Σήμερα, και Σαν Σήμερα 24 Μαρτίου…
Γιορτάζουν
Ορθόδοξος
Ορθοδοξία
Ορθούλα
Επέτειοι και Λοιπές Εορτές
Διεθνής Ημέρα για το Δικαίωμα στην Αλήθεια σχετικά με τις Καταφανείς Παραβιάσεις των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και την Αξιοπρέπεια των Θυμάτων
Παγκόσμια Ημέρα κατά της Φυματίωσης
Ημέρα Μνήμης για την Αλήθεια και τη Δικαιοσύνη στην Αργεντινή, που τιμά τα θύματα της επτάχρονης δικτατορίας στη χώρα (1976-1983).
Χριστιανικό Εορτολόγιο
Ορθόδοξη Εκκλησία
Α’ Νηστειών (Κυριακή της Ορθοδοξίας). Η πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής (Α’ Νηστειών) ονομάζεται και Κυριακή της Ορθοδοξίας, σε ανάμνηση της αναστήλωσης των εικόνων από την αυτοκράτειρα Θεοδώρα το 842, που σηματοδότησε το τέλος της Εικονομαχίας (726-843), της πολιτικοθρησκευτικής διαμάχης που συντάραξε τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και απείλησε τη συνοχή της. Στην πανηγυρική λειτουργία της ημέρας στον Καθεδρικό Ναό της Αθήνας παρίσταται από την εποχή του βασιλιά Γεωργίου Α' ο εκάστοτε ανώτατος άρχοντας της χώρας (από τη Μεταπολίτευση ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας) και απαγγέλει το «Σύμβολο της Πίστεως» («Πιστεύω»), συνεχίζοντας μία παράδοση αιώνων, που κρατά από το Βυζάντιο. Το 2024, η Κυριακή της Ορθοδοξίας δεν θα εορτασθεί με το ανωτέρω τυπικό ως ένδειξη διαμαρτυρίας της Εκκλησίας της Ελλάδος για την ψήφιση από την Βουλή του πολιτικού γάμου των ομόφυλων ζευγαριών. Ο εορτασμός θα γίνει στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Ασωμάτων Πετράκη στην Αθήνα, όπου θα τελεσθεί η Συνοδική Θεία Λειτουργία χωρίς την παρουσία της πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας της χώρας και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Στη Μονή Πετράκη θα διοργανωθεί και το γεύμα της Ιεραρχίας, ενώ τα προηγούμενα χρόνια ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και οι Συνοδικοί Ιεράρχες συνέτρωγαν με τον/την Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Την Κυριακή της Ορθοδοξίας (24 Μαρτίου 2024) γιορτάζουν όσοι και όσες φέρουν το όνομα Ορθοδοξία και Ορθόδοξος.
Αγίου Αρτέμωνος, επισκόπου Σελευκείας.
Αγίων μαρτύρων Ρωμύλου και Σεκούνδου.
Αγίου ιερομάρτυρος Αρτέμονος πρεσβυτέρου Λαοδικείας.
Αγίου μάρτυρος Τιμολάου και των αυτώ.
Οσίου Ζαχαρίου του εν Χαρσικίω.
Οσίου Μαρτίνου του Θηβαίου.
Οσίου Αβραάμ του εν τω όρει Λάτρω.
Οσίου Ζαχαρίου του εν τη Λαύρα του Κιέβου.
Αγίων μαρτύρων Πέτρου και Στεφάνου των εν Καζάν.
Αγίου ιερομάρτυρος Παρθενίου πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.
Καθολική Εκκλησία
Κυριακή των Βαΐων
Αγίας Αικατερίνης της Σουηδής, προστάτιδας των γυναικών από τις αμβλώσεις και τις αποβολές.
Αγίου Όσκαρ Ρομέρο.
Είπαν….
“Ο άνθρωπος κάνει σίγουρα εκείνο που θέλει, όμως είναι δύσκολο ν' αποφασίσει τι είναι αυτό που θέλει.” Αρτούρ Σοπενχάουερ, Γερμανός φιλόσοφος, θεωρούμενος ως πεσιμιστής.
“Οταν η εικόνα ενός πολιτικού προσώπου ταιριάζει με το “όταν τον χαιρετίσεις, μετά μέτρα τα δάχτυλά σου”, τότε μείνε μακρυά του”
Σαν Σήμερα 24 Μαρτίου…
Τι έγινε Σαν Σήμερα, 24 Μαρτίου, στην Ελλάδα και τον Κόσμο
1821 Οι Ντρέδες -οι Αρβανίτες της Άνω Μεσσηνίας- ξεσηκώνονται κατά των Τούρκων, με αρχηγό τον Γιαννάκη Μέλλιο.
1854 Καταργείται η δουλεία στη Βενεζουέλα.
1864 Υπογράφεται στο Λονδίνο το σύμφωνο ανάμεσα στη Ρωσία, τη Γαλλία, τη Βρετανία και την Ελλάδα για την ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα
1874 Γεννήθηκε ο Σίντνεϊ Ράιλι: Ο Άσσος των Κατασκόπων. Ρωσοεβραίος τυχοδιώκτης και κατάσκοπος, το πρότυπο του Ίαν Φλέμινγκ για τον Τζέιμς Μποντ. Ο «Άσσος των Κατασκόπων», όπως ονομάσθηκε, προσέφερε τις υπηρεσίες του σε τουλάχιστον τρία κράτη, κυρίως, όμως, στη Μεγάλη Βρετανία. Όλη η ζωή του κινήθηκε μεταξύ ιστορίας και μύθου. Ο Σίντνεϊ Ράιλι (Sidney Reilly) γεννήθηκε στις 24 Μαρτίου 1874 στην Οδησσό της Ρωσικής Αυτοκρατορίας (νυν Ουκρανίας). Το πραγματικό του όνομα, κατά την επικρατέστερη εκδοχή, ήταν Σολομόν (Σλόμο) Ρόζενμπλουμ και ήταν νόθος γιος ενός εβραίου γιατρού. Σε ηλικία 19 ετών συλλαμβάνεται από την «Οχράνα» (τη μυστική αστυνομία του Τσάρου) για συμμετοχή στην επαναστατική οργάνωση «Οι Φίλοι του Διαφωτισμού». Δραπετεύει και αφού σκηνοθετεί το θάνατό του, μπαρκάρει σε ένα πλοίο με προορισμό τη Βραζιλία. Στη νέα του πατρίδα κάνει διάφορες δουλειές με το όνομα Πέδρο. Η ζωή του αλλάζει, όταν βοηθά μια ομάδα βρετανών αξιωματικών να βγουν σώοι από μια αποστολή τους στον Αμαζόνιο. Αυτοί αναγνωρίζουν τις ικανότητές του και τον προτείνουν στις μυστικές υπηρεσίες της πατρίδας τους. Παίρνει