εργαζόταν (από το Βερολίνο μεταφέρθηκε το 1937 στις ΗΠΑ) και από μία σχεδόν ριζική μεταστροφή από τα πρώτα νεοκλασικά του κτίρια στα μεταγενέστερα αφαιρετικά του έργα για τα οποία έγινε διάσημος. Ο αφορισμός του «less is more» («το λιγότερο είναι το περισσότερο») οδήγησε σε καθαρά γεωμετρικά και χωρίς διακοσμήσεις κτίρια που εντυπωσιάζουν για τις λεπτομέρειές τους, για τις κομψές τους αναλογίες και τα πολύτιμα υλικά τους (όνυχας, χρώμιο, μάρμαρο, μπρούντζος) διατήρησε με θρησκευτική ευλάβεια τον Μις βαν ντερ Ρόε ως ίνδαλμά του. Ο Αλμπέρτο Κάμπο Μπαέζα, ο Τζον Πόσον, ο Ντέιβιντ Τσίπερφιλντ και ο Ζαν Νουβέλ είναι μερικοί μόνο από τους αρχιτέκτονες που έχει επηρεάσει, ενώ οι λιτοί του ουρανοξύστες έχουν αντιγραφεί πάμπολλες φορές. Ο Μαρία Λούντβιχ Μίκαελ Μις (αργότερα προσέθεσε στο πατρικό και το μητρικό επώνυμο βαν ντερ Ρόε) γεννήθηκε στις 27 Μαρτίου 1886 στο Άαχεν της Γερμανίας. Από τα μαθητικά του χρόνια εργάστηκε κοντά στον οικοδόμο πατέρα του και αργότερα μαθήτευσε κοντά σε διάφορους αρχιτέκτονες, όπου αντέγραφε διάφορα στιλ κι έμαθε τα μυστικά του επαγγέλματος. Δεν παρακολούθησε ποτέ επίσημα μαθήματα αρχιτεκτονικής, κάτι για το οποίο ήταν σχεδόν περήφανος. Το 1912 άνοιξε το δικό του γραφείο στο Βερολίνο και το 1927 σχεδίασε ένα από τα πιο διάσημα κτίρια του 20ού αιώνα στη Βαρκελώνη, το γερμανικό περίπτερο για τη διεθνή έκθεση του 1929, το οποίο είχε μία περιπετειώδη διαδρομή. Γκρεμίστηκε ύστερα από μερικούς μήνες για να ξανακτιστεί ένα τέλειο αντίγραφό του στην ίδια θέση με εξονυχιστική ακρίβεια το 1986. Αυτό το μικρό περίπτερο (γνωστό ως Barcelona Pavilion) διέθετε επίπεδη οροφή που στηριζόταν σε λεπτές μεταλλικές κολόνες. Τοίχοι από τηνιακό μάρμαρο και όνυχα στέκονταν ελεύθεροι από τα φέροντα στοιχεία κι έκρυβαν δυναμικά το εσωτερικό του χώρου και τα δάπεδα από τραβερτίνη. Τα υπόλοιπα έργα του ακολούθησαν αυτή τη σπαρτιατική λιτότητα (μουσεία, κατοικίες, γραφεία, ουρανοξύστες, πανεπιστήμια) κι έφθασαν σ’ ένα μοναδικό βαθμό απλότητας. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν η κατοικία Φάρνσγουορθ (1951), μία ριζοσπαστική κατοικία που περιτριγυρίζεται από γυαλί και ο ουρανοξύστης Seagram (1958) στη Νέα Υόρκη. Επιπλέον, ο Μις σχεδίασε και μερικά από τα πιο κορυφαία έπιπλα που σχεδιάστηκαν από αρχιτέκτονα τον περασμένο αιώνα: Οι καρέκλες του Barcelona ή οι MR20 με τις χαρακτηριστικές καμπύλες τους αποπνέουν αφάνταστη χάρη και αποτελούν σύμβολα υψηλού γούστου. Ο Λούντβιχ Μις βαν ντερ Ρόε πέθανε στις 17 Αυγούστου 1969 στο Σικάγο, σε ηλικία 83 ετών.