βρετανικό διαβατήριο με το όνομα Σίντνεϊ Ρόζενμπλουμ. Το 1896 εγκαθίσταται σε μια ακριβή γειτονιά του Λονδίνου και ιδρύει τη δικά του επιχείρηση με τον τίτλο «Ozone Preparations Company» και παρέχει θεραπευτικές υπηρεσίες στους πελάτες του με το όνομα Ζίγκμουντ Ρόζενμπλουμ. Παράλληλα, κατασκοπεύει τους ρώσους εμιγκρέδες στο Λονδίνο για λογαριασμό της Σκότλαντ Γιαρντ. Το 1897 γνωρίζεται με μια πανέμορφη νεαρή κυρία, τη Μάργκαρετ Τόμας, σύζυγο ενός γηραιού και πάμπλουτου ιερωμένου. Την ερωτεύεται σφόδρα κι ένα χρόνο αργότερα την παντρεύεται, αφού στο μεταξύ ο σύζυγός της έχει πεθάνει κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες. Κουμπάροι στο γάμο του ήταν δύο ανώτατοι υπάλληλοι των μυστικών υπηρεσιών της Βρετανίας. Ο Σίντνεϊ Ρόζενμπλουμ είναι τώρα πλούσιος, όπως το επιθυμούσε, και εμφανίζεται με νέο όνομα, το αριστοκρατικό Σίντνεϊ Τζορτζ Ράιλι. Η νέα του ταυτότητα του δίνει την ευκαιρία να επισκεφθεί μαζί με τη γυναίκα του τη Ρωσία το 1899. Τα επόμενα χρόνια ο Ράιλι έδωσε πολύτιμες πληροφορίες στους Άγγλους για το πετρελαϊκό πρόγραμμα της τσαρικής Ρωσίας και της Περσίας, την πρόοδο κατασκευής του υπερσιβηρικού σιδηροδρόμου και τα ναυτικά οχυρωματικά έργα της Ρωσίας στη Μαντζουρία. Με το αζημίωτο έθεσε στη διάθεση των Ιαπώνων τα σχέδια για τα οχυρωματικά έργα της Ρωσίας, κατά τη διάρκεια του Ρωσοϊαπωνικού πολέμου (1904-1905). Το 1905 βρίσκεται με αποστολή στη Γαλλία για τα πετρέλαια της Περσίας και του Ιράκ, που τότε ανήκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Μεταμφιεσμένος σε παπά ανέβηκε ως φιλοξενούμενος στο γιοτ του Ροτσίλντ στην Κυανή Ακτή και έπεισε τον άγγλο επιχειρηματία Γουίλιαμ Νοξ Ντ' Αρσί, που είχε τα δικαιώματα εξόρυξης πετρελαίου στις ανωτέρω περιοχές, να τα πουλήσει στη Βρετανία, προς μεγάλη απογοήτευση των Γάλλων και των Ροτσίλντ, που είχαν σχεδόν συμφωνήσει. Στη συνέχεια ανέλαβε ειδικές αποστολές στην Αυτοκρατορική Γερμανία, που είχε αποδυθεί σε ένα γιγαντιαίο πρόγραμμα εξοπλισμών. Αποκάλυψε στους προϊσταμένους του τα τεχνολογικά της επιτεύγματα στον τομέα της αεροπλοΐας και ολόκληρο το πενταετές ναυπηγικό της πρόγραμμα, τρία χρόνια πριν από την έκρηξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Κατά τη διάρκεια του πολέμου πήρε μέρος σε πολλές αποστολές στα μετόπισθεν του εχθρού. Η πιο παράτολμη αποστολή που ανέλαβε ήταν η ανατροπή των Μπολσεβίκων στη Ρωσία και η δολοφονία του Λένιν. Το Μάιο του 1918 βρέθηκε στη Μόσχα για να οργανώσει την επιχείρηση, σε συνεργασία με ντόπιους αντικαθεστωτικούς. Αποφασίστηκε να πραγματοποιηθεί την πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου, όταν θα συνεδρίαζε το Συμβούλιο των Λαϊκών Κομισαρίων υπό τον Λενιν στο θέατρο Μπαλσόι. Όμως, τους πρόλαβε η σοσιαλίστρια Φάνια Καπλάν στις 30 Αυγούστου 1918, όταν αποπειράθηκε να δολοφονήσει τον Λένιν. Η «Τσεκά» (η μυστική υπηρεσία των Μπολσεβίκων) εξαπέλυσε πογκρόμ συλλήψεων («Ερυθρά Τρομοκρατία») και η επιχείρηση του Ράιλι ματαιώθηκε. Ο Ράιλι αποκαλύφθηκε έπειτα από δημοσιεύματα του Τύπου και μόλις που πρόλαβε να εγκαταλείψει τη Ρωσία. Τις επόμενες μέρες καταδικάσθηκε σε θάνατο από επαναστατικό δικαστήριο. Κάποιοι συγγραφείς επιμένουν ότι ο Ράιλι συνεργάστηκε με τις ρωσικές αρχές για να εξασφαλίσει τη φυγή του, αποκαλύπτοντας ονόματα συνεργών του. Τον Σεπτέμβριο του 1925, σοβιετικοί πράκτορες της OGPU (διαδόχου της «Τσεκά»), παριστάνοντας τους αντικαθεστωτικούς, τον κάλεσαν να επισκεφθεί τη Σοβιετική Ένωση για να οργανώσει ένα νέο αντάρτικο κατά του καθεστώτος. Τον παγίδευσαν μόλις πέρασε τα σύνορα και τον συνέλαβαν. Με βάση τη θανατική ποινή του 1918 εκτελέστηκε σε ένα δάσος κοντά στη Μόσχα στις 6 Νοεμβρίου 1925. Ο Ράιλι αναμίχθηκε και στα πολιτικά πράγματα της Μεγάλης Βρετανίας. Το 1924 χάλκευσε μια επιστολή του Ζινόβιεφ (ηγετικού στελέχους του ΚΚΣΕ), με την οποία δήλωνε την υποστήριξη της Μόσχας προς το κυβερνών Εργατικό κόμμα. Η επιστολή δημοσιεύτηκε στη «Ντέιλι Μέιλ» τέσσερις μέρες πριν από τις εκλογές και συνέβαλε καθοριστικά στην ήττα των Εργατικών και στην άνοδο στην εξουσία των Συντηρητικών. Ο Ράιλι ήταν πολύγλωσσος (γνώριζε επτά γλώσσες), αγαπούσε την καλή ζωή, τον τζόγο και ήταν λάτρης του ωραίου φύλου. Παντρεύτηκε τρεις φορές και είχε αμέτρητες ερωμένες. Πολλά στοιχεία από την προσωπικότητά του χρησιμοποίησε ο Ίαν Φλέμινγκ για να διαμορφώσει τον μυθιστορηματικό του ήρωα Τζέιμς Μποντ ή πράκτορα 007. Αυτός που του διηγήθηκε αμέτρητες ιστορίες για τον «Άσσο των Κατασκόπων» ήταν ο κοινός τους φίλος, διπλωμάτης και δημοσιογράφος σερ Ρόμπερτ Μπρους Λόκχαρτ.
1874 Γεννήθηκε ο θρυλικός Ούγγρος μάγος, Χάρι Χουντίνι. Το πραγματικό του όνομα ήταν Έριχ Βάις. Το 1878 η οικογένειά του μετανάστευσε στις ΗΠΑ και ο πατέρας του έγινε ο πρώτος ραβίνος του Άπλετον στο Ουισκόνσιν. Ο ίδιος, από μικρή ηλικία, συνεισέφερε οικονομικά, πουλώντας εφημερίδες και γυαλίζοντας παπούτσια. Σε ηλικία δεκατριών ετών ακολούθησε τους γονείς του στη Νέα Υόρκη, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Εκεί έμαθε και το πρώτο του μαγικό κόλπο, ανακαλύπτοντας έναν νέο κόσμο που τον σαγήνευσε. Το 1891 έγινε επαγγελματίας μάγος και άλλαξε το όνομά του σε Χάρι Χουντίνι, το οποίο το εμπνεύστηκε από τον διάσημο γάλλο μάγο Ζαν Εζέν Ρομπέρ Ουντέν. Ήδη ήταν γνωστός ως ο «Βασιλιάς της Τράπουλας». Το 1893 γνωρίστηκε με την τραγουδίστρια και χορεύτρια Μπέατρις «Μπες» Ράνερ, με την οποία παντρεύτηκε δύο εβδομάδες αργότερα. Ως το τέλος της καριέρας του, η Μπες αποτελούσε τη βοηθό του επί σκηνής. Μαζί περιόδευσαν για περισσότερα από 30 χρόνια σ’ όλη την Αμερική και την Ευρώπη. Ο Χουντίνι έγινε θρύλος, ως ο άνθρωπος που δραπετεύει από ζουρλομανδύες, σχοινιά, χειροπέδες, αλυσίδες, ακόμα και από κελιά φυλακών. Το 1913 πραγματοποίησε ίσως το πιο γνωστό του νούμερο. Κατάφερε να απελευθερωθεί από έναν γυάλινο θάλαμο, γεμάτο με νερό, μέσα στον οποίο ήταν κρεμασμένος ανάποδα. Πέντε χρόνια αργότερα εξαφάνισε μπροστά στα έκπληκτα μάτια των Νεοϋορκέζων έναν ελέφαντα 10 τόνων! Το 1916 ο Χάρι Χουντίνι έκανε την πρώτη εμφάνισή του στη μεγάλη οθόνη. Μέσα σε επτά χρόνια πρωταγωνίστησε σε πέντε ταινίες του βωβού κινηματογράφου και απέκτησε το δικό του αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας, στο Χόλιγουντ. Το 1926 ο Χάρι Χουντίνι επισκέφτηκε ένα τοπικό πανεπιστήμιο στο Μόντρεαλ του Καναδά, προκειμένου να δώσει μία διάλεξη για τον πνευματισμό. Ζήτησε από έναν εθελοντή να τον χτυπήσει στην κοιλιά για ν’ αποδείξει την αντοχή του στον πόνο. Πριν προλάβει να προετοιμαστεί, σωριάστηκε στο έδαφος από τη γροθιά ενός αθλητή του μποξ. Πολλοί πιστεύουν ότι ο πόνος του χτυπήματος κάλυψε αυτόν της σκωληκοειδίτιδας, η οποία δεν διεγνώσθη ποτέ. Ο θρυλικός μάγος πέθανε από περιτονίτιδα λίγες ημέρες αργότερα, στις 31 Οκτωβρίου, ανήμερα της γιορτής του Χάλογουιν.
1882 Ο Γερμανός γιατρός Ρόμπερτ Κοχ ανακαλύπτει το βάκιλο της φυματίωσης. Για τη σημαντική αυτή ιατρική ανακάλυψη, που έσωσε και σώζει μυριάδες ζωές, η 24η Μαρτίου χαρακτηρίζεται ως Παγκόσμια Ημέρα κατά της Φυματίωσης.
1893 Πέθανε ο Θεόδωρος Αρεταίος, Έλληνας ιατρός, καθηγητής της Χειρουργικής (1864–1893), Πρύτανης (1879–1880) και μέγας ευεργέτης του Πανεπιστημίου Αθηνών (Αρεταίειο Νοσοκομείο). Επιφανής έλληνας χειρουργός, καθηγητής της Ιατρικής, συγγραφέας επιστημονικών συγγραμμάτων περί χειρουργικής και ευεργέτης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ο Θεόδωρος Κωνσταντινίδης, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 2 Αυγούστου 1829 στο Ναύπλιο από πατέρα καταγόμενο εκ Σμύρνης. Σπούδασε με στερήσεις ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, όπου αναγορεύτηκε διδάκτωρ το 1853. Αφού εργάσθηκε επί τριετία σε χειρουργικές κλινικές του Βερολίνου, της Βιέννης και των Παρισίων επανήλθε στην Αθήνα το 1856 και διορίσθηκε γιατρός στη νεοϊδρυθείσα Αστυκλινική. Τότε άλλαξε το επώνυμό του από Κωνσταντινίδης σε Αρεταίος, ως φόρο τιμής στον ονομαστό Καππαδόκη γιατρό του δευτέρου μ.Χ. αιώνα. Το 1863 ξεκίνησε η πανεπιστημιακή του καριέρα ως υφηγητής της Εγχειρητικής και της Επιδεσμολογίας. Το 1864 προήχθη σε έκτακτο καθηγητή της Χειρουργικής και το 1870 σε τακτικό. Διετέλεσε κοσμήτορας της Ιατρικής Σχολής (1873-1874) και Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών (1879-1880). Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει τις επιστημονικές πραγματείες «Η χειρουργία παρ’ Έλλησιν», «Ανάλεκτα χειρουργικά», «Περί των προόδων της χειρουργίας», «Η ηλεκτροκαυστική εφηρμοσμένη εις χειρουργικάς εγχειρήσεις», «Περί της ισχαίμου αγωγής» κ.α. Από το 1860 έως το 1861 εξέδιδε την ιατρική εφημερίδα «Ασκληπιός». Εκτός του σεβασμού και της εκτίμησης, με την οποία τον περιέβαλε ο επιστημονικός κόσμος και το κοινό για για τη χειρουργική του ικανότητα, ο Θεόδωρος Αρεταίος ήταν αγαπητός και λατρευόταν από τους φοιτητές του για τη μειλιχιότητα και το ακριβοδίκαιο του χαρακτήρα του. Πέθανε στην Αθήνα στις 24 Μαρτίου 1893, σε ηλικία 63 ετών. Ο Θεόδωρος Αρεταίος με τη σύζυγό του Ελένη, κληροδότησαν μεγάλη περιουσία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών για να ιδρυθεί χειρουργική και γυναικολογική κλινική. Το 1894 τέθηκαν τα θεμέλια και το 1898 πρωτολειτούργησε το «Αρεταίειο» νοσοκομείο επί της οδού Βασιλίσσης Σοφίας στην Αθήνα, το πρώτο πανεπιστημιακό νοσοκομείο του ελληνικού κράτους.