1886 Γεννήθηκε ο μπολσεβίκος Σεργκέι Μιρόνοβιτς Κίροφ
1897 Πέθανε ο Ανδρέας Αναγνωστάκης, διακεκριμένος έλληνας οφθαλμίατρος.
1901 Γεννήθηκε ο Καρλ Μπαρκς: Ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν των κόμικς. Αμερικανός κομίστας, που δημιούργησε τον Σκρουτζ Μακ Ντακ και πολλούς άλλους χάρτινους ήρωες της Ντίσνεϊ. Ο Αμερικανός Καρλ Μπαρκς (Carl Barks) θεωρείται ένα από τα κορυφαία ονόματα στο χώρο του κόμικς. Ο «Χανς Κρίστιαν Άντερσεν των κόμικς», όπως τον είχαν αποκαλέσει, εργάστηκε για πολλά χρόνια στη Ντίσνεϊ (είτε ως υπάλληλος είτε ως εξωτερικός συνεργάτης) και ασχολήθηκε κυρίως με τα διάσημα «παπιά» του Γουόλτ Ντίσνεϊ. Έγραψε τις πρώτες ιστορίες του Ντόναλντ Ντακ και δημιούργησε πλειάδα χάρτινων ηρώων, όπως τον Σκρουτζ Μακ Ντακ, τον Γκαστόνε, τον Κύρο Γρανάζη, τον Σκληρόκαρδο Χρυσοκούκη, τους Μουργόλυκους, τον Τζον Ρόμπαξ και τη Μάτζικα Ντε Σπελ,αλλά και τον τόπο δράση τους, τη Λιμνούπολη. Ο Καρλ Μπαρκς γεννήθηκε στις 27 Μαρτίου 1901 στο ράντσο του πατέρα του στο Μέριλ του Όρεγκον. Εγκατέλειψε το σχολείο στα 15 του κι έκανε διάφορες δουλειές μέχρι να βρει τον βηματισμό του κι έχοντας έφεση στο σκίτσο να κάνει τελικά το χόμπι του επάγγελμα. Το 1935 προσλήφθηκε στη Ντίσνεϊ, στην οποία παρέμεινε έως το 1942, οπότε παραιτήθηκε για λόγους υγείας και μέχρι το 1966 σχεδίαζε κι έγραφε ιστορίες για την εταιρεία ως εξωτερικός συνεργάτης. Ξεκίνησε να γράφει ιστορίες για τα μέλη της οικογένειας Ντακ. Κοντά στην περιπέτεια φυσικά υπήρχε υποχρεωτικά θέση για τρελό χιούμορ, ενώ σημαντικό ρόλο στις ιστορίες του είχαν οι χαρακτήρες των εμπλεκομένων σε αυτές. Οι χαρακτήρες του Μπαρκς ξεκινούσαν από ένα ευρείας αναγνώρισης χαρακτηριστικό (Ντόναλντ ο γκαφατζής, Γκαστόνε ο τυχεράκιας, Σκρουτζ ο φιλάργυρος, Μουργόλυκοι οι κακοί...), στην πορεία όμως εμπλουτίζονταν συνεχώς, με αποτέλεσμα τελικά να είναι εξαιρετικά πολύπλοκες προσωπικότητες. Στο ζωόμορφο σύμπαν των κόμικς του Μπαρκς οι πρωταγωνιστές του μοιάζουν εξαιρετικά με ανθρώπους. Εκτός όμως από το να αναπτύσσει με καινούργια χαρακτηρολογικά δεδομένα για τους ήδη γνωστούς ήρωες του Ντίσνεϊ, ο Μπαρκς επινόησε κι εξέλιξε αρκετούς ακόμη. Μεταξύ αυτών η μάγισσα Μάτζικα ντε Σπελ, ο σκληρός, αμοραλιστής ζάπλουτος Σκληρόκαρδος Χρυσοκούκης, ο τυχεράκιας Γκαστόνε, ο τρελός εφευρέτης Κύρος Γρανάζης και φυσικά ο τσιγκούνης Σκρουτζ Μακ Ντακ. Εμπνεύστηκε τον Σκρουτζ το 1947 από τον Εμπενίζερ Σκρουτζ, βασικό χαρακτήρα της νουβέλας του Κάρολου Ντίκενς «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία». Το όνομά του και η τσιγκουνιά του μάλιστα παραπέμπουν απευθείας στο