1896 Ο Αλέξανδρος Ποπόφ κάνει την πρώτη μετάδοση ραδιοφωνικών σημάτων στην ιστορία: Ρώσος φυσικός και ηλεκτροτεχνικός, ήταν ο πρώτος που παρουσίασε την πρακτική εφαρμογή των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων (αλλά δεν υπέβαλε αίτηση καταχώρησης ευρεσιτεχνίας για την εφεύρεσή του). Ήταν ο εφευρέτης του ραδιοφώνου και με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου της Ε.Σ.Σ.Δ. (1945) γιορτάζεται προς τιμή του η 7η Μαΐου ως «Μέρα Ραδιοφωνίας».
1900 Ξεκινάει η κατασκευή της νέας γραμμής του μετρό της Νέας Υόρκης που θα συνδέει το Μανχάταν με το Μπρούκλιν.
1905 Πέθανε ο Ιούλιος Βερν, Γάλλος συγγραφέας μυθιστορημάτων επιστημονικής φαντασίας. («Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες», «20.000 λεύγες υπό τη θάλασσα»). Γάλλος συγγραφέας, ο παραμυθάς και οραματιστής που εισήγαγε στη λογοτεχνία το είδος της επιστημονικής φαντασίας. Μυθιστορήματα, όπως «20.000 λεύγες υπό τη θάλασσα», «Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες», «Από τη Γη στη Σελήνη», «Ταξίδι στο κέντρο της Γης» και η «Μυστηριώδης Νήσος», αποτελούν προσφιλή αναγνώσματα. Ήρωες, όπως ο Φιλέας Φογκ και ο Κάπτεν Νέμο. εξάπτουν τη φαντασία μικρών και μεγάλων. Ο Ιούλιος Βερν (Jules Verne) γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 1828 στη Ναντ, παραθαλάσσια πόλη της Γαλλίας στις ακτές του Ατλαντικού. Η γενέθλια πόλη του αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τον Βερν, όταν στα μικράτα του παρατηρούσε με τις ώρες τα καράβια να περνούν από τον ποταμό Λουάρ και να ξανοίγονται στο πέλαγος. Το 1848 αφήνει τη Ναντ και μετακομίζει στο Παρίσι για να σπουδάζει νομικά. Γρήγορα «τα φορτώνει στον κόκκορα» και δοκιμάζει να γράψει, παράλληλα με την απασχόληση του στο Χρηματιστήριο του Παρισιού για τα προς το ζην. Η γνωριμία του με τον εκδότη Πιερ-Ζιλ Ετζέλ θα τον στρέψει ολοκληρωτικά στη λογοτεχνία, «τη μόνη πηγή για την αληθινή ευτυχία», όπως έλεγε. Το 1863 υποβάλλει την παραίτησή του από το Χρηματιστήριο. Ο Ετζέλ ήξερε πώς να πλασάρει το συγγραφικό ταλέντο του Βερν στην αγορά. Πρώτα κυκλοφορούσε τα μυθιστορήματά του σε συνέχειες, μετά σε ολοκληρωμένη μορφή και τέλος σε πολυτελή χρυσοκόκκινη συσκευασία. Η τεχνολογική έκρηξη του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα προμήθευσε στον Βερν το απαραίτητο υλικό για πολλά από τα έργα του. Στα μυθιστορήματά του μιλά για υποβρύχια, ιπτάμενες μηχανές, ουρανοξύστες, για την κατάκτηση της Σελήνης, εμπνέοντας σημαντικούς επιστήμονες της εποχής του. Η ικανότητά του να συνδυάζει την πραγματικότητα με τον μύθο και να τοποθετεί την ιστορία του σε εξωτικά μέρη, εκτόξευσαν τη φήμη του από πολύ νωρίς. Σήμερα, ο Ιούλιος Βερν θεωρείται από τους δέκα πιο πολυμεταφρασμένους συγγραφείς όλων των εποχών. Τα τελευταία τριάντα χρόνια της ζωής του τα πέρασε στην Αμιένη της Βόρειας Γαλλίας, γενέτειρας της γυναίκας του Ονορέν. Το 1886 ο Ιούλιος Βερν βίωσε δύο τραγωδίες: τραυματίστηκε σοβαρά στο πόδι από πυροβολισμό του παρανοϊκού ανιψιού του Γκαστόν κι έχασε τον αγαπημένο του εκδότη, που έφυγε από τη ζωή. Έξι χρόνια μετά, ο καταρράκτης που τον ταλαιπωρούσε, μείωσε κατά πολύ την όρασή του και στις 24 Μαρτίου 1905 άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 77 ετών, υποφέροντας από διαβήτη και παράλυση. Ο Ιούλιος Βερν είχε ένα γιο, τον Μισέλ, ο οποίος επιμελήθηκε τα ημιτελή του μυθιστορήματα και συνέβαλε στη διάδοση του έργου του.
1921 Γεννιέται ο ταλαντούχος Βασίλι Σμισλόφ, Σοβιετικός σκακιστής _παγκόσμιος πρωταθλητής στο σκάκι μεταξύ 1957 και 1958, συγγραφέας, βαρύτονος, γκρανμαίτρ και άλλα. Ο Σμισλόφ υπήρξε διεκδικητής του τίτλου του Παγκόσμιου Πρωταθλητή οκτώ φορές (1948, 1950, 1953, 1956, 1959, 1965, 1983 και 1985), ενώ το 1949 και το 1955 μοιράστηκε την πρωτιά στο Σοβιετικό σκακιστικό πρωτάθλημα. Το σύνολο των 17 μεταλλίων του σε σκακιστικές Ολυμπιάδες είναι ρεκόρ όλων των εποχών. Επίσης, σε Ευρωπαϊκά ομαδικά πρωταθλήματα, κέρδισε δέκα χρυσά μετάλλια. Ο Σμισλόφ παρέμεινε δραστήριος και επιτυχημένος σκακιστής σε ανταγωνιστικό επίπεδο στις δεκαετίες του 1960 και 1970, ενώ προκρινόταν στους τελικούς των διεκδικητών του τίτλου του Παγκόσμιου Πρωταθλητή, μέχρι και το 1983. Παρά τα προβλήματα όρασής του μέχρι και λίγο πριν τον θάνατό του, το 2010, δεν είχε εγκαταλείψει τη μελέτη του για το σκάκι και συνέθετε σποραδικά σκακιστικά προβλήματα.
1921 Στο Μόντε Κάρλο διοργανώνεται Ολυμπιάδα γυναικών, σε διαμαρτυρία για την εμμονή της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής να μην δέχεται γυναίκες αθλήτριες.
1924 H τέταρτη εθνοσυνέλευση αποφασίζει την κατάργηση της μοναρχίας και ανακηρύσσει τη Δημοκρατία στην Ελλάδα.
1926 Γεννιέται ο Ιταλός θεατρικός συγγραφέας, ηθοποιός, σκηνοθέτης Ντάριο Φο, ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες και διανοούμενους, που το 1997 τιμήθηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας. Γεννημένος στα 1926, αφοσιώθηκε από πολύ νωρίς στο θέατρο και πέρασε γρήγορα στην επιθεώρηση, στο ραδιόφωνο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Κινήθηκε ανάμεσα στην κωμωδία και στη σάτιρα και ίδρυσε τη δική του σκηνή με τη συμπαράσταση της συνεργάτιδας και γυναίκας του Φράνκα Ράμε. Με καταβολές από την Κομέντια ντελ άρτε και το θέατρο των Ρουτζάντε, Γκολντόνι και Μολιέρου, ο Ντάριο Φο σημάδεψε το θέατρο της εποχής του με ευφυή θεατρική σκέψη και το όνειρο για ένα άλλο θέατρο, για έναν άλλο κόσμο, καλύτερο! Οπως έλεγε και ο ίδιος, «το γέλιο είναι όπλο πολιτικό». Ο Ιταλός δημιουργός, που έχει τιμηθεί με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, είναι ένας ακαταμάχητος κωμικός, μια πολιτική φιγούρα με ηγετικά προσόντα στο ευρωπαϊκό θέατρο. Ο Φο έγινε διεθνώς γνωστός με την πολιτική φάρσα “Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού”.Ο Ντάριο Φο κυνηγήθηκε και τιμωρήθηκε για τις δημοκρατικές ιδέες και πράξεις του για πολλά χρόνια. Δέχτηκε επιθέσεις φασιστων. Η ιταλική τηλεόραση αρνήθηκε να προβάλει τη δουλειά του και η αστυνομία σταμάτησε πολλές φορές τις παραστάσεις του. Ακόμη, η επίσκεψή του στις ΗΠΑ ήταν απαγορευμένη! Ο Ντάριο Φο έγραψε πολιτικό θέατρο, θέατρο που είναι ταυτόχρονα λαϊκό και στρατευμένο, που τοποθετείται ηθελημένα εκτός συστήματος, ένα πραγματικά ελεύθερο και ανεξάρτητο θέατρο. Μιλώντας για ένα από τα πιο γνωστά έργα του, το «Δεν πληρώνω! Δεν πληρώνω!» σημείωνε: «Πιστεύοντας πως με το γέλιο, τη σκληρή σάτιρα, πετυχαίνουμε τη μεγαλύτερη έκφραση αμφιβολίας και αμφισβήτησης, γράψαμε μια φάρσα. Αυτό το είδος φάρσας είναι μια θεατρική φόρμα που επινόησε ο ίδιος ο λαός, για να χτυπήσει ανελέητα, με γλώσσα τσουχτερή, αιώνες τώρα, τα στραβά μάτια της εξουσίας ή τα σάπια προϊόντα της κοινωνίας». Γι’ αυτό και το έργο του χαρακτηρίστηκε ως «μια μαστιγωτική, τραγικής υφής καταγγελία των συνθηκών ζωής της καπιταλιστικής κοινωνίας. Ως ένα ρωμαλέο, καθαρά και άμεσα προοδευτικό, λαϊκό και αγωνιστικό θέατρο». Ορισμένα από τα έργα του είναι το «Δεν πληρώνω! Δεν πληρώνω!», «Μίστερο Μπούφο», «Οι αρχάγγελοι δεν παίζουν Φλίπερ» και «Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού».
1930 Γεννήθηκε ο Terence Steven McQueen, ο αγαπημένος Στηβ ΜακΚουήν, Αμερικανός ηθοποιός. Ο Στιβ ΜακΚουίν υπήρξε ένας από τους δημοφιλέστερους κινηματογραφικούς ηθοποιούς της γενιάς του. Με τη νωχελική σιλουέτα του, την αίσθηση του χιούμορ και τη συμπεριφορά του σύγχρονου αντιήρωα, άφησε το δικό του στίγμα στη μεγάλη οθόνη. Τα παιδικά του χρόνια θα μπορούσαν από μόνα τους να αποτελέσουν υλικό για κινηματογραφική ταινία. Γεννημένος στις 24 Μαρτίου του 1930 στην Ινδιανάπολη, την εποχή του μεγάλου Κραχ, έμεινε από νωρίς χωρίς γονείς. Ο πατέρας του εγκατέλειψε την έγκυο μητέρα του και με τη σειρά της η αλκοολική μητέρα του γρήγορα έφυγε για άλλες πολιτείες, αφήνοντας το νεαρό παιδί στους παππούδες του. Τα πρώτα χρόνια ήταν και τα πιο ευτυχισμένα της παιδικής του ηλικίας. Στα τέταρτα γενέθλιά του, ο παππούς του τού χάρισε ένα τρίκυκλο ποδήλατο, που θα μπορούσε να ήταν η αφορμή για την ενασχόλησή του αργότερα με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Στα οκτώ του συναντήθηκε με τη μητέρα του, η οποία είχε ξαναπαντρευτεί. Η ζωή του όμως ήταν ένας σκέτος εφιάλτης, καθώς ο πατριός του τον κακομεταχειριζόταν. Έχοντας διαμορφώσει έναν ανεξάρτητο χαρακτήρα, ο νεαρός Στιβ δεν ανεχόταν τη συμπεριφορά του κι έφθασε μάλιστα στο σημείο να τον απειλήσει ότι θα τον σκοτώσει. Η ζωή στους δρόμους και η συμμετοχή του σε νεανικές συμμορίες ήταν μία κάποια διέξοδος. Ύστερα από αρκετές περιπέτειες και μερικά μικρομπλεξίματα, κατόρθωσε να βγει αλώβητος. Στα 17 του κλήθηκε να υπηρετήσει τη θητεία του στους Πεζοναύτες. Όσο γρήγορα έλαβε τις προαγωγές για τις επιδόσεις του, αλλά τόσο γρήγορα τις έχασε εξαιτίας του ατίθασου χαρακτήρα του. Πέρασε και μερικές μέρες στη φυλακή, προτού αφυπηρετήσει το 1950 