πρωτότυπο. «Συνειδητοποίησα ότι είχα δημιουργήσει ένα χαρακτήρα που θα μπορούσα να τον εξελίσσω επί χρόνια. Ήταν σαν ένα φυτό που αναπτυσσόταν συνεχώς, ξεδιπλώνοντας φύλλα των χιλίων δολαρίων» έλεγε. Η σημαντική προσφορά του Καρλ Μπαρκς στα κόμικς, που τον καθιστά πρωτοπόρο, έγκειται στο ότι δούλεψε σε βάθος τους χαρακτήρες των παπιών, ανακάλυψε τις αντιφάσεις του χαρακτήρα τους, ανέδειξε τις τρυφερές και συναισθηματικές πτυχές τους, με αποτέλεσμα οι ιστορίες του να μοιάζουν φανταστικές αλληγορίες, οι πρωταγωνιστές των οποίων θα μπορούσαν να είναι και άνθρωποι. «Ποτέ μου δεν είδα τους ήρωές μου ως παπιες, πάντοτε τους έβλεπα σαν ανθρώπους» έλεγε συχνά. Εμπνεόμενος και από τον κινηματογράφο (ανάμεσα στις αγαπημένες του ήταν οι συγκινητικές, τρυφερές, ανθρώπινες ταινίες του Φρανκ Κάπρα), ενηλικίωσε την τέχνη των κόμικς, αρνούμενος τις μονοδιάστατες ερμηνείες των καταστάσεων που περιέγραφε. Αν δεν έκανε κόμικς, θα μπορούσε να είναι ο ιδανικός αφηγητής της πραγματικής ζωής. Ο Καρλ Μπαρκς πεθανε στις 25 Αυγούστου 2000 στο Γκραντ Πας του Όρεγκον, σε ηλικία 99 ετών. Είχε νυμφευτεί τρεις φορές και είχε αποκτήσει δύο παιδιά.
1914 Στις Βρυξέλλες, πραγματοποιείται η πρώτη επιτυχημένη μετάγγιση αίματος
1920 Ο Κόκκινος Στρατός μπαίνει νικηφόρος στο Νοβοροσίσκ
1927 Γεννήθηκε ο Μστισλάβ Ροστροπόβιτς, Σοβιετικός τσελίστας και μαέστρος _διευθυντής ορχήστρας (πέθανε 27 Απριλίου 2007). Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους βιολοντσελίστες του 20ού αιώνα. Εκτός από τις ερμηνείες και την τεχνική του, έγινε γνωστός για τη σύνθεση και εκτέλεση νέων έργων, που διεύρυναν σημαντικά το ρεπερτόριο του τσέλο. Έδωσε πρεμιέρες για περισσότερα από 100 έργα
1938 Γεννήθηκε η Κατερίνα Γιουλάκη, ελληνίδα ηθοποιός.
1946 Δημοσιεύεται προκήρυξη της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΑΜ με την οποία καλεί το λαό να απόσχει από τις εκλογές της 31ης Μάρτη.
1946 Ο Μίκης Θεοδωράκης μεταφέρεται σε νοσοκομείο της Αθήνας με σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, οι οποίες θα του προκαλέσουν μόνιμο πρόβλημα στον αριστερό οφθαλμό. Την προηγούμενη μέρα έλαβε μέρος σε συλλαλητήριο του ΚΚΕ κατά των εκλογών της 31ης Μαρτίου και συνελήφθη από την Αστυνομία, η οποία τον κακοποίησε στο νεκροτομείο της Αθήνας.
1958 Ο Νικίτα Χρουστσόφ γίνεται Πρωθυπουργός της Σοβιετικής Ένωσης.
1958 Πεθαίνει ο πεζογράφος Δημοσθένης Βουτυράς
1959 Γεννήθηκε ο Ιβάν Σαββίδης, ελληνορρώσος επιχειρηματίας (ΠΑΟΚ, ΕΘΝΟΣ, OPEN, ΟΛΘ).
1961 Κλείνουν οι φυλακές της Γυάρου με τη μεταφορά σε άλλες φυλακές των τελευταίων 137 κρατουμένων, στη μεγάλη τους πλειοψηφία πολιτικών.