με δόξες και τιμές. Έχοντας σώσει επτά συναδέλφους του σε μια άσκηση στο Βόρειο Πόλο, επιλέχθηκε για την τιμητική φρουρά του αμερικανού προέδρου Χάρι Τρούμαν. Χάρις σ’ ένα πρόγραμμα για την επαγγελματική αποκατάσταση των απολυόμενων στρατιωτών, ο Στιβ ΜακΚουίν ξεκίνησε σπουδές υποκριτικής στη Νέα Υόρκη, ενώ έπαιζε μικρούς ρόλους σε τοπικές θεατρικές σκηνές. Ο πρώτος ρόλος ήταν όλος κι όλος η ατάκα: «Όλα χάθηκαν!». Παράλληλα, συμμετείχε σε αγώνες ταχύτητας, κερδίζοντας ικανά ποσά, με τα οποία χρηματοδοτούσε τις σπουδές του. Το 1955 άφησε τη Νέα Υόρκη κι εγκαταστάθηκε στο Λος Άντζελες, αναζητώντας την τύχη του στο Χόλιγουντ. Τον επόμενο χρόνο έπαιξε στη δραματική ταινία του Ρόμπερτ Γουάιζ «Εμείς οι ζωντανοί» («Somebody Up There Likes Me») και συνέχισε με δεύτερους ρόλους και τηλεοπτικές εμφανίσεις. Το 1960 ήρθε ο πρώτος σημαντικός ρόλος για τον Στιβ ΜακΚουίν στο κλασικό γουέστερν του Τζον Στάρτζες «Και οι επτά ήσαν υπέροχοι» («The Magnificent Seven») και η φήμη του εδραιώθηκε τρία χρόνια αργότερα με το πολεμικό δράμα του ίδιου σκηνοθέτη «Η μεγάλη απόδραση» («The Great Escape»). Το 1965 υποδύεται ένα ανερχόμενο χαρτοπαίκτη στην ταινία του Νόρμαν Τζούισον «Ο Χαρτοπαίκτης» («The Cincinnati Kid»), που εξιστορεί μια χαρτοπαικτική μονομαχία. Τον επόμενο χρόνο κερδίζει τη μοναδική του υποψηφιότητα για Όσκαρ, πρωταγωνιστώντας στο πολεμικό δράμα του Ρόμπερτ Γουάιζ «Τα βότσαλα της άμμου» («The Sand Pebbles»). Το 1968 πρωταγωνίστησε στην αστυνομική περιπέτεια του Πίτερ Γέιτς «Μπούλιτ» («Bullitt»), σε μια εποχή που τα φιλμ του είδους επικεντρώνονται όλο και περισσότερο στις εντυπωσιακές σκηνές καταδίωξης με αυτοκίνητα, στις οποίες συνεισέφερε σημαντικά και ο ίδιος, αρνούμενος να ντουμπλαριστεί στις επικίνδυνες σκηνές. Τη δεκαετία του ‘70 ο Στιβ ΜακΚουίν ήταν πλέον ένας φτασμένος καλλιτέχνης. Θα πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες επιτυχίες του Χόλιγουντ, αλλά ο ρόλος που θα τον σημαδέψει είναι αυτός του «Πεταλούδα», στην ομώνυμη ταινία του Φράνκλιν Σάφνερ (1973), που αφηγείται την αληθινή ιστορία ενός γάλλου κατάδικου και την προσπάθειά του να δραπετεύσει από ένα κάτεργο. Η μοίρα, όμως, θα του παίξει άσχημο παιχνίδι, πάνω στην ακμή της καριέρας του. Το 1979 θα διαγνωστεί με καρκίνο των πνευμόνων κι ένα χρόνο αργότερα, στις 7 Νοεμβρίου 1980, θα φύγει από τη ζωή, σε ηλικία 50 ετών.
1935 Γεννήθηκε η Άντζελα Ζήλεια, Ελληνίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια
1933 Στη Γερμανία, το Ράιχσταγκ αποφασίζει με βάση τον Εξουσιοδοτικό νόμο την παραχώρηση όλης της νομοθετικής εξουσίας στη χιτλερική κυβέρνηση. Αρχή της Ναζιστικής δικτατορίας.
1934 Πέθανε ο Θεόφιλος, Έλληνας λαϊκός ζωγράφος. Αστεγος, περιπλανώμενος, παραμυθάς, αν και τραυλός. Επαιζε ακορντεόν κι αυτοσχεδίαζε κλέφτικα τραγούδια. Βρώμικος, ψειριασμένος. Φουστανελοφορεμένος και με στολίδια, ολοχρονίς σαν Μεγαλέξανδρος. Καμιά γυναίκα δεν τον ήθελε. Οι μεγάλοι των φώναζαν αχμάκη (αφελής, κουτός, βραδύνους). Τα παιδιά τον πετροβολούσαν. Τύπος παράξενος, σαλός. Ενας «φτωχούλης του θεού», με σπάνια «προίκα» στην ψυχή και στο ζερβί του χέρι. Ζωγράφιζε μικρομάγαζα και σπιτικά, για λίγη τροφή. «Δεν ξέρω την ιστορία όπως οι δάσκαλοι από τα βιβλία, την ξέρω όπως τη λέει ο τόπος και τα τραγούδια του. Η ιστορία είναι άνεμος που την καταλαβαίνεις όταν την ανασαίνεις.» έλεγε ο Θεόφιλος.
1935 Εκτελούνται οι στρατηγοί Παπούλιας και Κοιμήσης ως πρωταίτιοι του κινήματος της 1ης Μάρτη. Ερήμην σε θάνατο έχουν καταδικαστεί οι Ελευθέριος Βενιζέλος, Νικόλαος Πλαστήρας και Ιωάννης Κούνδουρος.
1940 Καταγράφεται αυθεντική μαρτυρία εμφάνισης σέλαος πάνω από την Αθήνα, όταν πολλοί Αθηναίοι υποστηρίζουν μεταξύ άλλων πως «θεϊκά πέπλα» σκεπάζουν την πόλη.
1943 Ύστερα από πολυήμερες μάχες, ο ΕΛΑΣ απελευθερώνει τα Γρεβενά.
1944 76 κρατούμενοι αποδρούν από το γερμανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης Στάλαγκ Λουφτ 3 στην κατεχόμενη Πολωνία. Μόλις τρεις από αυτούς καταφέρνουν να φθάσουν στην ουδέτερη Ελβετία, ενώ οι υπόλοιποι 73 συλλαμβάνονται. Οι 50 από αυτούς παραδίδονται στην Γκεστάπο και εκτελούνται χωρίς δίκη, ανάμεσά τους και ο έλληνας ανθυποσμηναγός Σωτήρης Σκάντζικας. Το περιστατικό θα δραματοποιηθεί αργότερα στην ταινία «Η μεγάλη απόδραση».
1944 Γερμανικά στρατεύματα δολοφονούν 335 Ιταλούς αμάχους στη Ρώμη.
1946: Πάνω από 100.000 λαού στη Θεσσαλονίκη δίνουν το «παρών» στην πανδημοκρατική συγκέντρωση με το σύνθημα «Αποχή — Δημοκρατία — Αμνηστία».
1961 Η Πάρνηθα χαρακτηρίζεται εθνικός δρυμός.
1961 Γεννήθηκε ο Γιάνης Βαρουφάκης, Έλληνας οικονομολόγος και πολιτικός
1965 Το διαστημικό σκάφος της NASA Ranger 9, που είναι εξοπλισμένο για να μετατρέψει τα σήματά του σε φόρμα κατάλληλη για προβολή στην τηλεόραση, μεταφέρει στα σπίτια εικόνες της Σελήνης πριν τη συντριβή του.
1971 Ο Παναθηναϊκός εξέρχεται ισόπαλος της Έβερτον με 0-0 και σε συνδυασμό με το 1-1 του Λίβερπουλ, προκρίνεται στην ημιτελική φάση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης (νυν Τσάμπιονς Λιγκ). Η ενδεκάδα του θριάμβου: Οικονομόπουλος, Τομαράς, Αθανασόπουλος, Καψής, Σούρπης, Καμάρας, Βλάχος, Φυλακούρης, Δομάζος, Γραμμός, Αντωνιάδης.
1973 Το άλμπουμ των Pink Floyd «The Dark Side Of The Moon» κυκλοφορεί στη Μεγάλη Βρετανία.
1973 Ο φοιτητής της στρατιωτικής σχολής Θεσσαλονίκης Γεώργιος Παπαγιάννης ρίπτεται από ταράτσα πολυκατοικίας από αγνώστους και σκοτώνεται ενώ οι δικτατορικές αρχές το παρουσίασαν ως αυτοκτονία.
1976 Στην Αργεντινή, οι ένοπλες δυνάμεις ανατρέπουν τη συνταγματική κυβέρνηση της προέδρου Ισαμπέλ Περόν και αρχίζουν μία 7ετή δικτατορική περίοδο αυτοαποκαλούμενη ως Διαδικασία Εθνικής Αναδιοργάνωσης. Από το 2006, η ημέρα αυτή αποτελεί αργία ως Ημέρα Μνήμης για την Αλήθεια και τη Δικαιοσύνη.
1992 Αεροσκάφος κάργκο των σουδανικών αερογραμμών προσκρούει στον Υμηττό από λάθος του πιλότου, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν και οι επτά επιβαίνοντες.
1999 Λίγο πριν τις 9 το βράδυ οι σειρήνες ήχησαν στην Πρίστινα, στο Βελιγράδι, στην Ποντγκόριτσα, στο Νόβισαντ. Το έγκλημα άρχιζε. Η επιδρομή του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας κράτησε 78 ημέρες.
2003 Τα κράτη- μέλη του Αραβικού Συνδέσμου υιοθετούν με 21 ψήφους υπέρ και μία κατά, ψήφισμα με το οποίο ζητούν την άμεση και χωρίς όρους υποχώρηση των αμερικανικών και βρετανικών στρατιωτικών δυνάμεων από το Ιράκ.
2015 Ποινή φυλάκισης ενός έτους, με τριετή αναστολή, επιβάλλει το Ειδικό Δικαστήριο στον πρώην υπουργό Οικονομικών, Γιώργο Παπακωνσταντίνου, τον οποίο κρίνει ένοχο για το αδίκημα της νόθευσης δημοσίου εγγράφου σχετικά με την υπόθεση της «Λίστας Λαγκάρντ». Το δικαστήριο μετέτρεψε το αδίκημά του από κακούργημα σε πλημμέλημα, ενώ ο πρώην υπουργός αθωώθηκε για το αδίκημα της απόπειρας απιστίας.
2016 Πέθανε ο Γιόχαν Κρόιφ, ολλανδός ποδοσφαιριστής. Μια από τις μεγαλύτερες μορφές στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, ο Γιόχαν Κρόιφ, έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 68 χρονών, μια μέρα σαν σήμερα, στις 24 Μαρτίου 2016. Ο επονομαζόμενος και «ιπτάμενος Ολλανδός» άφησε ισχυρό αποτύπωμα στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο που έχασε έναν από τους αληθινούς σπουδαίους του. Κατέκτησε Πρωτάθλημα και Κύπελλο Ολλανδίας, Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης, Πρωτάθλημα και Κύπελλο Ισπανίας, Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ και Διηπειρωτικό. Επίσης κατέκτησε τη δεύτερη θέση με την εθνική Ολλανδίας στο Μουντιάλ της Γερμανίας το 1974, ενώ το 1999 αναδείχθηκε κορυφαίος Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής του αιώνα και κορυφαίος Ολλανδός αθλητής του αιώνα. Αν και σπουδαίος αθλητής ήταν φανατικός καπνιστής. Ένθερμος υποστηρικτής και εκφραστής του λεγόμενου ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου, το υπηρέτησε ως ποδοσφαιριστής αλλά και ως προπονητής στη συνέχεια. Ο προπονητής νέων, του Αγιαξ Φαν ντερ Φεεν, διέκρινε το ταλέντο του μικρού Γιόχαν ή «Γιόπι», όπως τον έλεγε η μητέρα του, Νελ. Σε ηλικία δέκα ετών, πήγε στην ακαδημία νέων του συλλόγου όπου η μητέρα, εργάζεται ως καθαρίστρια. Υπέγραψε συμβόλαιο το 1963, 16 ετών, για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Εκανε ντεμπούτο στην ήττα (3–1) εναντίον της Γκρόνινγκεν στις 15 Νοεμβρίου 1964. Το 1966 αγωνίστηκε για πρώτη φορά με τα χρώματα της Εθνικής Ολλανδίας (αγωνίστηκε συνολικά 48 φορές και πέτυχε 33 γκολ). Κατέκτησε τον τίτλο το 1966 και τη σεζόν 1966/67 ήταν ο κορυφαίος σκόρερ (33 γκολ). Κέρδισε το πρώτο του Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1971, ακολούθησαν το δεύτερο (1972) και το τρίτο (1973). Το Παγκόσμιο Κύπελλο συλλόγων και το ευρωπαϊκό Σούπερ Κύπελλο, επίσης στη λίστα. Το 1973 έφυγε για τη Μπαρτσελόνα, όπου δύο φορές αναδείχθηκε κορυφαίος Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής, όπως και το 1971 με τον Αγιαξ. Στην ηλικία των 31, ο Κρόιφ έπαιξε τον τελευταίο του αγώνα με την Μπαρτσελόνα το 1978. Τη δεκαετία του 1980 επέστρεψε στο Αμστερνταμ. Στις 6 Δεκεμβρίου 1981, 34 ετών, αγωνίστηκε εναντίον της Χάρλεμ. Ακολουθούν δύο υπέροχες σεζόν όπου αναδείχθηκε πρωταθλητής. Μετά από μια σεζόν στη Φέγενορντ, με την οποία κέρδισε το νταμπλ σταμάτησε να παίζει ποδόσφαιρο. Στον Αγιαξ επέστρεψε ως προπονητής το 1985. Κέρδισε δύο Κύπελλα και το Κύπελλο Κυπελλούχων στη σεζόν 1986/1987. Γύρισε ως προπονητής της Μπαρτσελόνα (1988–96), παρουσιάζοντας την περίφημη ακαδημία του συλλόγου, κατακτώντας 10 τίτλους, ανάμεσά τους το Κύπελλο πρωταθλητριών το 1992. Με την εθνική Ολλανδίας σημείωσε 33 γκολ σε 48 αγώνες. Στα 60α του γενέθλια, ο Αγιαξ απέσυρε το Νο 14 και από το 2018, το στάδιο του Αγιαξ ονομάστηκε σε «Johan Cruijff Arena».