1963 Γεννήθηκε ο αμερικανός σκηνοθέτης και σεναριογράφος, Κουέντιν Ταραντίνο. Ο Κουέντιν Ταραντίνο (Quentin Tarantino) είναι αμερικανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος, ηθοποιός και παραγωγός, ένας από τους πιο ξεχωριστούς κινηματογραφικούς δημιουργούς που εμφανίστηκαν την τελευταία δεκαετία του περασμένου αιώνα. Οι ταινίες του Ταραντίνο είναι κατά βάση θρίλερ και διακρίνονται για τη στυλιζαρισμένη βία, τους κοφτερούς διαλόγους, το μαύρο χιούμορ και τις σινεφιλικές αναφορές τους. Αυτοδίδακτος δημιουργός, έμαθε την τέχνη της κινούμενης εικόνας βλέποντας χιλιάδες ταινίες στο βιντεοκλάμπ όπου εργαζόταν στα νιάτα του και όχι σε κάποια κινηματογραφική σχολή. Ο ίδιος διακηρύσσει σε κάθε ευκαιρία: «Δεν πιστεύω στον ελιτισμό. Δεν νομίζω ότι το κοινό των ταινιών μου είναι κατωτέρου επιπέδου από εμένα. Είμαι το κοινό».
1964 125 άνθρωποι σκοτώνονται στην Αλάσκα, μετά από σεισμική δόνηση 8,4 Ρίχτερ. Είναι ο μεγαλύτερος σεισμός που έγινε ποτέ στις ΗΠΑ
1964 Τη νύχτα 26 προς 27 Μάρτη του 1964 βρίσκεται νεκρός στο κατάστρωμα του επιβατηγού πλοίου «Κολοκοτρώνης» ο προλετάριος ποιητής Φώτης Αγγουλές
1965 Οι ΗΠΑ με αυστηρό διάβημά τους προς την κυπριακή κυβέρνηση ζητούν την ακύρωση της αγοράς σοβιετικών αντιαεροπορικών πυραύλων, με τη δικαιολογία ότι μία τέτοια αγορά θα μπορούσε να προκαλέσει τουρκική επίθεση με πρόσχημα την προστασία των Τουρκοκυπρίων.
1966 Γεννιέται ο Ζάρκο Πάσπαλι, Σέρβος καλαθοσφαιριστής. Με ύψος 2,08 μ. αγωνιζόταν στις θέσεις του σμολ και πάουερ φόργουορντ. Αγωνίστηκε στο μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του στην Ελλάδα (έξι συνολικά σεζόν), αποτελώντας έναν από τους κορυφαίους αθλητές κατά τη συγκεκριμένη περίοδο, έχοντας σημαντική επιρροή στην ανάδειξη του ελληνικού πρωταθλήματος. Επίσης αγωνίστηκε στην (ενιαία) Γιουγκοσλαβία, όντας μεγάλο αστέρι από την αρχή της καριέρας του στην Παρτιζάν, με την οποία κατέκτησε κύπελλο Κόρατς, πρωτάθλημα και κύπελλο Γιουγκοσλαβίας. Αργότερα στο ΝΒΑ, την Ιταλία, τη Γαλλία.
1968 Πέθανε ο σοβιετικός κοσμοναύτης, Γιούρι Γκαγκάριν, ο πρώτος άνθρωπος που τέθηκε σε τροχιά γύρω από τη Γη
1970 Αρχίζει η δίκη των μελών της Δημοκρατικής Άμυνας, οι περισσότεροι από τους οποίους κατηγορούνται για βομβιστικές ενέργειες κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Ανάμεσά τους, ο Σάκης Καράγιωργας, ο Νίκος Κωνσταντόπουλος και ο στρατηγός Ιορδανίδης.
1973 Ο Μάρλον Μπράντο αρνείται το Οσκαρ για την ταινία “Ο Νονός”, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη συμπεριφορά του Χόλιγουντ απέναντι στους ερυθρόδερμους.
1976 Μπαίνει ο θεμέλιος λίθος του Δικαστικού Μεγάρου στη λεωφόρο Αλεξάνδρας.
1977 Δύο Boeing 747, ένα της KLM κι ένα της PanAm, συγκρούονται στο διάδρομο απογείωσης του αεροδρομίου της Τενερίφης στα Κανάρια Νησιά. Πρόκειται για το πιο πολύνεκρο αεροπορικό δυστύχημα, καθώς 583 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους, μεταξύ των οποίων και ένας Ελληνας, και μόλις 61 διασώζονται.
1980 Εκατό άτομα βρίσκουν το θάνατο στα παγωμένα νερά της Βόρειας Θάλασσας, όταν ανατρέπεται το «πλωτό ξενοδοχείο», δηλαδή η πλατφόρμα στην οποία κατοικούσαν οι εργαζόμενοι των συνεργείων γεωτρήσεων.
1994 Στην Ιταλία, το κόμμα του Σίλβιο Μπερλουσκόνι αναδεικνύεται πρώτο στις βουλευτικές εκλογές.
2002 Πέθανε ο αυστροαμερικανός σκηνοθέτης, Μπίλι Γουάιλντερ
2006 Πέθανε ο Στανισλάβ Λεμ Πολωνός συγγραφέας έργων επιστημονικής φαντασίας, από τους σημαντικότερους παγκοσμίως. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε 41 γλώσσες, με πωλήσεις άνω των 27 εκατομμυρίων αντιτύπων. Ο Στάνισλαβ Λεμ γεννήθηκε στην πόλη Λβοβ, που σήμερα ανήκει στην Ουκρανία, στις 12 Σεπτεμβρίου 1921. Αν και εβραϊκής καταγωγής, θεωρούσε τον εαυτό του άθεο «για λόγους ηθικής». Σπούδασε ιατρική, αλλά δεν εξάσκησε ποτέ το επάγγελμα. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής δούλεψε με πλαστά έγγραφα ως μηχανικός αυτοκινήτων και συμμετείχε στην Αντίσταση. Το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Ο Άνθρωπος από τον πλανήτη Άρη» κυκλοφόρησε το 1946. Το πιο γνωστό του έργο είναι το «Σολάρις» (1961), που αναφέρεται στη ζωή σ' έναν απόμακρο πλανήτη. Μεταφέρθηκε δύο φορές στη μεγάλη οθόνη, το 1972 από τον ρώσο σκηνοθέτη Αντρέι Ταρκόφσκι και το 2002 από τον αμερικανό Στίβεν Σόντερμπεργκ με πρωταγωνιστή τον Τζορτζ Κλούνεϊ. Ο Λεμ κέρδισε τη διεθνή αναγνώριση με την «Κυβεριάδα» (1967), όπου περιγράφει έναν κόσμο υπό την ηγεσία των ρομπότ. Κύριο μοτίβο στο λογοτεχνικό του έργο είναι η αδυναμία συνεννόησης μεταξύ ανθρώπων και εξωγήινων όντων. Συχνά, οι κοινωνίες τους φαντάζουν ακατανόητες στους γήινους. Σε πολλά βιβλία του περιγράφεται η αποτυχία της πρώτης επαφής. Η γραφή του Λεμ διακρίνεται για το έξυπνο χιούμορ, τα λογοπαίγνια και τους νεολογισμούς. Χρησιμοποίησε τη λογοτεχνική φόρμα της επιστημονικής φαντασίας για να ξεγλιστρήσει από τους σκοπέλους της κομμουνιστικής λογοκρισίας. Μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού στην Πολωνία το 1989, σταμάτησε τη λογοτεχνική του παραγωγή. Ασχολήθηκε με το ηλεκτρονικό έγκλημα και τα τεχνολογικά και ηθικά προβλήματα που θέτει η επέκταση του Διαδικτύου. Στα ελληνικά κυκλοφορούν τα βιβλία του: «Η αναζήτηση» (εκδόσεις «Καστανιώτη»), «Κυβεριάδα» (εκδόσεις «Κάκτος»), «Σολάρις» (εκδόσεις «Ποταμός») και «Τα ημερολόγια των άστρων» (εκδόσεις «Ποταμός»).
2010 Πεθαίνει ο φυσικός και ακαδημαϊκός Καίσαρ Αλεξόπουλος, μέλος της ομάδας ΒΑΝ για την πρόβλεψη των σεισμών.