2018 Πέθανε η κορυφαία Παλαιστίνια τραγουδίστρια Ριμ Μπάννα
2020 Πέθανε ο γάλλος σκιτσογράφος Αλμπέρ Ουντερζό (Albert Uderzo, Ιντερζό για τους γαλλομαθείς), μαζί με τον κειμενογράφο Ρενέ Γκοσινί δημιούργησαν τη σειρά κόμικ με ήρωα τον Αστερίξ, που αφηγείται τις περιπέτειες του μικροσκοπικού γαλάτη φύλαρχου την εποχή που ο Ιούλιος Καίσαρας είχε κατακτήσει την πατρίδα του τη Γαλατία. Οι περιπέτειες του Αστερίξ είναι από τις πιο επιτυχημένες σειρές κόμικ παγκοσμίως, μεταφρασμένες σε πάνω από 100 γλώσσες με αστρονομικές πωλήσεις, ενώ κάποιες από τις ιστορίες του έχουν μεταφερθεί με επιτυχία στον κινηματογράφο. Ο ιταλικής καταγωγής Αλμπέρ Ουντερζό (Αλμπέρτο Αλεάντρο Ουντέρτσο, το ιταλικό του ονοματεπώνυμο) γεννήθηκε στις 25 Απριλίου 1927 στην πόλη Φιμ της βορειοανατολικής Γαλλίας και μεγάλωσε στο Παρίσι. Ο πατέρας του Σίλβιο Ουντέρτσο ήταν επιπλοποιός και μετακόμισε με την οικογένεια του στη Γαλλία προς αναζήτηση καλύτερης τύχης. Ο νεαρός Αλμπέρ ως παιδί ιταλών μεταναστών βίωσε τον ρατσισμό των Γάλλων, αν και ο ίδιος ήταν γεννημένος και μεγαλωμένος στη Γαλλία. Όπως θυμόταν, συχνά τον κατηγορούσαν για τις πολιτικές του Μπενίτο Μουσολίνι και τον έφτυναν. Από το νηπιαγωγείο κιόλας είχε διακριθεί για τις ικανότητές του στο σχέδιο και αργότερα στο σχολείο ήταν ο πρώτος μαθητής στα καλλιτεχνικά μαθήματα, αν και είχε διαγνωστεί με αχρωματοψία. Από τα μαθητικά του χρόνια του ασκούσαν ιδιαίτερη γοητεία τα αμερικανικά κόμικ και τα κινούμενα σχέδια του Γουόλτ Ντίσνεϊ. Το 1951, όντας επαγγελματίας σκιτσογράφος, γνώρισε τον Ρενέ Γκοσινί, με τον οποίο έμελλε να γράψει ιστορία. Αρχικά συνεργάστηκαν στις βραχυχρόνιες σειρές κόμικ «Benjamin et Benjamine», «Ούμπα-Πα ο Ερυθρόδερμος» («Oumpah-Pah le Peau-Rouge») και «Jehan Pistolet». Ο Αστερίξ γεννήθηκε ένα απόγευμα στο μπαλκόνι του σπιτιού του Γκοσινί, καθώς έπιναν το απεριτίφ τους και προσπαθούσαν να φανταστούν έναν χαρακτήρα κόμικ για ένα παιδικό περιοδικό. «Το περιοδικό ήθελε έναν χαρακτήρα εμπνευσμένο από τον γαλλικό πολιτισμό», είχε πει σε μία συνέντευξή του ο Ουντερζό. «Τότε ήταν σημαντικό να δημιουργήσει κανείς κάτι διαφορετικό από τους αμερικανούς υπερήρωες ή τους βέλγους χαρακτήρες όπως ο Τεν Τεν. Έτσι ανατρέξαμε στην ιστορία με τον Ρενέ κι επανεξετάσαμε όλες τις διαφορετικές περιόδους της γαλλικής ιστορίας. Χρειαζόμασταν κάτι πρωτότυπο και όταν φτάσαμε στους Γαλάτες, αναφωνήσαμε και οι δυο: Εύρηκα!» Η σειρά με ήρωα τον Αστερίξ πρωτοεμφανίστηκε στις 29 Οκτωβρίου 1959 στο πρώτο τεύχος του εβδομαδιαίου νεανικού περιοδικού «Pilote». Ο Ουντερζό ήταν ο κύριος σκιτσογράφος έως το 2004. Όταν ο Γκοσινί πέθανε το 1977, αποφάσισε ν’ αναλάβει και τα συγγραφικά καθήκοντα. Ενώ έγραψε πολλές δικές του επιτυχημένες ιστορίες, ως κειμενογράφος θεωρείται κατώτερος από τον Γκοσινί. Τον Οκτώβριο του 2005, ο Ουντερζό κυκλοφόρησε την 33η περιπέτεια του Αστερίξ με τίτλο «Και ο ουρανός έπεσε στο κεφάλι τους» («Le ciel lui tombe sur la tête»), στην οποίο εισήγαγε στοιχεία επιστημονικής φαντασίας, με σκοπό να παρωδήσει τα δημοφιλή ιαπωνικά κόμικ «άνιμε» και «μάνγκα». Το αποτέλεσμα επικρίθηκε έντονα για το παλιομοδίτικο χιούμορ και τα αντι-ιαπωνικά στερεότυπα που χρονολογούνταν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν η τελευταία ιστορία του Αστερίξ που έγραψε ο Ουντερζό. Το 2007 ο Ουντερζό πούλησε τις μετοχές του στην εταιρεία «Editions Albert René» (η οποία κατέχει τα δικαιώματα του Αστερίξ) στον εκδοτικό κολοσσό «Hachette», παρά τις αντιρρήσεις της μοναχοκόρης του Σιλβί από τον γάμο του με την Άντα Μιλάνι, που έλαβαν δημόσιο χαρακτήρα. Ο Αλμπέρ Ουντερζό πέθανε στον ύπνο του από καρδιακή ανακοπή στις 24 Μαρτίου 2020, σε ηλικία 92 ετών. Ζούσε εδώ και χρόνια στο αριστοκρατικό προάστιο του Παρισιού, Νεϊγί.